ارتباط میان کمبود آهن و کاهش شنوایی

• تیم نیومن
• ترجمة هامیک رادیان

ارتباط میان آنمی کمبود آهن و کاهش شنوایی در یک مطالعه که اخیراً در JAMA اُتالارینگولوژی – جراحی سر و گردن - منتشر شده، مورد بررسی قرار گرفته است. آیا این اختلال رایج خونی بر توانایی شنوایی ما مؤثر است؟
بنا به تخمین‌های موجود فقط در ایالات متحد آمریکا 15 درصد بزرگسالان به درجاتی از کاهش شنوایی مبتلاء هستند.
تا حدود دو‌سوم بزرگسالان بالای 65 سال، و 80 درصد افراد مسن‌تر از 85 سال دچار ضعف شنوایی هستند.
در مورد جمعیت ایالات متحد آمریکا، کاهش شنوایی با کمبود بهداشت، فشار خون بالا، مصرف دخانیات، دیابت و بستری شدن در بیمارستان مرتبط دانسته شده است.
از آنجا که کاهش شنوایی می‌تواند بر کیفیت تندرستی و خوشبختی فرد تأثیر بگذارد، و نیز بر اثر اینکه دلایل امر به خوبی درک نشده است، تحقیقات در مورد ریسک‌فاکتورهای این عارضه ادامه دارد.
برای مثال اخیراً نشان داده شد که کاهش شنوایی ناگهانی وابسته به سیستم عصبی (SNHL)، که در آن شنوایی فرد در طول یک بازة زمانی 72 ساعته به شدت کاهش می‌یابد، با آنمی فقر آهن (IDA) مرتبط است.
محققان به رهبری خانم کاتلین ام. شیفر / Kathleen M. Schieffer از کالج پزشکی دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا برای تحقیق در مورد ارتباط میان کاهش شنوایی و آنمی فقر آهن به صورت دقیق‌تر مطالعه‌ای انجام دادند.

آنمی کمبود آهن و کاهش شنوایی
آنمی فقر آهن اختلال رایجی است که بر اثر کمبود آهن در بدن ایجاد می‌شود، و به کاهش گلبول‌های قرمز خون منجر می‌گردد. از آنجا که گلبول‌های قرمز خون اکسیژن را به نقاط مختلف بدن انتقال می‌دهند، آنمی کمبود آهن مقدار اکسیژن قابل دسترسی برای بافت‌ها را کاهش می‌دهد.
در سطح جهانی، آنمی فقر آهن صدها میلیون نفر را رنج می‌دهد و بنا به تخمین‌ها 5 میلیون نفر در ایالات متحد آمریکا دچار این اختلال هستند.
از آنجا که کاهش شنوایی مبتلابه حدود 15 درصد جمعیت آمریکا است و نیز به دلیل اینکه آنمی فقر آهن معمولاً به سادگی قابل درمان است، وجود هرگونه ارتباط میان این دو وضعیت می‌تواند مهم باشد.
تیم تحقیق داده‌های گزارش‌های پزشکی الکترونیک بازبینی مجدد شدة مرکز پزشکی میلتون اس. هرشی ایالت پنسیلوانیا در هرشی را مورد استفاده قرار داد. در کل، داده‌های مربوط به 305339 فرد بزرگسال در سنین 90-21 مورد بررسی قرار گرفت که 43 درصد آنان مذکر بودند و متوسط سنی نمونه‌ها 50 سال بود. با مشاهدة میزان فریتین و هموگلوبین، آنمی فقر آهن به صورت گذشته‌نگر مورد تشخیص قرار گرفت.
تیم تحقیق همچنین به گردآوری اطلاعات در مورد وضعیت شنوایی بیماران پرداخت. محققان به صورت جداگانه به کاهش شنوایی ساختاری - مرتبط به مسایل استخوان گوش داخلی، یا SNHL – که به حلزون گوش یا مسیر عصبی عبور کرده از گوش داخلی به سمت مغز آسیب می‌رساند و نیز کاهش شنوایی به دلایل نامشخص، پرداختند.
پس از تجزیه و تحلیل داده‌ها تیم تحقیق وجود ارتباطی را مشاهده کرد: SNHL و کاهش شنوایی ترکیبی (SNHL و کاهش شنوایی ساختاری در فرد واحد) هر دو به شکل قابل ملاحظه‌ای با آنمی فقر آهن مرتبط بودند.
نویسندگان مطالعه جمع‌بندی می‌کنند:
"ارتباطی میان آنمی فقر آهن در بزرگسالان و کاهش شنوایی وجود دارد. مرحلة بعدی فهم بهتر این ارتباط و این موضوع است که آیا تشخیص فوری و درمان آنمی فقر آهن می‌تواند تأثیر مثبتی بر سلامت کلی افراد بزرگسال دچار کاهش شنوایی داشته باشد."

آنمی چگونه بر شنوایی تأثیر می‌گذارد؟
این موضوع که چرا آنمی فقر آهن باید با کاهش شنوایی مرتبط باشد هنوز به درستی شناخته شده نیست، اما ارتباط‌های بالقوه‌ای وجود دارد. برای مثال، خونرسانی به گوش داخلی به واسطة شریان پیچ‌درپیچ نسبت به صدمات ایسکمیک (آسیب‌های ناشی از کاهش جریان خون) بسیار حساس است، که یقیناً می‌تواند در این مورد نقش داشته باشد.
به علاوه، این موضوع مشخص شده است که افراد دچار بیماری‌های عروقی نسبت به SNHL ناگهانی بسیار آسیب‌پذیر هستند. بنابراین خونرسانی آشکارا عامل مهمی در کاهش شنوایی محسوب می‌شود.
دیگر مکانیسم بالقوه در این مورد مایلین است، یک مادة مومی شکل که عصب‌ها را می‌پوشاند و برای انتقال کافی پیام‌ها در فیبرهای عصبی مهم است. کاهش آهن بدن سبب درهم شکستن چربی اشباع و غیر اشباع می‌شود، که هر دوی آنها در تولید انرژی و بنابراین در تولید مایلین اهمیت دارند. در صورتی که پوشش مایلین بر عصب شنوایی آسیب ببیند، شنوایی می‌تواند کاهش یابد.
مرحلة بعدی کار محققان فهم این موضوع خواهد بود که آیا مصرف مکمل‌های آهن می‌تواند تأثیر مثبتی بر کاهش شنوایی داشته باشد. اگر این کار بتواند شنوایی آسیب دیده را بهبود ببخشد یا کاهش دهد، در این صورت راهی مقرون به صرفه برای به حداقل رساندن یک اختلال پزشکی بسیار شایع و آزار دهنده خواهد بود./