دندان‌پزشکی

دندان‌ها - نام‌ها، انواع و کارکردها

دندان، دندان‌های پیش (پیشین)، دندان‌های نیش، دندان‌های آسیاب کوچک، پرِمولارها، دندان‌های آسیاب بزرگ، دندان‌های مولار، فک بالایی، فک پایینی، دندان عقل

دندان‌ها به انسان کمک می‌کنند تا دهان خود را برای خوردن، صحبت کردن، حرف زدن به کار ببرد و به صورت او شکل می‌دهند

دندان‌ها به انسان کمک می‌کنند تا دهان خود را برای خوردن، صحبت کردن، حرف زدن به کار ببرد و به صورت او شکل می‌دهد. هر نوع دندان نام و کارکرد مخصوص به خود را دارد. دندان از لایه‌های مختلف شامل مینای دندان، عاج دندان، مغز دندان، و سمنت (ساروج) دندان تشکیل شده است. مینای دندان که سخت‌ترین ماده موجود در بدن است قسمت بیرونی دندان را تشکیل می‌دهد. لایه دوم عاج دندان است که نرم‌تر از مینا است و داخلی‌ترین لایه دندان خمیر یا مغز دندان است که شامل عصب‌ها و رگ‌های خونی است. سمنت یا ساروج دندان روی ریشه دندان و زیر لثه قرار دارد. تعداد و انواع دندان انسان با بالا رفتن سن وی دچار تغییر می‌شود. به طور معمول مردم در طول زندگی خود دو چیدمان دندانی شامل دندان‌های شیری یا دندان‌های بچه، و دندان‌های دایمی یا دندان‎های بزرگسال دارد.

کورک لثه یا جوش لثه - درمان پزشکی و مداوای خانگی

کورک لثه، جوش لثه، عفونت باکتریایی، آبسه پریاپیکال، آنتی‌بیوتیک، مصرف دخانیات، آب‌نمک، دهانشویه هیدروژن پروکساید، خمیر زردچوبه، روغن‌های ضروری، روغن میخک، اوژنول

ناحیه دچار کورک ممکن است دردناک یا حساس شود

کورک لثه یا جوش لثه یک برآمدگی پر از چرک بر روی لثه است. این جوش‌ها زمانی شکل می‌گیرند که باکتری‌ها انباشته شده و باعث عفونت می‎شوند. ناحیه دچار کورک ممکن است دردناک یا حساس شود. کورک لثه یا آبسه لثه نشانه وجود یک عفونت باکتریایی است. جوش لثه در مردم دچار بیماری لثه یا مردمی که اخیراً عمل جراحی دندان داشته‌اند شایع‌تر است. در این موارد پلاک و ذرات غذا وارد کیسک‌های لثه شده به رشد بیش از حد باکتری منجر می‌شوند. دو نوع کورک لثه وجود دارد. یک نوع آن جدی‌تر است و در فاصله کمتری از دندان‌ها شکل می‌گیرد. عفونت زیربنایی نیاز به درمان و مراقبت کامل پزشکی دارد که اغلب روت کانال است.

بروکسیزم یا دندان قروچه علتی دارد؟

دندان قروچه، دندان قرچه، دندان غرچه بروکسیزم، بریج، ترمیم تاج دندان، روت کانال، ایمپلنت، ترمیم دندان‌پزشکی، TMD/TMJ

اغلب مردم گاه و بیگاه دندان قروچه [دندان قرچه، دندان غرچه] کرده و دندان‌هایشان را به هم می‌سایند. سایش گهگاهی دندان‎ها، که با اصطلاح پزشکی بروکسیزم توصیف می‌شود، به طور معمول ضرری ندارد، اما وقتی دندان قروچه بر یک مبنای منظم بروز کند احتمال آسیب دیدن دندان‌ها و افزایش احتمال دیگر عوارض سلامت دهان و دندان وجود دارد. از آنجا که دندان قروچه اغلب در طول خواب بروز می‌کند، اغلب مردم از ابتلاء خود به آن مطلع نیستند. به هر حال، وجود یک سردرد مبهم و مداوم یا رنجوری فک در هنگام بیدار شدن از خواب یک علایم گویا در مورد بروکسیزم محسوب می‌شود.

چرا سقف دهان (کام) من ورم کرده است؟

ورم سقف دهان، ورم کام، سخت‏کام، کام سخت، نرم‎کام، کام نرم، سوختگی، زروستومیا، خشکی دهان، تاول، زخم، اسپاسم عضلانی، بیماری عفونی، ترومای دهان، موکوسل، دهیدراسیون، پاپیلوماهای سنگفرشی

ورم سقف دهان می‎تواند به شکل بالقوه نتیجه علل مختلفی باشد که بیشتر آنها با حداقل درمان برطرف می‎شوند. با شیوع کمتر ورم مورد بحث ممکن است ناشی از یک اختلال جدی‎تر باشد.

سقف دهان (کام) شامل یک کفه استخوانی (کام سخت یا سخت‎کام) در قسمت جلو و یک بافت نرم غیر استخوانی (کام نرم یا نرم‎کام) در قسمت عقب است. این دو بخش در کنار هم حایلی را میان دهان و حفره‎های بینی ایجاد می‏‌کنند. هر از گاه سقف دهان دچار ورم می‎شود. ورم سقف دهان می‎تواند به شکل بالقوه نتیجه علل مختلفی باشد که بیشتر آنها با حداقل درمان برطرف می‎شوند. با شیوع کمتر ورم مورد بحث ممکن است ناشی از یک اختلال جدی‎تر باشد. دیگر علایمی که ممکن است به همراه ورم سقف دهان بروز نمایند شامل موارد زیر است: تاول‎ها یا دیگر انواع زخم، خشکی دهان (زروستومیا)، اسپاسم‎های عضلانی، درد یا احساس ناراحتی

پریودونتیت یا پیوره چیست و چطور درمان می‌شود؟

پریودونتیت، پیوره، پریودونتایتیس، مسواک زدن، پریودونتیت مهاجم، بیماری پریودونتال نکروز دهنده، جینجیویت، آنتی‌بیوتیک‌، جراحی فلاپ، پریودونتیست، اسکلینگ، روت پلانینگ

پریودونتایتیس [پریودونتیت، پیوره] یک عفونت جدی لثه است که به بافت نرم آسیب رسانده و استخوان پشتیبان دندان را از بین می‌برد

پریودونتایتیس [پریودونتیت، پیوره] یک عفونت جدی لثه است که به بافت نرم آسیب رسانده و استخوان پشتیبان دندان را از بین می‌برد. پریودونتیت می‌تواند باعث لق شدن دندان و افتادن آن شود. پریودونتیت شایع اما تا حد زیادی قابل پیشگیری است. این بیماری عموماً نتیجه فقر بهداشت دهان و دندان است. دو بار مسواک زدن در روز و نخ‌کشی روزانه و چکا‌پ‌های روتین می‌تواند شانس درمان موفق پریودونتیت را بهبود ببخشد و امکان ابتلاء به آن را کاهش دهد. درمان را می‌توان توسط پریودونتیست، دندان‌پزشک یا متخصص بهداشت دهان و دندان انجام داد.

لثه سیاه - هفت علت سیاه شدن لثه

ملانین، ملانوسیس سیگاری‌ها، ملانوز سیگاری، نیکوتین، مینوسایکلین، جینجیویت اولسراتیو نکروز دهنده حاد، جینجیویت، استرس، غدد ادرنال، غدد فوق کلیوی، دهیدراسیون، سندرم پیوتز - جگرز، بیماری ادیسون، سیاه شدن لثه، اختلالات ژنتیکی، لثه سیاه

تغییر رنگ لثه می‌تواند نشان دهنده یک مشکل زیربنایی سلامت باشد، بنابراین مردم باید برای مشخص شدن علت تغییر رنگ لثه به پزشک مراجعه کنند.

رنگ لثه از فردی به فرد دیگر متفاوت است. لثه سیاه و دیگر تغییرات رنگ لثه ممکن است بر اثر یک اختلال پزشکی، دارو، سیگار یا دیگر عوامل مرتبط به سبک زندگی ایجاد شود. لثه‌ها بافت‌های مستحکمی هستند که دندان‌ها را سر جای خود محکم نگه می‌دارند. رنگ لثه ممکن است طیفی از قرمز یا صورتی تا قهوه‌ای یا سیاه را شامل شود. سلامت مناسب دندان برای سلامت کلی مردم حیاتی است. تغییر رنگ لثه می‌تواند نشان دهنده یک مشکل زیربنایی سلامت باشد، بنابراین مردم باید برای مشخص شدن علت تغییر رنگ لثه به پزشک مراجعه کنند.

آیا آبریزش بینی بچه‎ها در زمان دندان درآوردن نرمال است؟

دندان درآوردن، نوزادان، سیستم ایمنی طبیعی، پولیپ بینی، انحراف تیغه بینی، کوانال اتریسیا، گریه کردن بیش از حد، تب شدید، فقدان اشتها نسبت به مایعات، اختلال خواب، اسهال یا شل و آبکی شدن مدفوع، استفراغ، سرفه، عفونت ادنوئید، آنفولانزا، سرماخوردگی، استنوزیز روزنه گلابی شکل

"بیمارستان کودکان سیاتل" هشدار می‎دهد که دندان درآوردن باعث ایجاد آبریزش بینی، تب، اسهال یا راش پوشک نمی‎شود

مردم اغلب بر این باورند که دندان درآوردن می‎تواند سبب بروز علایمی مثل آبریزش بینی، تب، درد، تحریک‎پذیری و مشکلات خواب شود. در هر حال، شواهد علمی پشت این باورها سرراست و یکدست نیست. پژوهشگران جمع‎بندی‎های متفاوتی در مورد ارتباط میان این علایم و دندان درآوردن ارائه داده‎اند. در حالی که بسیاری از کارشناسان توافق دارند که دندان درآوردن باعث ایجاد احتقان یا آبریزش بینی نمی‎شود، استرس همراه دندان درآوردن ممکن است اطفال را در برابر بیماری‎های دوران کودکی آسیب‌پذیرتر کند. اولین دندان در نوزادان به طور معمول در شش ماهگی درمی‎آید. نوزادان گرایشی به کامل شدن چیدمان 20 تایی دندان‎ها در 30 ماهگی نشان می‎دهند. دورۀ دندان درآوردن برای هر دندان به طور معمول 8 روز وقت نیاز دارد. این دوره شامل 4 روز اول می‎شود که در آن دندان از درون لثه بالا می‎آیند و سه روز بعدی به رشد دندان از داخل لثه اختصاص دارد. این فرآیند به عنوان فوران دندان شناخته می‎شود.