علایم ارتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی

خشکی صبحگاهی یک ویژگی بارز علایم ارتریت روماتوئید است

تغییر اندازه و نوع قلم متن

پیش فرض
پیش فرض
تغییر اندازه صفحه

• گروه سردبیری اخبار پزشکی امروز
• ترجمۀ فرهنگ راد

ارتریت روماتوئید یک بیماری درازمدت یا مزمن است. علایم می‌آیند و می‌روند و هر بیمار به شکل متفاوتی آسیب می‌بیند. در حالی که برخی از بیماران ممکن است دوره‌های طولانی مدت بهبود را تجربه کنند، که در آنها ارتریت روماتوئید غیر فعال است و فقط علایم مختصری احساس می‌شود، مابقی بیماران عملاً دچار علایم پایدار بیماری در دوره‌های طولانی مدت می‌گردند.
یک بیمار دچار آغاز ناگهانی ارتریت روماتوئید ممکن شب را سالم به بستر خواب برود و صبح روز بعد با درد بسیار از خواب بیدار شود، تا به حدی که امکان برخاستن از بستر برای وی وجود نداشته باشد.
در اغلب موارد ارتریت روماتوئید به شکلی موذیانه شروع می‌شود. نشانه‌ها و علایم بیماری به کندی و در طول هفته‌‏ها با ماه‌ها توسعه پیدا می‌کنند. بیمار ممکن است در ابتدا در یکی از مفاصل خود دچار احساس خشکی شود؛ که اغلب در هنگام تلاش برای حرکت دادن ناحیۀ آسیب دیده با درد همراه است. ممکن است نوعی حالت افتادگی در مفصل بروز کند. اولین علایم بیماری معمولاً در مفصل‌های کوچک مثل مفاصل انگشتان دست و پا بروز می‌کند.
اینکه چند مفصل در طول بیماری آسیب ببینند به شکل قابل ملاحظه‌ای در بیماران مختلف تفاوت دارد. به هر جهت در تقریباً تمامی موارد فرآیند بیماری در نهایت به دستکم پنج مفصل به طور همزمان آسیب می‌رساند. برخلاف لوپوس سیستمیک یا نقرس، ارتریت روماتوئید نوعی پلی‌ارتریت اضافی است بدین معنی که به مروز زمان مفاصل بیشتری در آن دچار آسیب می‌شوند.
معمولاً در ارتریت روماتوئید هر دو سمت بدن دچار آسیب می‌شود، و برای مثال بیماری هر دو زانو یا هر دو دست را درگیر می‌کند.

مفاصل آسیب دیده شایع
در ارتریت روماتوئید بیشترین آسیب شامل مفاصل مندرج در زیر می‌شود:
• مفاصل اینترافارنژیال پروگزیمال (PIP) و متاکارپوفارنژیال (MCP) دست‌ها (مفاصل میانی و پایۀ انگشتان دست)
• مچ‌ها
• شانه‌ها
• آرنج‌ها
• زانوها
• مفاصل متاتارسوفالانانژیال (MTP) در انگشتان پا
یادداشت کنید: در ارتریت روماتوئید معمولاً اینترافالانژیال دیستال (DIP) یا مفصل بالایی انگشت دست آسیب نمی‌بیند.
ستون فقرات هرگز آسیب نمی‌بیند مگر در مفصل محور اتلانتو در مراحل متأخر بیماری.

خشکی صبحگاهی
خشکی صبحگاهی یک ویژگی بارز علایم ارتریت روماتوئید است، مخصوصاً اگر این وضعیت بیش از یک ساعت ادامه داشته باشد. کارشناسان می‌گویند که مدت ادامۀ خشکی صبحگاهی معمولاً یک نشانگر خوب برای فعالیت التهابی بیماری است. اگرچه بیماران دچار اشکال دیگر ارتریت ممکن است دچار خشکی مفاصل صبحگاهی شوند، در آن بیماری‌ها گرایشی به ادامۀ این علایم به مدت بیش از یک ساعت مشاهده نمی‌شود.
ممکن است خشکی پس از دوره‌های طولانی عدم فعالیت وجود داشته باشد که گرایشی به ادامه به مدت بیش از یک ساعت در موارد ارتریت انحطاطی دارد.

ورم و درد مفصل
جدار مفصل آسیب دیده ملتهب می‌شود - پوست روی مفصل گرم شده، به رنگ قرمز درمی‌آید و متورم می‌شود. ناحیۀ آسیب دیده دردناک است و در لمس تحریک‌پذیر به نظر می‌رسد.

آنمی
بر مبنای اعلام خدمات ملی بهداشت (NHS) بریتانیا، تقریباً 80% بیماران مبتلا به ارتریت روماتوئید دچار آنمی هستند - که در آن شمار گلبول‌های قرمز خون کاهش یافته و خون قادر به حمل میزان کافی اکسیژن نیست.

فقدان اشتها / کاهش وزن
شمار قابل توجهی از بیماران ممکن است دچار فقدان اشتها شوند که نتیجۀ آن کاهش وزن است.
احتمال دارد که دست‌های بیمار پف کند و حالت قرمزی به خود بگیرد.

دیگر علایم محتمل ارتریت روماتوئید
علایم غیر اختصاصی سیستمیک شبه آنفولانزا امکان دارد که هفته‌ها تا ماه‌ها پیش از بروز دیگر علایم بیماری ایجاد شوند:
• خستگی مزمن (کسالت)
• احساس ناخوشی
• افسردگی
• تب – معمولاً تب خفیف (38-37 درجه سانتی‌گراد). کارشناسان می‌گویند که تب شدیدتر نشان دهندۀ یک علت عفونی (بیماری دیگری) است.

عود یا شعله‌ور شدن بیماری
علایم ارتریت روماتوئید گرایشی به بروز تناوبی (پراکنده) دارند. آنها پیدا و پنهان می‌شوند. برخی از اوقات بیمار دچار عود بیماری می‌گردد - علایم بیماری حادتر و شدیدتر می‌شود.
اگرچه عود بیماری در هر زمانی ممکن است، این حالت گرایشی به دردناک‌تر بودن در هنگام صبح دارد، یعنی زمانی که بیمار از خواب بیدار می‌شود. همچنان که روز ادامه پیدا می‏کند علایم بیماری رو به فروکش می‌روند.
ارتریت روماتوئید یک بیماری سیستمیک است (یعنی نوعی بیماری است که به سراسر بدن آسیب می‌زند)
چند دستگاه مختلف بدن شامل موارد زیر ممکن است تحت تأثیر بیماری قرار گیرند:
• التهاب ریه‌ها - این وضعیت معمولاً سبب بروز هیچ علامتی نمی‌شود. اگر بیمار دچار تنگی نفس شود ممکن است داروهای کاهش التهاب ریه برای وی تجویز گردد.
• التهاب غشاء اطراف ریه‌ها (پلورا)
• التهاب پریکاردیوم - یک کیسۀ دو جداره که قلب و ریشۀ رگ‌های خونی بزرگ را در خود جای داده است.
• التهاب پوشش خارجی سفید چشم (سفیدیه) - در حدود 5% بیماران دچار این عارضه می‌شوند. علایم می‌تواند شامل سرخی، درد و احتمالاً خشکی چشم‌ها باشد.
• ضایعات گره‌وار (نودولی) - در حدود یک‌چهارم بیماران ارتریت روماتوئید دچار گره‌ها و توده‌های زیر پوست می‌شوند - گره‌های روماتیسمی. این گره‌ها گرایشی به بروز در آرنج و ساعد دارند. آنها ممکن است دردناک باشند اما معمولاً چنین نیست.
• التهاب غدد اشکی
• التهاب غدد بزاقی
• التهاب مفصل کریکواریتنوئید - این مفصلی در حنجره است. وقتی این مفصل ملتهب شود می‌تواند خشونت صدا ایجاد کند.