اختلالات خوردن

در حدود یک‎دهم موارد آنورکسی نرووسا کشنده است. گذشته از اثرات فیزیکی تغذیۀ ضعیف، ریسک بالاتری برای خودکشی نیز مطرح است. از هر 5 مورد مرگ مرتبط به آنورکسی 1 مورد آنها ناشی از خودکشی است.

آنورکسیا نرووسا یک اختلال جدی روان‌شناختی و یکی از اختلالات بالقوه کشنده است. به هر جهت، در صورت درمان صحیح، بهبود در این بیماری امکان‎پذیر است. این اختلال معمول باعث بروز چالش‎های اخلاقی، ایجاد تصاویر غیر واقعی از شرایط جسمانی و بروز ترس مشدد از چاقی یا اضافه وزن می‎شود. آنورکسیا نرووسا در سال‎های نوجوانی یا اوایل بزرگسالی آغاز می‎شود اما می‎تواند در سال‎های پیش از دورۀ نوجوانی نیز شکل بگیرد. این اختلال سومین بیماری مزمن شایع در میان نوجوانان محسوب می‎شود. اختلالات خوردن مبتلابه 30 میلیون مرد و زن آمریکایی است. هم مردان و هم زنان ممکن است دچار آنورکسی شوند اما این بیماری در میان زنان ده بار شایع‎تر است. از هر 100 زن آمریکایی یک نفر در مقطعی از زندگی خود دچار آنورکسی می‎شود.

اعتیاد غذایی ارتباط نزدیکی با اختلالات خوردن شامل چاقی، بولیمی و اختلال پرخوری دارد

اعتیاد غذایی به شرایطی اشاره دارد که نیاز به خوردن صورت اجباری یا غیر قابل کنترل به خود می‎گیرد. این رفتاری جبری ممکن است بر اثر پاسخ به یک احساس مثل استرس، اندوه یا عصبانیت رخ دهد. بدن انسان برای انجام عملکردهایش به غذا نیاز دارد اما اعتیاد به غذا زمانی بروز می‌کند که فرد به برخی از انواع غذا وابسته می‎شود. غذاهایی که باعث تقویت اعتیاد غذایی می‎شوند معمولاً غذاهای ناسالم مثل انواع چیپس، آب‎نبات یا نان سفید هستند. اعتیاد غذایی ارتباط نزدیکی با اختلالات خوردن شامل چاقی، بولیمی و اختلال پرخوری دارد. یک نظریه در این مورد عنوان می‎کند که افراد ممکن است به برخی غذاهای خاص دچار وابستگی شیمیایی شوند به همان صورتی که مردم دچار اعتیاد به الکل یا سیگار می‎شوند.

پس از فهمیدن این موضوع که فعال شدن یک گیرندة خاص در مغز موش‌های صحرایی نشانه‌های مرتبط با پرخوری و مصرف غذاهای بی‌ارزش را کاهش می‌دهد، محققان یک گام دیگر به تولید دارویی که می‌تواند مانع از پرخوری شود نزدیک‌تر شده‌اند.