سرطان - علل، انواع، تشخیص، درمان

• پیتر کراستا
• ترجمۀ فرهنگ راد

سرطان نامی عمومی برای گروهی از بیماری‎ها است که وجه مشخصۀ آنها رشد خارج از کنترل سلولی است. بیش از 100 نوع مختلف سرطان وجود دارد، و هر یک از آنها بر مبنای نوع سلولی که در آغاز بیماری آسیب می‎بیند، طبقه‎بندی می‌شود.
مطالب این مقاله:
• انواع خاص سرطان
• سرطان چگونه گسترش پیدا می‎کند
• سلول‎های بدخیم چابک‎تر از انواع غیر بدخیم سلول‎ها هستند
• علل سرطان
• ژن‎ها - انواع DNA
• کارسینوژن‌ها
• ژن‎ها - انواع خانوادگی
• سرطان و دیگر عوامل پزشکی
• طبقه‎بندی سرطان
• تشخیص و مرحله‎بندی سرطان
• علایم سرطان
• درمان‎های سرطان
• استفاده از سلول‎های ویژۀ سرطان در سیستم ایمنی برای درمان سرطان
• پیشگیری از سرطان
• هدف گرفتن سرطان برای درمان‎های دارویی جدید

سرطان هنگامی به بدن آسیب می‎زند که سلول‎ها به شکل غیر قابل کنترل تقسیم شده و گره‎ها یا توده‎هایی از بافت موسوم به تومور را تشکیل می‎دهند (به استثناء مورد سرطان لوسمی که سرطان به‌وسیلۀ تقسیم سلولی در جریان خون مانع عملکرد سلول‎های نرمال خون می‎شود). تومورها می‎توانند رشد کنند و سیستم‎های گوارش، اعصاب و جریان خون را دچار اختلال نمایند، و قادر به ترشح هورمون‎هایی هستند که می‎توانند عملکرد بدن را دگرگون کنند. تومورهایی که در یک نقطه از بدن باقی می‎مانند و رشد محدودی از خود نشان می‎دهند عموماً توده‎های خوش‌خیم تلقی می‌شوند.
تومورهای خطرناک‎تر یا بدخیم وقتی شکل می‎گیرند که دو مورد بروز می‎کند:
• یک سلول سرطانی موفق ‎شود از طریق خون یا سیستم‎های لنفاوی در سراسر بدن به حرکت درآید، و در فرآیندی به نام حمله، بافت‌های سالم بدن را از بین ببرد.
• سلول‎های سرطانی قادر به تقسیم و رشد شده در فرآیندی موسوم به انژیوژنز رگ‎های خونی جدید برای تغذیۀ خود بسازند.
وقتی یک تومور موفق می‎شود به دیگر بخش‌های بدن گسترش یابد و رشد کند، و دیگر بافت‎های سالم بدن را از بین ببرد، به این روند متاستاز دادن گفته می‌شود. خود این فرآیند متاستاز نامیده می‌شود، و نتیجه‎اش اختلالی جدی است که درمان آن بسیار دشوار است.
بر مبنای اعلام "انجمن سرطان آمریکا"، سرطان دومین علت پیشتاز در ایجاد مرگ و میر در ایالات متحد آمریکا است، و سالانه مسؤول نزدیک به یک مرگ از هر چهار مورد مرگ در این کشور محسوب می‎شود. WHO تخمین می‌زند که در سطح جهانی در سال 2012 چهارده میلیون مورد جدید سرطان بروز یافته و 8.2 میلیون مورد مرگ و میر ناشی از این بیماری حادث شده است .

انواع خاص سرطان
گفته می‌شود که بیش از 200 نوع مختلف سرطان وجود دارد.
.
سرطان چگونه گسترش پیدا می‎کند

دانشمندان در مقاله‎ای که در اکتبر 2012 در "نیچر ارتباطات" منتشر شد گزارش دادند که به سرنخ مهمی در مورد علت گسترش سلول‎های سرطانی دست یافته‌اند. این گسترش به ترکیبات چسبندۀ سلول‎های سرطانی مرتبط است. برخی فعل و انفعالات مولکولی بین سلول‎ها و داربستی که آنها را بر سر جای خود نگه می‎دارد (ماتریکس فوق سلولی) سبب می‎شود تا این سلول‎ها از محل تومور اولیه جدا شوند، از مکان خود دور گردند، به حرکت درآیند و خود را به مکان جدیدی متصل کنند.
محققان می‎گویند این کشف اهمیت دارد زیرا مرگ و میر ناشی از سرطان عمدتاً ناشی از تومورهای متاستاتیک است، که از سلول‎هایی منشأ می‎گیرند که از مکان اولیۀ خود در بدن به جای دیگری منتقل شده‎اند. اینها تومورهای ثانویه نامیده می‌شوند. تومورهای اولیه فقط مسؤول 10 درصد مرگ و میر ناشی از سرطان هستند.
دانشمندان "انستیتو تکنولوژی ماساچوست" می‎گویند که یافتن راهی برای توقف سلول‌های سرطانی از اتصال به مکان‎های جدید می‎تواند بیماری متاستاتیک را دچار اختلال کرده و رشد تومورهای ثانوی را متوقف نماید.

سلول‎های بدخیم چابک‎تر از انواع غیر بدخیم سلول‎ها هستند
دانشمندان "مراکز علوم فیزیکی - انکولوژی ایالات متحد آمریکا" در آپریل 2013 در نشریۀ "گزارش‎های علمی" اعلام کردند که سلول‎های بدخیم بسیار "تر و فرزتر" از انواع غیر بدخیم سلول هستند. سلول‎های بدخیم می‎توانند بسیار آسان‎تر از منافذ و شکاف‎های کوچک‎تر رد شوند، و در مقایسه با دیگر سلول‎ها بر محیط پیرامون خود نیروی بسیار بیشتری وارد می‎کنند.
پروفسور رابرت آستین / Robert Austin و تیمش همراه بیش از 100 دانشمند از 20 مرکز مختلف آمریکا کاتالوگ جدیدی در مورد ویژگی‎های شیمیایی و فیزیکی سلول‎های سرطانی تهیه کرده‎اند.
نویسندگان مقالۀ مرتبط به این کاتالوگ معتقدند که کاتالوگ آنها به تومورشناسان در کشف زودهنگام تومورها در بیماران کمک می‌کند، و بنابراین از گسترش بیماری به دیگر بخش‎های بدن بیمار جلوگیری می‎نماید.

علل سرطان
سرطان در نهایت نتیجۀ سلول‎هایی است که به شکل غیر قابل کنترل رشد می‎کنند و نمی‎میرند. سلول‎های نرمال بدن مسیر منظمی شامل رشد، تقسیم و مرگ را دنبال می‎کنند. مرگ برنامه‎ریزی شدۀ سلولی آپوپتوزیز نامیده می‌شود، و وقتی این فرآیند از بین برود، سرطان آغاز می‌شود. خلاف سلول‎های عادی، سلول‎های سرطانی دچار مرگ برنامه‎ریزی شدۀ سلولی نمی‌شوند و در عوض به رشد و تقسیم خود ادامه می‎دهند. این روند به ایجاد توده‌ای از سلول‎های غیر نرمال با رشد خارج از کنترل منجر می‎شود.

ژن‎ها - انواع DNA
سلول‎ها می‎توانند در صورت بروز جهش در DNA رشد غیر قابل کنترل را تجربه کنند و بنابراین، دگرگونی‎های ژن‎ها در تقسیم سلولی دخالت دارد. چهار نوع کلیدی ژن‎ها مسؤول فرآیند تقسیم سلولی هستند: انکوژن‎ها می‌گویند که سلول‎ها چه هنگامی تقسیم شوند، ژن‎های سرکوب کنندۀ تومور به سلول‎ها می‌گویند که چه هنگامی نباید تقسیم شوند، ژن‎های خودکشی فرآیند آپوپتوزیز را کنترل می‎کنند و به سلول می‎گویند که در صورت وجود خطا خود را بکشد، و ژن‎های ترمیم DNA به سلول راه ترمیم DNA آسیب دیده را آموزش می‎دهند.
سرطان هنگامی بروز می‎کند که جهش ژنی سلول آن را از ترمیم DNA آسیب دیده و اقدام به خودکشی ناتوان می‎کند. مشابهاً سرطان نتیجۀ جهش‎هایی است که مانع از عملکرد انکوژن و ژن سرکوبگر تومور می‌شوند، که این به رشد غیر قابل کنترل سلول می‎انجامد.

کارسینوژن‌ها
کارسینوژن‎ها گروهی از مواد هستند که مستقیماً مسؤول آسیب دیدن DNA محسوب می‌شوند، که سرطان را تقویت یا به ایجاد آن کمک می‌کند. سیگار، آزبست، ارسنیک، پرتوهایی مثل گاما و اشعۀ ایکس، نور آفتاب، و ترکیباتی در اگزوز خودروها همگی نمونه‎هایی از مواد کارسینوژن محسوب می‌شوند. وقتی بدن ما در معرض کارسینوژن‌ها قرار می‌گیرد، رادیکال‎های آزاد تشکیل می‎شود که سعی می‎کنند تا الکترون‎ها را از دیگر مولکول‎های بدن بدزدند. این رادیکال‎های آزاد به سلول‎ها صدمه می‎زنند و به توانایی آنها در ارائۀ عملکرد نرمال آسیب می‎رسانند.

ژن‎ها - انواع خانوادگی
سرطان می‎تواند نتیجۀ یک استعداد ژنتیکی باشد که از اعضاء خانواده به ارث می‌رسد. این موضوع امکان دارد که فرد با برخی جهش‎های ژنتیکی یا خطاهای ژنتیکی متولد شود که این موضوع فرد را به لحاظ آماری برای ابتلاء به سرطان در دوره‎های بعدی زندگی وی مستعدتر می‎کند.

سرطان و دیگر عوامل پزشکی
وقتی پا به سن می‌گذاریم، افزایشی در تعداد جهش‎های محتمل مسبب سرطان در DNA ما به وجود می‎آید. این موضوع سن را به یک ریسک فاکتور اصلی سرطان تبدیل می‌کند. برخی از ویروس‎ها از جمله موارد مندرج در زیر نیز با سرطان مرتبط دانسته شده‎اند: پاپیلوماویروس انسانی (یکی از علل سرطان دهانۀ رحم)، هپاتیت B و C (علل سرطان کبد)، و ویروس اپشتین - بار (یکی از علل بروز برخی از سرطان‎های دوران کودکی). ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) - و هر آن چیز دیگری که سیستم ایمنی ما را سرکوب یا تضعیف می‎کنند - مانع بروز توانایی‎های بدن در مقابله با عفونت‎ها می‌شوند و شانس توسعۀ سرطان را افزایش می‎دهند.

طبقه‎بندی سرطان
پنج گروه گسترده وجود دارد که برای طبقه‎بندی سرطان مورد استفاده قرار می‎گیرد.
• کارسینوماها که با سلول‎هایی مشخص می‎شوند که بخش‎های داخلی و خارجی قسمت‎های مختلف بدن مثل ریه‎ها، پستان و سرطان رودۀ بزرگ را پوشش می‌دهند.
• سارکوماها که با سلول‎هایی مشخص می‌شوند که در محدودۀ استخوان، غضروف، چربی، بافت‎های متصل، عضله و دیگر بافت‎های حمایتی جایگیر می‌شوند.
• لنفوماها سرطان‌هایی هستند که در گره‎های لنفاوی و بافت‌های سیستم ایمنی آغاز می‌شوند.
• لوسمی‎ها سرطان‎هایی هستند که در مغز استخوان شروع می‌شوند و اغلب در جریان خون انباشته می‎گردند.
• ادنوماها سرطان‎هایی هستند که در تیروئید، غده هیپوفیز، غده فوق کلیوی و دیگر بافت‌های وابسته به غدد شکل می‌گیرند.
سرطان‎ها اغلب با اصطلاحاتی شامل یک پیشوند مرتبط به نوع سلولی که سرطان در آن آغاز می‌شود و پسوندی مثل –سارکوما، -کارسینوما، یا فقط –اُما مورد ارجاع قرار می‎گیرند. پیشوندهای رایج در این مورد شامل موارد زیر است:
• -ادنو = غده
• -کوندرو = غضروف
• -اریترو = گلبول‎های قرمز خون
• -همانژیو = رگ‎های خونی
• -هپاتو = کبد
• -لیپو = چربی
• -لنفو = گلبول‎های سفید خون
• -ملانو = سلول رنگدانه
• -میلو = مغز استخوان
• -میو = عضله
• -استئو = استخوان
• -یورو = مثانه
• -رتینو = چشم
• -نورو = مغز

تشخیص و مرحله‎بندی سرطان

کشف زودهنگام سرطان می‎تواند به میزان زیادی نسبت درمان موفقیت‌آمیز و بقاء بیمار را افزایش دهد. پزشکان برای تشخیص سرطان از اطلاعات منتج از علایم و دیگر اقدامات استفاده می‎کنند.
تکنیک‎های تصویربرداری مثل عکسبرداری اشعۀ ایکس، CT اسکن، MRI، پت اسکن، و اولتراسوند منظماً برای کشف محل جایگیری تومور و ارگان‎های آسیب دیده توسط آن مورد استفاده قرار می‎گیرند. همچنین امکان دارد که دکتر اندوسکپی انجام دهد، که اقدامی است که در آن یک لولۀ باریک مجهز به دوربین و چراغ در انتهای آن برای جستجوی در ناهنجاری‌ها به درون بدن فرستاده می‌شود.
استخراج سلول‎های ســرطانی و بررسی آنها زیر میکروسکپ تنها راه قطعی تشخیص سرطان است. این اقدام تشخیصی، بیوپسی نامیده می‎شود. دیگر انواع تست‎های تشخیص مولکولی نیز مکرراً مورد استفاده قرار می‎گیرند. پزشکان قندها، چربی‎ها، پروتئین‎ها، و DNA را در سطح مولکولی تجزیه و تحلیل می‎کنند. برای مثال، سلول‎های سرطانی پروستات سطح بالاتری از یک مادۀ شیمیایی موسوم به PSA (آنتی‎ژن مختص پروستات) را درون جریان خون ترشح می‎کنند که می‏توان با استفاده از آزمایش خون آن را تشخیص داد. تشخیص‎های مولکولی، بیوپسی‎ها، و تکنیک‎های تصویربرداری همگی برای تشخیص سرطان مورد استفاده قرار می‎گیرند. پس از تشخیص وجود سرطان، دکترها میزان گستردگی سرطان را جستجو و مرحلۀ آن را تعیین می‌کنند. مرحلۀ سرطان تعیین می‎کند که چه گزینه‎هایی برای درمان در دسترس است و پیش‎بینی را ممکن می‌سازد. رایج‎ترین روش مرحله‎بندی سرطان سیستم TNM نامیده می‎شود. T (1-4) اندازه و میزان مستقیم تومور اولیه را نشان می‎دهد، N (0-3) میزان گسترش سرطان نسبت به گره‎های لنفی مجاور را نشان می‎دهد، و M (0-1) نشان می‎دهد که سرطان در دیگر ارگان‎های بدن گسترش یافته است یا خیر. برای مثال، تومور کوچکی که به گره‎های لنفی یا ارگان‎های مجاور محل اولیۀ تشکیل تومور گسترش پیدا کرده ممکن است به صورت (T1, N0, M0) مرحله‎بندی شود.
توصیفات TNM سپس به یک کلاسه‎بندی ساده‎تر مراحل، از صفر تا چهار، منجر می‎شود، که در آن اعداد کوچک‌تر نشان دهندۀ گسترش کمتر سرطان هستند. در حالی که اغلب تومورهای مرحلۀ 1 قابل معالجه‎اند، بیشتر تومورهای مرحلۀ 4 غیر قابل جراحی یا درمان ناپذیرند.

آزمایش خون می‎تواند در تشخیص سرطان جایگزین بیوپسی شود
بر مبنای نظر محققان بریتانیایی یک تست سادۀ خون می‎تواند در مسیر جایگزینی با بیوپسی به عنوان استاندارد طلایی کشف سرطان قرار گیرد، که باعث کاهش هزینه و نجات زندگی می‌شود. در مطالعۀ آنها که بر روی سرطان ریۀ شناخته شده یا مشکوک در مرحلۀ اولیه یا ثانویه بر روی بیمارانی انجام شد که در انتظار جراحی بودند، آزمایش خون در نزدیک به 70 درصد موارد در پیش‌بینی وجود سلول‎های سرطانی دارای عملکرد دقیق بود.

علایم سرطان
علایم سرطان بسیار متفاوتند و به محل جایگیری سرطان، محل گسترش آن، و میزان بزرگی تومور سرطانی بستگی دارند. برخی از سرطان‎ها را می‎توان از طریق پوست دید یا لمس کرد - وجود یک توده روی پستان یا بیضه می‎تواند نشان دهندۀ سرطان در این نواحی باشد. سرطان پوست (ملانوما) اغلب با ایجاد تغییرات یا زگیل و خال بر روی پوست مشخص می‎شود. برخی از سرطان‌های دهان خود را با بروز تکه‎های درون دهان یا نقاط سفید رنگ روی زبان مشخص می‎کنند.
دیگر انواع سرطان علایمی دارند که از نظر فیزیکی کمتر قابل ملاحظه‌اند. برخی تومورهای مغزی گرایش به این دارند که در مراحل اولیۀ بیماری به عملکردهای مهم شناختی صدمه برسانند. سرطان‎های لوزالمعده (پانکراس) معمولاً بیش از آن کوچکند که سبب بروز علایمی شوند تا اینکه با ایجاد فشار بر عصب‎های بافت‎های مجاور باعث درد یا ایجاد تداخل در عملکرد کبد سبب بروز زردی پوست و چشم موسوم به یرقان می‎شوند. علایم سرطان همچنین می‎تواند هنگامی ایجاد شود که تومور رشد می‎کند و به دستگاه‎های بدن یا رگ‌های خونی فشار وارد می‎سازد. برای مثال، سرطان‎های کولون به علایمی مانند یبوست، اسهال، و تغییر اندازۀ مدفوع منجر می‌شوند. سرطان‎های پروستات یا مثانه سبب بروز تغییراتی مثل تکرر ادرار یا قلت ادرار در عملکرد مثانه می‌شوند.
از آنجا که سلول‎های سرطانی از انرژی بدن استفاده و در عملکرد نرمال هورمون‎ها اختلال ایجاد می‎کنند، امکان بروز علایمی مثل تب، خستگی مزمن، تعریق بیش از حد، آنمی، و کاهش وزن غیر منتظره، وجود دارد. در هر حال، این علایم در چندین نوع دیگر بیماری نیز وجود دارند. برای مثال، سرفه و خشونت صدا هم می‎تواند ناشی از سرطان ریه و گلو و هم نتیجۀ چندین بیماری دیگر باشد. وقتی سرطان گسترش پیدا می‎کند، یا متاستاز می‎دهد، علایم اضافی می‎توانند خود را در نواحی به تازگی آلوده شده نشان دهند. تورم یا بزرگ شدن گره‎های لنفاوی شایع است و احتمال بروز آنها در آغاز گسترش سرطان وجود دارد.
اگر سرطان به مغز گسترش پیدا کند، احتمال دچار شدن بیمار به دوار سر، انواع سردرد و تشنج وجود دارد. گسترش سرطان در ریه می‎تواند سبب سرفه و تنگی نفس شود. به علاوه، کبد ممکن است بزرگ و سبب یرقان شود و استخوان‎ها دردناک و تُرد و به آسانی شکننده شوند. علایم متاستاز در نهایت به مکانی که سرطان در آن گسترش یافته است بستگی دارد.

درمان‎های سرطان
درمان سرطان به نوع آن، مرحلۀ سرطان (یعنی میزان گسترش آن)، سن بیمار، وضعیت سلامت او، و دیگر مشخصات فردی بیمار بستگی دارد. هیچ درمان واحدی برای سرطان وجود ندارد، و بیماران معمولاً تلفیقی از درمان‎ها و مراقبت‎های تسکینی را دریافت می‎کنند. درمان‎ها اغلب در یکی از گروه‎بندی‌های زیر قرار می‎گیرند: جراحی، اشعه درمانی، شیمی درمانی، ایمنی درمانی، هورمون درمانی و یا ژن درمانی.

1) جراحی
جراحی قدیمی‎ترین شکل درمانی شناخته شده برای سرطان است. اگر سرطان متاستاز نداده باشد امکان معالجۀ کامل بیمار از طریق خارج کردن تومور سرطانی از بدن وی وجود دارد. این مورد اغلب در برداشتن پروستات یا پستان یا بیضه دیده می‌شود. در هر حال در صورت گسترش سرطان، برداشتن تمامی سلول‎های سرطانی تقریباً کار ناممکنی است. جراحی همچنین ممکن است وسیله‌ای برای کمک به کنترل علایمی نظیر انسداد روده یا فشار وارد بر طناب نخاعی باشد.
نوآوری‎ها در راستای کمک به فرآیند جراحی ادامه دارد که از آن جمله می‎توان به iKnife اشاره کرد که سرطان را "بیرون" می‌کشد. در حال حاضر وقتی یک تومور برداشته می‌شود جراحان بخشی از بـافت‎های سالم اطراف تومور را نیز برای اطمینان از عدم به جای ماندن سلول‎های بدخیم برمی‎دارند. این معمولاً به معنی نگه داشتن بیمار تحت بیهوشی عمومی به مدت 30 دقیقۀ اضافی است تا بافت‌های سالم برای اطمینان از "پاک بودن حواشی تومور" در محیط آزمایشگاهی تست شوند. اگر حاشیۀ مزبور سالم نباشد، جراح ناچار است به اتاق عمل برگردد و در صورت امکان بافت‌های بیشتری را بردارد. دانشمندان "کالج پادشاهی لندن" می‌گویند که iKnife می‎تواند نیاز به فرستادن نمونه‎های بافت بیمار به آزمایشگاه را رفع کند.
در یک مطالعه از سوی دانشکدۀ پزشکی دانشگاه واشینگتن در سال 2014، محققان راهی برای قابل مشاهده کردن سلول‌های سرطانی با استفاده از عینک‎های مجهز به تکنولوژی پیشرفته یافتند که برای آسان‌تر کردن تمیز دادن سلول‎های سرطانی از سلول‎های سالم توسط جراحان طراحی شده‎اند. با نگاه کردن از پشت این عینکها سلول‎های سرطانی زیر نوری خاص آبی به نظر می‎رسند، که این را باید مدیون یک شاخص فلورسنت بود که وقتی به درون تومور نفوذ می‎کند صرفاً به سلول‎های سرطانی و نه سلول‌های سالم حمله‎ور می‌شود. به علاوه هر چه سایۀ موجود آبی‎تر باشد، میزان تراکم سلول‌های سرطانی بیشتر است.
نتایج نویدبخش یک آزمون کوچک اولیه در مرکز پزشکی دانشگاه دوک در دورهام نشان داده است که یک مادۀ تزریقی جدید که سلول‎های سرطانی تومور را شفاف می‎کند، می‎تواند به جراحان کمک کند تا در نخستین کوشش تمامی بافت سرطانی را از بدن بیمار خارج کنند. آزمون‎های مربوط به این نوآوری ادامه دارند.

2) اشعه درمانی
اشعه درمانی که به نام رادیوتراپی نیز شناخته می‌شود، سرطان را با متمرکز کردن پرتوهای پرانرژی بر سلول‎های سرطانی از بین می‌برد. این سبب آسیب دیدن مولکول‎های تشکیل دهندۀ سلول‎های سرطانی شده و می‎تواند آنها را به سمت خودکشی هدایت کند.
رادیوتراپی از اشعه‎های پرقدرت گاما استفاده می‎کند که از فلزاتی مثل رادیُم ساطع می‌شوند، و یا از اشعۀ ایکس پرانرژی که در ماشین‎های خاص ایجاد می‎گردند. اشعه درمانی اولیه می‎تواند سبب عوارض جانبی شدید شود زیرا پرتوهای انرژی به بافت‎های سالم و نرمال نیز صدمه می‌زنند، اما تکنولوژی به قدری پیشرفت کرده است که پرتوها را می‎توان با دقت بیشتری هدفگیری کرد. رادیوتراپی به عنوان یک درمان مستقل برای کوچک کردن تومور یا نابود کردن سلول‎های سرطانی به کار می‎رود (شامل مواردی که به لوسمی و لنفوم مرتبط هستند)، و نیز این درمان در تلفیق با درمان‎های دیگر سرطان مورد استفاده قرار می‌گیرد.

3) شیمی ‎درمانی
شیمی درمانی از موادی شیمیایی استفاده می‎کند که در فرآیند تقسیم سلول - که به پروتئین‎ها یا DNA صدمه می‎زنند - اختلال ایجاد می‎کنند، بنابراین سلول‎های سرطانی به خودکشی محکوم می‌شوند. این درمان هر تقسیم سریع سلولی را هدف قرار می‎دهد (و نه لزوماً فقط سلول‎های سرطانی را)، اما سلول‎های نرمال معمولاً می‎توانند از هر صدمۀ ناشی از مواد شیمیایی بهبود یابند در حالی که سلول‎های سرطانی قادر به این کار نیستند. شیمی درمانی عموماً در مورد سرطان‎های پخش شده در بدن یا متاستاتیک استفاده می‌شود زیرا داروهای شیمی درمانی در سراسر بدن نقل مکان می‌کنند. شیمی درمانی یک درمان ضروری برای برخی اشکال لوسمی و لنفوم است. شیمی درمانی به صورت دوره‌ای انجام می‌شود بنابراین بدن فرصـت بهبود خود را در فاصلۀ میان درمان‎ها پیدا می‎کند. در هر حال در شیمی درمانی نیز یکسری عوارض جانبی نظیر ریزش مو، تهوع، خستگی مفرط، و استفراغ وجود دارد. درمان‎های تلفیقی اغلب شامل درمان‎های چندگانۀ شیمی درمانی یا شیمی درمانی در تلفیق با گزینه‎های درمانی دیگر است.

4) ایمنی ‎درمانی
ایمنی درمانی بر آن است تا از سیستم ایمنی بدن برای مقابله با تومور استفاده کند. برای مثال ایمنی درمانی موضعی، تزریقی را در یک ناحیۀ آسیب دیده انجام می‎دهد تا سبب بروز التهاب شود که این سبب کوچک‌تر شدن تومور می‌شود. ایمنی درمانی سیستمیک کل بدن را با تحویل یک عامل نظیر پروتئین اینترفرون آلفا که می‎تواند سبب کوچک شدن تومورها شود مورد معالجه قرار می‎دهد. ایمنی درمانی را همچنین می‎توان غیر خاص تلقی کرد اگر از طریق تحریک کل سیستم ایمنی توانایی بهبود مقابله با سرطان را ایجاد کند، و می‎تواند درمان هدفمند تلقی شود، که در این حالت به طور تخصصی به سیستم ایمنی می‌گوید که سلول‎های سرطانی را نابود کند. این درمان‎ها نسبتاً تازه هستند، اما محققان موفقیت‌هایی با این درمان‎ها در القاء آنتی‎بادی‌هایی به بدن که رشد سلول‎های سرطان پستان را متوقف می‎کنند، داشته‌اند. پیوند مغز استخوان (پیووند سلول‎های بنیادی هماتوپوئتیک) را نیز می‎توان ایمنی درمانی تلقی کرد زیرا سلول‎های ایمنی اهدایی اغلب اوقات به سلول‎های سرطانی یا تومور که در بدن میزبان هستند حمله می‎کنند.

5) هورمون درمانی
چندین سرطان با چند نوع هورمون مرتبط شده‎اند که از جملۀ آنها سرطان پستان و پروستات را می‎توان نام برد. درمان هورمونی برای دگرگون کردن تولید هورمون در بدن طراحی شده است به طوری که رشد سلول‎های سرطانی متوقف شود یا به طور کامل از بین برود. درمان هورمونی سرطان سینه اغلب بر کاهش سطح استروژن متمرکز می‌شود و هورمون درمانی سرطان پروستات اغلب بر کاهش سطوح تستوسترون تمرکز می‎کند. به علاوه برخی موارد لوسمی و لنفوم را می‎توان با استفاده از هورمون کورتیزول درمان کرد.

6) ژن درمانی
هدف ژن درمانی جایگزین کردن ژن‎های آسیب دیده با ژن‎هایی است که علل ریشه‎تی مسبب سرطان را هدف قرار می‎دهند: صدمه به DNA. برای مثال محققان در حال کار برای جایگزینی ژن‎های آسیب دیده‎ای هستند که به سلول‎ها پیام توقف تقسیم سلولی می‌دهند (ژن p53)، با یکی کپی از ژن که دارای قدرت عملکرد است. دیگر درمان‎های مبتنی بر ژن بر صدمات DNA سلول سرطانی تمرکز بیشتری می‎کنند تا جایی که سلول محکوم به خودکشی می‌شود. ژن درمانی عرصۀ بسیار جوانی است و هنوز در هیچ حیطۀ درمان به موفقیت دست نیافته است.

استفاده از سلول‎های ویژۀ سرطان سیستم ایمنی برای درمان سرطان
دانشمندان "مرکز پژوهش‎های آلرژی و ایمنولوژی RIRKEN" در یوکوهاما، ژاپن، در مقاله‎ای که در سال 2013 در "سلول‎های بنیادی سلول" منتشر شد، توضیح داده‎اند که چگونه از طریق سلول‎های خاص سرطان سیستم ایمنی از iPSC (سلول‎های بنیادی پرتوان القائی) به نابودی سلول‌های سرطانی رسیده‌اند.
نویسندگان مقاله اضافه می‎کنند که مطالعۀ آنها نشان داده است که امکان کلون کردن نسخ سلول‎های خود بیماران برای تقویت سیستم ایمنی به شکلی که بتوان سلول‎های سرطان را به صورت طبیعی نابود کرد، وجود دارد.
هیروشی کاواموتو / Hiroshi Kawamoto و تیمش تی - لنوفسیت‌های خاص کشندۀ سرطان را از iPSCs ایجاد کردند. آنها کارشان را با تی - لنفوسیت‌های بالغی که مخصوص نوع خاصی از سرطان پوست بودند شروع و آنها را به کمک "عوامل یاماناکا" به داخل iPSCs فرستادند. iPSCs در نهایت به فعالیت کامل در تی - لنفوسیت‎های خاص سرطان تبدیل شد - به عبارت دیگر به سلول‎هایی که سلول‎های سرطانی را هدف می‎گیرند و نابود می‎کنند.

پیشگیری از سرطان
سرطان‎هایی را که ارتباط نزدیک با برخی از رفتارهای ما دارند آسان‎تر می‎توان پیشگیری کرد. برای مثال، نکشیدن سیگار یا ننوشیدن الکل به شکل قابل ملاحظه‌ای ریسک چندین نوع سرطان را - که قابل ذکرترین آنها سرطان ریه، گلو، دهان و کبد هستند - کاهش می‌دهد . حتی اگر فرد در حال حاضر سیگاری باشد ترک آن به میزان زیادی شانس ابتلا به سرطان را کم می‎کند.
سرطان پوست با دوری از آفتاب، پوشاندن بدن در هنگام تابش مستقیم خورشید و استفاده از کرم ضد آفتاب قابل پیشگیری است. رژیم غذایی نیز بخش مهمی از پیشگیری از سرطان را تشکیل می‌دهد زیرا آنچه می‎خوریم به بیماری مرتبط است. دانشمندان رژیم غذایی کم‎چربی و غنی از میوه‎های تازه و سبزیجات و غلات سبوس‎دار را توصیه می‎کنند.
انجام برخی از واکسیناسیون‎ها با پیشگیری از برخی از انواع سرطان مرتبط دانسته شده است. برای مثال، بسیاری از زنان واکسن پاپیلوماویروس انسانی می‌گیرند زیرا این ویروس با سرطان دهانۀ رحم مرتبط است. واکسن‎های هپاتیت B از ویروس هپاتیت B پیشگیری می‌کنند، که می‌تواند سبب سرطان کبد شود.
پیشگیری برخی سرطان‎ها بر مبنای غربالگری‎های سیستماتیک با هدف کشف ناهنجاری‎های کوچک یا تومورها انجام می‎شود حتی اگر هیچ علامت آشکاری از بیماری وجود نداشته باشد. معاینۀ پستان توسط خود فرد، ماموگرام، معاینۀ شخصی بیضه، و پاپ اسمیر رایج‎ترین انواع روش‎های غربالگری انواع سرطان محسوب می‎شوند.
محققان "دانشکدۀ پزشکی فاینبرگ" در شیکاگو در نشریۀ "سیرکیولیشن" گزارش دادند که 7 گام توصیه شده برای محافظت در برابر بیماری قلبی می‎تواند در عین حال ریسک ابتلا به سرطان را کاهش دهد. آنها شامل موارد زیرند: داشتن فعالیت جسمانی، پیروی از رژیم غذایی سالم، کنترل میزان کلسترول، مدیریت فشار خون، کاهش قند خون و عدم استعمال دخانیات.

هدف گرفتن سرطان برای درمان‎های دارویی جدید
محققان انستیتو تحقیقات سرطان در ژانویۀ 2013 در نشریۀ "مرور اکتشافات دارویی طبیعی" گزارش دادند که راه تازه‎ای برای اولویت‌بندی آنلاین بهترین گزینه‎های دارویی یافته‎اند. آنها شناسایی 46 هدف پیشتر نادیده گرفته شده را مدیریت کردند.
محققان از یک پایگاه داده‎ها به اضافۀ یک ابزار استفاده کردند و توانستند پانصد هدف دارویی را در چند دقیقه مقایسه کنند. با این روش امکان تجزیه و تحلیل انبوه عظیم داده‎ها برای کشف هدف‎های دارویی جدید وجود دارد که این می‎تواند به توسعۀ داروهای مؤثر برای سرطان منجر شود.
دانشمندان 479 ژن را برای تعیین این موضوع که کدام‌یک از آنها به صورت بالقوه برای هدف‎های دارویی مناسبند تجزیه و تحلیل کردند.
نویسندگان اضافه می‎کنند این رویکرد نه فقط به هدف‎های دارویی سرطان بیشتری منجر می‎شود بلکه هزینۀ چنین کاری را نیز به شکل قابل ملاحظه‎ای کاهش می‎دهد.

Source:
medicalnewstoday.com
Cancer: Facts, Causes, Symptoms and Research
Written by Peter Crosta. Last update: 24 Nov 2015