انورگاسمیا (آنورگاسمی) یا دشواری رسیدن به ارگاسم علی‎رغم تحریک جنسی کافی در زنان

• مایو کلینیک
• ترجمه هستی فراست‎فر

انورگاسمیا [آنورگاسمی] اصطلاحی پزشکی برای تبیین دشواری مداوم زنان در رسیدن به ارگاسم علی‎رغم تحریک جنسی کافی است. فقدان ارگاسم به ایجاد پریشان‎حالی در زن منجر شده و به شکل منفی بر روابط وی و شریک زندگی او تأثیر می‎گذارد.
ارگاسم‎ها در زنان از نظر شدت متفاوتند و آنان در میزان بروز ارگاسم‎ و مقدار تحریک مورد نیاز برای رسیدن به ارگاسم تفاوت دارند. اغلب زنان برای رسیدن به ارگاسم به درجاتی از تحریک کلیتوریس (چوچوله)، چه به صورت مستقیم و چه به شکل غیر مستقیم، نیاز دارند و صرف دخول آلت تناسلی زنان را به ارگاسم نمی‎رساند. به علاوه ارگاسم‎ها بر مبنای سن، مشکلات پزشکی یا داروهای مورد مصرف زنان دستخوش تغییر می‎شوند.
اگر زنی با اوج فعلاً موجود در فعالیت جنسی خود خشنود باشد هیچ دلیلی برای نگرانی نیست. به هر حال، اگر زنی بر اثر فقدان ارگاسم یا میزان شدت ارگاسم‎های خود دچار آزردگی است باید در مورد انورگاسمیا با پزشک مشورت کند.

[مطالب این مقاله:]
• علایم
• علل
• تشخیص
• درمان

علایم
ارگاسم، احساس لذت فیزیکی شدیدی و رهایی از تنش است که با انقباضات ناخواسته و موزون عضلات کف لگن زنان همراه میگردد. اما ارگاسم همیشه آن‎گونه نیست که در برخی فیلم‎ها نمایش داده می‎شود. روشی که ارگاسم احساس می‎شود در میان زنان متفاوت بوده و نیز در یک زن واحد نیز یک مورد ارگاسم ممکن است با مورد دیگر تفاوت داشته باشد.
بر اساس تعریف علایم اصلی انورگاسمیا ناتوانی رسیدن به ارگاسم یا تأخیرهای طولانی در رسیدن به ارگاسم است که باعث پریشان‎حالی زن می‎شود. اما در عمل انواع مختلفی از انورگاسمیا وجود دارد:
• انورگاسمیای مادام‎العمر. زن هرگز ارگاسم را در زندگی خود تجربه نکرده است.
• انورگاسمیای اکتسابی. زن پیشتر ارگاسم می‎شده اما اکنون در رسیدن به اوج رابطه جنسی دچار مشکل است.
• انورگاسمیای موقعیتی. زن فقط در برخی شرایط خاص، برای مثال در سکس دهانی یا خودارضایی یا فقط با برخی شرکای جنسی خاص، به ارگاسم می‎رسد.
• انورگاسمیای جنرالیزه. زن در هیچ شرایطی و با هیچ شریک جنسی به ارگاسم نمی‎رسد.

چه هنگامی به پزشک مراجعه کنیم
زنان در صورت داشتن پرسش‌هایی در مورد ارگاسم یا وجود نگرانی در مورد رسیدن خود به ارگاسم باید با پزشک مشورت کنند.

علل
ارگاسم واکنش پیچیده‎ای به عوامل مختلف فیزیکی، احساسی و روان‎شناختی است. وجود مشکل در هر یک از موارد مزبور می‎تواند به توانایی زنان در رسیدن به ارگاسم تأثیر منفی بگذارد.

علل فیزیکی
طیف گسترده‎ای از بیماری‎ها، تغییرات فیزیکی و داروها می‎توانند در رسیدن زن به ارگاسم اختلال ایجاد کنند:
• بیماری‎ها. ناخوشی‌های جدی مثل مالتیپل اسکلروزیس و بیماری پارکینسون و اثرات منفی مرتبط به آنها بر روی احساس تندرستی می‎تواند باعث منکوب کردن ارگاسم شود.
• مشکلات زنان. جراحی‎های زنان و زایمان مثل هیسترکتومی یا جراحی سرطان می‎توانند بر ارگاسم تأثیر منفی بگذارند. همچنین فقدان ارگاسم اغلب اوقات با دیگر نگرانی‎های جنسی مثل دردناک یا ناراحت کننده بودن مقاربت جنسی همراه می‎شود.
• داروها. بسیاری از داروهای نسخه‎ای و غیر نسخه‎ای شامل داروهای فشار خون، داروهای ضد روان‌پریشی، آنتی‎هیستامین‏ها و داروهای ضد افسردگی (مشخصاً مهار کننده‎های انتخابی بازجذب سروتونین) می‎توانند باعث مهار ارگاسم شوند.
• مشروب الکلی و سیگار. مصرف الکل زیاد می‎تواند باعث فروکش توانایی رسیدن به اوج جنسی شود. سیگار کشیدن می‎تواند جریان خون را به ارگان‎های جنسی دچار محدودیت کند.
• سالخوردگی. وقتی زنان پا به سن مــی‎گذارند، تغییرات نرمال ایجاد شده در آناتومی، هورمون‎ها، سیستم مغز و اعصاب و سیستم گردش خون می‎توانند بر امور جنسی تأثیر منفی داشته باشند. نزول سطح استروژن در دوره انتقال به یائسگی و علایم یائسگی مثل تعریق شبانه و نوسانات خلقی می‎توانند بر مسائل جنسی تأثیر منفی بگذارند.

علل روان‎شناختی
بسیاری از عوامل روان‌شناختی شامل موارد زیر می‎توانند نقشی در ناتوانی زنان در رسیدن به ارگاسم بازی کنند:
• مشکلات سلامت روانی مثل اضطراب یا افسردگی
• تصویر بدنی ضعیف
• استرس و فشارهای مالی
• باورهای فرهنگی و مذهبی
• شرم
• احساس گناه در مورد لذت بردن از سکس
• سابقۀ سوء استفاده یا تجاوز جنسی

مشکلات ارتباطی
مشکلات ارتباطی میان شرکای زندگی در خارج از اتاق خواب می‎تواند بر روابط جنسی آنان تأثیر منفی بگذارد. مشکلات مزبور ممکن است شامل موارد زیر باشد:
• فقدان وجود پیوند یا ارتباط با شریک زندگی
• تضادها و تناقضات حل نشده
• ارتباط ضعیف در مورد نیازهای جنسی و ترجیحات
• خیانت یا بی‏اعتمادی
• خشونت شریک جنسی در ارتباط جنسی

تشخیص
ارزیابی پزشکی انورگاسمیا معمولاً شامل موارد زیر است:
• تاریخچۀ کامل پزشکی. دکتر ممکن است در مورد شرح حال جنسی زن، تاریخچۀ اعمال جراحی و وضعیت ارتباطی فعلی وی پرسش کند. زنان نباید اجازه دهند تا برای مثال احساس شرم مانع از دادن پاسخ صریح و درست شود. پرسش‎های مطرح شده از سوی پزشک سرنخی برای رسیدن به علت مشکل محسوب می‎شوند.
• معاینه فیزیکی. پزشک احتمالاً در جستجوی علل فیزیکی انورگاسمیا مثل وجود یک اختلال پزشکی معاینه بالینی انجام می‎دهد. در عین حال امکان معاینه ناحیه تناسلی زن برای بررسی دلایل فیزیکی یا آناتومیک آشکار فقدان انورگاسمیا وجود دارد.

درمان
درمان انورگاسمیا به علت علایم بروز یافته بستگی دارد. درمان ممکن است شامل تغییرات سبک زندگی، مداوا و دارو باشد.

تغییرات سبک زندگی و مداوا
در مورد اغلب زنان بخشی کلیدی از درمان شامل مخاطب گرفتن مشکلات ارتباط و عوامل استرس‌زای زندگی روزمره است. درک بدن و سعی در استفاده از انواع مختلف محرک‎های جنسی نیز می‎تواند کمک کننده باشد.
• بدن خود را بهتر درک کنید. درک آناتومی خود و اینکه لمس کدام قسمت از بدن و چگونگی این لمس را دوست دارید می‎تواند به خشنودی جنسی بهتری منجر شود. اگر شما نیاز به رویکرد تازه‎ای به آناتومی تناسلی خود دارید در مورد کند و کاو بدن خویش درون آینه از دکتر خود برنامه‎ای برای این رویکرد درخواست کنید.
خودتحریک‎گری یا استفاده از ویبراتور می‎تواند کمک کند تا زنان کشف کنند که چه نوع لمسی بهترین نتیجه را در مورد آنان دارد و اطلاعاتی را در اختیار آن قرار دهد که می‎توانند با شریک زندگی خود در میان بگذارند. اگر زن در کند و کاو جسم خود به تنهایی مشکل داشته باشد می‎تواند این کار را به کمک شریک زندگی خود انجام دهد.
• میزان تحریک جنسی را افزایش دهید. زنانی که هرگز ارگاسم را تجربه نکرده‌اند ممکن است به تحریک کافی نرسیده باشند. اغلب زنان برای رسیدن به ارگاسم نیامند تحریک مستقیم یا غیر مستقیم کلیتوریس هستند.
تغییر حالات قرارگیری بدن می‏تواند تحریک کلیتورال بیشتری در طول دخول واژینال ایجاد کند. استفاده از ویبراتور یا خیال‎پردازی در طول سکس نیز می‎تواند به شکل یک محرک ارگاسم ظاهر شود.
در مورد اغلب زنان دستگاهی به نام واکیوم کلیتورال می‎تواند باعث بهبود جریان خون و افزایش میزان تحریک باشد. این دستگاه با باتری کار می‎کند و با دست نگه داشته می‎شود و کلاهکی دارد که می‎توان آن را روی کلیتوریس تنظیم کرد.
• از مشاوره زوجین استفاده کنید. مشاور می‎تواند در مورد تضادهای ارتباطی بین زوجین کار کند که ممکن است بر توانایی رسیدن به ارگاسم در زن تأثیر منفی داشته باشند.
• سکس درمانی را امتحان کنید. سکـس‎درمانگرها متخصص درمان مشکلات جنسی هستند. درمان در این مورد اغلب شامل آموزش سکس، کمک به بهبود مهارت‎های ارتباطی و تمرینات رفتاری است که زن و شریک زندگی وی می‎توانند در خانه امتحان کنند.

درمان‎های پزشکی
• درمان اختلالات زیربنایی. اگر یک اختلال پزشکی عامل بازدارندۀ رسیدن زن به ارگاسم باشد درمان علت مزبور می‎تواند باعث رفع مشکل شود. تغییر یا تنظیم داروهای مصرف باعث مهار ارگاسم ممکن است به رفع علایم در زن منجر گردد.
• درمان استروژن برای زنان یائسه. اگر انورگاسمیا به علایم یائسگی مثل تعریق شبانه یا گُر گرفتگی مرتبط است، درمان استروژن سیستمیک از طریق استفاده از قرص، پچ یا ژل، می‎تواند باعث تخفیف علایم مزبور و بهبود پاسخ جنسی شود.
درمان استروژن موضعی به شکل کرم واژینال یا شیاف آهسته رهش یا حلقه واژنی می‎تواند میزان جریان خون به واژن را افزایش داده و به بهبود برانگیختگی جنسی کمک کند.
• درمان تستوسترون. تستوسترون نقشی در عملکرد جنسی زنان بازی می‎کند اما میزان دخالت این نقش مشخص نیست. جایگزینی تستوسترون در زنان محل مناقشه است و استفاده از آن برای اختلال عملکرد جنسی در زنان از سوی FDA مورد تأیید نیست.
به علاوه این درمان می‎تواند باعث بروز عوارض جانبی مثل رشد موی بیش از حد (هیرسوتیسم) و بروز طاسی با الگوی مردانه شود. چنین به نظر می‎رسد که این درمان بیشترین اثربخشی را در زنانی دارد که بر اثر عمل جراحی برداشتن تخمدان‎ها (اوفورکتومی) دچار کاهش سطح تستوسترون شده‎اند.
اگر زنی استفاده از این نوع درمان را در دستور کار قرار داده باشد پزشک باید اثرات درمان را بر روی زن مورد پایش قرار دهد.

طب جایگزین
فرآورده‎های طبیعی یا گیاهی مثل موارد ساخته شده با ال - آرژینین برای بهبود زندگی جنسی زنان به بازار آمده‌اند. اما این فرآورده‎ها برای استفاده در این مورد فاقد پشتوانۀ تحقیقی کافی هستند و نیز تحت تنظیمات FDA قرار ندارند.
زنان باید پیش از استفاده از هر درمانی با پزشک مشورت کنند چرا که درمان‏های مورد بحث ممکن است با سایر داروها دچار فعل و انفعال باشند.

مدارا و حمایت
دشواری در رسیدن به ارگاسم ممکن است برای زن و شریک زندگی وی موضوعی ناامید کننده باشد. به علاوه تمرکز در رسیدن با ارگاسم ممکن است خود باعث تشدید مشکل شود.
بیشتر زوج‎ها سکس آتشین و زمین‎لرزانی را که در تلویزیون و فیلم‌ها نشان داده می‎شود، ندارند. بنابراین سعی کنید تا برای توقعات خود چهارچوبی معین نمایید. بر لذت کامل و صمیمت تمرکز کنید تا بر روی ارگاسم. شما ممکن است متوجه شوید که تداوم یکدست لذت هم‎اندازه ارگاسم خشنودی‎آور است.

Source:
Anorgasmia in women
Mayo Clinic
April 19, 2018