آیا با خود حرف زدن نرمال است؟

در این مقاله:
• آیا با خود حرف زدن نرمال است؟
• آیا با خود حرف زدن رویکرد سالمی است؟
• انواع گفتگو با خود
• علل گفتگو با خود
• چگونه حرف زدن با خود را متوقف کنیم
• چه زمانی دنبال کمک باشیم
• خلاصه

پژوهشگران به شکلی گسترده موضوع حرف زدن با خود را بررسی کرده و به این جمع‌بندی رسیده‌اند که این رفتاری متداول و نرمال است. مردم به این رویکرد به عنوان باخودگویی یا خودمخاطب‌گیری اشاره می‌کنند.
اگرچه مردم اغلب خودگویی را با مشکلات سلامت روانی مرتبط می‌کنند، پزشکان این عمل را در تمامی سنین نرمال تلقی کرده و حتی برای موقعیت‌های خاصی مفید می‌دانند.

آیا با خود حرف زدن نرمال است؟
محققان از مدت‌ها پیش بررسی گفتگو با خود را دنبال کرده‌اند. در سال‌های 1880 میلادی، دانشمندان مشخصاً به این موضوع علاقمند بوده‌اند که مردم به خود چه می‌گویند، چرا با خود حرف می‌زنند و هدف از خودگویی چیست.
تحقیق گفتگو با خود را به عنوان بیان شفاهی یک وضعیت یا باور درونی تعریف می‌کند، به این معنی که این کار احساسات درون، افکار غیر کلامی، و شهود در مورد یک موقعیت را از طریق کلمات بیان می‌دارد. شخص مخاطب صحبت خویش را صرفاً شخص خودش در نظر می‌گیرد.
در حالی که کودکان اغلب با خود حرف می‌زنند، این موضوع نباید برای والدین یا پرستاران کودک باعث نگرانی باشد. این رویکرد راهی برای تکامل زبان، حفظ تحرک در طول انجام یک تکلیف و بهبود عملکرد در زمان تکمیل وظایف است.
عادت گفتگو با خود ممکن است در زمان بزرگسالی ادامه یابد و این مورد معمولاً علتی برای نگرانی ندارد.

آیا با خود حرف زدن رویکرد سالمی است؟
گفتگو با خود ممکن است چند فایده داشته باشد. این عمل هیچ خطری برای سلامت در بر ندارد مگر اینکه شخص دیگر علایم مربوط به یک اختلال روانی مثل توهم را داشته باشد.
در زمان انجام یک وظیفه توأم با چیدمانی از دستورات، حرف زدن با خود می‌تواند به بهبود کنترل بر وظیفه، تمرکز، و عملکرد کمک کند. این عمل همچنین باعث تقویت مهارت‌های حل مسائل می‌شود.
یک مطالعه مربوط به سال 2012 چگونگی تأثیر گفتگو با خود را بر جستجوی بصری تکالیف بررسی کرده است. یافته‌های مطالعه می‌گویند که گفتگو با خود در زمان جستجوی یک شیء مشخص مثل یک وسیله گم شده یا یک دسته کلید یا تلاش برای یافتن محصولات در یک فروشگاه ممکن است به فرد در نتیجه‌گیری سریع‌تر کمک کند.
تحقیق همچنین می‌گوید بسته به اینکه شخص چگونه با خود حرف می‌زند و چه می‌گوید، ممکن است فوایدی در گفتگو با خود هنگام ورزش وجود داشته باشد.
برای مثال گفتگو با خود به روشی انگیزش دهنده یا دستوری می‌تواند باعث بهبود عملکرد شود. به هر حال گفتگو با خود منفی‌گرایانه ممکن است باعث افزایش انگیزش شود اما موجب بهبود عملکرد نمی‌شود.

انواع گفتگو با خود
سه دسته گفتگو با خود وجود دارد که بسته به تون صدا با یکدیگر متفاوتند و عبارتند از:
• گفتگو با خود مثبت. افکار مثبت در مورد شخص را تشویق و تقویت می‌کند. تشویق به گفتگو با خود مثبت می‌تواند اضطراب را کاهش داده باعث بهبود تمرکز و توجه شود.
• گفتگو با خود منفی. معمولاً شامل مکالمه انتقادی و دلسرد کننده است.
• گفتگو با خود خنثی. این نوع گفتگو با خود به شکلی قابل ملاحظه نه منفی است نه مثبت. افراد در این نوع گفتگو با خود بیش از تشویق یا تقویت خود در مورد باور یا احساسی خاص هدف یادآوری دستورالعمل‌ها را دنبال می‌کنند.
مردم ممکن است به حرف زدن با خود به عنوان گفتگو با خود پنهان و پیدا اشاره کنند. صحبت آشکار، مکالمه‌ای خودمخاطب گیرنده است که شخص می‌تواند آن را بشنود. خودگویی خاموش یا پنهان کلامی است که به صورت درونی انجام می‌شود و کس دیگری نمی‌تواند بشنود، برای مثال از طریق نجوای درونی است تا حرف زدن به صدای بلند باشد.

علل گفتگو با خود
چند دلیل شامل موارد فهرست شده در زیر برای اقدام به گفتگو با خود مطرحند:

تنظیم عواطف
گفتگو با خود می‌تواند به تنظیم و پردازش عواطف کمک کند. برای مثال، اگر کسی با خود در مورد احساس عصبانیت و خشم حرف بزند می‌تواند از طرق زیر در این مورد مفید باشد:
• عطف تمرکز خود برای بهبود عصبانیت خشم
• کنترل بر عواطف خود
• تفکر در مورد چگونگی پاسخگویی به احساسات خود در آن لحظه

کاهش اضطراب
یک مطالعه مربوط به سال 2014 عنوان می‌کند که افراد دچار اضطراب شامل اضطراب اجتماعی می‌توانند از اقدام به گفتگو با خود سود ببرند.
محققان پی بردند که مخاطب قرار دادن خود به عنوان سوم شخص می‌تواند باعث فاصله‌گیری شخص از احساسات مشوش کننده و پردازش، تنظیم، و آنالیز عواطف برای کمک به کاهش اضطراب شود. اقدام به گفتگو با خود همچنین می‌تواند اضطراب پس از وقعایع استرس‌زا را کاهش دهد.

چگونه حرف زدن با خود را متوقف کنیم
اگر گفتگو با خود باعث ایجاد اخلال در زندگی شخص شود راه‌هایی برای کاهش این رفتار در دست است.
یادداشت کردن گفتگو با خود می‌تواند به شخص در انتقال افکار از ذهن به روی کاغذ، سازماندهی فرآیندهای فکری و مدیریت استرس و اضطراب کمک کند.
تهیه یک دفترچه یادداشت می‌تواند به افراد در شناسایی موقعیت‌های روزمره که باعث خودگویی می‌شوند و باخبری بیشتر از آنچه محرک این سناریوها در آینده می‌شود کمک نماید.
اقدام به چرخش از گفتگو با خود به تفکر درونی در زمان بروز آنها یا نجوای زیرلبی به جای کلامی کردن آنها نیز باعث کاهش گفتگو با خود می‌شود.

چه زمانی دنبال کمک باشیم
در صورتی که موضوع گفتگو با خود مسائل منفی و انتقاد از خود باشد مردم ممکن است متوجه شوند که گفتگو با خود بر سلامت روانی آنها تأثیر منفی می‌گذارد.
در چنین موقعیت‌هایی افراد باید با یک متخصص سلامت روانی برای یافتن راه‌هایی برای بهبود عزت نفس و تنظیم گفتگو با خود برای تمرکز بر بیشتر مثبت بودن و ترغیب آن مشورت کنند.

اسکیزوفرنیا (اسکیزوفرنی)
اگر گفتگو با خود شخص قسمتی از توهمات وی باشد باید با یک متخصص سلامت روانی مشورت کند. گفتگو با خود و توهم ممکن است نشان دهنده یک مشکل سلامت روانی مثل اسکیزوفرنی (شیزوفرنی) باشد.
شخص دچار اسکیزوفرنی ممکن است تغییراتی در رفتار و افکار خود مثل توهم یا هذیان را تجربه کند. توهمات باعث می‌شود تا شخص چیزهایی را ببیند، ببوید، بچشد، یا چیزهایی را حس کند که جزئی از جهان پیرامون وی نیستند و صرفاً در ذهن شخص وجود دارند.
شنیدن صداها و پاسخ به آنها یک توهم شایع در شیزوفرنی است. این صداها و احساسات برای شخصی که دچار آنها است واقعی می‌نمایند. متخصصان می‌گویند که مغز به این صداها به شکلی واکنش می‌دهد که گویی درگیر یک مکالمه با شخصی واقعی است.
مبتلایان به اسکیزوفرنی ممکن است خود را از جهان واقع کنار بکشند، علایق خود را به فعل و انفعال‌های روزمره با دوستان و خانواده از دست بدهند و بیان احساسات خود را دشوار بیابند.

خلاصه
در مورد اکثر مردم حرف زدن با خود یک رفتار نرمال است که علامتی از یک اختلال سلامت روانی به شمار نمی‌رود.
گفتگو با خود ممکن است برخی فواید به ویژه برای بهبود عملکرد در تکالیف جستجوی بصری داشته باشد.
اقدام به گفتگو با خود کنش گفتگو با خود مضر نیست و والدین یا مراقبان کودک نباید از اینکه کودک اغلب با خود حرف می‌زند نگران باشند.
برای شخص داشتن مونولوگ درونی در زمان اقدام به وظایف و پردازش افکار و عواطف طبیعی است. شخص ممکن است کلامی کردن این خودگویی درونی را انتخاب کند، که رویکردی متداول محسوب می‌شود./

آیا با خود حرف زدن نرمال است؟
دکتر تیموتی جی. لگ، لوئیس زوپی
ترجمه هامیک رادیان

Source:
Medical News Today
Is it normal to talk to yourself?
Medically reviewed by Timothy J. Legg, Ph.D., CRNP —
Written by Lois Zoppi
On January 6, 2021