مکمل دی-اسپارتیک اسید و درمان اختلال نعوظ

• دی-اسپارتیک اسید (دی-آسپارتیک اسید) چیست؟
• آیا دی-اسپارتیک اسید برای اختلال نعوظ کارآیی دارد؟
• ریسک‌ها و عوارض جانبی دی-اسپارتیک اسید
• درمان‌های جایگزین برای اختلال نعوظ
• خلاصه

بسیاری از تولید کنندگان مکمل‌های دارویی مدعی‌اند که دی-اسپارتیک اسید می‌تواند عموماً با افزایش میزان تستوسترون باعث بهبود اختلال نعوظ شود. برخی تحقیقات از این ادعا پشتیبانی کرده‌اند اما علم مرتبط به فواید دی-اسپارتیک اسید قطعیت ندارد.
بسیاری از مردان به مشکل اختلال نعوظ دچارند. تا سن 50 سالگی 50 درصد مردان دچار برخی اشکال اختلال نعوظ می‌شوند و بیش از 5 درصد آنان قدرت تحقق نعوظ آلت تناسلی خود را کاملاً از دست می‌دهند.
در حالی که دی-اسپارتیک اسید ممکن است در درمان اختلال نعوظ به کار رود درمان‌های دیگر محتمل‌تر است که کارآیی داشته باشند. به علاوه، پزشکان عوارض جانبی بالقوه یا عواقب مصرف درازمدت را نمی‌دانند.

دی-اسپارتیک اسید چیست؟
دی-اسپارتیک اسید یک امینو اسید است که در سیستم عصبی مرکزی و سیستم تولید مثل وجود دارد.
تحقیق بر روی مدل‌های حیوانی و انسان عنوان می‌کند که دی-اسپارتیک اسید نقشی در توسعه سیستم عصبی داشته و ممکن است به تنظیم هورمون‌ها کمک کند. این عملکرد دوم ممکن است به این معنی باشد که دی-اسپارتیک اسید سطح تستوسترون و دیگر هورمون‌های تأثیرگذار بر عملکرد جنسی را تنظیم می‌کند.
در حالی که برخی تحقیقات نشان دهنده آن هستند که دی-اسپارتیک اسید ممکن است سطح تستوسترون را افزایش دهد برخی دیگر از تحقیقات انجام شده این ادعا را زیر سؤال می‌برند.

آیا دی-اسپارتیک اسید برای اختلال نعوظ کارآیی دارد؟
هواداران دی-اسپارتیک اسید به عنوان دارویی برای اختلال نعوظ اصرار دارند که دی-اسپارتیک اسید می‌تواند سطح تستوسترون را افزایش دهد و بنابراین اختلال نعوظ را درمان می‌کند. به هر حال، ارتباط بین اختلال نعوظ و تستوسترون روشن نیست، و بسیاری از افراد دارای سطح نرمال تستوسترون کماکان دچار اختلال نعوظ می‌شوند.
بیشتر مبتلایان به اختلال نعوظ دچار کاهش جریان خون به آلت تناسلی و اغلب بر اثر مشکلات سلامت قلب و عروق، بالا بودن فشار خون، دیابت یا بالا بودن کلسترول می‌شوند. تستوسترون این اختلالات را درمان نمی‌کند.
در بعضی موارد، اختلال نعوظ ناشی از عوامل روان‌شناختی مثل افسردگی، مشکلات ارتباط، یا اضطراب است. هیچ شواهدی در مورد درمان این مشکلات توسط تستوسترون وجود ندارد.
افزایش تستوسترون ممکن است برای برخی افراد دچار کمبود میزان تستوسترون مفید باشد. به هر حال، حتی در این گروه از افراد، صرفاً شواهد اندکی در مورد اثربخشی دی-اسپارتیک اسید وجود دارد.

دی-اسپارتیک اسید و تستوسترون
یافته‌های مطالعات انجام شده بر روی دی-اسپارتیک اسید و تستوسترون با نتایج قطعی همراه نبوده‌اند.
یک آزمون بالینی مربوط به سال 2017 یک گروه 11 نفره از ورزشکاران مرد را که دی-اسپارتیک اسید دریافت می‌کردند با 11 مرد که این مکمل را نمی‌گرفتند مقایسه کرد. هر دو گروه در یک دوره تمرینات استقامتی سه ماهه مشارکت کردند. در پایان دوره مطالعه گروه دی-اسپارتیک اسید افزایش آماری قابل ملاحظه‌ای در میزان تستوسترون یا قدرت نشان نداد.
یک مطالعه مقدماتی نقش دی-اسپارتیک اسید را هم در انسان و هم در موش‌های صحرایی آنالیز کرد. یک گروه 32 نفره مردان به مدت 12 روز هر روزه مکمل دی-اسپارتیک اسید دریافت کردند در حالی که یک گروه 20 نفره پلاسبو (دارونما) می‌گرفتند. به علاوه، 10 موش صحرایی در همان بازه زمانی یا مکمل دی-اسپارتیک اسید و یا دارونما می‌گرفتند. در هر دو گروه موش‌ها و آدم‌ها، گروه مکمل دی-اسپارتیک اسید افزایش سنتز و رهش تستوسترون را نشان داد.
حتی داده‌های یک مطالعه قدیمی‌تر در موش‌های صحرایی عنوان کرده است که تزریق دی-اسپارتیک به داخل هیپوتالاموس ممکن است باعث القاء نعوظ شود. به هر حال، هیچ مطالعه‌ای به آزمون این ادعا در مورد انسان نپرداخته است، و مکمل دی-اسپارتیک اسید که افراد به صورت خوراکی می‌گیرد ممکن است فاقد همان اثراتی باشد که داروی تزریقی دارد.
یک مرور در سال 2017، که در آن نویسندگان 23 مطالعه انسانی و 4 مطالعه بر روی حیوانات را بررسی کرده بودند، قوی‌ترین شواهد را در مورد افزایش تستوسترون توسط دی-اسپارتیک اسید ارائه می‌دهد. بیشتر تحقیقات مشمول مطالعه مورد اشاره عنوان کرده‌اند که دی-اسپارتیک اسید ممکن است یا بر روی سلول‌های لیدیگ در بیضه‌ها عمل کند که تستوسترون آزاد می‌کند؛ یا رفتار هیپوتالاموس یا غده هیپوفیز را در فرمان دادن به بیضه‌ها در مورد رهش تستوسترون تغییر دهند.
نویسندگان هشدار می‌دهند که پیش از اینکه دانشمندان بتوانند به جمع‌بندی روشن یا خاصی در مورد نقش دی-اسپارتیک اسید برسند به تحقیق بیشتری نیاز است.

ریسک‌ها و عوارض جانبی دی-اسپارتیک اسید
تحقیقات اندکی ایمنی دی-اسپارتیک اسید را بررسی کرده یا ایمنی آن را در صورت استفاده به همراه مکمل‌ها یا داروهای دیگر مورد ارزیابی قرار داده‌اند. افراد مایل به استفاده از این مکمل، به ویژه در صورت استفاده از داروهای دیگر، باید پیش از مصرف آن با پزشک مشورت کنند.
همانند هر داروی دیگری احتمال بروز واکنش آلرژیک نسبت به دی-اسپارتیک اسید مطرح است. در موارد نادر واکنش‌های ناشی از آلرژی ممکن است مهلک باشد.
پژوهشگران اثرات استفاده طولانی مدت دی-اسپارتیک اسید را نمی‌دانند، بنابراین ایمنی آن در درازمدت ناروشن است.
افرادی که مایل به استفاده از دی-اسپارتیک اسید هستند نباید اجازه دهند که مصرف آن مانع از گرفتن درمان پزشکی برای اختلال نعوظ شود. در مواردی که وجود یک اختلال زمینه‌ای علت ایجاد اختلال نعوظ است، درمان آن اختلال احتمالاً برای بهبود علایم نقش اساسی دارد.

درمان‌های جایگزین برای اختلال نعوظ
اگرچه دی-اسپارتیک اسید ممکن است باعث بهبود علایم اختلال نعوظ شود، شواهد حمایتگر این راهکار قدرتمدن نیستند. گزینه‌های مورد بحث عبارتند از:
• تزریق تستوسترون. افراد دچار کمبود تستوسترون ممکن است در صورت درمان با تستوسترون به نعوظ بهتری برسند. به هر حال، افزایش سطح این هورمون ممکن است باعث بهبود اختلال نعوظ نشود.
• داروهای اختلال نعوظ. این داروها به افزایش جریان خون به آلت تناسلی کمک می‌کنند و برای بیشتر افراد داروهایی مؤثر و ایمن محسوب می‌شوند. برخی مثال‌ها در مورد این داروها شامل سیلدنافیل (وایاگرا)، تدانافیل (سیالیس)، اوانافیل (استندرا) و وردنافیل (لویترا) می‌شود. پزشک می‌تواند داروی مناسب را توصیه کند و برای آن نسخه بنویسد.
• دستگاه‌های پزشکی. طیفی گسترده از دستگاه‌ها برای کمک به تحقق نعوظ در دسترس است. پمپ آلت، برای مثال، برای استفاده در خانه ایمن است و برای ایجاد نعوظ در آلت خون را به درون آن می‌کشد.
• عمل جراحی. در موارد نادر افراد دچار برخی صدمات لگن یا عروقی ممکن است برای اطمینان از جریان یافتن خون به سمت آلت تناسلی به میزان مناسب نیاز به عمل جراحی داشته باشند.
• مشاوره و حمایت سلامت روانی. افسردگی، اضطراب، و مشکلات ارتباطی می‌توانند باعث تقویت اختلال نعوظ شوند. حمایت سلامت روانی مثل روان‌درمانی، مشاوره زوجین، و داروهای ضد افسردگی ممکن است باعث کاهش علایم شوند. برخی داروهای ضد افسردگی می‌توانند باعث ایجاد اثرات جانبی شوند، بنابراین این موضوع مهم است که در مورد ریسک‌ها و فواید درمان با پزشک مشورت گردد.
• درمان علت زمینه‌ای. بیشتر درمان‌های مربوط به اختلال نعوظ بر کمک به شخص برای تحقق نعوظ تمرکز می‌کنند، اما وقتی یک اختلال مزمن پزشکی عامل ایجاد اختلال نعوظ باشد، درمان اختلال مزبور نیز اهمیت خواهد داشت. مدیریت کردن دیابت، بیماری قلبی، یا اختلالات پروستات می‌تواند باعث بهبود عملکرد جنسی شود. اگر یک دارو عامل تقویت کننده ایجاد اختلال نعوظ باشد، شخص باید در مورد تغییر آن با پزشک مشورت کند.
• تغییرات سبک زندگی. سبک زندگی ناسالم می‌تواند به شکل مستقیم باعث ایجاد اختلال نعوظ یا افزایش ریسک اختلالات مسبب آن شود. ورزش بیشتر، ترک مصرف دخانیات، و حفظ وزن بدن در محدوده سالم می‌تواند باعث بهبود علایم شود.

خلاصه
اختلال نعوظ می‌تواند یأس‌آور باشد به ویژه وقتی که دارو برای رفع آن کارآیی نداشته یا شخص مایل به گرفتن درمان نباشد.
اگرچه دانشمندان دی-اسپارتیک اسید را مضر تلقی نمی‌کنند، برای ارزیابی پاسخ طولانی مدت بدن شخص به این دارو به تحقیق بیشتری نیاز است. به علاوه، درمان‌های کامل‌تر و آزموده‌ شده‌تری در دسترسند.
کسانی که در صدد استفاده از مکمل‌ها هستند باید با پزشک مشورت کنند. در برخی موارد وقتی شخص مکملی را در کنار درمان‌ها و داروهای دیگر، مثل داروهای اختلال نعوظ یا تغییرات سبک زندگی استفاده می‌کند، ممکن است مکمل مزبور برای او با بهترین کارآیی همراه نباشد./

مکمل دی-اسپارتیک اسید و درمان اختلال نعوظ
دکتر جوزف بریتو، زاون ویلینز
ترجمه هامیک رادیان

Source:
Medical News Today
What to know about D-aspartic acid supplements for erectile dysfunction
Medically reviewed by Joseph Brito III, MD —
Written by Zawn Villines
On June 30, 2020