تستوسترون ممکن است کلید حفظ قدرت جنسی در مردان پیر باشد

تیم نیومن
ترجمة هامیک رادیان

پژوهشی که در هفتة اخیر در نشریة Journal of Clinical Endocrinology منتشر شده، به پیرمردانی که قدرت جنسی خود را از دست داده‌اند یا از ضعف نعوظ رنج می‌برند، امیدهایی می‌دهد. درمان جایگزینی تستوسترون ممکن است جواب مسأله باشد.
تستوسترون، هورمون جنسی اصلی مردانه، برای تولید اسپرم، عملکرد نعوظ و حفظ قوای جنسی مردان نقش حیاتی دارد.
همچنان‌که مردان سالخورده می‌شوند، میزان تستوسترون به صورت طبیعی کاهش می‌یابد.
هیپوگونادیسم – یعنی کاهش یا قطع هورمون‌ها که به وسیلة آزمایش مستند شده است – گمان می‌رود که بر 40 درصد مردان دارای سن بالای 45 سال تأثیر می‌گذارد.
علی‌رغم این میزان بالا، اغلب موارد نادیده گرفته می‌شوند؛ و در حدود 95 درصد تشخیص داده نمی‌شوند.
برای افراد دارای سن بالای 70 سال، درمان جایگزینی تستوسترون برای مردان دچار کمبود تستوسترون در پیوند با بیماری یا سالخوردگی مورد استفاده قرار گرفته است.
با وجودی که درمان مزبور تاریخچه‌ای طولانی دارد، تأثیر درمان با تستوسترون بر اختلال جنسی در مردان سالخورده تاکنون با عمق کافی مورد تحقیق قرار نگرفته است.
در طول 15 سال اخیر، درمان با تستوسترون در آمریکا حدود 4 برابر افزایش یافته است. این کار در بخش بزرگی از کشور در پیوند با افزایش آگاهی عمومی و غربالگری منظم برای تشخیص میزان تستوسترون انجام شده است.
تحقیق مورد بحث نشان داده است که درمان با تستوسترون عملکرد جنسی را در مردان جوانی که دارای میزان پایین اندروژن وابسته به مشکلات مربوط به بیضه، هیپوتالاموس و هیپوفیز هستند، بهبود می‌بخشد.
در هرحال، علی‌رغم استفادة گسترده در جمعیت سالخورده، شواهد اندکی در مورد اینکه چگونه درمان با تستوسترون می‌تواند در درمان اختلال جنسی در مردان پیر کمک کننده باشد، وجود دارد. مطالعات پیشین از نظر تعداد نمونه معدود بوده‌اند و نتایج متناقض یا ناتمام به دست داده‌اند.

بزرگ‌ترین مطالعة درمان با تستوسترون انجام شد
تحقیق حاضر بزگ‌ترین آزمون دارونما – کنترل است که به بررسی اثرات تستوسترون بر اختلال قوای جنسی در مردان پیر می‌پردازد.
این مطالعه قسمتی از به اصطلاح آزمون‌های تستوسترون است، رشته‌ای از 7 مطالعه که برای هورمون درمانی در مردان دارای سن بالای 65 سال انجام شده است.
دکتر پیتر جی. اسنایدر / Peter J. Snyder، اساس تحقیق آزمون‌ها را چنین توضیح می‌دهد: "آزمون تستوسترون یک مطالعة چند محوری از شش آزمون مرتبط در مورد اثرات تستوسترون در مردان سالخوردة دچار کمبود تستوسترون در عملکرد فیزیکی، حیاتی، عملکرد جنسی، عملکرد شناختی، آنمی و ریسک بیماری‌های قلبی – عروقی است."
مطالعة حاضر برای تحقیق در مورد تأثیر درمان با تستوسترون در افزایش میل و عملکرد جنسی برنامه‌ریزی شد. مطالعه که از سوی دکتر گلن آر. کانینگهام / Glenn R. Cunningham، از دانشکدة پزشکی بایلر و مرکز پزشکی بایلر سنت لوک در هیوستون تگزاس هدایت می‌شد، داده‌های مربوط به 740 مرد را مورد استفاده قرار داد.
تمامی نمونه‌ها از مردان دارای سن حداقل 65 سال که دچار کمبود شهوت جنسی بودند گرفته شده بود. همگی آنها دارای یک شریک جنسی زن بودند که مایل بودند دستکم دو بار در ماه رابطة جنسی داشته باشند.
مطالعه در یک دورة زمانی 12 ماهه انجام شد. مردان یا ژل تستوسترون گرفتند – رایج‌ترین شکل درمان با تستوسترون – یا ژن دارونما. هر نمونه به یک پرسشنامه در بارة عملکرد جنسی در آغاز مطالعه و سپس هر 3 ماه یک بار تا انتهای آزمون پاسخ می‌داد.

تأثیر درمان با تستوسترون
پس از آنالیز داده‌ها نتایج نشان داد که از 12 اندازه‌گیری تمایلات جنسی، 10 مورد به صورت معنی‌دار در گروه درمان با تستوسترون بهبود عملکرد جنسی را نشان می‌دادند. این اندازه‌گیری‌ها شامل فرکانس رابطة جنسی، نعوظ شبانه و استمناء بود.
فقط دو اندازه‌گیری شامل "معاشقة دیگران" و "نعوظ خودبخودی" هیچ تغییری را نشان ندادند.
در مقایسه مردان گروه دارونما هیچ تغییری را در طول سال انجام مطالعه نشان ندادند. نویسندگان نتیجه‌گیری می‌کنند:
"یافته‌های ما نشان می‌دهد که کمبود تستوسترون یکی از علل مربوط به کاهش تمایلات جنسی و اختلال نعوظ در مردان پیر است. مردان دچار این نشانگان باید برای تشخیص کاهش تستوسترون مورد ارزیابی قرار گیرند."
محققان همچنین تحقیق کردند که آیا عوامل دیگر نظیر شاخص تودة بدن (BMI) یا مصرف الکل بر نتایج مثبت تأثیرگذار بوده است یا خیر.
نتایج بر این اشاره دارد که کمبود تستوسترون حداقل یکی از علل کاهش شهوت جنسی و اختلال نعوظ در مردان پیر است. همچنین درمان با تستوسترون چند محور شاخص اختلال جنسی را بهبود می‌بخشد. مثل همیشه، اطلاعات بیشتر در مورد مسألة مورد تحقیق علمی، باعث مداخلة مؤثرتر و جدی‌تر در موقعیت مورد بررسی می‌شود./