افراد دچار اختلالات سلامت روانی در خطر سکتة مغزی قرار دارند

اخبار روان‌پزشکی / روان‌شناسی / روانکاوی

آنا ساندویو
ترجمة هامیک رادیان

سکتة مغزی یکی از علل پیشتاز در ایجاد ناتوانی‌های جسمانی است و این بیماری فقط در ایالات متحد آمریکا سالانه میلیون‌ها نفر را آزار می‌دهد. تحقیق جدید به وجود ارتباطی میان این دو بیماری پی می‌برد و درمی‌یابد که ناخوشی روانی خطر سکتة مغزی را افزایش می‌دهد.
انجمن قلب آمریکا (AHA) تخمین می‌زند که سالانه 800000 آمریکایی دچار سکتة مغزی می‌شوند، و نزدیک به 130000 نفر بر اثر این بیماری می‌میرند.
اختلالات روانی نیز مبتلابه تعداد زیادی از مردم آمریکا است. بر مبنای آخرین آمار ارائه شده از سوی انستیتو ملی سلامت روانی (NIMH)، در حدود 43 میلیون آمریکایی بزرگسال در سنین 18 به بالا در طول سال گذشته دچار یکی از اشکال ناخوشی‌های روانی بوده‌اند. این رقم نزدیک به 18 درصد جمعیت بزرگسالان آمریکایی را شامل می‌شود.
تحقیق جدید ناخوشی روانی را با استروک (سکتة مغزی) مرتبط می‌کند، چرا که اضطراب، افسردگی، اختلال استرس پس از ضربه، و دیگر اختلالات روانی به نظر می‌رسد که خطر سکتة مغزی را افزایش می‌دهند.
مطالعه از سوی دکتر جونا پی. زوفلاکت / Jonah P. Zuflacht از دانشگاه کلمبیا رهبری و نتایج آن در "کنفرانس بین‌المللی استروک انجمن آمریکایی استروک 2017" ارائه شد.
نویسندة رهبر مطالعه انگیزة انجام تحقیق را توضیح می‌دهد:
"بر اساس تجارب بالینی در محیط بیمارستانی، من متوجه شدم، بسیاری از بیماران باور دارند که استرس به هر دلیلی – کاری، خانوادگی، توازن کار و زندگی – با ابتلاء آنان به سکتة مغزی مرتبط است. اما داده‌های حمایت کننده از وجود ارتباط میان استرس و استروک محدود است و اغلب بر واگویة ذهنی بیماران در مورد پریشانی آنها متکی است، که می‌تواند باعث مخدوش شدن نتایج مطالعه شود."

احتمال استروک در افراد دچار اختلالات روانی 3.5 بار بیشتر است.
محققان داده‌های مربوط به پروژة مراقبت‌های پزشکی هزینه و تسهیلات (HCUP) پایگاه داده‌های کالیفرنیا را بررسی کردند. HCUP جامع‌ترین پایگاه‌ داده‌های مراقبت‌های بیمارستانی در ایالات متحد آمریکا است و شامل اطلاعات مربوط به ویزیت‌های بیمارستانی، بستری بیمار و همچنین خدمات سرپایی است.
زولفاکت و همکارانش در مجموع 52068 فرد را که در فاصلة 2007 تا 2009 بر اثر سکتة مغزی مراقبت‌های بیمارستانی گرفته بودند، یافتند. از این تعداد 3337 نفر نیز برای افسردگی، اضطراب، اختلال استرس پس از ضربه و دیگر مشکلات سلامت روانی مورد مراقبت‌های پزشکی قرار گرفته بودند.
تیم تحقیق برای بررسی اختلالات روانی منجر به افزایش ریسک سکتة مغزی در طول چند دورة زمانی یک آنالیز متقاطع را انجام داد.
محققان دریافتند افرادی که بر اثر نگرانی در مورد مشکلات سلامت روانی به بیمارستان مراجعه کرده بودند، در فاصلة 15 روز پس از ویزیت 3.48 بار و در فاصلة 30 پس از آن 3.11 بیشتر در معرض سکتة مغزی قرار داشتند.
شانس ابتلاء به سکتة مغزی با افزایش زمان کاهش می‌یافت اگرچه احتمال ابتلاء به سکتة مغزی برای بیماران دچا مشکلات روانی تا 1 سال به قوت خود باقی می‌ماند. ریسک مزبور تا 90 روز پس از ویزیت 2.41 بار، تا 180 روز پس از ویزیت 2.23 بار و در طول 360 روز پس از ویزیت در بیمارستان بر اثر مشکلات روانی، بیشتر بود.
اگرچه این مطالعه از نوع مشاهده‌ای است و محققان در آن به تنظیمات علت و معلولی نپرداخته‌اند، نویسندة رهبر مطالعه توضیحات ممکن برای نتایج مطالعه را عنوان می‌کند. او توضیح می‌دهد که پریشان‌حالی روانی، می‌تواند سبب شود که مغز به یک واکنش پاسخ "بجنگ یا فرار کن" اقدام کند – که یک واکنش طبیعی بدن به وضعیت‌های خطر است. این به نوبة خود، محرک فشار خون بالا می‌شود که علت اصلی بروز سکتة مغزی محسوب می‌شود.
اختلالات روانی همچنین می‌توانند منجر به بروز تغییرات سلولی شوند، که سبب التهاب و استرس اکسیداتیو می‌گردند، که اینها نیز با ریسک سکتة مغزی مرتبط دانسته شده‌اند.
نویسندة رهبر مطالعه اهمیت تحقیق را نیز تفسیر می‌کند. دکتر جونا پی. زولفاکت می‌گوید: "متخصصان مراقبت‌های پزشکی باید از بیماران خود در مورد علایم ناخوشی‌های روانی سؤال کنند، مخصوصاً در مورد کسانی که در ریسک بالاتری برای ابتلاء به سکتة مغزی قرار دارند. بیماران دچار فشار خون بالا، کلسترول بالا، و داشتن سابقة 6 ماه علایم افسردگی باید به عنوان افراد در معرض خطر سکتة مغزی قلمداد شوند."
برخی از محدودیت‌های مطالعه شامل فقدان اطلاعات در مورد انواع خاص اختلالات روانی افراد مورد مطالعه بود. چنین اطلاعاتی می‌توانند به روشن کردن این موضوع کمک کنند که کدام انواع بیماری‌های روانی با خطر سکتة مغزی ارتباط قوی‌تری دارند. به علاوه، تیم تحقیق به اطلاعات مربوط به بیماران سرپایی دچار اختلالات روانی نپرداخته است.