آلرژی به حیوانات: علل، علایم و درمان

در این مقاله:
• حیوانات معمولی و مواد آلرژی‌زا
• علل آلرژی به حیوانات
• علایم آلرژی به حیوانات
• درمان و مدیریت آلرژی به حیوانات
• چه زمانی به دکتر مراجعه کنیم
• تست‌های آلرژی
• خلاصه

آلرژی به حیوانات به ویژه در بین کسانی که دچار انواع دیگر آلرژی یا آسم هستند، شایع است. مردم ممکن است به هر نوع حیوانی، به ویژه انواع دارای مو و پشم دچار آلرژی شوند. به هر حال اکثریت موارد آلرژی نسبت به حیوانات در افراد دارای تماس با سگ و گربه دیده می‌شود.
بر مبنای اعلام "بنیاد آسم و آلرژی آمریکا"، در حدود 30 درصد افراد دچار آلرژی در ایالات متحد آمریکا ممکن است نسبت به سگ و گربه واکنش آلرژیک نشان دهند.
مردم در حدود دو بار بیشتر محتمل است که نسبت به گربه دچار آلرژی شوند تا سگ.

حیوانات معمولی و مواد آلرژی‌زا
افراد دچار آلرژی به حیوانات معمولاً به پروتئین‌های بی‌ضرر موجود در حیوان که در شوره، بزاق، ادرار و مدفوع آن وجود دارد واکنش نشان می‌دهند.
شوره پولک‌های ریز پوست مرده در پشم و مو یا پر حیوان است که می‌تواند آلرژی القاء کند. در کنار سگ و گربه، پستانداران کوچک مثل موش صحرایی، خوک‌های گینه‌ای، هامسترها، خرگوش‌ها و پرندگان دچار ریزش شوره هستند.
آلرژن‌ها (مواد آلرژی‌زا) موادی هستند که باعث واکنش آلرژیک می‌شوند. موی حیوان خانگی خود به خود آلرژن نیست. به هر حال، این مو می‌تواند محل تجمع شوره، بزاق دهان، و ادرار بوده و حامل آلرژن‌های دیگر مثل مو یا گرد و غبار باشد.
حیوانان بدون مو مثل خزندگان و دوزیستان و ماهی‌ها شوره دفع نمی‌کنند و بنابراین کمتر محتمل است که محرک ایجاد واکنش آلرژیک باشند.
تعداد افراد دچار آلرژی به حیوانات و نیز دارندگان حیوانات خانگی در حال افزایش است.
بر مبنای اعلام "آکادمی آمریکایی آلرژی، آسم و ایمونولوژی" نزدیک به 62 درصد خانوارها در ایالات متحد آمریکا حیوان خانگی دارند و در حدود 161 میلیون از این حیوانات خانگی شامل سگ و گربه‌اند.

علل آلرژی به حیوانات
وقتی یک آلرژن، مثل پولک پوست حیوان، گرده، یا کپک، باعث التهاب داخل بینی شود، رینیت آلرژیک بروز می‌کند.
رینیت آلرژیم زمانی بروز می‌کند که سیستم ایمنی به اشتباه یک آلرژن بی‌ضرر مثل پروتئین حیوانی خاصی را یک تهدید تلقی می‌کند.
وقتی افراد دچار آلرژی به پروتئین‌های حیوانی آنها را استنشاق کرده یا پوست حیوان را لمس می‌کنند، سیستم ایمنی محرک واکنش می‌شود.
سیستم ایمنی به ماده آلرژی‌زا با آزاد کردن هیستامین پاسخ می‌دهد. هیستامین یک ماده شیمیایی در بدن است که در افراد دچار واکنش آلرژیک سبب علایم مرتبط به بینی، گلو و پوست می‌شود.
آنتی‌هیستامین‌هایی مثل بنداریل و زیرتک داروهایی هستند که می‌توانند به تخفیف علایم آلرژی کمک کنند.
برخی افراد مبتلاء به آلرژی به حیوانات ممکن است به درماتیت تماسی آلرژیک دچار شوند. این نوع درماتیت زمانی بروز می‌کند که یک آلرژن با پوست تماس می‌یابد و سبب واکنش آلرژیک می‌شود.
پروتئین‌های حیوانات ممکن است در ذرات میکروسکپی حالت هوارو به خود بگیرند. شوره ممکن است زمانی دراز به صورت قابل انتقال از راه هوا باقی بماند یا روی اثاثیه یا لباس جمع شود.
بزاق دهان ممکن است به اثاثیه، لباس و فرش بچسبد و پس از خشک شدن حالت هوارو بیابد.

علایم آلرژی به حیوانات
آلرژی به حیوانات یک پاسخ التهابی در معبرهای بینی، ریه‌ها یا پوست ایجاد می‌کند.
علایم معبرهای بینی و ریه آلرژی به حیوانات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
• خارش بینی، خارش چشم، خارش سقف دهان، یا خارش گلو
• آبریزش بینی
• گرفتگی بینی
• عطسه
• سرخ یا نمدار شدن چشم
• ته رنگ آبی زیر چشم‌ها
• مشکل تنفسی
• خس خس سینه در زمان بازدم
• اختلال خواب به علت تنگی نفس
علایم پوستی آلرژی به حیوانات عبارتند از:
• کهیر
• خارش پوست
• اگزما
• حس سوزش
• ورم یا حساس شدن
در مورد برخی افراد، علایم خفیفند و ممکن است پس از گذشت چند روز از تماس با یک حیوان خانگی بروز کنند. در مورد دیگران، سرفه و تنگی نفس ممکن است به فاصله 15 تا 30 دقیقه از تنفس ماده آلرژی‌زا ایجاد گردند.
برخی اوقات، آلرژی حیوان خانگی ممکن است باعث بدتر شدن آسم یا محرک تشدید حمله آسم شود.

درمان و مدیریت آلرژی به حیوانات
مدیریت آلرژی به حیوانات شامل اجتناب از علت ایجاد آن در شرایط ممکن است. به حداقل رساندن تماس با حیوانات می‌تواند به کاهش واکنش آلرژیک و شدت آنها کمک کند.
برای کمک به کنترل علایم دکتر ممکن است داروهای زیر را توصیه کند:
• آنتی‌هیستامین‌ها. این داروها می‌توانند مقدار هیستامین مسبب واکنش آلرژیک را کاهش دهند و باعث تخفیف خارش، آبریزش بینی، و عطسه شوند.
• کورتیکوستروئیدها. اسپری‌های بینی استروئیدی می‌توانند التهاب را کاهش داده و باعث فروکش عطسه و گرفتگی یا آبریزش بینی شوند.
• دکونژستانت‌ها. این داروها ورم معبرهای بینی را که باعث دشوار شدن تنفس از راه بینی می‌شود، کاهش می‌دهند.
• تعدیل کننده‌های لکوترین. در صورتی که آنتی‌هیستامین و دکونژستانت گزینه مناسبی نباشند پزشک ممکن است این داروها را تجوز کند. آنها کنش برخی مواد شییمایی رها شده توسط بدن را مسدود کرده و التهاب و احتقان بینی را کاهش می‌دهند.
• ایمنی درمانی. این رویکرد شامل افزایش تدریجی تماس با آلرژن است، که می‌تواند به مرور زمان باعث کاهش حساسیت به ماده آلرژی‌زا شود.

مداواها
ممکن است حذف ماده آلرژی‌زا به ویژه در صورتی که جانور مسبب آلرژی حیوان خانگی بوده یا شخص با حیوانات سر و کار داشته باشد به موضوعی چالش‌برانگیز تبدیل شود. افراد در عین حال ممکن است با آلرژی به حیواناتی مواجه شوند که دیگران آن را روی لباس خود حمل می‌کنند.
موارد پیشنهادی زیر برای کمک به کاهش تماس با آلرژی به حیوانات فهرست شده‌اند:
• یک محیط به دور از حیوان خانگی ایجاد کنید. انتخاب نقاطی از خانه که حیوان خانگی از آنها دور باشد می‌تواند به کاهش آلرژی‌زاها در محیط خانه کمک کند.
• اثاثیه جذب کننده شوره را خارج کنید. موی حیوان خانگی روی فرش، پرده، و کرکره‌های افقی جمع می‌شود. در صورت امکان این موارد را با کف‌پوش وینیل یا چیزهای چوبی با قابلیت نظافت آسان تعویض کنید.
• فرش را مکرراً تمیز کنید. استفاده از فرش‌های با تراکم کم و نظافت منظم با بخار می‌تواند به کاهش شوره حیوان خانگی در اتاق کمک کند.
• شستشوی منظم حیوان خانگی. شستشوی هفتگی به کاهش آلرژی‌زاهای قابل انتقال از راه هوا کمک می‌کند.
• کمک بخواهید. از فرد فاقد آلرژی به حیوان خانگی بخواهید در کار نظافت خانه کمک کند. این شخص در عین حال می‌تواند برای زدودن مقداری از شوره، حیوان خانگی را در محیط خارج از خانه شانه کند.
• تعویض لباس. پس از گذراندن زمانی طولانی با حیوان خانگی برای کاهش تماس با آلرژن لباس خود را عوض کنید.
• از فیلترهای با کیفیت استفاده کنید. تصفیه کننده‌های هوای با کیفیت می‌توانند مقدار آلرژن‌های هوارو را کاهش دهند.
برخی افراد دچار آلرژی به حیوانات ممکن است نسبت به برخی نژادهای گربه‌ یا سگ دچار حساسیت بیشتری باشند.
شخص می‌تواند نگهداری نژادهایی را در برنامه خود قرار دهد که کمتر هیپوآلرژنیک هستند. به هر حال سگ‌ها و گربه‌ها غیر آلرژیک وجود ندارند.
در زمان آوردن حیوان خانگی تازه به خانه، یک دوره امتحانی می‌تواند به تعیین این موضوع که شخص دچار آلرژی نسبت به حیوان است، کمک کند.

چه هنگامی به دکتر مراجعه کنیم
در صورتی که تغییرات عادات زندگی باعث بهبود در علایم آلرژی شخص نشود وی باید به پزشک مراجعه کند.
افراد دچار آسم که با مدیریت کردن علایم مشکل دارند نیز باید در مورد احتمال آلرژی با پزشک مشورت کنند.

تست آلرژی
پزشک ممکن است شخص را برای انجام تست آلرژی به یک آلرژیست (متخصص آلرژی) معرفی کند. تست آلرژی دقیقاً محرک علایم ایجاد شده در شخص را مشخص خواهد کرد. تست‌های آلرژی شامل موارد زیر است:

تست پوستی
در این تست آلرژیست مقدار کمی از ماده آلرژی‌زا را روی پوست امتحان می‌کند. سپس وی پوست را سوراخ کرده یا خراش می‌دهد تا ببیند که آیا ورم بروز می‌کند یا خیر. نتایج تست معمولاً در طول 15 دقیقه حاضر می‌شود.

تست اینترادرمال
اگر نتایج تست پوستی ناروشن باشد آلرژیست ممکن است از تست اینترادرمال استفاده کند. در این تست آلرژیست از یک سرنگ برای تزریق ماده آلرژی‌زا به زیر پوست استفاده می‌کند.

تست خون
گاهی از اوقات ممکن است بر اثر ابتلاء شخص به یک اختلال پوستی از تست پوستی استفاده نشود. در چنین موردی پزشک ممکن است برای غربالگری آنتی‌بادی‌های مسبب آلرژی خاص برای آلرژن‌های حیوانی استفاده کند.
تست خون می‌تواند در عین حال نشان دهد که شخص نسبت به یک آلرژن خاص چقدر حساس است.

خلاصه
آلرژی به حیوانات به ویژه در افراد دچار انواع دیگر آلرژی یا آسم متداول است. آلرژی به حیوانات زمانی بروز می‌کند که شخص با پروتئین‌های موجود در شوره، بزاق یا ادرار حیوان خانگی تماس پیدا می‌کند. سیستم ایمنی به اشتباه پروتئین مزبور را یک تهدید تلقی کرده و هیستامین تولید می‌کند، که باعث ایجاد علایم آلرژی می‌شود.
مؤثرترین راه پیشگیری از علایم آلرژی به حیوانات اجتناب از حیوانات است. به هر حال برخی افراد می‌توانند راه‌هایی را برای کاهش تماس با آلرژن‌های حیوان خانگی خود مورد استفاده قرار دهند.
گزینه‌های درمانی برای کمک به تخفیف التهاب و کنترل علایم آلرژی وجود دارد./

آلرژی به حیوانات: علل، علایم و درمان
دکتر وینسنت جی. تاولا، هانا نیکولز
ترجمه محمدقاسم رافعی

Source:
Medical News Today
What to know about animal allergies
Medically reviewed by Vincent J. Tavella DVM, MPH —
Written by Hannah Nichols
On February 10, 2021