مری الیس
ترجمة هامیک رادیان
آیا می‌توانی داستان دیگری برایم بخوانی؟ من تشنه‌ام. خوابم نمی‌آید. برای والدین بچه‌های کوچک این تاکتیک‌های تأخیری در هنگام خواب آشنا به گوش می‌رسد. با وجود اینکه بحث با بچة پیش‌دبستانی می‌تواند بیهوده باشد، تحقیق تازه‌ای عنوان می‌کند که بچه‌های پیش دبستانی که ساعت 8 شب به رختخواب می‌روند در معرض ریسک کمتری برای چاقی در دوران نوجوانی قرار دارند.
مطالعة مزبور که در نشریة کودکان به چاپ رسیده و از سوی محققان کالج بهداشت عمومی دانشگاه اُهایو انجام شده است، بنیانی علمی برای به خواب رفتن فراهم می‌کند که متخصصان کودکان و والدین می‌توانند بر آن تأکید کنند.
جای شگفتی ندارد که چاقی در کودکان یک معضل عمومی نگرانی‌آور در ایالات متحد آمریکا است.
بر مبنای نظر مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) در حدود 17 درصد کودکان و نوجوانان در سنین 2 تا 19 سال چاق هستند، که می‌تواند ریسک بیماری‌های مزمن نظیر دیابت نوع 2 و بیماری‌های قلبی را افزایش دهد.
CDC می‌گوید جامعة ما با محیطی احاطه شده است که خوردن غذاهای ناسالم و عدم فعالیت جسمانی را تشویق می‌کند.
مثال‌هایی از این تأثیرات منفی شامل تبلیغ غذاهای ناسالم، مکان‌های ناایمن در جامعه برای بازی یا فعالیت، دسترسی محدود به غذاهای سالم مقرون به صرفه، افزایش اندازة بخش‌ها، و دسترسی بیشتر به غذاهای انرژی‌زا و نوشابه‌های شیرین است.
زودتر به بستر رفتن، ریسک کمتر چاقی
برای تحقیق بیشتر در مورد چگونگی تأثیر الگوهای خواب بر ریسک چاقی، محققان داده‌های مربوط به 977 کودک را که بخشی از مطالعة توسعة مراقبت‌های اولیة کودک و جوان بودند مورد استفاده قرار دادند. این مطالعه کودکان سالم متولد شده در ده نقطة مختلف ایالات متحد آمریکا در سال 1991 را پیگیری کرد.
تیم تحقیق به رهبری پروفسور سارا اندرسون زمان خواب شب دورة پیش از دبستان را به سه بخش تقسیم کرد: پیش از ساعت 8 شب؛ بین 8 تا 9 شب و پس از ساعت 9.
کودکان در هنگامی که مادران آنها زمان به بستر رفتن فرزنشان در طول هفته را گزارش می‌دادند 4 تا 5 ساله بودند.
بعدتر وقتی پیش‌دبستانی‌ها به دورة نوجوانی رسیدند – در حدود 15 سالگی – محققان زمان به خواب رفتن آنها در دورة پیش دبستانی را با ریسک چاقی مرتبط کردند.
نتایج نشان داد که فقط 10 درصد کودکان پیش دبستانی که شب‌ها پیش از ساعت 8 به بستر خواب می‌رفتند در دورة نوجوانی چاق شده بودند، در مقایسه با 16 درصد کودکان با زمان به خواب رفتن بین 8 تا 9 شب و 23 درصد کودکانی که پس از ساعت 9 شب به بستر می‌رفتند.
جالب توجه است که نیمی از کودکان مورد مطالعه بین ساعت 8 تا 9 شب به بستر می‌رفتند. در این اثنا یک چهارم آنها پیش از ساعت 8 و یک چهارم دیگر پس از ساعت 9 به بستر خواب می‌رفتند.
اندرسون می‌گوید، "این یافته اهمیت ایجاد زمان خواب روتین را برای والدین مورد تأکید قرار می‌دهد. این یک کار واقعی است که خانواده‌ها می‌توانند برای پایین آوردن ریسک برای بچه‌های خود انجام دهند و نیز احتمالاً فواید مثبتی بر رفتار و روی اجتماع، احساسات و توسعة شناخت کودکان دارد."
زمان به خواب رفتن روتین کلید قضیه است
کارهای روتین در خانه – نظیر به بستر رفتن – البته می‌تواند با محیط عاطفی خانواده تحت تأثیر قرار گیرد. چنان که اندرسون و تیم او در مورد تعاملات میان مادران و کودکان آنها در خلال زمان بازی تحقیق و گزارش کرده‌اند.
محققان می گویند، این فاکتورهای به اصطلاح حساسیت مادرانه در حمایت مادری، به خودمختاری کودک و فقدان خصومت احترام می‌گذارد.
تیم تحقیق دریافت که یک پیوند قوی میان زمان رفتن به بستر و چاقی، فارغ از کیفیت روابط مادر و فرزندی وجود دارد. در هر حال کودکانی که دیرتر به بستر می‌رفتند و آنهایی که مادرشان کمترین نمرات حساسیت را داشتند در معرض بیشترین ریسک برای ابتلاء به چاقی بودند.
به علاوه کودکانی که سفیدپوست نبودند، آنهایی که مادرانشان تحصیلات کمتری داشتند، و آنهایی که از خانواده‌های کم‌درآمد می‌آمدند تمایل بیشتری به دیر خوابیدن داشتند.
دلیلی که محققان بر زمان به بستر رفتن تمرکز کردند این بود که آنها بر مدت خواب بیش از زمان‌های بیداری تأثیر می‌گذارند، که اندرسون می‌گوید والدین بر آنها کنترل کمتری دارند.
با وجودی که به بستر خواب فرستادن بچه این اطمینان را ایجاد نمی‌کند که او بلافاصله به خواب فرو خواهد رفت، اندرسون می‌نویسد که برخورداری از یک زمان به بستر رفتن ثابت احتمال این را که بچه در نهایت به میزان خواب مورد نیاز خود دسترسی پیدا کند، بیشتر می‌کند.
محققان می‌نویسند که مطالعة آنها این را روشن نمی‌کند که چگونه زمان خواب به دیگر فاکتورهای مرتبط به وزن گرفتن در دوران کودکی، شامل فعالیت جسمانی و تغذیه گره می‌خورد./
نظرات (0)