ارتباط میان پارکینسون و ملانوما دوطرفه است

تیم نیومن
ترجمه هامیک رادیان

مطالعه‌ای که اخیراً در "اقدامات مایو کلینیک" منتشر شده است تأیید می‌کند که علی‌رغم شگفت‌انگیز بودن موضوع، بیماری پارکینسون ریسک ابتلا به ملانوما را افزایش می‌دهد. محققان همچنین نشان می‌دهند که این ارتباط دوسویه است بدین معنی که ظن این وجود دارد که ملانوما نیز باعث افزایش ریسک پارکینسون می‎شود.
بیماری پارکینسون یک بیماری انحطاط عصبی است که حدود یک میلیون آمریکایی مبتلا به آن هستند. در نگاه اول این بیماری کاملاً جدا از سرطان به نظر می‌رسد.
به هر جهت، ملانوما – نوعی از سرطان پوست که هر ساله بیش از 80.000 آمریکایی را مبتلا می‌کند – به نظر می‌رسد که با بیماری پارکینسون مرتبط است.
مطالعات انجام شده در دهه‎های اخیر به روشنی به این فعل و انفعال اشاره کرده‌اند. برای مثال، مطالعه‌ای که در سال 2010 در JMMA نورولوژی منتشر شد، به این جمع‌بندی رسیده است که، "به نظر می‌رسد شیوع ملانوما در بیماران پارکینسون بیش از میزان آن در جمعیت عمومی است... مطالعه از افزایش میزان غربالگری در بیماران پارکینسون حمایت می‌کند."
مشابهاً مقاله‎ای منتشر شده در "انحطاط عصبی تفسیری" در سال 2015 جمع‌بندی مشابهی ارائه می‎دهد: "وجود ارتباط میان ملانوما و بیماری پارکینسون تأیید شد. اغلب شواهد دارای کیفیت بالایی بودند و جمع‌بندی قدرتمند است."
گرچه ارتباط آشکار به نظر می‌رسد، مناقشه‌ای در مورد دلایل این برهم‎کنش در جریان بوده است. برخی از محققان به این نظریه رسیده‎اند که مصرف مداوم دارویی به نام لوودوپا ممکن است دلیل افزایش میزان شیوع ملانوما در افراد دچار بیماری‌های انحطاط عصبی باشد.
در واقع نخستین تحقیقی که دست روی لوودوپا گذاشت مقاله‌ای تحت عنوان "ملانومای اولیه چندگانه در پی مصرف لوودوپا" بود که سال 1972 در نشریۀ "آرشیوهای پاتولوژی" منتشر شد.
اخیراً پژوهشگران مایو کلینیک بر آن شدند تا از نزدیک به موضوع ارتباط میان بیماری پارکینسون و ملانوما بپردازند. پیش از هر چیز آنها می‌خواستند بفهمند که آیا لوودوپا در این میان دارای نقشی محوری است یا خیر. در عین حال بر آن بودند تا دریابند که فعل و انفعال میان دو بیماری دو طرفه است یا یک‌سویه.

کاوش در ارتباط میان پارکینسون و ملانوما
تیم تحقیق داده‎های مربوط به اسناد پزشکی "پروژه اپیدمیولوژی راچستر" را در اختیار گرفت. آنها تمامی موارد بیماری پارکینسون مورد تأیید متخصصان مغز و اعصاب در "اُلمستد کانتی" را که مربوط به ژانویه 1976 تا دسامبر 2013 بودند جمع‌آوری کردند. با در اختیار داشتن این گروه نیرومند 974 سوژه‌ای محققان شیوع ملانوما را بررسی و آن را با گروه کنترل متشکل از 2922 فرد فاقد ابتلاء به پارکینسون مقایسه کردند.
در مرحلۀ بعد تیم تحقیق 1544 مورد ملانومای مربوط به همان دورۀ زمانی را شناسایی کرد و به بررسی ریسک ابتلا به پارکینسون در طول دوره‌ای 35 ساله پرداخت، و آنها را با 1544 فرد فاقد ابتلا به ملانوما مقایسه کرد.
تجزیه و تحلیل مطالعه نشان داد که افراد دچار بیماری پارکینسون چهار بار بیشتر احتمال دارد که دارای تاریخچۀ ملانوما باشند. به علاوه، افراد دچار ملانوما نیز چهار بار بیشتر محتمل است که دچار بیماری پارکینسون شوند.
مطالعۀ مایو کلینیک نه تنها وجود ارتباط میان دو بیماری را مجدداً تأیید می‌کند بلکه بر این موضوع اصرار دارد که همان طور که برخی مطالعات اخیر نیز تحقیق کرده‌اند علت لوودوپا نیست.
به هر جهت جدا از موضوع از محاسبه خارج کردن داروی پارکینسون به عنوان علت، دلایل پشت ارتباط میان دو بیماری روشن نیستند. نویسندگان مطالعه معتقدند که علل واقعی به طور بالقوه می‎توانند تلفیقی از عوامل ژنتیکی، محیطی، یا ناهنجاری‌های سیستم ایمنی باشند.
نویسندۀ اول مطالعه دکتر لورا دلوین / Lauren Dalvin، دانشمند شاغل در بنیاد مایو در انکولوژی چشم، می‌گوید، "تحقیقات آینده باید بر شناسایی ژن‌های شایع، پاسخ‌های ایمنی، و عوامل محیطی که ممکن است این دو بیماری را به هم مرتبط سازند، تمرکز کنند."
"اگر ما بتوانیم علت ارتباط میان بیماری پارکینسون و ملانوما را مشخص کنیم، ما به بیماران و خانواده‌ها در مورد ریسک‌های ابتلاء به یک بیماری و دچار شدن به دیگری مشاورۀ بهتری خواهیم داد."
بنابراین فارغ از عوامل واقعی، پیام موجود بر آگاهی دادن متمرکز است. بر مبنای اعلام نویسندگان مطالعه، بیمار مبتلاء به هر یک از این دو بیماری باید در مورد ابتلاء به دیگری از نزدیک مورد پایش قرار کیرد. تحقیقات آینده برای اینکه در نهایت عوامل درگیر در این ارتباط نامنتظره و جذاب مشخص شوند مورد نیاز است.

Source:
Link between Parkinson's and melanoma runs both ways
By Tim Newman
Published: Wed 5 Jul 2017