داروسازی / زیست‌فناوری

آسپیرین یک داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی منحصر به فرد است، نه فقط برای مصارفش بلکه به این دلیل که تنها دارو از این خانواده دارویی است که لخته شدن خون را برای یک دوره طولانی زمانی (4 تا 7 روز) مهار می‎کند.

آسپیرین یک داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی منحصر به فرد است، نه فقط برای مصارفش بلکه به این دلیل که تنها دارو از این خانواده دارویی است که لخته شدن خون را برای یک دوره طولانی زمانی (4 تا 7 روز) مهار می‎کند. این تأثیر طولانی آسپیرین آن را به داروی ایده‎آل برای پیشگیری از لخته شدن خون که سبب حملات قلبی و استروک می‎شود، تبدیل کرده است. اغلب داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی روند لخته شدن خون را برای صرفاً چند ساعت مهار می‎کنند. کتورولاک یک داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی قدرتمند است که برای موارد درد حاد نسبتاً شدید که معمولاً به نارکوتیک‎ها نیاز دارند به کار می‏‌رود. 

مادرانی که به بچه خود شیر می‎دهند نباید ترامادول مصرف کنند زیرا امکان بروز عوارض جانبی در بچه وجود دارد و علایم ترک و مشکلات تنفسی در نوزاد ایجاد خواهد شد.

ترامادول یک داروی مُسکّن درد صناعی است. پژوهشگران و پزشکان به طور دقیق از ساز و کار عمل ترامادول آگاه نیستند، اما این دارو عملکردی مشابه مرفین (مورفین) دارد. همانند مرفین، ترامادول به گیرنده‎هایی در مغز (گیرنده‎های نارکوتیک یا مخدری) متصل می‎شود که در انتقال حس درد از سراسر بدن به مغز اهمیت دارند. همانند دیگر نارکوتیک‎های مورد استفاده برای درمان درد، احتمال سوءمصرف ترامادول از سوی بیماران و اعتیاد به این دارو وجود دارد. ترامادول از گروه داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی (NSAID) نیست، بنابراین مصرف آن باعث افزایش ریسک زخم‎های معده و ایجاد خونریزی داخلی نمی‎شود.

برای مردمی که مایل به مصرف داروهای شیمیایی نیستند برخی گزینه‎های آنتی‎امتیک طبیعی وجود دارد.

داروهای آنتی‎امتیک انواعی از مواد شیمیایی هستند که به رفع علایم تهوع یا استفراغ کمک می‎کنند. داروهای مزبور در عین حال ممکن است برای درمان تهوع و استفراغ ناشی از دیگر داروها، بیماری حرکت، عفونت‎ها یا آنفولانزای معده مورد استفاده قرار گیرند. داروهای آنتی‎امتیک به بلوک کردن انتقال دهنده‎های عصبی (نوروترانسمیترها) در بدن کمک می‎کنند. این نوروترانسمیترها محرک ایمپالس‌هایی مثل تهوع و استفراغ محسوب می‎شوند، بنابراین بلوک کردن آنها به خاموش شدن یا از کار افتادن آنها کمک می‌کند. احساس تهوع ممکن است به عنوان یک واکنش ساده در بدن تلقی شود اما در واقع امر فرآیند بسیار پیچیده‎ای است. به همین دلیل طیفی از داروهای آنتی‎امتیک وجود دارد که هر یک از آنها برای کار در موقعیت‎های متفاوتی طراحی شده‎‌اند.

مردم اغلب فقط نسبت به یک نوع خاص از خانواده دارویی آنتی‎بیوتیک دچار حساسیت یا آلرژی هستند

پزشکان داروهای آنتی‌بیوتیک را برای درمان عفونت‎های باکتریایی تجویز می‎کنند. اغلب عوارض جانبی ناشی از مصرف آنتی‎بیوتیک‎ها تهدیدی برای حیات آدمی نیست. به هر حال در برخی موارد، آنتی‎بیوتیک‌‏ها می‎توانند باعث ایجاد عوارض جانبی شدید مثل آنافیلاکسی شوند. بر مبنای اعلام CDC عوارض جانبی ناشی از آنتی‎بیوتیک‎ها مسؤول بیست درصد موارد مراجعه به بخش اورژانس ناشی از مصرف داروها است. هر گاه مصرف آنتی‎بیوتیک‎ها با علایم آزار دهنده همراه شود مردم باید با پزشک مشورت کنند. در صورتی که مصرف آنتی‎بیوتیک با عوارض جانبی شدید همراه بوده یا سبب بروز مشکلات تنفسی شود مردم باید به اورژانس مراجعه کنند.

استفادۀ درازمدت از ایبوپروفن در برخی از زنان ممکن است به کاهش قدرت باروری منجر شود

ایبوپروفن عموماً برای کاهش علایم ارتریت، تب، درد قاعدگی و دیگر انواع درد به کار می‎رود. ایبوپروفن یک داروی غیر استروئیدی ضد التهابی (NSAID) بوده و در عین حال دارای اثرات ضد پلاکتی است که بدان معنی است که این دارو محافظی در برابر خطر لخته شدن خون محسوب می‎شود. نام‎های برند در مورد ایبوپروفن شامل بروفن، کالپروفن، جنپریل، ایبو، میدول، نوپرین، کوپروفن، نوروفن، ادویل، و مورتین و اسامی دیگر است. ایبوپروفن یک NSAID، نوعی داروی حاوی مواد ضد درد، و کاهش دهندۀ تب است و نیز در دوزهای بالا اثرات ضد التهابی دارد. سازمان بهداشت جهانی ایبوپروفن را در فهرست داروهای حداقلی نیاز پزشکی برای سیستم مراقبت پزشکی پایه در "فهرست داروهای ضروری" قرار داده است.

مصرف درازمدت داروهای کورتیکوستروئیدی می‎تواند سبب ایجاد عوارض جانبی جدی شود. استفاده از این داروها به مدت بیش از 3 ماه می‎تواند سبب شکنندگی استخوان‎ها (استئوپوروزیس) گردد. کودکانی که برای مدت‎های طولانی از این داروها مصرف می‎کنند دچار کندی در رشد می‎شوند.

استروئید معناهای مختلفی دارد. استروئیدها مواد شیمیایی و اغلب هورمون‎هایی هستند که بدن انسان به طور طبیعی آنها را تولید می‎کند. این هورمون‎ها به دستگاه‎های بدن، بافت‎ها و سلول‌ها کمک می‎کنند تا کارشان را انجام دهند. انسان برای رشد و حتی تولید مثل نیاز به وجود سطح متعادلی از آنها در بدن خویش دارد. "استروئیدها" در عین حال به داروهای ساخت انسان نیز اشاره دارند. دو نوع اصلی این داروها شامل کورتیکوستروئیدها و استروئیدهای آنابولیک - اندروژنیک (یا به صورت خلاصه آنابولیک‎ها) است.