سرطان روده بزرگ در زنان: علایم، تشخیص و درمان

در این مقاله:
• علایم سرطان کولون در زنان
• ریسک فاکتورهای سرطان کولون در زنان
• تشخیص سرطان کولون
• درمان سرطان کولون
• دورنما

سرطان کولون اغلب همراه سرطان رکتال (راست روده) گروه‌بندی می‌شود. به این دو نوع سرطان ممکن است زیر عنوان سرطان کولورکتال اشاره شود. تفاوت اصلی بین سرطان کولون و رکتال این است که پولیپ‌های سرطان نخست در روده بزرگ شکل می‌گیرند یا در راست روده.
بر مبنای اعلام "انجمن آمریکایی سرطان" سرطان کولورکتال سومین سرطان دارای بالاترین تشخیص در زنان و نیز مردان است. اگرچه ریسک ابتلاء در میان زنان اندکی پایین‌تر از مردان است، در حدود 1 زن از هر 25 زن آمریکایی در ریسک ابتلاء به این نوع سرطان قرار دارند.
سرطان کولون دومین علت شایع مرگ بر اثر عوامل مرتبط به سرطان در زنان و مردان باقی می‌ماند اگرچه کارشناسان بر این اعتقادند که با غربالگری و تشخیص زودهنگام می‌توان در این مورد پیشگیری کرد.

علایم سرطان کولون در زنان
سرطان کولون [سرطان روده بزرگ] به صورت توده‌ای کوچک در دیواره باریک کولون شروع می‌شود. این توده‌ها پولیپ نامیده می‌شوند.
پولیپ‌ها معمولاً خوش‌خیم (غیر سرطانی) هستند، اما وقتی یک پولیپ سرطانی شکل بگیرد، سلول‌های سرطانی می‌توانند وارد جدار داخلی کولون یا رکتوم شوند و گسترش یابند. سلول‌های سرطانی در عین حال ممکن است وارد جریان خون و سیستم لنفاوی شوند.
در مراحل اولیه خود سرطان کولون ممکن است هیچ علامت ملموسی نداشته باشد.
وقتی علایم بروز کنند، نشانه‌های سرطان کولون در زنان گرایشی به مشابهت با علایم بروز کرده در مردان دارند و عبارتند از:
• یبوست، اسهال، یا دیگر تغییرات در عادات روده
• خون در مدفوع یا خونریزی رکتال
• درد شکم یا کرامپ شکم
• حس اینکه روده به طور کامل تخلیه نمی‌شود
• کاهش وزن ناخواسته
• خستگی مفرط، ضعف، یا کاهش میزان انرژی

علایم سرطان کولون و علایم مرتبط به قاعدگی
برخی از علایم سرطان کولون ممکن است به آسانی با علایم مرتبط به چرخه خونریزی عادت ماهانه اشتباه گرفته شوند. برای مثال احساس خستگی غیر معمول یا فقدان انرژی علایم شایع سندرم پیش از قاعدگی (PMS) به شمار می‌روند.
علایم مزبور در عین حال در آنمی نیز مشاهده می‌شوند که در صورت از دست دادن مقدار زیادی خون در طول پریود قاعدگی ممکن است بروز کند.
به همین صورت کرامپ شکم همراه سرطان کولون ممکن است با کرامپ پریود اشتباه گرفته شود. این کرامپ‌ها همچنین ممکن است با علایم اندومتریوز اشتباه گرفته شوند.
زنان باید در صورت تجربه مداوم خستگی مفرط یا درد شکم نامرتبط به چرخه عادت ماهانه یا اگر برای اولین بار دچار این علایم شده باشند، حتی اگر آنها همزمان با چرخه خونریزی قاعدگی باشند، به پزشک مراجعه کنند.
زنان در عین حال اگر علایم مورد اشاره به نوعی متفاوت از آنچه باشد که به طور معمول در پیرامون پریود قاعدگی احساس شود، باید به پزشک مراجعه نمایند.

ریسک فاکتورهای سرطان کولون در زنان
همان ریسک فاکتورهایی که خطر سرطان کولون را در مردان بالا می‌برند در مورد زنان نیز مصداق دارند. موارد زیر از جملۀ این ریسک فاکتورها هستند:
• بالا رفتن سن. خطر سرطان به شکلی قابل ملاحظه با رسیدن زنان به 50 سالگی افزایش می‌یابد، اگرچه امکان ابتلاء زنان به این سرطان در سنین کمتر نیز وجود دارد.
• تاریخچه شخصی ابتلاء به پولیپ. اگر زنی در گذشته دچار پولیپ خوش‌خیم بوده باشد، در ریسک بالاتری برای ابتلاء به پولیپ سرطانی در ادامه زندگی قرار دارد. ابتلاء به سرطان کولون نیز زنان را در ریسک بالاتری برای ابتلاء به پولیپ‌های تازه قرار می‌دهد.
• تاریخچه خانوادگی سرطان کولون یا پولیپ کولون. داشتن پدر یا مادر یا خواهر و برادر تنی دچار سرطان کولون یا سابقه ابتلاء به پولیپ احتمال ابتلاء به سرطان کولون را در شخص افزایش می‌دهد.
• اشعه درمانی. اگر زنی برای درمان سرطان در ناحیه شکم، شامل سرطان سرویکال، مورد اشعه درمانی قرار گرفته باشد در ریسک بالاتری برای ابتلاء به سرطان روده بزرگ یا رکتال قرار خواهد داشت.
• سبک زندگی ناسالم. داشتن سبک زندگی بی‌تحرک یا چاقی، مصرف دخانیات، و پرنوشی الکل همگی ریسک سرطان را بالا می‌برند.
پس از یائسگی خطر ابتلاء به تمامی سرطان‌ها در زنان افزایش می‌یابد.
در حالی که درمان جایگزینی هورمون (HRT) (که برای مدیریت علایم یائسگی به کار می‌رود) ریسک برخی انواع سرطان را افزایش می‌دهد، این اقدام در عمل با کاهش ریسک سرطان کولورکتال همراه است.
در هر حال کماکان به تحقیق بیشتری نیاز است. زنان باید پیش از اقدان به درمان جایگزینی هورمون در مورد مزایا و معایب آن با پزشک خود مشورت کنند.
زنان همچنین در معرض افزایش ریسک ابتلاء به نوعی سرطان کولون به نام سرطان کولون پولیپوزیس وراثتی (HPCC) یا سندرم لینچ قرار خواهند داشت اگر دارای تاریخچه سرطان اندومتریوم بوده و حامل جهش ژن MMR باشند.
جهش این ژن با HPCC مرتبط شده است. سندرم لینچ برای 2 تا 4 درصد کل موارد سرطان کولورکتال محاسبه می‌شود.

تشخیص سرطان کولون
در مورد افراد بزرگسال 50 تا 75 ساله که در ریسک بالای 3 درصد برای ابتلاء به سرطان کولون قرار دارند "کالج آمریکایی پزشکان" تست ایمونوشیمی مدفوع (FIT) یا تست با حساسیت بالای آزمایش خون مخفی مدفوع مبتنی بر گایاک را هر 2 سال یک بار یا کولونوسکپی را هر 10 سال یک بار، یا سیگموئیدسکپی هر 10 سال یک بار به همراه FIT به صورت هر دو سال یک بار توصیه می‌کند.
این تست‌ها برای غربالگری سرطان کولون کاربرد دارند.
هر پولیپی را که در طول کولونوسکپی کشف شود می‌توان با ابزار مخصوصی که از طریق کولونوسکپ وارد روده می‌شود از آن خارج کرد. پولیپ‌ها برای آنالیز به آزمایشگاه ارسال می‌شوند. این بخش از فرآیند مورد بحث بیوپسی نامیده می‌شود.
اگر نتایج بیوپسی نشان دهنده وجود سرطان باشد، تست‌های تکمیلی یا غربالگری زیر ممکن است صورت گیرد:
• تست ژنتیک ممکن است برای کمک به شناسایی نوع دقیق سرطان انجام شود، زیرا می‌تواند به راهنمایی تصمیمات درمانی کمک کند.
• تست CT اسکن بافت مجاور کولون می‌تواند به دکتر در مورد مشاهده گسترش احتمالی سرطان کمک کند.
• سونوگرافی می‌تواند تصاویر کامپیوتری از بافت در بدن ایجاد کند.
کولونوسکپی یک تست غربالگری استاندارد است که هم زنان و هم مردان باید در سن 50 سالگی انجام آن را شروع کنند مگر اینکه بر اثر وجود تاریخچه خانوادگی یا دلایل دیگر ریسک بالاتری مطرح باشد.
در مورد زنان در معرض افزایش ریسک سرطان کولون پزشک ممکن است غربالگری زودهنگام را توصیه کند.
اگر در کولونوسکپی هیچ پولیپی مشاهده نشود، آنگاه این اقدام باید هر 10 سال یک بار انجام شود. اگر یک پولیپ یا بیشتر یافته شود، پزشک ممکن است بسته به ریسک فاکتورهای متوجه شخص انجام مجدد کولونوسکپی را به صورت زودهنگام توصیه کند.
به هر حال دستورالعمل‌های غربالگری هرازگاه دچار تغییر می‌شوند و گاهی از اوقات بین توصیه‌های کارشناسان اختلاف وجود دارد، بنابراین هر گاه که شخص باید کولونوسکپی انجام دهد باید در مورد ریسک‌ها و زمان انجام آن با پزشک مشورت کند.

درمان سرطان کولون
سه نوع درمان اصلی در مورد سرطان کولون مطرح است:

جراحی
در مراحل اولیه خود سرطان کولون ممکن است به سادگی با خارج کردن پولیپ‌های سرطانی قابل درمان باشد.
وقتی بیماری پیشرفت می‌کند، نیاز است تا قسمت‌های بیشتری از بافت کولون خارج شود.

درمان‌های سیستمیک
در طول شیمی درمانی داروهای پرقدرتی که اغلب از طریق وریدی تزریق می‌شوند سلول‌های سرطانی را می‌کشند. این داروها اگر سرطان به گره‌های لنفی گسترش یافته باشند تجویز می‌شوند.
گاهی از اوقات شیمی درمانی پیش از جراحی شروع می‌شود تا به کوچک کردن تومور(ها) کمک شود.
درمان‌های هدفمند یا ایمنی‌درمانی‌ها نیز ممکن است توصیه شوند و می‌توان آنها را به تنهایی یا در کنار شیمی درمانی به کار برد.

اشعه درمانی
در طول درمان با اشعه پرتوهای قدرتمند اشعه‌هایی مثل اشعه X برای کوچک یا تخریب کردن سلول‌های سرطانی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
اشعه درمانی گاهی از اوقات به همراه شیمی درمانی به کار می‌رود و پیش از عمل جراحی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

دورنما
نرخ بقاء در مورد سرطان کولون برای زنان و مردان مشابه است. عامل اصلی تأثیرگذار بر میزان بقاء مسأله میزان پیشرفت و گسترش سرطان است. سن و سلامت کلی بیمار نیز جزء عوامل مهم محسوب می‌شوند.
در کل، سرطان کولون موضعی، که به معنی عدم گسترش تومور به وراء کولون یا راست روده است - دارای نرخ بقاء 5 ساله به میزان 90 درصد است.
نرخ بقاء 5 ساله برای سرطانی که به گره‌های لنفاوی مجاور یا دیگر بافت‌ها گسترش یافته باشد 71 درصد است. سرطان کولون دچار متاستاز در بافت‌های دورتر بدن نرخ بقاء به مراتب کمتری دارد.
در زمان خوانش آمارهای نرخ بقاء این موضوع مهم است که به خاطر بسپریم درمان سرطان موضوعی دایماً در حال تحول است. درمان‌هایی که امروزه در دسترسند در مقایسه با درمان‌های 5 سال پیش پیشرفته‌ترند.
در حالی که نرخ بقاء می‌تواند برخی اطلاعات را در اختیار ما قرار دهد آنها بازگو کننده کل داستان نیستند.
به علاوه شرایط هر کسی متفاوت است. ایده خوبی است که بیماران در مورد دورنمای خود با پزشک مشورت کنند تا بیشتر با پیشرفت سرطان و پلن درمانی مرتبط به آن آشنا شوند.
خلاف دیگر انواع سرطان، سرطان کولون معمولاً می‌تواند بسیار زود و از طریق غربالگری روتین مشخص گردد و پیش از گسترش مورد درمان قرار گیرد./

سرطان روده بزرگ در زنان: علایم، تشخیص و درمان
دکتر یمینی رنکاد، جیمز رولند
ترجمه محمدقاسم رافعی

Source:
Healthline
What to Expect from Colon Cancer in Women
Medically reviewed by Yamini Ranchod, Ph.D., M.S. —
Written by James Roland —
Updated on November 3, 2020