• آنا ساندویو
• ترجمه محمدقاسم رافعی
اعتقاد بر این است که دیابت نوع 1 نوعی بیماری خودایمنی است، بنابراین آیا این به این معنی است که میتوان از ایمنیدرمانی برای معالجۀ آن استفاده کرد؟ یک آزمون برجسته در مورد ایمنی استفاده از چنین رویکردی برای درمان دیابت نوع 1 تحقیق کرده است.
بنا به گزارش CDC حدود 1.05 میلیون نفر – یا 5 درصد کل افراد دیابتی کشور - در ایالات متحد آمریکا مبتلا به دیابت نوع 1 هستند.
این بیماری نوعی اختلال خودایمنی قلمداد می‌شود که در آن سیستم ایمنی بدن - به طور مشخص سلولهای T - سلولهای بتای تولید کنندۀ انسولین در لوزالمعده را شناسایی نمیکنند و در نتیجه به اشتباه به آنها حمله میکنند. در حال حاضر هیچ درمانی برای پیشگیری از سلولهای T در کشتن سلولهای بتا وجود ندارد.
علیرغم این باور که دیابت نوع 1 یک اختلال خودایمنی است، مطالعات اندکی فواید احتمالی ایمنیدرمانی را در معالجۀ این بیماری مورد بررسی قرار دادهاند که علت آن شاید این نگرانی بوده است که این درمان ممکن است باعث تشدید بیماری گردد.
در مورد دیابت نوع 1، ایمنی درمانی شامل مولکولهایی است که یک پپتید حامی انسولین را تقویت میکنند. در این زمینه، محققان بریتانیایی بر آن شدند تا فواید ایمنی درمانی را در یک آزمون شاخص که شامل گروه کنترل دارونما بود مورد بررسی قرار دهند.
نویسندۀ اول مطالعه دکتر محمد الحاج علی / Mohammad Alhadj Ali، از دانشکدۀ پزشکی دانشگاه کاردیف و نویسندۀ پاسخگوی مطالعه دکتر مارک پیکمن / Mark Peakman، استاد ایمنولوژی بالینی در کالج پادشاهی لندن بودند.
یافتههای مطالعه در نشریۀ علم پزشکی تفسیری منتشر شده است.
ایمنی درمانی پپیتید پروانسولین "ایمن" است
دکتر علی و تیمش اثرات این پپتید را روی 27 نفر که در طول 100 روز پیش با تشخیص ابتلا به دیابت نوع 1 مواجه شده بودند آزمایش کردند.
به مدت 6 ماه نمونهها یا تزریقهای ایمنی درمانی یا دارونما میگرفتند که فاصلۀ دریافت داروها 2 تا 4 هفته بود. سطوح پپتید C که مارکرهای انسولین محسوب می‌شود در ماههای سوم، ششم، نهم و دوزادهم آزمایش با سطوح پایه مقایسه شد.
آزمون هیچ شواهدی مبنی برای سمیت یا عوارض جانبی مشاهده نکرد، و میزان سلولهای بتا در نتیجۀ انجام درمان مورد بحث دچار اختلال نشد و کاهش پیدا نکرد. محققان مینویسند: "درمان بدون هرگونه حساسیت سیستمیک یا موضعی به خوبی تحمل شد" که این نویسندگان مطالعه را به این جمعبندی رسانید که، "ایمنی درمانی پپتید پروانسولین ایمن است."
به علاوه، "سوژههای گروه دارونما نزول قابل ملاحظهای را در تحریک پپتید C (اندازهگیری ذخیره انسولین) در ماههای 3، 6، 9 و 12 در مقابل زمان پایه مطالعه نشان دادند در حالی که هیچ تغییر قابل ملاحظهای در گروه پپتید چهار هفته‌ای در همین مقاطع زمانی مشاهده نشد.
نکتۀ مهم اینکه در طول دورۀ 12 ماهۀ مطالعه، مصرف روزانۀ انسولین در گروه دارونما 50 درصد افزایش یافت، در حالی که مصرف روزانه انسولین در گروه درمان پایدار بود.
اگرچه اثرات ایمنی درمانی نیازمند آزمایش در مطالعاتی طولی بزرگتر است، آزمون فعلی نمایۀ مشوقی برای این درمان عرضه میدارد. پروفسور پیکمن در گفت و شنیدی با اخبار پزشکی امروز در مورد پیامدهای بالینی نتایج به دست آمده در این مطالعه توضیح داد:
نمایۀ ایمنی خوب 3 معنی دارد: 1) که ما میتوانیم به مرحلۀ بعدی برسیم که به معنی انجام یک آزمون درخور است که امیدواریم آن را در سال 2018 انجام دهیم؛ 2) که این درمان ممکن است در مورد کودکان که گروه اصلی مبتلا شونده به این بیماری محسوب می‌شوند، قابل پذیرش باشد؛ 3) که ما میتوانیم این پپتید را به طور مکرر در طولانی مدت به بیماران بدهیم، که این ممکن است به دسترسی به نتیجۀ کامل منجر شود.
با توجه به محدودیتهای مطالعه، پروفسور پیکمن گفت که کوچک بودن ابعاد مطالعه به این معنی است که محققان نمیتوانند میزان اثربخشی درمان را توضیح دهند. مآلاً برای آینده محققان برنامهای برای انجام یک مطالعۀ بزرگتر برای تحقیق در مورد اثرات ایمنی درمانی بر پیشرفت بیماری دیابت نوع 1 در دست دارند.
Source:
Immunotherapy found safe for type 1 diabetes in landmark trial
By Ana Sandoiu
Published: Thu 10 Aug 2017
نظرات (0)