• دیسپلازی در کودکان: دیسپلازی رشد
• دیسپلازی در بزرگسالان: رشد غیر نرمال
• علل دیسپلازی
• علایم دیسپلازی
• درمان دیسپلازی
• پیشگیری از دیسپلازی
دیسپلازیا (دیسپلازی) اصطلاحی با مفهوم گسترده است که به توسعه غیر نرمال سلول‌ها در بافتها یا ارگان‌های بدن اشاره دارد. دیسپلازی می‌تواند به طیف گسترده‌ای از اختلالات منجر شود که بزرگ شدن بافت یا سلول‌های پیش‌سرطانی را شامل می‌شود.
دیسپلازی مرتبط به رشد در کودکان شایع است و می‌تواند به بسیاری از قسمت‌های بدن شامل استخوان‌بندی بدن آسیب برساند. وقتی افراد بزرگسال دچار دیسپلازی شوند این معمولاً بدین معنی است که افزایشی در رشد سلول‌های غیر نرمال و برای مثال در وضعیت پیش‌سرطانی وجود دارد.
انواع مختلف دیسپلازی دارای ریسک فاکتورهای مختلفی است. بدبختانه امکان پیشگیری از تمامی انواع دیسپلازی وجود ندارد اما اجتناب از برخی ریسک فاکتورها می‌تواند در بعضی موارد کمک کننده باشد.
دیسپلازی در هر ناحیه‌ای از بدن امکان بروز دارد. دیسپلازی همچنین می‌تواند با اختلالات دیگری همراه باشد. صدها نوع مختلف دیسپلازی وجود دارد.
در این مقاله برخی از شایع‌ترین اشکال دیسپلازی در کودکان و بزرگسالان بررسی می‌شود.
دیسپلازی در کودکان: دیسپلازی رشد
دیسپلازی در کودکان به طور معمول به رشد کودک لطمه می‌زند. دیسپلازی ممکن است حتی پیش از تولد کودک ایجاد شده باشد. تشخیص زودهنگام می‌تواند در بسیاری موارد به درمان سریع منجر گردد.
دیسپلازی هیپ (مفصل ران)
برخی کودکان دچار اختلالی به نام دیسپلازی مفصل ران یا دیسپلازی رشد مفصل ران (DDH) هستند.
این ممکن است به این معنی باشد که:
• مفصل ران دارای شکل نادرست است
• کاسه مفصل ران در وضعیت صحیح قرار ندارد تا استخوان پا را پوشش دهد و حمایت کند
نتیجه این اختلال سایش و فرسایش بیشتر در هر قسمتی از مفصل استخوان ران است.
بر مبنای اعلام "انجمن آمریکایی جراحان ارتوپدی" (AAOS) کودک ممکن است دچار مشکلات زیر شود:
• پاهای دارای طول نامساوی
• راه رفتن به شکل غیر معمول
• انعطاف‌پذیری کمتر در یک سمت بدن
درمان می‌تواند شامل استفاده از یک مهار کننده یا عمل جراحی باشد. نوزادگان و نوزادان تا 6 ماهه ممکن است به یک مهار کننده پوشیدنی نرم به مدت 3 ماه نیاز داشته باشند تا مفصل ران را سر جای خود نگه دارد. این روش در اغلب موارد مؤثر است.
به هر حال، اگر این روش کارآیی نداشته باشد دکتر استفاده از عضوبند را توصیه می‌کند که از مواد سفت‌تری ساخته می‌شود.
گاهی از اوقات پزشک نیاز دارد تا به ملایمت استخوان ران بچه را پیش از استفاده از قالب برای بدن جابجا کند. اطفال 6 ماهه تا 2 ساله ممکن است در عین حال پس از جابجا کردن استخوان ران نیاز به استفاده از قالب داشته باشند. گهگاه کودک برای برای برگرداندن استخوان به درون کاسه خود نیاز به عمل جراحی باز دارد.
دیسپلازی اسکلتی
دیسپلازی اسکلتی مسؤول بروز اختلالات بسیاری شامل دگرشکلی استخوان، کمبود رشد و بسیار کوتاه شدن قد است.
بیش از 350 اختلال اسکلتی وجود دارد که به عنوان دیسپلازی طبقه‌بندی می‌شوند. آنها نتیجه یک جهش ژنتیکی هستند. تشخیص عموماً پیش از تولد یا در دوران طفولیت صورت می‌گیرد.
دیسپلازی اکتودرمال
دیسپلازیس اکتوردرمال به پوست، مو، ناخن‌ها و غدد تعریق آسیب می‌زند.
بر مبنای اعلام "بنیاد ملی دیسپلازی اکتودرمال" (NDED)، بیش از 150 نوع دیسپلازی اکتودرمال وجود دارد.
برخی از آنها ممکن است در زمان تولد قابل رویت باشند، اما احتمال دارد که رسیدن به تشخیص درست در مورد انواع دیگر به سال‌ها وقت نیاز داشته باشد.
دیسپلازی‌های اکتودرمال وراثتی هستند. والدین ممکن است تغییرات ژنتیکی را به فرزندان خود منتقل کنند.
دیسپلازی در بزرگسالان: رشد غیر نرمال
در بزرگسالان، دیسپلازی معمولاً به رشد غیر نرمال سلول‌ها یا بافتها اشاره دارد. وقتی این سلول‌ها به رشد خود ادامه دهند ممکن است باعث ایجاد تومور شوند.
دیسپلازی می‌تواند به هر تعداد بافت در بدن تأثیر بگذارد اما برخی اشکال آن شایع‌تر از مابقی هستند.
دیسپلازی سرویکال
دیسپلازی سرویکال به سلول‌های غیر نرمال بر روی سطح سرویکس (دهانه رحم) اشاره دارد.
دو نوع دیسپلازی سرویکال وجود دارد:
• دیسپلازی سرویکال درجه پایین. این نوع دیسپلازی به کندی پیشرفت می‌کند و اغلب خود به خود بهتر می‌شود.
• دیسپلازی سرویکال درجه بالا. این نوع می‌تواند به سرطان دهانه رحم منجر شود.
سندرم‌های مایلودیسپلاستیک
سندرم مایلودیسپلاستیک (MDS) نوعی دیسپلازی در مغز استخوان است. در برخی موارد این سندرم می‌تواند به لوسمی منجر شود.
رشد غیر نرمال می‌تواند به این معنی باشد که مغز استخوان به اندازه کافی سلول‌های خون سالم را برای کارکرد نرمال بدن تولید نمی‌کند.
بر مبنای اعلام بنیاد MDS، این اختلال می‌تواند مردم جوان را نیز مبتلاء کند اما معمولاً در افراد مسن و به ویژه در مردم سنین بالای 65 سال بروز می‌کند.
دیسپلازی مفصل ران در بزرگسالان
مردمی که در بزرگسالی با تشخیص ابتلاء به دیسپلازی مفصل ران مواجه می‌شوند به احتمال زیاد از دوران کودکی به آن مبتلاء بوده‌اند.
"انستیتو بین‌المللی دیسپلازی مفصل ران" تخمین می‌زند که هر ساله 35.000 مورد جایگزینی مفصل ران هر ساله بر اثر دیسپلازی مفصل ران انجام می‌شود.
علل دیسپلازی
علل دیسپلازی پیچیده است و ما هنوز به درک کاملی در مورد آن نرسیده‌ایم.
برخی انواع مثل دیسپلازی اسکلتی و اکتودرمال ریشه در جهش‌هایی در DNA دوره رشد جنینی دارند. به هر حال آنچه باعث این جهش‌ها می‌شود ناروشن است.
در مورد دیسپلازی در بزرگسالان ممکن است ارتباطی با رژیم غذایی نیز وجود داشته باشد اما این موضوع هنوز پشتوانه اثبات بر مبنای تحقیق ندارد.
در ادامه برخی ریسک فاکتورهای مربوط به انواع خاصی از دیسپلازی بررسی خواهد شد.
دیسپلازی مفصل ران
بر مبنای اعلام "انستیتو بین‌المللی دیسپلازی هیپ" بروز این نوع دیسپلازی زمانی که تاریخچه خانوادگی ابتلاء به آن وجود داشته باشد 12 بار محتمل‌تر است.
دیسپلازی مفصل ران همچنین به موارد زیر مرتبط شده است:
• جنس زن
• نادرست بودن روش قنداق کردن در دوران نوزادی
• قرار گرفتن بچه در حالت بریچ در زهدان مادر
در حالی که به نظر می‌رسد ژن‌ها در این مورد نقشی دارند، ممکن است آنها علت مستقیم ایجاد دیسپلازی نباشند. عوامل ژنتیکی ممکن است شخص را در این مورد آسیب‌پذیرتر کنند، اما شاید این عوامل زیست محیطی باشند که به علایم در مردم منجر می‌شوند.
دیسپلازی سرویکال
دیسپلازی سرویکال می‌تواند به سرطان دهانه رحم منجر شود. دانشمندان در تلاشند تا علت این موضوع را بیابند.
به نظر می‌رسد یک ارتباط شایع می‌تواند وجود یک نوع پاپیلوماویروس انسانی (HPV) باشد. این نوع HPV همانی نیست که باعث ایجاد زگیل تناسلی می‌شود.
سیستم ایمنی بدن نیز ممکن است در این مورد نقش داشته باشد. مردم دچار ضعف سیستم ایمنی ممکن است در ریسک بالاتری برای دیسپلازی سرویکال قرار داشته باشند.
همچنین مایعات سرویکال در سیگاری‌ها می‌تواند دارای مقدار زیادی مواد شیمیایی مشتق از دود سیگارت (سیگار) است.
نویسندگان یک مطالعه منتشر شده در سال 2008 عنوان می‌کنند که این ممکن است ریسک غیر نرمال شدن سلول‌های مورد بحث را افزایش دهد.
سندرم مایلودیسپلاستیک
درمان با استفاده از اشعه و شیمی درمانی می‌توانند به MDS منجر شوند.
مردمی که این نوع درمان در مورد آنها انجام می‌شود در ریسک بالاتری برای ابتلاء به MDS در طول 10 سال پس از درمان قرار دارند.
علایم دیسپلازی
دیسپلازی می‌تواند به نواحی متعددی از بدن آسیب برساند و علایم به نوع دیسپلازی بستگی دارد.
شناسایی صحیح علایم می‌تواند به معنی تشخیص سریع‌تر و شانس برخورداری از درمان مؤثر باشد.
دیسپلازی سرویکال. معمولاً علامتی وجود ندارد. زگیل‌های تناسلی یک علامت تماس با HPV هستند، اما این نوع متفاوتی از HPV مرتبط به دیسپلازی است. دیسپلازی سرویکال ممکن است در طول یک تست پاپ اسمیر خود را نشان دهد. این بدان معنی نیست که شخص دچار سرطان است بلکه به این معنی است که سرطان در آینده امکان بروز دارد.
دیسپلازی مفصل ران. شایع‌ترین نشانه دیسپلازی مفصل ران درد این مفصل است. در عین حال ممکن است نوعی صدای چسبندگی در مفصل وجود داشته یا کشاله ران دچار دردی شود که ماه‌ها ادامه پیدا می‌کند.
MDS. ممکن است فاقد علامت باشد اما یک تست روتین خون ممکن است کاهش تعداد سلول قرمز خون، پلاکت، یا سلول‌های سفید خون را نشان دهد.
دیسپلازی اکتودرمال. انواع مختلف دیسپلازی اکتودرمال به طرق مختلف به مو، دندان، ناخن، پوست و غدد تعریق آسیب می‌زنند. علایم می‌تواند شامل شکنندگی مو، دندان‌های غیر نرمال، لوزه‌های تغییر رنگ داده، و خشکی پوست و لایه برداشتن آن باشد.
دیسپلازی اسکلتی. در کوتولگی شخص ممکن است دارای قد کوتاه یا کندی رشد، سر به شکل غیر معمول بزرگ، دست و پای کوتاه، خشکی مفصل، استخوان‌های خمیده و دندان‌های نامرتب باشد. انواع دیگر دیسپلازی بدن را به طرق مختلف تحت تأثیر قرار می‌دهند.
درمان دیسپلازی
تشخیص و درمان دیسپلازی به نوع آن بستگی دارد. اغلب درمان‌ها بر کاهش علایم تمرکز می‌کنند، و برخی از آنها خاص نوع مشخصی از دیسپلازی هستند.
برخی درمان‌های متداول در زیر فهرست شده است.
درمان دیسپلازی اسکلتی
شخص دچار این اختلال ممکن است گزینه‌های درمانی زیر را در اختیار داشته باشد:
• هورمون رشد
• پروتزهایی برای بهبود نظم دندان‌ها
• پشت‌بندهایی برای بهبود خمش ستون فقرات
• عمل جراحی
درمان دیسپلازی اکتودرمال
گزینه‌های درمان عبارتند از:
• رعایت منظم بهداشت دهان و دندان
• استفاده از کرم‌های موضعی برای علایم پوستی
• داروهای ضد باکتری برای پوست سر
• استفاده از اسپری سالین برای خشکی بینی یا قطره چشمی برای چشم
درمان دیسپلازی سرویکال
درمان‌های جراحی معمول شامل موارد زیر است:
• جراحی با استفاده از لیزر برای تخریب بافت غیر نرمال دهانه رحم
• کرایوکوتریزیشن، که از سرمای شدید برای تخریب سلول‌های غیر نرمال استفاده می‌کند
• حلقه‌برداری الکتروسرجیکال (LEEP) که در آن پزشک از یک رشته سیمی باریک برای برداشتن حاشیه قابل رویت سلول‌های غیر نرمال در دهانه رحم استفاده می‌کند
زنان باید در این مورد با پزشک مشورت کنند که هر گزینه درمانی چقدر ممکن است بر باروری آنان تأثیر منفی بگذارد، و در صورتی که هنوز مایلند تا در آینده بچه‌دار شوند در مورد راه‌های رفع مشکل ناباروری سؤال کنند. این روش‌ها می‌تواند انجماد تخمک را شامل شود.
درمان سندرم مایلودیسپلاستیک
پیوند سلول بنیادی تنها درمان در دسترس برای سندرم مایلودیسپلاستیک است.
اگر این گزینه مطرح نباشد بیمار می‌تواند از روش‌های درمان حمایتی مثل تزریق خون عوامل رشد سلول خون استفاده کند.
پیشگیری از دیسپلازی
موارد زیر ممکن است در کاهش شانس ایجاد برخی انواع قابل اجتناب دیسپلازی مفید باشند:
• حفظ رژیم غذایی و سبک زندگی سالم
• اجتناب از مصرف دخانیات
به هر حال، دیسپلازی طیفی گسترده از اختلالات را شامل می‌شود و برخی از آنها ممکن است علل ژنتیکی داشته باشند.
هیچ شواهدی در حمایت از اینکه هر گونه تغییرات سبک زندگی یا سایر موارد ممکن است باعث کاهش خطر ابتلاء به دیسپلازی شوند وجود ندارد./
• دکتر سوزان فالک، جون جانسون
• ترجمۀ فرهنگ راد
Source:
Medical News Today
Everything you need to know about dysplasia
Medically reviewed by Suzanne Falck, M.D., FACP
On September 24, 2018 —
Written by Jon Johnson
نظرات (0)