بیماری روماتوئید ریه

• مری‌آن دی پی‌یترو، دکتر دِبرا سولیوان
• ترجمه نادر اکبری سراوانی

بیماری روماتوئید ریه شامل گروهی از اختلالات ریه است که با ارتریت روماتوئید مرتبطند.
ارتریت روماتوئید به طور معمول به مفاصل آسیب می‌زند اما در عین حال می‌تواند بر ریه‌ها نیز تأثیر منفی داشته باشد. ارتریت روماتوئید در ریه‌ها جراحت، التهاب و ندول‌های ریه ایجاد می‌کند.

[مطالب این مقاله:]
• علل بیماری روماتوئید ریه
• اشکال بیماری روماتوئید ریه
• علایم بیماری روماتوئید ریه
• تشخیص بیماری روماتوئید ریه
• ریسک فاکتورهای بیماری روماتوئید ریه
• درمان بیماری روماتوئید ریه
• دورنما

چه چیز سبب بیماری روماتوئید ریه می‌شود؟
بیماری روماتوئید ریه ممکن است به عنوان یکی از عوارض ارتریت روماتوئید بروز کند.
ارتریت روماتوئید نوعی بیماری خودایمنی است که به طور معمول باعث ایجاد التهاب در مفاصل می‌شود اما در برخی از بیماران ارتریت روماتوئید در عین حال به التهاب و جراحت در دیگر سیستم‌ها و بخش‌های بدن بیمار منجر می‌گردد.
ریه‌ها خارج از محدوده مفاصل شایع‌ترین محل برای بروز التهاب در مردم دچار ارتریت روماتوئید است. بر مبنای اعلام "بنیاد ارتریت" در حدود 10 درصد مردم دچار ارتریت روماتوئید به برخی اشکال بیماری روماتوئید ریه مبتلاء می‌شوند.

اشکال بیماری روماتوئید ریه
بیماری روماتوئید ریه می‌تواند خود را به اشکال مختلف شامل موارد زیر نشان دهد:
• التهاب و جراحت ریه که به نام بیماری ریه بینابینی شناخته می‌شود
• تجمع مایع بین دیواره قفسه سینه و ریه‌ها که پلورال افیوژن نامیده می‌شود
• ندول‌ها ریوی یا توده‌های کوچک درون ریه‌ها

علایم بیماری روماتوئید ریه
بسته به نوع تبارز بیماری، علایم بیماری روماتوئید ریه می‌تواند متفاوت باشد. در برخی مواقع، مثل موارد رشد ندول‌ها در ریه مردم ممکن است به هیچ‌گونه علامتی دچار نشوند.
اما در مواقع دیگر، به ویژه اگر بیماری روماتوئید ریه به جراحت ریه منجر شود علایم می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
• تنگی نفس
• ضعف
• کاهش اشتها
• سرفه خشک
• خستگی مفرط
• کاهش وزن ناخواسته

تشخیص بیماری روماتوئید ریه
بسیاری از علایم بیماری روماتوئید ریه در دیگر انواع بیماری ریه بینابینی و همچنین در دیگر اختلالات سیستم تنفسی بروز می‌نماید. پس از گرفتن شرح حال پزشکی و انجام معاینه بالینی احتمال استفاده از تست‌های زیر از سوی پزشک وجود دارد:

بیوپسی
در طول بیوپسی، پزشک مقدار اندکی از بافت ریه را برای بررسی التهاب و جراحت از ریه خارج می‌کند.
بیوپسی بافت ریه هم از طریق برونکوسکپی و هم به روش جراحی قابل انجام است.
در طول برونکوسکپی پزشک یک اسکپ مجهز به دوربین را از طریق بینی یا دهان وارد ریه می‌سازد. ابزار مزبور نمونۀ کوچکی از بافت ریه را برای بررسی جمع‌آوری می‌کند.
بیوپسی ریه جراحی شامل وارد کردن یک سوزن از طریق قفسه سینه یا ایجاد شکافی در پوست قفسه سینه برای برداشتن یک نمونه بافت است.

آزمایش خون
پزشکان ممکن است انجام برخی آزمایش‌های خون را برای اندازه‌گیری مارکرهای التهابی در بدن شامل ریت رسوب‌گذاری و پروتئین واکنشی C است.

CT اسکن
CT اسکن ریه‌ها تصاویری مقطعی ایجاد می‌کنند که به پزشک امکان می‌دهد تا ریه‌ها را مورد مشاهده قرار دهد و وجود احتمالی بافت مجروح را تعیین کند. CT اسکن در مورد تشخیص بیماری روماتوئید ریه اغلب مفیدتر از اشعه X است.

تست عملکرد ریه
تست عملکرد ریه (PFT) شامل یک سری تست‌های تنفسی است که مقدار هوایی را که فرد می‌تواند از ریه خارج کند و نیز حجم گاز موجود در ریه‌ها را اندازه‌گیری می‌کند. این تست به پزشکان کمک می‌کند که تعیین کنند عملکرد ریه فرد زیر میزان نرمال است یا خیر.

ریسک فاکتورهای بیماری روماتوئید ریه
مردم دچار ارتریت روماتوئید در مقایسه با دیگر مردم در ریسک بالاتری برای ابتلاء به بیماری روماتوئید ریه قرار دارند. در مردم مبتلاء به ارتریت روماتوئید عوامل خاصی ممکن است ریسک آسیب دیدن ریه‌ها را افزایش دهند.
بر مبنای یک تحقیق، که بر روی 230 نفر از مردم دارای تاریخچۀ ارتریت روماتوئید انجام شد، مهم‌ترین ریسک فاکتور برای ایجاد بیماری روماتوئید ریه سطح بالای آنتی‌بادی‌های ضد CCP بود.
آنتی‌بادی‌های ضد - CCP نوعی پروتئین هستند که توسط سیستم ایمنی تولید می‌شوند.
مثبت بودن تست آنتی‌بادی‌های مزبور یکی از نشانگرهای ارتریت روماتوئید است. میزان بالای آنها می‌تواند نشان دهندۀ شدت بیماری باشد.
گروه‌های فهرست زیر دارای ریسک فاکتورهای اضافی برای ایجاد بیماری روماتوئید ریه هستند:
• مردان
• مردم دارای عادت مصرف دخانیات به ویژه مردان
• مردم سنین بالای 60 سال که دارای تشخیص ابتلاء به ارتریت روماتوئید هستند.

درمان بیماری روماتوئید ریه
درمان بیماری روماتوئید ریه بر مبنای نوع خاص بروز بیماری و علایم متفاوت است. برای مثال درمان پلورال افیوژن شامل استفاده از یک سوزن مخصوص برای خارج کردن مایع جمع شده در فضای پلورال است.
در برخی مواقع مثل مواردی که فرد دارای ندول‌های کوچک در ریه است که سبب بروز علایمی نمی‌شوند، ممکن است نیازی به درمان وجود نداشته باشد.
اگر کسی دچار التهاب و جراحت ریه‌ها باشد، دکترها به طور معمول درمان‌هایی را توصیه می‌کنند، اگرچه این کار باعث معکوس شدن آسیب وارد شده به ریه‌ها نمی‌شود. در عوض، درمان به طور معمول شامل مدیریت علایم ایجاد شده در بیمار و کند کردن روند پیشرفت بیماری است.
درمان‌های فهرست زیر می‌توانند به بهبود جراحت ایجاد شده بر اثر بیماری روماتوئید ریه کمک کنند:

دارودرمانی
پزشکان در گذشته برخی داروها را برای درمان بیماری ریه بینابینی به علت ارتریت روماتوئید توصیه می‌کردند. این داروها التهاب را کاهش داده یا به عنوان یک سرکوب کننده سیستم ایمنی عمل می‌کنند.
اما بر مبنای یک تحقیق مربوط به سال 2015، این موضوع روشن نیست که داروهای مزبور به شکل قطعی مفید باشند.

توان‌یابی ریوی
مردم می‌توانند در جلسات توان‌یابی ریوی شرکت کنند که شامل ترکیبی از ورزش و آموزش در مورد بیماری ریوی است.
در این کلاس‌ها، فرد دچار بیماری روماتوئید ریه می‌تواند مواردی را در باره تکنیک‌ها و راهکارهای عملی مدیریت تنگی نفس مبتلابه خود بیاموزند و بدین وسیله کیفیت زندگی خود را بهبود ببخشند.
در هر حال، مردم دچار بیماری روماتوئید ریه اغلب مبتلاء به مشکلاتی در پیوند با مفاصل هستند که در جریان ورزش کردن اختلال ایجاد می‌کند و لاجرم باعث دشواری حضور در کلاس‌های توان‌یابی می‌شود.

اکسیژن درمانی
پزشک ممکن است برای بهبود آرامش بیمار اکسیژن درمانی توصیه کند. این درمان می‌تواند به کنترل بیشتر مردم بر تنگی نفس آنان کمک نماید.

پیوند ریه
در برخی موارد برای درمان بیماری روماتوئید ریه به پیوند ریه نیاز است. رسیدن به شرایط برخورداری از پیوند ریه فرآیندی درازمدت است و تمامی بیماران مبتلاء به بیماری روماتوئید ریه کاندید مناسبی برای انجام این پیوند نیستند.

دورنما
طیفی از مشکلات ریوی در پیوند با بیماری روماتوئید ریه مطرح است. دورنما برای بیماران متفاوت است و به شدت و نوع عوارض ایجاد شده بستگی دارد.
مردم دچار جراحت مرتبط به ارتریت روماتوئید و بیماری ریه بینابینی اغلب پیش‌آگهی ضعیفی دارند. بر مبنای تحقیق انجام شده که به بررسی 10 مطالعه پرداخته است میانگین نرخ بقاء برای مردم دچار بیماری ریه بینابینی به علت ارتریت روماتوئید 3.2 تا 8.1 سال از زمان تشخیص بیماری است.
به علاوه، مشکلات آسیب زننده به ریه‌ها ممکن است به مرور زمان تغییر کند. احتمال بروز عوارض بیشتر برای ریه مطرح است که ممکن است توسعه یافته و به شکل فزاینده‌ای تشدید شوند.
مردم دچار ارتریت روماتوئید همیشه قادر نیستند تا از ابتلاء خود به بیماری روماتوئید ریه پیشگیری کنند. اما برخی از این بیماران می‌توانند ریسک مورد بحث را از طریق عدم مصرف دخانیات و چکاپ منظم برای پایش وضعیت تنفسی خود و مشکلات ریوی خویش کاهش دهند. وقتی پزشک بتواند بیماری روماتوئید ریه را در مراحل اولیه آن تشخیص دهد درمان بیماری راحت‌تر خواهد بود./

Source:
What to know about rheumatoid lung disease
Last reviewed Tue 28 August 2018
By MaryAnn de Pietro
Reviewed by Debra Sullivan, PhD, MSN, RN, CNE, COI