استخوان / اُرتوپدی

بورسیت ایسکیال می‌تواند باعث ایجاد درد در قسمت زیر کفل‌ها شود

بورسیت ایسکیال زمانی بروز می‌کند که بورسای موجود در مفاصل لگن تحتانی ملتهب می‌شود. بورسا در سراسر بدن در مناطق مجاور مفصل‌ها وجود دارد. آنها کیسک‌های پر از مایعی هستند که باعث کاهش سایش ناشی از حرکت عضلات و تاندون‌ها در حرکت علیه پوست و استخوان می‌شوند. آنها در عین حال حرکت را تسهیل می‌کنند اما امکان التهاب آنها در صورت وجود فشار یا سایش بیش از حد در نواحی مورد بحث در طولانی مدت وجود دارد. بورسای ایسکیال درست زیر کفل‌ها یا عضلات گلوتیوس ماکسیموس قرار دارد. نقش اولیه آنها پیشگیری از سایش تاندون گلوتیوس ماکسیموس با قسمتی از استخوان لگن است که شخص بر روی آن می‌نشیند.

اکثریت بیماران مبتلاء به بیماری پاژه استخوان فاقد علامتند

بیماری پاژه استخوان در فرآیند بازیافت نرمال بدن که در آن بافت استخوانی جدید به تدریج جایگزین بافت قدیمی استخوان می‌شود اختلال ایجاد می‌کند. به مرور زمان این بیماری می‌تواند باعث شود که استخوان‌های آسیب دیده شکننده شده و از شکل خارج شوند. بیماری پاژه استخوان بیشترین بروز را در ناحیه لگن، جمجمه، ستون فقرات و پاها دارد. ریسک بیماری پاژه استخوان با بالا رفتن سن افزایش می‌یابد. ریسک متوجه شخص در عین حال اگر در خانواده وی کسی دچار این بیماری باشد بالا خواهد رفت.

اراکنوئیدیت زمانی ایجاد می‌شود که بافت‌های محافظ مغز، عصب‌ها و طناب نخاعی آسیب می‌بینند

اراکنوئیدایتیس [اراکنوئیدیت، آراکنوئیدیت] اختلالی نورولوژیک است که باعث ایجاد درد پشت، درد پرینیوم (فضای بین ناحیه تناسلی و رکتوم)، درد پا، و درد دست می‌شود. اراکنوئیدیت در عین حال می‌تواند به بینایی، دید و میزان حرکت‌پذیری تأثیر منفی بگذارد. اراکنوئیدیت زمانی ایجاد می‌شود که بافت‌های محافظ مغز، عصب‌ها و طناب نخاعی آسیب می‌بینند، که معمولاً نتیجه صدمات تروماتیک است. اراکنوئیدیت زمانی ایجاد می‌شود که اراکنوئید (عنکبوتیه) آسیب می‌بیند. عنکبوتیه بخشی از گروه غشاهایی است که برای مغز و عصب‌های طناب نخاعی زیرسازی لازم را ایجاد می‌کنند. وقتی زیرسازی مزبور آسیب می‌بیند عصب‌ها ممکن است نتوانند عملکرد صحیحی داشته باشند.

در بیشتر موارد استئوما فاقد علامت است

استیوماها [استئوماها] تومورهای خوش‌خیم استخوان هستند که به طور معمول روی جمجمه شکل می‌گیرند. بسته به محل بروز آنها، این تومورها گاهی از اوقات می‌توانند مشکلاتی مثل سردرد یا عفونت سینوس ایجاد کنند. اگرچه استئوماها گرایشی به شکل‌گیری روی جمجمه از خود نشان می‌دهند، آنها ممکن است بر روی استخوان‌های دراز بدن مثل استخوان ماهیچه و ران نیز ایجاد گردند. استئوماهایی که روی استخوان‌های دراز بدن بروز می‌کنند استئوماهای استئوئید نامیده می‌شوند. در بیشتر موارد استئوما فاقد علامت است. در واقع، شخص متوجه وجود استئوماها نمی‌شود تا اینکه پزشک جمجمه یا سینوس‌ها را در طول یک معاینه بالینی به علل دیگر بررسی می‌کند.

اپی‌فیزیودزیس بیشتر برای کودکان و نوجوانان که هنوز دوره رشد خود را سپری می‌کنند به کار می‌رود

تفاوت بین اندام‌ها در زمان رشد ناشایع نیست. یک دست ممکن است کمی درازتر از دیگری باشد. یک پا ممکن است چند میلی‌متری کوتاه‌تر از پای دوم شود. به هر حال هر از گاه این امکان وجود دارد که جفت‌های استخوانی دارای تفاوت قابل ملاحظه‌ای از نظر طول باشند. این زمانی است که برای برخی افراد عمل جراحی کوتاه کردن استخوان در مد نظر قرار می‌گیرد. در حالی که جراحی کوتاه کردن استخوان به عنوان گزینه اول مطرح نیست، می‌تواند به تصحیح تفاوت طول اندام‌ها کمک کرده باعث آرامش بیشتر افراد [دچار این مشکل] شود.

استیوارترایتیس (استئوارتریت) شایع‌ترین اختلال مزمن یا درازمدت مفصل محسوب می‌شود

استیوارترایتیس (استئوارتریت) شایع‌ترین اختلال مزمن یا درازمدت مفصل محسوب می‌شود. مفصل جایی است که در آن استخوان‌ها به یکدیگر می‌رسند. انتهای این استخوان‌ها با یک بافت محافظ به نام غضروف پوشیده شده است. در استئوارتریت، این غضروف تضعیف، و باعث می‌شود تا استخوان‌های ناحیه مفصل با یکدیگر اصطکاک پیدا کنند. این وضعیت می‌تواند باعث ایجاد درد، خشکی و علایم دیگر شود. استئوارتریت بیشتر در افراد مسن بروز می‌کند اگرچه احتمال ایجاد آن در بزرگسالان در هر سنی وجود دارد. استئوارتریت در عین حال بیماری تباهی مفصل، ارتریت انحطاطی، و ارتریت سایش و فرسایش نیز نامیده می‌شود.