آنچه باید در مورد روانگردان LSD بدانیم

• اسید تا چه موقعی در بدن باقی می‌ماند؟
• عوامل تأثیرگذار بر کشف LSD
• اثرات LSD چقدر دوام دارد؟
• خطرات LSD
• ترک LSD
• خلاصه

اسید یک ماده مخدر توهم‌زا است. شیمی‌دان سوئیسی، آلبرت هوفمان / Albert Hoffman، برای نخستین بار در سال 1938 میلادی آن را ایجاد کرد.
نام دیگر اسید، لایسرژیک اسید دای‌اتیل‌اماید (LSD) است. در دهه 1950 میلادی پزشکان از این ماده در روان‌درمانی و تقویت اثرت داروهای ضد سایکوز استفاده می‌کردند. در دهه 1960 مردم مصرف LSD را به عنوان ماده مخدر شروع کردند.
مردم در عین حال به LSD بر اساس نام‌های عامیانه آن اشاره می‌کنند: دفتر باطله، خال، و زردی آفتاب. LSD یک ماده مخدر غیر قانونی و یکی از قدرتمندترین مواد روانگردان است.

اسید تا چه موقعی در بدن باقی می‌ماند؟
وقتی کسی LSD را به شکل خوراکی مصرف می‌کند دستگاه گوارش آن را جذب کرده و به جریان خون هدایت می‌نماید. وقتی این ماده مخدر داخل خون شود، از طریق آن به مغز و سایر دستگاه‌های بدن مثل کبد می‌رود. کبد LSD را به مواد شیمیایی مختلفی تجزیه می‌کند.
محققان در هنگام کشف LSD در نمونه بافت انسان با چالش‌های متعددی مواجه می‌شوند. مردم صرفاً مقادیر کمی از آن را می‌خورند، بنابراین نیاز است تا روش‌های کشف بسیار حساس باشند.
LSD همچنین ناپایدار است و کبد به سرعت آن را تجزیه می‌کند. مدت زمانی که می‌توان LSD را در بافت‌ها کشف کرد محدود است، بنابراین پزشکان باید به سرعت نمونه بافت را آنالیز کنند.
برخی پژوهشگران کوشیده‌اند تا روش‌های کشف را برای فرآورده‌های ضمنی LSD توسعه دهند. به هر حال، مقادیر این مواد که در بافت‎ها باقی می‌مانند نیز بسیار کم است.

ادرار
وقتی کسی LSD را به شکل خوراکی مصرف می‌کند کبد آن را به ترکیبات غیر فعال تبدیل می‌نماید. در طول 24 ساعت شخص فقط حدود 1 درصد LSD دگرگون نشده را از راه ادرار دفع می‌کند.
محققان می‌توانند روش‌های مختلفی را برای کشف LSD در نمونه ادرار به کار ببرند اما این تکنیک‌ها به سهولت در دسترس نیستند. اغلب تست‌های ادرار برای تشخیص مواد مخدر قادر به کشف LSD نیستند.
دو تکنیکی که محققان می‌توانند برای کشف LSD در ادرار به کار ببرند استخراج مایع – مایع و طیفسنجی متوالی جرم کروماتوگرافی مایع با کارآیی فوق‌العاده بالا یا UHPLC-MS/MS است.
مطالعات عنوان کرده‌اند که برخی فرآورده‌های ضمنی غیر فعال LSD در ادرار با غلظتی 16 تا 43 برابر بیشتر از LSD وجود دارند. به هر حال پژوهشگران مطمئن نیستند که چگونه این یافته‌ها می‌توانند به کشف کاربرد LSD کمک کنند.

خون
پزشکان همچنین می‌توانند روش‌های استخراج مایع - مایع و UHPLC-MS/MS را برای کشف LSD در نمونه خون مورد استفاده قرار دهند.
در یک مطالعه اخیر محققان 13 مورد خون را در فاصله 24 ساعت از زمان دریافت LSD نمونه‌گیری کردند. آنان نمونه‌ها را در دمای زیر نقطه انجماد نگهداری و در طول 12 ماه آنالیز کردند.
محققان توانستند در مورد تمامی کسانی که 200 میکروگرم LSD مصرف کرده بودند LSD را در نمونه‌های گرفته شده در فاصله 16 ساعت اول پس از مصرف کشف کنند.
در مورد کسانی که 100 میکروگرم LSD گرفته بودند، محققان توانستند این ماده مخدر را در نمونه‌های خون گرفته شده در 8 ساعت اول پس از مصرف کشف کنند.
مقدار LSD قابل کشف در نمونه‌ها به مرور زمان در هر دو گروه کاهش پیدا کرد. در گروه مصرف کننده 100 میکروگرم LSD محققان پس از گذشت 16 ساعت از زمان مصرف، فقط توانستند ماده مخدر را در 9 نمونه از 24 نمونه گرفته شده کشف کنند.
این روش‌های کشف، بسیار حساس و تخصصی هستند و امکان دسترسی سریع به آنها برای پزشکان وجود ندارد.

مو
نمونه مو برای کشف ماده مخدری مفید است که شخص مدت‎ها پیش مصرف کرده باشد. این نمونه در عین حال برای مواقعی که نمونه خون یا ادرار در دسترس نیست مفید است.
بسته به نوع ماده مخدر محققان می‌تواند زمان و مدت مصرف خوراکی را با آنالیز نرخ رشد مو و وضعیت وجود ماده مخدر در شفت مو تخمین بزنند.
تحقیقی در سال 2015 به 3 مورد مستند شده از اثرات LSD در نمونه‌های موی انسان پرداخته است. مقدار LSD در این نمونه‌ها بین 1 تا 17 پیکوگرم [هر پیکوگرم معادل ^12-10 گرم است] در هر میلی‌گرم بود.
به هر جهت محققان این تست‌ها را با موهای قرار گرفته در معرض LSD انجام دادند، به جای اینکه تست را با نمونه موی گرفته شده از شخص مصرف کننده این ماده مخدر انجام دهند.
یک چالش اصلی که محققان در زمان استفاده از نمونه مو برای کشف LSD با آن مواجه هستند این است که ماده مخدر مزبور در دوزهای بسیار کمی شکل فعال دارد. اگر کسی دوزهای بالای ماده مخدر را مصرف کرده باشد کشف آن آسان‌تر خواهد بود.
داده‌های ضمنی بسیاری در مورد LSD در نمونه مو وجود دارد. محققان حتی مطمئن نیستند که آیا این ماده مخدر در نمونه‌های مورد بحث حالت پایدار و قابل کشف داشته باشد.
رسیدن به نتیجه منفی در مورد نمونه مو به این معنی نیست که شخص LSD مصرف نکرده است. به هر حال نمونه موی زهاری ممکن است به LSD با منشأ ادرار آغشته باشد.

بافت‌های دیگر
محققان نمونه بافت برگرفته از موش‎هایی را که از طریق تزریق داخل وریدی به آنها LSD داده شده بود تجزیه و تحلیل کردند. پژوهشگران LSD را در خون، مغز، کبد، کلیه، غدد فوق کلیوی، ریه، و غدد بزاقی این حیوان یافتند.
گزارش‌های اتوپسی نیز ممکن است قادر به کشف LSD در انسان باشد. نشریه "پزشکی قانونی بین‎المللی" داده‌های سه گزارش اتوپسی را که حاوی LSD بودند منتشر کرد.
بر مبنای اعلام این محققان، این نخستین آنالیز LSD و ترکیبات غیر فعال آن در بافت مغز انسان بود. آنان به شواهدی در مورد وجود LSD در نمونه بافت مغز دست یافتند اما این علت مرگ در هیچ‌یک از موارد نبود.

عوامل تأثیرگذار بر کشف LSD
عوامل بسیاری می‌توانند بر طول مدت کشف LSD تأثیرگذار باشند که عبارتند از سلامت عمومی شخص، سن وی، و مقدار ماده مخدری که مصرف کرده است.
یکی از مهم‌ترین این عوامل زمان گرفتن نمونه است. LSD پس از حدود 24 ساعت از خون خارج می‌شود.
تست‌های کنونی پس از گذشت 72 ساعت قادر به کشف LSD یا فرآورده‌های جنبی آن در نمونه‌های ادرار نیستند.
به علاوه، دیگر مواد مخدر دارای ساختار مشابه، بسته به نوع تست ممکن است در کشف LSD اختلال ایجاد کنند - برخی از این تست‌ها دقیق‌تر از بقیه هستند.
برای مثال، برخی تست‌ها دارای نرخ مثبت کاذب بالایی هستند که به این معنی است که آنها LSD را در زمانی که وجود ندارد، کشف می‌کنند.

اثرات LSD چقدر دوام دارد؟
پس از مصرف یک دوز 1 تا 3 میکروگرمی بر اساس هر کیلوگرم وزن بدن اغلب مردم دچار اثرات حد وسط LSD می‌شوند.
مردم می‌تواند انتظار داشته باشند که اثرات ماده مخدر را به فاصله 30 تا 60 دقیقه پس از مصرف آن احساس کنند. این اثرات بسته به دوز مصرف ماده مخدر بین 8 تا 12 ساعت یا بیشتر ادامه خواهد داشت.
در هنگام قرار داشتن تحت تأثیر LSD، مردم دچار تصورات دگرگون شده از اشیاء، شرایط، افکار و احساسات می‌شوند.
پس از مصرف مقدار یکسانی از این ماده مخدر توسط دو نفر، یک نفر ممکن است مسائلی کاملاً متفاوت از دیگری را تجربه کند.
فرد در زمان قرار داشتن تحت تأثیر LSD ممکن است "سفری به هپروت" داشته باشد که در آن با توهمات جاندار و احساس نشئه مواجه می‌شود؛ یا ممکن است "سفری به برهوت" داشته باشد که در آن با احساس اضطراب، پانیک، ترس، افسردگی، یأس، ناخشنودی یا ترکیبی از آنها مواجه می‌گردد.
برخی از مردم در زمان مصرف LSD دچار حالات برگشت به گذشته می‌شوند. استرس، خستگی مفرط، و مصرف دیگر مواد مخدر به صورت همزمان می‌تواند تعداد موارد این بازگشت به گذشته‌ها را بیشتر کند. همچنین، کسی که در گذشته LSD مصرف کرده باشد ممکن است دچار بازگشت ذهنی به گذشته شود.
دیگر اثرات LSD می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
• افزایش ضربان قلب
• افزایش فشار خون
• افزایش تعداد تنفس
• افزایش یا کاهش دمای بدن
• بی‌خوابی
• فقدان اشتها
• لرزش
• تعریق
ذر "نظرسنجی سال 2012 مصرف مواد مخدر و سلامت" محققان به این تخمین رسیدند که 1.4 میلیون نفر مردم 12 ساله یا مسن‌تر در سطح ایالات متحد آمریکا در زمان مورد بررسی مواد توهم‌زا شامل LSD مصرف می‌کرده‌اند.
در سال 2015 و 2016 پرمصرف‌ترین مواد توهم‌زا شامل LSD و اکستازی بود. مردم به طور معمول LSD را به شکل خوراکی در انواع قرص یا کپسول مصرف می‌کنند.

خطرات LSD
LSD به طور معمول باعث ایجاد اعتیاد نمی‌شود.
برخی از مردم دچار واکنش‌های روان‌پریشانه طولانی مدت مثل سایکوز می‌شوند، اگرچه این واکنش نادر است. LSD و دیگر مواد توهم‌زا دارای سمیت کمی برای دستگاه‌های بدن شامل مغز هستند، حتی اگر در دوزهای بالا مصرف شوند.
هیچ مطالعه‌ای در مورد برگشت به گذشته در تنظیمات بالینی وجود ندارد، بنابراین دکترها مطمئن نیستند که این اثرات صرفاً مربوط به LSD باشند.
مهم‌ترین خطر ناشی از مصرف LSD اقدام به رفتارهای خطرناک در نتیجه مصرف این ماده مخدر است. وقتی درک و دریافت شخص از جهان دستخوش دگرگونی می‌شود وی ممکن است دیگر هیچ توجهی به ایمنی خود یا دیگران نداشته باشد.
برخی خطرات دیگر که در پیوند با LSD مطرحند شامل موارد زیر است:
• بیماری قلبی عروقی
• بارداری
• صرع
• اختلال شخصیت پارانوئیدی
• سایکوز
• اختلال سمیت ارگانیک

ترک LSD
بر اثر اثرات روان‌شناختی شدید این ماده مخدر مردم معمولاً آن را به شکل روزانه مصرف نمی‌کنند. کسی که LSD را به صورت درازمدت مصرف کرده باشد دچار تحمل نسبت به آن می‌شود و برای رسیدن به اثرات مشابه موارد پیشین نیاز به مصرف مقدار بیشتری از آن خواهد داشت.
در طول چند روز پس از مصرف LSD، عواطف فرد، شرایط روانی و فیزیکی او به شرایط نرمال برمی‌گردد. مردم پس از ترک LSD به طور معمول دچار جوع LSD نمی‌شوند بنابراین هیچ‌گونه علایم ترک در مورد این ماده مخدر مطرح نیست.

خلاصه
LSD یک ماده مخدر پرقدرت، دارای ترکیبات شیمیایی روانگردان و فروش خیابانی است. مردم به علت اثرات قدرتمند این ماده مخدر معمولاً آن را به صورت هر روزه مصرف نمی‌کنند.
با استفاده از برخی تست‌ها پزشکان می‌توانند LSD و فرآورده‌های جنبی آن را در نمونه ادرار شخص و به فاصله 72 ساعت از زمان مصرف دارو کشف کنند.
بعضی تست‌ها می‌توانند نمونه این ماده مخدر را تا 24 ساعت پس از مصرف در نمونه خون کشف کنند. برای کشف LSD نمونه مو به اندازه نمونه ادرار یا خون قابل اعتماد نیست./

• دکتر جسیکا کاپوروسیو، کاترین مارنگو
• ترجمۀ فرهنگ راد

Source:
Medical News Today
How long is acid detectable in the body?
Last reviewed Fri 14 June 2019
By Jessica Caporuscio, PharmD
Reviewed by Katherine Marengo LDN, RD