• هانا نیکولز
• ترجمة هستی فراست‌فر
بر مبنای یک مطالعة طولی منتشر شده در «پلاس مدیسین»، هر چه مدت زمان اضافه وزن یا چاقی در زنان بیشتر باشد، آنها در مورد ابتلاء به چند نوع از سرطان‌ها در معرض ریسک بالاتری قرار دارند.
شاخص تودة بدنی (BMI) بالا به ریسک‌فاکتور پیشگام در مسؤولیت مرتبط به بیماری‌ها در کشورهای پردرآمد تبدیل شده است.
در سطح جهان، دستکم 2.8 میلیون نفر سالانه بر اثر اضافه وزن یا چاقی می‌میرند. بر اساس یک تخمین 35.8 میلیون (2.3 درصد) ناتوانی تنظیم سال‌های عمر (DALYs) – مجموع سال‌های بالقوه از دست رفته بر اثر مرگ زودرس و سال‌های زندگی مولد از دست رفته در نتیجة ناتوانی – ناشی از اضافه وزن یا چاقی است.
مطالعات اخیر نشان داده‌اند، ریسک سرطان مرتبط به چاقی به مرور زمان شتاب می‌گیرد. هدف مطالعة جدید برآورد تأثیر مدت زمان اضافه وزن و چاقی دوران بزرگسالی بر ریسک سرطان است.
مطالعه به رهبری ملینا آرنولد / Melina Arnold، از آژانس بین‌المللی تحقیقات سرطان (IARC) – آژانس تخصصی سرطان سازمان بهداشت جهانی (WHO) در لیون فرانسه – و پروفسور هُدا آنتون-کولور / Hoda Anton-Culver از دانشگاه کالیفرنیا ایرواین انجام شد.
محققان برای مطالعة خود از داده‌های سازمان سلامت پایه‌ای زنان ایالات متحد آمریکا (WHI) استفاده کردند. آنها برنامه‌ریزی کردند تا ارتباط دوز – پاسخ میان مدت زمان شاخص تودة بدنی بالا و ریسک توسعة چندین نوع سرطان را شناسایی کنند.
محققان می‌نویسند، تاکنون اغلب مطالعاتی که ارتباط میان اضافه وزن و ریسک سرطان را مورد بررسی قرار داده‌اند به مشاهدة اطلاعات مقطعی - نظیر اندازه‌گیری قد و وزن در یک مقطع زمانی مشخص – در مورد اضافه وزن و چاقی پرداخته‌اند.
با استفاده از چندین اندازه‌گیری BMI در گذر زمان، تیم تحقیق داده‌های مجموعه‌ای از 73913 زن را در دوران پس از یائسگی مورد بررسی قرار داد. حدود دو سوم زنان مشمول مطالعه دارای اضافه وزن یا چاق بودند و 6301 مورد سرطان مرتبط به چاقی در طول یک دورة پیگیری 12.6 ساله تشخیص داده شد.
آرنولد و همکاران به بررسی این موضوع پرداختند که چگونه مدت زمان و شدت اضافه وزن و چاقی بر ریسک سرطان تأثیر می‌گذارد. آنها این بررسی را با محاسبة دیگر فاکتورهای مرتبط به چاقی نظیر فعالیت جسمانی، رژیم غذایی، استعمال دخانیات، مصرف هورمون و تاریخچة ابتلاء به دیابت انجام دادند.
از کل نمونه‌های مطالعه 40 درصد هرگز دچار اضافه وزن نبودند، و 60 درصد آنها در دوره‌ای از زندگی خود در دوران بزرگسالی اضافه وزن داشتند، و همچنین نیمی از زنان مورد مطالعه در برهه‌ای از زندگی چاق بودند.
چاقی درازمدت می‌تواند ریسک دیگر عوامل مرتبط به سرطان را افزایش دهد
مطالعه دریافت که داشتن اضافه وزن در درازمدت در دوران بزرگسالی به شکل معنی‌داری میزان شیوع تمامی سرطان‌های مرتبط به چاقی را به ازاء هر ده سال تداوم اضافه وزن تا 7 درصد افزایش می‌دهد. افزایشی به میزان 5 درصد نیز در ریسک سرطان سینة زنان یائسه و 17 درصد برای سرطان اندومتری مشاهده شد.
پس از لحاظ کردن شدت اضافه وزن – اینکه افراد چقدر اضافه وزن داشته‌اند – این ارقام تا 8 درصد برای سرطان سینه در دورة پس از یائسگی و 37 درصد برای سرطان اندومتر، برای هر 10 سال سپری شده با شاخص تودة بدنی ده واحد بالاتر از وزن نرمال، افزایش یافت.
یافته‌ها این نکته را برجسته می‌سازد که مدت زمان ابتلا به اضافه وزن و میزان اضافه وزن، نقش مهمی در ریسک سرطان زنان بازی می‌کند، که تأییدی بر اهمیت پیشگیری از چاقی در تمامی سنین از همان بدو امر محسوب می‌شود.
محققان می‌نویسند: "ما فهمیدیم که طولانی‌تر بودن دورة اضافه وزن و چاقی به شکل معنی‌داری با افزایش میزان وقوع سرطان‌های وابسته به چاقی، سرطان سینة پس از یائسگی، سرطان کولون، سرطان اندومتری و سرطان کلیه مرتبط است.
"چاقی و اضافه وزن زودرس و درازمدت ممکن است ریسک و شدت التهاب‌های مزمن، صدمة اکسیداتیو DNA و دگرگونی متابولیسم هورمونی درون‌زاد را که به عنوان سه مکانیسم کلیدی مرتبط به افزایش ریسک سرطان شناخته شده‌اند، افزایش دهند.
آرنولد و تیمش می‌نویسند، اگرچه ساختار مشاهده‌ای مطالعه مانع از رسیدن به جمع‌بندی در مورد علت و اثر، یا ارائة توصیه‌های بالینی می‌شود، یافته‌های مطالعه نشان می‌دهد که کاهش مدت زمان اضافه وزن در بزرگسالی می‌تواند ریسک سرطان را کاهش دهد.
آنها اضافه می‌کنند: "اگر این درست باشد، گروه‌های مراقبت‌های بهداشتی باید پتانسیل ادارة چاقی در پیشگیری از سرطان را شناسایی کنند و اینکه ادارة اضافه وزن بیش از حد در زنان فارغ از سن بیمار مهم است."/
