ترجمة نادر اکبری
حدود دو سوم آمریکایی‌ها اکنون اضافه وزن دارند و یک‌سوم آنها به عنوان چاق طبقه‌بندی می‌شوند؛ برای این دسته از افراد کنترل وزن می‌تواند یک چالش بزرگ باشد.
پیشرفت اپیدمیک چاقی با وفور غذاهای خوش‌مزه، بسیار فرآوری شده و پرانرژی، و کاهش سطح فعالیت‌های بدنی همزمان شده است، که بیانگر نقش بزرگ عوامل محیطی در چاقی است.
در هر حال، این واقعیت که برخی از مردم در چنین محیطی چاق نمی‌شوند و اینکه پاسخ به درمان‌های موجود در میان افراد بسیار متفاوت است، بیانگر این است که عوامل ژنتیک ممکن است در این مورد تأثیرگذار باشند.
برای اطلاع بیشتر از اینکه چرا پیشگیری از وزن گرفتن چنین مشکل است، «کمیتة ژن‌ها، رفتار و پاسخ به مداخلات کاهش وزن مؤسسة ملی سلامت» (NIH) یک کارگروه برای بررسی اینکه ژن‌ها چطور هم در سطوح رفتاری و هم بیولوژیک بر وزن تأثیر می‌گذارند، تشکیل داد.
گروه بر روی عوامل ژنتیک منجر به کاهش وزن و گرفتن وزن تمرکز و مسیر پژوهش‌های بعدی و فرصت‌ها برای یکپارچه کردن راهکارهای درمانی جدید کاهش وزن را مشخص کرد.
تفاوت پاسخ افراد به راهکارهای کاهش وزن تاکنون مستند شده است، به این عنوان که احتمالاً ژنتیک نقشی کلیدی در تأثیر درمان‌ها بازی می‌کند.
مطالعات پیشین 150 واریانت ژنتیک وابسته به شاخص تودة بدن (BMI)، دور کمر یا ریسک چاقی را شناسایی کرده‌اند. به هر حال دانش اندکی دربارة ژن‌های تصمیم گیرنده در این مورد که چرا برخی از مردم بسیار راحت‌تر از دیگران وزن کم می‌کنند، در دست است.
کدام ژن‌ها در کاهش و افزایش وزن نقش دارند؟
تیم تحقیق می‌خواست بر موضوع ژنتیک کاهش وزن و مدیریت وزن با هدف درک بیولوژی نهفته در بطن تنظیم وزن بدن مطالعه کند.
کارگروه، بسیاری از عوامل ژنتیک دخیل در موضوع کاهش وزن را شناسایی و تحقیقات بیشتر را توصیه کرد.
عوامل شناسایی شده شامل موارد زیر بود:
تجلی ژن‌های فردی: مداخلات کاهش وزن ممکن است بر وزن کلی بدن یا شاخص تودة بدن تأثیرگذار نباشند، اما آنها ممکن است توزیع چربی را بهبود ببخشند، تودة لاغر را افزایش دهند یا از ریسک دیابت و سرطان بکاهند، که پیشنهاد می‌دهد انواع متفاوت اندازه‌گیری ممکن است بینشی در متن فرآیند کاهش وزن ایجاد کند.
واریانت‌های ژنتیک به عنوان پیش‌آگهی دهندة پاسخ درمانی: برخی واریانت‌های ژنتیک به نظر می‌رسد درمان‌های مشخصی را برای برخی اشخاص با موفقیت بیشتر همراه می‌کنند. برای مثال، افراد دارای آلل روی ژن MTIF3 ممکن است کاهش وزن را بر مبنای مداخلات شدید در سبک زندگی با تمرکز روی برنامة غذایی روزانه و فعالیت فیزیکی را آسان‌تر بیابند.
نشان داده شده است که سیستم‌های بیولوژیک برای دریافت غذا و فعالیت فیزیکی مؤثرند: اپی‌ژنتیک (تغییر و تبدیل شیمیایی ژن‌هایی که ممکن است نتیجة قرار گرفتن در معرض برخی از محیط‌ها باشند) و میکروبیوم امعاء و احشاء (میکروارگانیسم‌هایی که به صورت طبیعی در شکم ما زندگی و به عملکرد سوخت و ساز بدن کمک می‌کنند) تأثیرات غایی بر روی وزن دارند.
ژنتیک بر ترجیحات غذایی، رفتارهای خوردن و نوشیدن و فعالیت بدنی تأثیر می‌گذارد: برخی از ژن‌ها ممکن است فرد را به ترجیح و مصرف بیشتر غذاهای پرکالری سوق دهد.
ژنتیک فعالیت جسمانی: تفاوت‌های ژنتیک هم به آنهایی که ورزش می‌کنند و هم به آنهایی که این کار را نمی‌کنند هم‌اندازة تبعیت از یک برنامة ورزشی و تحمل آن، ربط دارد.
نویسندة رهبر مطالعه دکتر «مولی بری»، پروفسور تغذیه در دانشگاه تکزاس – آستین می‌گوید: «ناامید شدن آسان است، مخصوصاً در ایام تعطیلات. پس از گردش سال نو، از دست دادن چند پوند وزن اضافی به دست آمده در طول تعطلات بزرگ‌ترین چالش موجود نیست؛ مدیریت کاهش وزن در دوره‌های درازمدت است که مشکل است.»
او می‌گوید، تلنگر این مطالعات و گسترش تحقیق می‌تواند به ایجاد پزشکی فردی برای چاقی منجر شود.
فهم بهتر از این عوامل می‌تواند به دقت درمان‌های کاهش وزن با استفاده از برنامة غذایی، فعالیت بدنی و دیگر روش‌های سفارش شده برای هر فرد منجر شود.
دکتر بری نتیجه می‌گیرد که ما اکنون دربارة انواع رفتارهای تغذیه‌ای، اینکه چگونه سلول‌های چربی تشکیل می‌شوند و چگونه سوخت و ساز پیش و پس از چاقی تغییر می‌کنند بسیار بیشتر از گذشته می‌دانیم.
مرحلة بعدی استفاده از این داده‌ها برای درمان چاقی و وضعیت‌های مرتبط شامل دیابت، بیماری‌های قلبی عروقی و سرطان است.
