نکروز چربی - علل، و درمان

• ریچل نل، دکتر کاترین هنان
• ترجمه هامیک رادیان

نکروز چربی اختلالی است که هنگامی بروز می‎کند که فرد در یک ناحیۀ دارای بافت چربی دچار آسیب دیدگی می‎شود. این می‎تواند باعث جایگزینی چربی با محتوی روغنی سلول‎های چربی گردد.
اصطلاح "نکروز" به معنی سلول‎های مرده است. علل بالقوۀ نکروز چربی شامل ترومای بلانت، جراحی، یا اشعه درمانی ناحیۀ مشخصی از بدن است.
نواحی دچار نکروز چربی ممکن است همانند تومورهای کوچک سخت احساس شوند اما آنها بافت‌های سرطانی نیستند.

مطالب این مقاله:
• نکروز چربی چیست؟
• علل نکروز چربی کدامند؟
• علایم نکروز چربی کدامند؟
• چه ارتباطی میان نکروز چربی و سرطان پستان وجود دارد؟
• تشخیص نکروز چربی چگونه انجام می‎شود؟
• درمان‏های نکروز چربی کدامند؟
• دورنما در نکروز چربی

نکروز چربی چیست؟
نمای ظاهری نکروز چربی ممکن است تا زمان معاینۀ علایم توسط پزشک برای فرد دچار آنها بسیار نگران کننده باشد.
اگرچه نکروز چربی ممکن است در هر نقطه از بدن که دارای بافت چربی است ایجاد شود بیشترین میزان بروز آن مربوط به پستان است.

علل نکروز چربی کدامند؟
به طور معمول وقتی کسی دچار آسیب دیدگی بافت پستان می‎شود، سلول‎های آسیب دیده می‎میرند، و بدن آنها را با بافت جای زخم جایگزین می‎کند. به هر جهت، گاهی از اوقات سلول‎های چربی می‎میرند، و محتوی روغنی خود را ترشح می‎کنند. در نتیجه، یک توده ممکن است شکل بگیرد. دکترها این توده را کیست روغنی می‎نامند.
شایع‎ترین علل نکروز چربی عبارتند از:
• ترومای جسمانی، اغلب در ناحیۀ پستان، و برای مثال، بر اثر تصادف
• داشتن تاریخچۀ اشعه درمانی در ناحیۀ مشخصی از بافت
• داشتن تاریخچۀ جراحی برای یک ناحیۀ مشخص
• داشتن تاریخچۀ برداشتن ایمپلنت‎های پستان
زنان چاق و دارای پستان‌های بسیار بزرگ بیشتر احتمال دارد که دچار نکروز چربی پستان شوند.

علایم نکروز چربی کدامند؟
گاهی از اوقات برجستگی‌های ایجاد شده ممکن است دردناک باشند اگرچه این در تمامی موارد مصداق ندارد. دیگر مشخصات ناحیه یا نواحی دچار نکروز چربی عبارت است از:
• بروز توده‌هایی با نواحی قرمز رنگ در اطراف آنها
• توده‎های که پیرامون آنها کبود رنگ به نظر می‎رسد
• پوست اطراف تودۀ ایجاد شده ضخیم‎تر از پوست نواحی آسیب ندیده به نظر می‎رسد
• تو رفتن نوک پستان به علت نکروز چربی در پستان
نواحی دچار نکروز چربی ممکن است قرمز یا کبود به نظر بیایند زیرا تخریب سلول‎های چربی سبب ترشح ترکیبات التهابی می‎شود. بر مبنای اعلام نشریۀ "تحقیقات و اقدامات رادیولوژی"، زمان متوسط مورد نیاز برای اینکه یک تودۀ نکروز چربی بر اثر آسیب دیدگی بروز یابد در حدود 68.5 هفته است.
اگرچه پزشکان به طور معمول نکروز چربی را با پستان‎ها مرتبط می‎دانند، این توده‎ها در هر جای بدن که دارای بافت چربی باشد امکان بروز دارند. مثال‎هایی در این مورد شامل شکم، باسن یا کشاله ران است.

چه ارتباطی میان نکروز چربی و سرطان پستان وجود دارد؟
بر مبنای اعلام "انجمن سرطان آمریکا"، نواحی دچار نکروز چربی در پستان باعث افزایش ریسک ابتلا به سرطان پستان نمی‎شوند. به هر جهت، نواحی دچار نکروز چربی در پستان می‎تواند شباهت زیادی به تومورهای سرطان پستان داشته باشد، و این توده‌ها می‏توانند سبب بروز تغییراتی در پستان شوند که شبیه به التهاب مرتبط به سرطان است.
در نتیجه نمای ظاهری نکروز چربی می‎تواند برای زنان ناآشنا به علایم نکروز چربی بسیار هراس‌آور باشد.
بر مبنای مطالعۀ منتشر شده در سال 2015 در نشریه اقدامات و تحقیقات رادیولوژی که در بالا به آن اشاره شد، بنا به تخمین‎ها در حدود 2.75 درصد تمامی ضایعات پستانی ناشی از نکروز چربی است. سن متوسط زنان در هنگام دچار شدن به نکروز چربی 50 سال است.

تشخیص نکروز چربی چگونه انجام می‎شود؟
اگر کسی دچار توده‌ای باشد که ظن نکروز چربی در مورد آن وجود دارد، دکتر معمولاً انجام یک اسکن تصویربرداری را توصیه می‎کند. این می‎تواند سرطانزا بودن توده یا دیگر علل زیربنایی آن را مشخص کند.
دکتر احتمالاً تاریخچۀ پزشکی فرد را نیز می‌گیرد، و یک معاینۀ بالینی انجام می‎دهد. اگر کسی دارای تاریخچۀ تروما یا وارد شدن اشعه به بدن باشد، این می‎تواند در شناسایی این موضوع که ناحیۀ مورد نگرانی ممکن است دچار نکروز چربی باشد به دکتر کمک کند.
مثال‌هایی در مورد تست‎های تصویربرداری مورد استفاده شامل موارد زیر است:
• اشعه ایکس: عکسبرداری‎های اشعه ایکس مثل ماموگرافی را می‎توان برای گرفتن تصاویر مرئی از نواحی دچار نکروز چربی مورد استفاده قرار داد. گاهی از اوقات، محتوی روغن می‎تواند یک نمای متمایز داشته باشد که شناسایی نکروز چربی را برای پزشک آسان می‌کند. به هر جهت، برخی از مردم ممکن است به درجاتی دچار جای زخم یا تظاهرات پوستی غیر معمول باشند، و در نتیجه این احتمال هست که دکتر انجام دیگر مطالعات تصویربرداری را توصیه کند.
• اولتراسوند: فناوری اولتراسوند از امواج صدا برای بازآفرینی تصویری از بافت‌های زیربنایی استفاده می‎کند. اولتراسوند به ویژه می‎تواند در شناسایی کیست‎هایی که به طور کامل جامد نیستند و ممکن است دارای محتوی روغنی باشند مفید باشد.
• MRI: این تست از آهن‎رباهای پرقدرت برای خلق امواج مغناطیسی و بازآفرینی تصاویری از داخل بدن استفاده می‎کند. گاهی از اوقات پزشک استفاده از رنگ‎های کنتراست داخل وریدی را برای ایجاد تصویر بهتر از نکروز چربی توصیه می‎کند.
نکروز چربی می‎تواند در تصاویر ایجاد شده توسط تست‎های تصویربرداری نماهای مختلفی می‎تواند داشته باشد. در برخی موارد ممکن است دکتر نتواند با قطعیت بگوید که یک ناحیه یا برخی نواحی دچار نکروز چربی سرطانی نیستند.
وقتی چنین موردی مطرح باشد، دکتر ممکن است انجام بیوپسی را توصیه کند که شامل گرفتن نمونه‌های بافت از ناحیۀ آسیب دیده و آزمایش سلول‎ها برای تعیین وجود یا عدم وجود سرطان است.

درمان‎های نکروز چربی کدامند؟
ناحیۀ دچار نکروز چربی ممکن است بدون انجام هر گونه درمانی از بین برود. ماساژ محکم ناحیۀ آسیب دیده می‎تواند به رفع سفتی ایجاد شده کمک کند.
به هر جهت اگر یک ناحیه یا نواحی متعددی که دچار نکروز بافت شده‎اند آزار دهنده باشند، دکتر می‎تواند از چند گزینۀ مختلف برای برداشتن نکروز چربی استفاده کند.:
• آسپیراسیون با سوزن: این اقدام پزشکی شامل فرو بردن یک سوزن نازک و توخالی به درون نکروز چربی برای تخلیۀ محتوی روغن آن است. این کار به طور معمول سبب ناپدید شدن توده می‎شود.
• برداشتن نکروز چربی با جراحی: اگر توده بزرگ بوده یا در جایی قرار داشته باشد که دسترسی با سوزن به آن مشکل باشد، دکتر ممکن است برداشتن توده با توسل به جراحی را در دستور کار قرار دهد.

دورنما در مورد نکروز چربی
نکروز چربی توموری خوش‌خیم و با وجود این آزار دهنده در ناحیۀ پستان و با شیوع کمتر، در دیگر نقاط بدن است.
از آنجا که نکروز بافت می‎تواند شباهت نزدیکی با علایم سرطان پستان داشته باشد، این موضوع می‎تواند باعث ایجاد نگرانی شود.
اگرچه نواحی دچار نکروز چربی ممکن است به مرور زمان تغییر کنند، در عین حال امکان رفع و از بین رفتن خود به خودی آنها وجود دارد. اگر وجود نکروز چربی برای کسی بسیار آزار دهنده باشد وی باید در مورد گزینه‌های برداشتن آنها از طریق جراحی یا آسپیراسیون سوزن با پزشک مشورت کند./

Source:
Fat necrosis: Causes and treatment
Last reviewed Mon 25 September 2017
By Rachel Nall, RN, BSN, CCRN
Reviewed by Catherine Hannan, MD