• دکتر لورا جی. مارتین
• ترجمه پریسا شعلهدوست
کلسیفیکیشن پستان (کلسیفیکاسیون پستان) تجمع تودههای کوچک کلسیم در بافت پستان زنان است. کلسیفیکیشن‌های پستان بسیار شایع بوده و به طور معمول خوشخیم (غیر سرطانی) هستند. در برخی موارد بعضی انواع کلسیفیکیشن ممکن است عنوانگر مراحل اولیه سرطان پستان باشند.
دو نوع کلسیفیکیشن وجود دارد: ماکروکلسیفیکیشن (ماکروکلسیفیکاسیون) و مایکروکلسیفیکیشن (میکروکلسیفیکاسیون).
ماکروکلسیفیکیشنها در ماموگرام (عکسبرداری اشعه X پستان) به صورت نقطههای سفید رنگ ظاهر میشوند و غالباً درون پستان دچار پراکندگی تصادفی هستند. ماکروکلسیفیکیشنها شایعند - آنها تقریباً در پستان نیمی از زنان سنین بالای 50 سال و یکدهم زنان زیر سن 50 سال وجود دارند و غیر سرطانی تلقی میشوند.
مایکروکلسیفیکیشنها (میکروکلسیفیکاسیون‌ها) تودههای کوچک کلسیم هستند که در ماموگرام به شکل لکه‌های سفید رنگ ریز دیده میشوند. مایکروکلسیفیکیشنها معمولاً به سرطان منجر نمیشوند؛ اما اگر آنها در برخی الگوهای خاص و به صورت خوشههای کنار هم ظاهر شوند، می‌توانند نشانهای از سلول‌های سرطانزا یا سلول‌های اولیه سرطان پستان باشند.
مطالب این مقاله:
• چطور بدانم که من دچار کلسیفیکیشن پستان هستم؟
• چه چیز سبب کلسیفیکیشن پستان می‌شود؟
• اگر پزشک در طول ماموگرام به کلسیفیکیشن پستان در من پی ببرد چه اتفاقی خواهد افتاد؟
• کلسیفیکیشن پستان چگونه درمان می‌شود؟
• در طول بیوپسی پستان چه اتفاقی میافتد؟
چطور بدانم که من دچار کلسیفیکیشن پستان هستم؟
کلسیفیکیشن باعث بروز علایمی نمیشود زیرا کلسیفیکیشنها بیش از آن ریز هستند که بتوان در معاینۀ روتین پستان آنها را احساس کرد. به طور معمول کلسیفیکیشن برای نخستین بار در هنگام انجام ماموگرام مورد توجه قرار میگیرند.
چه چیز سبب کلسیفیکیشن پستان می‌شود؟
تعدادی از عوامل شامل پا به سن گذاشتگی نرمال، التهاب، و سابقۀ بروز تروما در ناحیۀ پستان می‌توانند باعث ایجاد کلسیفیکیشن در پستان زنان شوند. کلسیم مورد استفاده در رژیم غذایی باعث ایجاد کلسیفیکیشن پستان نمیشود.
اگر پزشک در طول ماموگرام به کلسیفیکیشن پستان در من پی ببرد چه اتفاقی خواهد افتاد؟
اگر زنی دچار ماکروکلسیفیکیشن باشد به انجام تستهای تکمیلی یا درمان نیازی نخواهد بود، زیرا ماکروکلسیفیکشن‌ها بی‌ضرر محسوب میشوند. اگر ماموگرام نشان دهندۀ وجود مایکروکلسیفیکیشن باشد، احتمال آن هست که ماموگرام دیگری انجام شود تا تصویر جزءنگرانهتری از ناحیۀ سؤال‌برانگیز به دست آید. کلسیفیکیشنها به سه صورت "خوشخیم"، "احتمالاً خوشخیم" یا "مشکوک" دستهبندی میشوند.
در این زمینه بیشتر بخوانیم:
آیا من باید نگران کلسیفیکاسیون پستان باشم؟
کلسیفیکیشن پستان چگونه درمان می‌شود؟
کلسیفیکیشن‌های "خوشخیم" بی‌ضرر تلقی میشوند. در مورد آنها به ارزیابی بیشتر یا درمان نیازی نیست.
کلسیفیکیشن‌های "احتمالاً خوشخیم" حامل ریسکی کمتر از 2 درصد برای ایجاد سرطان هستند. به عبارت دیگر، در بیش از 98 درصد موارد کلسیفیکیشن‌های "احتمالاً خوشخیم" سرطانی نیستند. به طور معمول، آنها هر 6 ماه یک بار و دستکم به مدت 1 سال مورد پایش قرار میگیرند. پس از گذشت یک سال دورۀ پیگیری، و در صورت عدم بروز تغییرات جدید، پزشک به زنان توصیه میکند تا هر ساله یک بار تست ماموگرام را به صورت روتین انجام دهد.
کلسیفیکیشن‌های "مظنون" ممکن است خوشخیم بوده یا یک نشانۀ اولیه سرطان باشند؛ بنابراین پزشک به زنان توصیه میکند تا به انجام یک بیوپسی پستان اقدام کنند. در طول بیوپسی مقدار اندکی از بافت پستان که حامل کلسیفیکیشنها است از پستان خارج شده و برای بررسی مربوط به سلول‌های سرطانی به آزمایشگاه ارسال می‌شود. اگر وجود سرطان محرز شود، درمان شامل عمل جراحی برای خارج کردن پستان سرطانی، اشعه درمانی، و / یا شیمی درمانی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی باقی مانده خواهد بود.
در طول بیوپسی پستان چه اتفاقی میافتد؟
دو نوع بیوپسی برای خارج کردن بافت پستان کلسیفیه شده با هدف بررسی بیشتر انجام می‌شود، که شامل بیوپسی سوزن هسته استریواکتیک و بیوپسی جراحی است.
بیوپسی سوزن هسته: در این روش که زیر بیحسی موضعی انجام می‌شود (ناحیۀ مورد بیوپسی بی‌حس شده اما بیمار بیدار است)، رادیولوژیست با استفاده از یک سوزن باریک و توخالی و هدایت یک دستگاه تصویربرداری کامپیوتری تکه کوچکی از بافت پستان حامل کلسیفیکیشن‌های مظنون را از پستان خارج میکند.
بیوپسی جراحی: اگر بافت مورد نظر را نتوان با استفاده از بیوپسی سوزن هسته به شکل موفقیتآمیز از پستان خارج کرد یا اگر نتایج به دست آمده ناروشن باشد، احتمال آن هست که برای دسترسی به بافت کلسیفیه شده پستان به انجام عمل جراحی نیاز باشد. این نوع عمل در اتاق عمل و زیر بیهوشی عمومی یا بیحسی موضعی توسط جراح انجام می‌شود. پیش از اقدام جراحی، رایولوژیست ممکن است برای شناسایی بافت پستان کلسیفیه از اشعه X استفاده کند و سپس با استفاده از یک سیم نازک یا رنگ بافتی را که باید از بدن خارج گردد علامت بگذارد. در مرحلۀ بعد نمونۀ بافت مورد نظر را به طوری که بتوان آن را به آزمایشگاه ارسال کرد برش می‌دهد.
اگر زنی دچار کلسیفیکیشن پستان باشد باید در مورد نگرانیهای خود با پزشک مشورت کند./
Source:
Breast Calcifications
Reviewed by Laura J. Martin, MD
on November 23, 2017
نظرات (0)