اضطراب در کودکان: نشانه‌ها، انواع، درمان

اضطراب در کودکان: نشانه‌ها، انواع، درمان
فهرست مطالب:
⇐ نشانه‌ها و علایم اضطراب در کودکان
⇐ انواع اضطراب در کودکان
⇐ چگونه در محیط خانه به کودک کمک کنیم
⇐ چه زمانی به دکتر مراجعه کنیم
⇐ درمان اضطراب
⇐ خلاصه

اضطراب یک پاسخ نرمال به استرس است و هم در بزرگسالان و هم در کودکان بروز می‌کند. اختلال اضطراب اصطلاحی پزشکی است که سطوح بالا و منظم اضطراب را که کنترل آنها دشوار است شامل می‌شود.
اختلال اضطراب ممکن است باعث ایجاد مشکلاتی در توانایی کودک برای مشارکت در فعالیت‌های روزمره مثل رفتن به مدرسه، زندگی اجتماعی یا حفظ روابط گردد.
"انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا" گزارش می‌دهد که 25.1 درصد جمعیت جوان در سنین 13 تا 18 سال دچار یک مورد اختلال اضطراب هستند.
این انجمن همچنین می‌نویسد کودکان دچار اختلالات اضطرابی درمان نشده بیشتر محتمل است که عملکرد ضعیفی در محیط تحصیل داشته، از تجارب اجتماعی دوری کنند و به سوء مصرف مواد مخدر روی بیاورند.

نشانه‌ها و علایم اضطراب در کودکان
کودک دچار اضطراب ممکن است مکرراً گریه کند، از رفتن به مدرسه طفره برود، یا نسبت به جدایی از والدین خود بسیار بی‌میل باشد.
آنها ممکن است در عین حال در موقعیت‌هایی مثل گردهم‌آیی‌ها ترسیده به نظر برسند یا از صحبت با دیگران یا مشارکت در فعالیت‌های روزمره امتناع کنند.
علایم جسمانی اضطراب می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
⇐ لرزیدن
⇐ تنگی نفس
⇐ آشوب معده
⇐ داغی صورت
⇐ مرطوب و چسبناک شدن دست‌ها
⇐ خشکی دهان
⇐ تند شدن ضربان قلب
همچنین ممکن است خوابیدن برای این کودکان دشوار باشد، رویاهای بد ببینند، برای تمرکز دچار مشکل باشند و به سرعت عصبانی یا آزرده شوند.
برخی از این کودکان تمایلی به استفاده مکرر از توالت نشان می‌دهند یا از درد مکرر معده شکایت می‌کنند.

انواع اضطراب در کودکان
کودک ممکن است دچار انواع مختلف اضطراب شامل موارد زیر گردد:

اختلال اضطراب فراگیر (منتشر)
کودک دچار اختلال اضطراب فراگیر (GAD) ممکن است در مورد طیفی از مشکلات و موقعیت‌ها شامل موارد زیر نگران باشد:
⇐ تکلیف مدرسه
⇐ امتحانات و آزمون‌ها
⇐ دوستان
⇐ خانواده
⇐ ارتباطات
⇐ نوع عملکرد خود در فعالیت‌هایی مثل موسیقی یا ورزش
کودک دچار اختلال اضطراب فراگیر همچنین ممکن است بیش از حد در مورد کار و توانایی‌های خود خرده‌گیر بوده و در پی اعتمادبخشی از سوی دیگران باشد.

اختلال پانیک
کودک زمانی با تشخیص ابتلاء به اختلال پانیک مواجه می‌شود که دچار دو مورد یا بیشتر از حملات پانیک غیر منتظره باشد.
این حملات ممکن است بدون وجود هر گونه محرک آشکار رخ دهند. کودک همچنین ممکن است در مورد بروز حمله یعدی، احتمالاً به مدت بیش از یک ماه پس از حمله اول، نگران باشد.

اختلال اضطراب جدایی
اضطراب جدایی در کودکان سنین 18 ماهگی تا 3 سالگی عمومیت دارد. این مورد به وجود اختلال خاصی اشاره ندارد.
این اضطراب زمانی باعث احساس نگرانی می‌شود که یکی از والدین یا پرستار بچه یا اتاق محل حضور بچه را ترک می‌کند یا به علل دیگر بچه او را نمی‌بیند.
اگر بچه در سنین بالاتر بر اثر بروز موقعیت مشابه دچار آشوب شود و اگر آرام کردن او به زمان زیادی نیاز داشته باشد این وضعیت ممکن است نشانه اختلال اضطراب جدایی باشد.
این اختلال بیشتر در کودکان 7 تا 9 ساله شایع است و در حدود 4 درصد کودکان به آن مبتلاء هستند.
کودک دچار اختلال اضطراب جدایی ممکن است از رفتن به مدرسه، کمپ یا خانه دوستان خودداری کند. وی ممکن است از دیگران بخواهد موقع خواب کنار او بمانند. همچنین، وی ممکن است زمانی که کنار خانواده خود نیست دچار دلتنگی شدید برای محیط خانه خود شود.

اختلال اضطراب اجتماعی
کودک دچار اختلال اضطراب اجتماعی به شکلی افراطی نگران فعل و انفعال با افراد دیگر خواهد شد.
وی ممکن است در صورت ملاقات با افراد تازه یا صدا زده شدن در کلاس درد به شدت دچار اضطراب شود.

خموشی انتخابی
خموشی انتخابی نوع شدیدی از اضطراب اجتماعی است. کودک دچار خموشی انتخابی ممکن است از صحبت در برخی موقعیت‌های خاص بیش از حد نگران باشد، اگرچه ممکن است به آسودگی با مردمی که آنها را خوب می‌شناسد حرف بزند.
برخی از اوقات والدین یا پرستاران بچه متوجه می‌شوند که وی فقط زمانی دچار خموشی انتخابی می‌گردد که آموزگار او خبر از امتناع کودک از صحبت در کلاس می‌دهد.

چگونه در محیط خانه به کودک کمک کنیم
دور کردن تمامی منابع ایجاد اضطراب از زندگی کودک کاری ممکن بوده و اغلب با نتایج دور از انتظار همراه است.
رویکرد بهتر کمک به بچه برای آموختن راه‌های مؤثر و سازنده برای مقابله با موقعیت‌ها و فعالیت‌هایی است که باعث اضطراب وی می‌شوند. این کار به مرور زمان از میزان اضطراب بچه کم می‌کند.
در زمان صحبت با بچه در مورد اضطراب وی، روشی که شخص پرسش‌های خود را مطرح می‌کند نقش کلیدی دارد. برخی اصطلاحات می‌توانند کودک را در مورد اضطراب او به حالت مگویی هدایت کنند.
به جای پرسش در این مورد که آیا بچه در مورد موقعیتی مضطرب است شخص می‌تواند سؤالی سربسته در مورد نوع احساس کودک مطرح کند.
کودک همچنین ممکن است از اینکه کسی در چنین موقعیت‌هایی با وی حرف بزند سود ببرد. این کار می‌تواند به کودک کمک کند تا احساس کنترل بیشتری بر موقعیت و پاسخ‌های خود به آن داشته باشد.
روش مزبور همچنین به موارد زیر کمک می‌کند:
⇐ آموختن نشانه‌های اضطراب، شامل علایم فیزیکی به کودک
⇐ استمرار در مورد فعالیت‌های روزمره هر جایی که امکانش باشد
⇐ تمرین گرفتن سه نفس عمیق، و کند به همراه کودک.
⇐ در مورد کودکان خردسال پرت کردن حواس کمک کننده خواهد بود. برای مثال، اگر کودک در مورد برای رفتن یا ماندن پیش دیگر اعضاء خانواده نگران است، انجام بازی‌هایی مثل "من زاغ سیاهتو چوب می‌زنم" می‌تواند کمک کننده باشد.
⇐ یک "جعبه نگرانی" غیر از جعبه کفش یا جعبه دستمال کاغذی بسازید. کودک می‌تواند موضوع نگرانی‌های خود را بنویسد و داخل این جعبه بگذارد. در انتهای روز یا هفته، والدین می‌توانند در مورد نگرانی‌های مورد اشاره با بچه حرف بزنند.
⇐ پیش از بروز تغییرات بزرگ مثل نقل و انتقال یا تغییر مدرسه، به کودک زمان بدهید تا خود را با این موضوع انطباق دهد و در مورد دلایل اتفاق در پیش رو با او حرف بزنید.
⇐ برای آرام کردن بچه در کوران حمله پانیک یا لحظات اضطراب، شیئی در اختیار او بگذارید و از او بخواهید تا در حد ممکن با جزئیات آن را شرح دهد.
مدلسازی ساز و کارهای مقابله‌ای مناسب در محیط خانه همچنین می‌تواند به کودک یاد دهد تا چگونه با اضطراب شخصی خود مقابله کند.
نیازی نیست که والدین یا مراقبان بچه تمامی اضطراب خود را از کودک مخفی نگه دارند. از طریق مدیریت استرس و اضطراب به روش‌های سالم آنان می‌توانند با مثال هدایت کنند.

چه هنگامی به دکتر مراجعه کنیم
در صورتی که علایم مبتلابه کودک با تکنیک‌های خانگی فروکش نکند ایده خوبی خواهد بود که مراجعه به پزشک در دستور کار قرار گیرد.
در صورتی که اضطراب بر زندگی تحصیلی یا ارتباطات کودک تأثیر منفی گذاشته باشد دکتر می‌تواند در این مورد کمک کند.

درمان اضطراب در کودکان
گزینه‌های درمانی محتمل برای اضطراب کودکان شامل موارد زیر است:

گفتار درمانی
گفتار درمانی، مثل موارد مشاوره و درمان شناختی رفتاری (CBT)، گزینه‌های درمانی محبوب و مؤثری برای اضطراب در کودکان به شمار می‌روند.
به عنوان بخشی از درمان شناختی رفتاری، متخصص سلامت روانی می‌تواند به کودک در مورد اضطراب و چگونی تأثیرگذاری آن بر زندگی وی آموزش دهد. متخصص در عین حال قادر است کودک را در مورد علایم اضطراب و شیوه مقابله با آنها راهنمایی کند.
به کودک در عین حال بازسازی فرآیندهای فکری و استفاده از روش‌هایی مثل ذهن‌آگاهی، تنفس کنترل شده، و ریلکسیشن عضلانی پیشرونده برای فروکش علایم آموزش داده می‌شود.

دارودرمانی
داروهای ضد افسردگی داروهای رایج برای طیفی گسترده از اختلالات سلامت روانی به شمار می‌روند.
مهار کننده‌های بازجذب انتخابی سرتونین (SSRIs) یک گزینه برای درمان اضطراب کودکان به شمار می‌روند زیرا عوارض جانبی متعددی ایجاد نمی‌کنند. این داروها در عین حال اعتیادآور نیستند.
SSRIs از طریق افزایش میزان ماده شیمیایی سروتونین در مغز عمل می‌کنند، که با احساس خوشبختی و تندرستی همراه است.
در مورد کودک دچار اضطراب شدید پزشک ممکن است بنزودیازپین‌ها را توصیه کند. این داروها به اندازه گزینه‌های دیگر متداول نیستند زیرا باعث اعتیاد می‌شوند. به همین دلیل، پزشکان این داروها را صرفاً برای مصرف کوتاه مدت تجویز می‌کنند.
بر مبنای نظر نویسندگان یک مطالعه مربوط به سال 2015، ترکیب درمان شناختی رفتاری و مهار کننده‌های بازجذب انتخابی سروتونین مؤثرتر از درمان توسط فقط یکی از این دو است.

خلاصه
درمان اختلال اضطراب یک فرآیند است، و ممکن است یافتن گزینه درست برای کودک زمان‌بر باشد.
والدین و دور و بری‌های بچه می‌توانند نشانه‌های عاطفی و فیزیکی کودک را زیر نظر بگیرند و برای پی بردن به احتمال دچار بودن کودک به اضطراب سؤال‌های سربسته با وی مطرح کنند.
کودکان می‌تواند مدیریت بر اضطراب خود را با حمایت نزدیکان و متخصصان سلامت روانی یاد بگیرند. گفتار درمانی و دارودرمانی را در صورتی که راهکارهای درمانی خانگی جواب ندهند می‌توان به شکل مؤثر مورد استفاده قرار داد./

دکتر مارنی ای. وایت، لوئیس زوپی
ترجمه هستی فراست‌فر

Source:
Medical News Today
What to know about anxiety in children
Medically reviewed by Marney A. White, PhD, MS —
Written by Lois Zoppi
On July 17, 2020