• مایو کلینیک
• ترجمه هستی فراستفر
انورگاسمیا [آنورگاسمی] اصطلاحی پزشکی برای تبیین دشواری مداوم زنان در رسیدن به ارگاسم علیرغم تحریک جنسی کافی است. فقدان ارگاسم به ایجاد پریشانحالی در زن منجر شده و به شکل منفی بر روابط وی و شریک زندگی او تأثیر میگذارد.
ارگاسمها در زنان از نظر شدت متفاوتند و آنان در میزان بروز ارگاسم و مقدار تحریک مورد نیاز برای رسیدن به ارگاسم تفاوت دارند. اغلب زنان برای رسیدن به ارگاسم به درجاتی از تحریک کلیتوریس (چوچوله)، چه به صورت مستقیم و چه به شکل غیر مستقیم، نیاز دارند و صرف دخول آلت تناسلی زنان را به ارگاسم نمیرساند. به علاوه ارگاسمها بر مبنای سن، مشکلات پزشکی یا داروهای مورد مصرف زنان دستخوش تغییر میشوند.
اگر زنی با اوج فعلاً موجود در فعالیت جنسی خود خشنود باشد هیچ دلیلی برای نگرانی نیست. به هر حال، اگر زنی بر اثر فقدان ارگاسم یا میزان شدت ارگاسمهای خود دچار آزردگی است باید در مورد انورگاسمیا با پزشک مشورت کند.
[مطالب این مقاله:]
• علایم
• علل
• تشخیص
• درمان
علایم
ارگاسم، احساس لذت فیزیکی شدیدی و رهایی از تنش است که با انقباضات ناخواسته و موزون عضلات کف لگن زنان همراه میگردد. اما ارگاسم همیشه آنگونه نیست که در برخی فیلم‌ها نمایش داده می‌شود. روشی که ارگاسم احساس می‌شود در میان زنان متفاوت بوده و نیز در یک زن واحد نیز یک مورد ارگاسم ممکن است با مورد دیگر تفاوت داشته باشد.
بر اساس تعریف علایم اصلی انورگاسمیا ناتوانی رسیدن به ارگاسم یا تأخیرهای طولانی در رسیدن به ارگاسم است که باعث پریشانحالی زن می‌شود. اما در عمل انواع مختلفی از انورگاسمیا وجود دارد:
• انورگاسمیای مادامالعمر. زن هرگز ارگاسم را در زندگی خود تجربه نکرده است.
• انورگاسمیای اکتسابی. زن پیشتر ارگاسم میشده اما اکنون در رسیدن به اوج رابطه جنسی دچار مشکل است.
• انورگاسمیای موقعیتی. زن فقط در برخی شرایط خاص، برای مثال در سکس دهانی یا خودارضایی یا فقط با برخی شرکای جنسی خاص، به ارگاسم میرسد.
• انورگاسمیای جنرالیزه. زن در هیچ شرایطی و با هیچ شریک جنسی به ارگاسم نمیرسد.
چه هنگامی به پزشک مراجعه کنیم
زنان در صورت داشتن پرسش‌هایی در مورد ارگاسم یا وجود نگرانی در مورد رسیدن خود به ارگاسم باید با پزشک مشورت کنند.
علل
ارگاسم واکنش پیچیدهای به عوامل مختلف فیزیکی، احساسی و روان‌شناختی است. وجود مشکل در هر یک از موارد مزبور می‌تواند به توانایی زنان در رسیدن به ارگاسم تأثیر منفی بگذارد.
علل فیزیکی
طیف گستردهای از بیماریها، تغییرات فیزیکی و داروها میتوانند در رسیدن زن به ارگاسم اختلال ایجاد کنند:
• بیماریها. ناخوشی‌های جدی مثل مالتیپل اسکلروزیس و بیماری پارکینسون و اثرات منفی مرتبط به آنها بر روی احساس تندرستی می‌تواند باعث منکوب کردن ارگاسم شود.
• مشکلات زنان. جراحیهای زنان و زایمان مثل هیسترکتومی یا جراحی سرطان میتوانند بر ارگاسم تأثیر منفی بگذارند. همچنین فقدان ارگاسم اغلب اوقات با دیگر نگرانیهای جنسی مثل دردناک یا ناراحت کننده بودن مقاربت جنسی همراه می‌شود.
• داروها. بسیاری از داروهای نسخهای و غیر نسخهای شامل داروهای فشار خون، داروهای ضد روان‌پریشی، آنتیهیستامینها و داروهای ضد افسردگی (مشخصاً مهار کنندههای انتخابی بازجذب سروتونین) میتوانند باعث مهار ارگاسم شوند.
• مشروب الکلی و سیگار. مصرف الکل زیاد می‌تواند باعث فروکش توانایی رسیدن به اوج جنسی شود. سیگار کشیدن می‌تواند جریان خون را به ارگانهای جنسی دچار محدودیت کند.
• سالخوردگی. وقتی زنان پا به سن مــیگذارند، تغییرات نرمال ایجاد شده در آناتومی، هورمونها، سیستم مغز و اعصاب و سیستم گردش خون میتوانند بر امور جنسی تأثیر منفی داشته باشند. نزول سطح استروژن در دوره انتقال به یائسگی و علایم یائسگی مثل تعریق شبانه و نوسانات خلقی میتوانند بر مسائل جنسی تأثیر منفی بگذارند.
علل روان‌شناختی
بسیاری از عوامل روان‌شناختی شامل موارد زیر میتوانند نقشی در ناتوانی زنان در رسیدن به ارگاسم بازی کنند:
• مشکلات سلامت روانی مثل اضطراب یا افسردگی
• تصویر بدنی ضعیف
• استرس و فشارهای مالی
• باورهای فرهنگی و مذهبی
• شرم
• احساس گناه در مورد لذت بردن از سکس
• سابقۀ سوء استفاده یا تجاوز جنسی
مشکلات ارتباطی
مشکلات ارتباطی میان شرکای زندگی در خارج از اتاق خواب می‌تواند بر روابط جنسی آنان تأثیر منفی بگذارد. مشکلات مزبور ممکن است شامل موارد زیر باشد:
• فقدان وجود پیوند یا ارتباط با شریک زندگی
• تضادها و تناقضات حل نشده
• ارتباط ضعیف در مورد نیازهای جنسی و ترجیحات
• خیانت یا بیاعتمادی
• خشونت شریک جنسی در ارتباط جنسی
تشخیص
ارزیابی پزشکی انورگاسمیا معمولاً شامل موارد زیر است:
• تاریخچۀ کامل پزشکی. دکتر ممکن است در مورد شرح حال جنسی زن، تاریخچۀ اعمال جراحی و وضعیت ارتباطی فعلی وی پرسش کند. زنان نباید اجازه دهند تا برای مثال احساس شرم مانع از دادن پاسخ صریح و درست شود. پرسشهای مطرح شده از سوی پزشک سرنخی برای رسیدن به علت مشکل محسوب میشوند.
• معاینه فیزیکی. پزشک احتمالاً در جستجوی علل فیزیکی انورگاسمیا مثل وجود یک اختلال پزشکی معاینه بالینی انجام میدهد. در عین حال امکان معاینه ناحیه تناسلی زن برای بررسی دلایل فیزیکی یا آناتومیک آشکار فقدان انورگاسمیا وجود دارد.
درمان
درمان انورگاسمیا به علت علایم بروز یافته بستگی دارد. درمان ممکن است شامل تغییرات سبک زندگی، مداوا و دارو باشد.
تغییرات سبک زندگی و مداوا
در مورد اغلب زنان بخشی کلیدی از درمان شامل مخاطب گرفتن مشکلات ارتباط و عوامل استرس‌زای زندگی روزمره است. درک بدن و سعی در استفاده از انواع مختلف محرکهای جنسی نیز می‌تواند کمک کننده باشد.
• بدن خود را بهتر درک کنید. درک آناتومی خود و اینکه لمس کدام قسمت از بدن و چگونگی این لمس را دوست دارید می‌تواند به خشنودی جنسی بهتری منجر شود. اگر شما نیاز به رویکرد تازهای به آناتومی تناسلی خود دارید در مورد کند و کاو بدن خویش درون آینه از دکتر خود برنامهای برای این رویکرد درخواست کنید.
خودتحریکگری یا استفاده از ویبراتور می‌تواند کمک کند تا زنان کشف کنند که چه نوع لمسی بهترین نتیجه را در مورد آنان دارد و اطلاعاتی را در اختیار آن قرار دهد که میتوانند با شریک زندگی خود در میان بگذارند. اگر زن در کند و کاو جسم خود به تنهایی مشکل داشته باشد می‌تواند این کار را به کمک شریک زندگی خود انجام دهد.
• میزان تحریک جنسی را افزایش دهید. زنانی که هرگز ارگاسم را تجربه نکرده‌اند ممکن است به تحریک کافی نرسیده باشند. اغلب زنان برای رسیدن به ارگاسم نیامند تحریک مستقیم یا غیر مستقیم کلیتوریس هستند.
تغییر حالات قرارگیری بدن می‌تواند تحریک کلیتورال بیشتری در طول دخول واژینال ایجاد کند. استفاده از ویبراتور یا خیالپردازی در طول سکس نیز می‌تواند به شکل یک محرک ارگاسم ظاهر شود.
در مورد اغلب زنان دستگاهی به نام واکیوم کلیتورال می‌تواند باعث بهبود جریان خون و افزایش میزان تحریک باشد. این دستگاه با باتری کار میکند و با دست نگه داشته می‌شود و کلاهکی دارد که میتوان آن را روی کلیتوریس تنظیم کرد.
• از مشاوره زوجین استفاده کنید. مشاور می‌تواند در مورد تضادهای ارتباطی بین زوجین کار کند که ممکن است بر توانایی رسیدن به ارگاسم در زن تأثیر منفی داشته باشند.
• سکس درمانی را امتحان کنید. سکـسدرمانگرها متخصص درمان مشکلات جنسی هستند. درمان در این مورد اغلب شامل آموزش سکس، کمک به بهبود مهارتهای ارتباطی و تمرینات رفتاری است که زن و شریک زندگی وی میتوانند در خانه امتحان کنند.
درمان‌های پزشکی
• درمان اختلالات زیربنایی. اگر یک اختلال پزشکی عامل بازدارندۀ رسیدن زن به ارگاسم باشد درمان علت مزبور می‌تواند باعث رفع مشکل شود. تغییر یا تنظیم داروهای مصرف باعث مهار ارگاسم ممکن است به رفع علایم در زن منجر گردد.
• درمان استروژن برای زنان یائسه. اگر انورگاسمیا به علایم یائسگی مثل تعریق شبانه یا گُر گرفتگی مرتبط است، درمان استروژن سیستمیک از طریق استفاده از قرص، پچ یا ژل، می‌تواند باعث تخفیف علایم مزبور و بهبود پاسخ جنسی شود.
درمان استروژن موضعی به شکل کرم واژینال یا شیاف آهسته رهش یا حلقه واژنی می‌تواند میزان جریان خون به واژن را افزایش داده و به بهبود برانگیختگی جنسی کمک کند.
• درمان تستوسترون. تستوسترون نقشی در عملکرد جنسی زنان بازی میکند اما میزان دخالت این نقش مشخص نیست. جایگزینی تستوسترون در زنان محل مناقشه است و استفاده از آن برای اختلال عملکرد جنسی در زنان از سوی FDA مورد تأیید نیست.
به علاوه این درمان می‌تواند باعث بروز عوارض جانبی مثل رشد موی بیش از حد (هیرسوتیسم) و بروز طاسی با الگوی مردانه شود. چنین به نظر میرسد که این درمان بیشترین اثربخشی را در زنانی دارد که بر اثر عمل جراحی برداشتن تخمدانها (اوفورکتومی) دچار کاهش سطح تستوسترون شدهاند.
اگر زنی استفاده از این نوع درمان را در دستور کار قرار داده باشد پزشک باید اثرات درمان را بر روی زن مورد پایش قرار دهد.
طب جایگزین
فرآوردههای طبیعی یا گیاهی مثل موارد ساخته شده با ال - آرژینین برای بهبود زندگی جنسی زنان به بازار آمده‌اند. اما این فرآوردهها برای استفاده در این مورد فاقد پشتوانۀ تحقیقی کافی هستند و نیز تحت تنظیمات FDA قرار ندارند.
زنان باید پیش از استفاده از هر درمانی با پزشک مشورت کنند چرا که درمان‌های مورد بحث ممکن است با سایر داروها دچار فعل و انفعال باشند.
مدارا و حمایت
دشواری در رسیدن به ارگاسم ممکن است برای زن و شریک زندگی وی موضوعی ناامید کننده باشد. به علاوه تمرکز در رسیدن با ارگاسم ممکن است خود باعث تشدید مشکل شود.
بیشتر زوجها سکس آتشین و زمینلرزانی را که در تلویزیون و فیلم‌ها نشان داده می‌شود، ندارند. بنابراین سعی کنید تا برای توقعات خود چهارچوبی معین نمایید. بر لذت کامل و صمیمت تمرکز کنید تا بر روی ارگاسم. شما ممکن است متوجه شوید که تداوم یکدست لذت هماندازه ارگاسم خشنودیآور است.
Source:
Anorgasmia in women
Mayo Clinic
April 19, 2018
نظرات (0)