هانا نیکولز
ترجمة هامیک رادیان
ورم معده و روده یکی از علل اصلی مرگ و میر در کودکان زیر 5 سال است، که سالانه موجب 2.5 میلیون مرگ می‌شود، و بچه‌های خُردسال‌تر در معرض بیشترین خطر ناشی از آن قرار دارند. تحقیق جدید در موش‌ها شواهد امیدبخشی در این مورد نشان داده است که یک نوع میکرب روده می‌تواند از بچه‌ها در برابر عوارض جانبی عفونت‌های ورم معده و روده محافظت کند.
عفونت‌های ورم معده و روده یک علت شایع اسهال و استفراغ است و اجرامی شامل ویروس‌ها، میکرب‌ها و انگل‌ها محرک ایجاد آن هستند. تخمین زده می‌شود که باکتری‌هایی مثل سالمونلا و اشیرشیا کولی مسؤول حدود 10 تا 20 درصد موارد ورم معده و روده در بچه‌ها باشند.
بیشتر موارد عفونت‌های سالمونلا و اشیرشیا کولی بدون درمان در طول 4 تا 10 روز بهبود پیدا می‌کنند. به هر حال، در بچه‌های خردسال دارای سیستم ایمنی ضعیف، ریسک بالاتری برای ابتلاء به عوارض وجود دارد که برخی از آنها شامل کم‌آبی بدن، نارسایی کلیوی و حتی مرگ می‌شود.
دانشکدة پزشکی دانشگاه میشیگان موش‌هایی در سنین مختلف را مورد بررسی قرار داد تا ببیند که آیا باکتری کلوستریدیا می‌تواند در حفاظت از موش‌ها در برابر عوارض کشندة سالمونلا و اشیرشیا کولی نقشی داشته باشد. یافته‌های مطالعه می‌تواند به رویکردهای جدید در محافظت از کودکان در برابر عفونت‌های دستگاه گوارش منجر شود. یافته‌های مطالعه در "سائنس" منتشر می‌شود.
گابریل نونز / Gabriel Nunez، نویسندة ارشد مطالعه و استاد آسیب‌شناسی در دانشگاه میشیگان می‌گوید: "تمامی والدین می‌دانند که نوزادان در اولین سال زندگی‌شان نسبت به عفونت‌ها شامل عفونت‌های امعایی و روده بسیار آسیب‌پذیرند. این مطالعه می‌گوید که فقدان باکتری محافظت کننده در میکروبیوتای روده مکانیسمی برای این آسیب‌پذیری است، حتی شاید بیشتر از سن سیستم ایمنی."
کلوستریدیا گروهی شامل بیش از 100 نوع میکرب بی‌ضرر است که در روده رشد می‌کنند. تحقیق نشان می‌دهد که کلوستریدیا در نوزاد موش وجود ندارد اما در روزهای پس از تولد رشد می‌کند. غیاب کلوستریدیا موش‌های خردسال را در برابر باکتری‌های مهاجم آسیب‌پذیر می‌کند، که شبیه پاتوژن‌هایی هستند که نوزادان انسان را عفونی می‌کنند.
با داشتن این آگاهی که موش‌های نوزاد فاقد باکتری طبیعی روده هستند، محققان فرصتی را برای مشاهدة این موضوع یافتند که چگونه میکرب‌های باکتری رودة موش‌های در سنین مختلف بر آسیب‌پذیری بچه موش‌ها نسبت به عفونت، وقتی آنها به روده انتقال می‌یابند، تأثیر می‌گذارند.
تکنیک‌های پیشرفتة آنالیز DNA برای کشف انواع و اندازه‌گیری مقدار باکتری رودة موش‌ها مورد استفاده قرار گرفت.
کلوستریدیا باکتری‌های مضر و خطر مرگ را کاهش داد
نونز و همکارانش از موش‌های عاری از میکرب نوزاد و بزرگسال برای انجام یک‌سری از آزمایش‌ها استفاده کردند. نمونه‌های باکتری روده از مدفوع موش‌های نرمال 4 روزه، 12 روزه و 16 روزه استخراج شد.
تیم تحقیق پی برد که موش‌های 16 روزه دارای متنوع‌ترین طیف میکرب روده شامل کلوستریدیا و باکتری باکتریودز بودند - که در موش‌های جوان‌تر که هنوز تمام مواد غذایی مورد نیاز خود را از شیر مادر می‌گرفتند وجود نداشتند.
موش‌های بدون میکرب یک پیوند میکربی را یا از موش‌های 4 روزه و یا از موش‌های 16 روزة نرمال گرفتند. سپس این موش‌ها در معرض یک نژاد سالمونلا قرار داده شدند که فقط قادر به عفونی کردن روده هستند. از موش‌هایی که میکرب‌های 4 روزه را گرفته بودند نیمی‌شان مردند. در هر حال هیچ‌یک از موش‌های دریافت کنندة میکرب‌های 16 روزه نمرد.
در مرحلة بعد محققان همین آزمایش را این بار با استفاده از سیتروباکتر رودنتیوم تکرار کردند، یک نژاد از باکتری‌ها که شبیه به اشیرشیا کولیسترین است و انسان را آلوده می‌کند. بسیاری از موش‌هایی که میکرب‌های 4 روزه را گرفته بودند مردند. سپس به موش‌های بازمانده میکرب‌های 16 روزه پیوند شد، که به سرعت مقدار سی. رودنتیوم را در رودة آنها کاهش داد.
در ادامه محققان بر آن شدند تا بدانند که چه اتفاقی خواهد افتاد اگر به موش‌ها میکرب‌هایی از موش نوزاد داده شود اما از نوعی که دارای دوز اضافی کلوستریدیا یا باکتروئیدز است. وقتی موش‌ها در معرض سی. رودنتیوم قرار گرفتند، فقط موش‌هایی که کلوستریدیا گرفته بودند توانستند در مقابل عفونت دوام بیاورند. مشابهاً در مقایسه با موش‌هایی که کلوستریدیا نگرفته بودند، نود درصد موش‌هایی که کلوستریدیا گرفتند یک هفتة بعد و پس از قرار گرفتن در معرض سالمونلا هنوز زنده بودند.
اگرچه در سطوح کمتر، اما سالمونلا و اشیرشیا کولی همچنین بزرگسالان را نیز مبتلا می‌کنند، بنابراین محققان تصمیم گرفتند عواقب دادن وانکومایسین به موش‌های بزرگسال را ارزیابی کنند. وانکومایسین، آنتی‌بیوتیکی است که کلوستریدیا و باکتروئیدوز را از بین می‌برد. سالمونلا و سی. رودنتیوم در این محیط تضعیف شده رونق می‌گیرند.
محافظت در برابر عفونت به شکل قابل ملاحظه‌ای با افزودن ساکسینیت افزایش پیدا کرد
نونز و همکاران همچنین نقش سیستم ایمنی بچه و میکرب روده را در مقابله با عفونت مقایسه کردند. آنها این کار را با مطالعه روی موش‌های دچار ضعف سیستم ایمنی انجام دادند. به موش‌ها میکرب‌های 4 روزه داده شد و آنها در معرض سالمونلا قرار گرفتند. موش‌ها علی‌رغم تضعیف سیستم ایمنی خود قادر به مقابله با عفونت بودند، اما فقط زمانی این امر ممکن بود که یک دوز اضافی از کلوستریدیا گرفته باشند.
آخرین آزمایش ارزیابی اثر اضافه کردن سوکسینیت بر آب آشامیدنی موش‌هایی بود که میکرب‌های 4 روزه با کلوستریدیای اضافی می‌گرفتند. سوکسینیت نوعی نمک است که باکتری‌های دارای رشد در اکسیژن به عنوان یک فرآوردة جانبی آن را تولید می‌کنند. اضافه کردن سوکسینیت به ترکیب، موش‌ها را حتی به حفاظت بهتر در مقابل سالمونلا مجهز کرد، که این نشان می‌دهد کلوستریدیا - که در غیاب اکسیژن زندگی می‌کند - از فرآورده‌های اضافی باکتری‌های نیازمند به اکسیژن که در رودة نوزادان رشد می‌کنند، تغذیه می‌کند.
کلوستریدیا رشد در روده را شروع کرد و در طول مدت دورة انتقال موش‌ها از تغذیه با شیر مادر به خوردن غذای جامد از رشد سالمونلا و سی. رودنتیوم پیشگیری کرد. تیم تحقیق در حال بررسی این موضوع است که شیر مادر چه نقشی در ایجاد میکروبیوم رودة نوزاد بازی می‌کند و انتقال به غذای جامد از دنیای خارج چه تأثیری بر رودة بچه می‌گذارد.
پروفسور گابریل نونز می‌گوید: "به طور معمول، ما نژادهای کلوستریدیا را وقتی در روده‌هایمان داریم که شروع به خوردن غذای جامد می‌کنیم، اما این مطالعه دریچه‌ای نسبت به آسیب‌پذیری نسبت به پاتوژن‌های امعایی در مراحل اولیة زندگی را نشان می‌دهد."
گابریل نونز جمع‌بندی می‌کند، در کار بعدی دانشکدة پزشکی دانشگاه میشیگان، نژادهای مشخص کلوستریدیا را که بیشترین تأثیر را دارند آزمایش خواهد کرد. اگر مطالعات بعدی اثر محافظتی کلوستریدیای اضافی را در نوزادان تأیید کنند، این می‌تواند پتانسیلی برای آزمون بالینی در انسان برای آزمایش تلفیقی از نژادها باشد.
Source:
medicalnewstoday.com
Gut bacteria may protect infants from intestinal infection
Written by Hannah Nichols
Published: Fri 21 April 2017
