• دکتر کاترین پادوک
• ترجمة هامیک رادیان
در کاوشی برای درمان‌های جدید و بسیار ضروری برای سرطان لوزالمعده (پانکراس) – یک بیماری کشنده و مهاجم با میزان بقاء کم – دانشمندان در جستجوی سرنخ‌هایی در سطح مولکولی هستند. اکنون، یک مطالعة تازه درمی‌یابد که یک مولکول کوچک به نام MIR506 چنین به نظر می‌رسد که نقشی مهم در سرنوشت سلولهای سرطانی لوزالمعده بازی می‌کند، و ممکن است راهی برای متوقف کردن رشد و توانایی گسترش این سلول‌ها ارائه دهد.
مطالعه – منتشر شده در نشریه اتوفاژی / Autophagy – حاصل کار تیمی به رهبری وی ژنگ / Wei Zhang، استاد رشتة سرطان در مرکز پزشکی ویک فارست باپتیست در وینستون – سیلم است.
سرطان لوزالمعده نوعی بیماری است که وقتی شروع می‌شود که سلولهای غیر نرمال در لوزالمعده رشد می‌کنند. لوزالمعده یک اُرگان ماهی شکل در قسمت پشت معده است که هورمون‌ها و آنزیم‌ها را می‌سازد. وقتی رشد سلول‌ها از کنترل خارج شود، آنها توموری را تشکیل می‌دهند که رشد کرده و گسترش پیدا می‌کند.
شایع‌ترین شکل سرطان لوزالمعده نوع ادنوکارسینوم مجرای لوزالمعده (PDAC) است.
PDAC معمولاً در مجاری لوزالمعده – لوله‌های کوچکی که آنزیم‌های هضم غذای آزاد شده توسط سلولهای برون‌ریز سفرشان را به سمت روده‌ها آغاز می‌کنند - شروع می‌شود.
نویسندگان مطالعه می‌گویند، سرطان لوزالمعده مهاجم‌ترین و کُشنده‌ترین انواع تمامی سرطان‌ها است. بدبختانه، گذشته از جراحی درمان‌های مؤثر اندکی برای این بیماری وجود دارد، و حتی این گزینه نیز برای بسیاری از بیماران در دسترس نیست.
اگرچه این سرطان تنها برای 3 درصد تمامی انواع سرطان‌ها محاسبه می‌شود، در ایالات متحد آمریکا مسؤول حدود 7 درصد کل مرگ و میر ناشی تمام انواع سرطان‌ها محسوب می‌‌گردد. تخمین زده می‌شود که در سال 2017 تعداد 53670 نفر با تشخیص این بیماری مواجه شده و 43090 نفر بر اثر آن خواهند مرد.
مطالعه نقش مولکول کوچک را در مرگ سلول سرطانی بررسی می‌کند
مطالعة جدید به مولکولی می‌پردازد که به کنترل فرآیند سلولی پیچیده‌ای به نام اتوفاژی کمک می‌کند. اتوفاژی اصطلاحی با ریشة یونانی برای مفهوم "خودخواری" است.
اتوفاژی کمک می‌کند تا سلول‌ها در مواقع بحرانی به "تعادل منابع انرژی" دست پیدا کنند، مواقعی نظیر رشد بدن یا زمانی که منابع غذایی دچار کمبود می‌شود. اتوفاژی نقشی کلیدی در میزبانی سلولی، کمک به پاک کردن اجزاء ناخواسته نظیر پروتئین‌های بدتاخورده، اجزاء آسیب دیده و پاتوژن‌ها بازی می‌کند.
اگرچه به اتوفاژی عموماً به عنوان مکانیسمی برای بقاء سلولی نگاه می‌شود، این فرآیند همچنین می‌تواند در مرگ برنامه‌ریزی شدة سلولی درگیر باشد، و در راستای این قابلیت است که مطالعة جدید در سطح مکانیسم سلولی به موضوع اتوفاژی در سلولهای سرطان لوزالمعده می‌پردازد.
مطالعات پیشین پیشتر نشان داده‌اند که یک مولکول کوچک به نام MIR506 – یک میکرو RNA تولید شده در بدن انسان – در بسیاری از انواع سرطان نقش نوعی سرکوب‌گر تومور را بازی می‌کند و اثرات شیمی‌درمانی را در سرطان تخمدان بهبود می‌بخشد. این مولکول این اثرات را از طریق چندین مسیر پیام‌رسانی مختلف ایفا می‌کند.
پروفسور ژنگ و همکارانش بر آن شدند تا در مورد نقش MIR506 در سرطان لوزالمعده تحقیق کنند. آنها این ظن را داشتند که این مولکول ممکن است نقشی در اتوفاژی داشته باشد. آنها در گزارش مطالعة خود می‌نویسند:
"در این مطالعه، ما فرض کردیم که MIR506 یک عملکرد سرکوب‌کننده را در PDCA از طریق القاء مرگ سلولی مرتبط به اتوفاژی اعمال می‌کند."
MIR506 به "مرگ سلولی مرتبط به اتوفاژی" منجر می‌شود
برای تحقیق خود، تیم تحقیق موش‌هایی را که بافت تومور برداشته شده از بیماران سرطان لوزالمعده در آنها پیوند شده بود مورد تحقیق قرار دادند.
وقتی محققان سطح MIR506 را در موش‌ها اندازه‌گیری کردند، متوجه شدند که میزان آنها در تومورهای سرطان لوزالمعده کمتر از لوزالمعدة نرمال است.
آزمایش‌های بیشتر نشان داد که اضافه کردن MIR506 به سلولهای تومور آزمایشی، رشد سلول سرطانی را متوقف و عملکرد سلولی را که سبب متاستاز دادن آنها می‌شود بلوک می‌کند.
در نهایت، محققان مشاهده کردند که به نظر می‌رسد MIR506 این اثرات را از طریق اتوافاژی اعمال می‌کنند. آنها می‌نویسند: " MIR506 محرک سیلان اتوفاژیک در سلولهای PDAC شد. نتایج "مرگ سلولی ناشی از اتوفاژی از طریق هدف گفتن مستقیم" مسیر پیام‌رسانی موسوم به محور STAT3-BCL2-BECN1 بود.
نویسندگان مطالعه می‌گویند، مطالعة آنها دانش تازه‌ای در مورد چگونگی کارکرد MIR506 در موضع سرکوب کنندة تومور ارائه می‌دهد. به نظر می‌رسد که این مولکول اثری را نیز از طریق مرگ سلولی مرتبط به اتوفاژی اعمال می‌کند. یافته‌های مطالعه یک استراتژی برای استفاده از MIR506 برای هدف گرفتن STAT3 در درمان PDAC به دست می‌دهد.
پروفسور وی ژنگ می‌گوید:
"ارزش درمانی بالقوة این یافته مهم است زیرا ما می‌توانیم MIR506 را به صورت مستقیم با استفاده از فناوری‌هایی مانند نانوذرات و اگزوزوم‌ها در اختیار سلولهای سرطانی قرار دهیم. خوشبختانه، این برای ما راه تازه‌ای برای مقابله با این شکل کشندة سرطان ایجاد خواهد کرد."
Source:
medicalnewstoday.com
Small molecule may offer new way to fight pancreatic cancer
Written by Catharine Paddock PhD
Published: 11 April 2017
