غدد درون‌ریز / متابولیسم

در دیافورز، تعریق را نمی‎توان بر مبنای حضور و وجود گرمای محیط یا ورزش توضیح داد

دیافورز به تعریق بیش از حد بدون دلیل آشکار اشاره دارد. اغلب، یک اختلال زیربنایی پزشکی یا اتفاقی طبیعی در زندگی، مثل یائسگی، سبب این نوع تعریق می‎شوند. تعریق یک راه طبیعی مورد استفادۀ بدن برای کنترل حرارت خود است. مردم به طور معمول بر اثر فعالیت فیزیکی، بالا رفتن درجه حرارت محیط، یا قرار گرفتن در معرض منابع گرمازا دچار تعریق می‎شوند. عرق بدن نقش خنک کننده را بازی می‎کند، و میزان دمای درون بدن را کاهش می‎دهد. در موارد دیگر مردم ممکن است در برخی نواحی بدن مثل زیر بغل یا کف دست خود بر اثر استرس عاطفی یا روانی دچار تعریق شوند. دیافورز به طور معمول پس از رفع و حل علت زیربنایی از بین می‎رود.

هیپوتیروئیدیسم به کندی توسعه پیدا می‎کند. این احتمال وجود دارد که علایم تا مدت‎ها نامحسوس باشند و نیز احتمال مبهم و کلی بودن آنها وجود دارد.

هیپوتیروئیدیسم هنگامی مطرح است که غده تیروئید هورمون‎های تیروئیدی کافی برای رفع نیازهای بدن را تولید نمی‎کند. در این حالت تیروئید دچار کم‎کاری است. نقطۀ مقابل این وضعیت هیپرتیروئیدیسم است که در آن غده تیروئید به میزان بیش از حد نیاز بدن هورمون‎های تیروئیدی تولید می‎کند. به هر جهت، پیوند میان هیپوتیروئیدیسم و هیپوتیروئیدیسم پیچیده است و در برخی از مواقع یکی از آنها ممکن است به دیگری منجر شود. هورمون‎های تیروئید متابولیسم یا سوخت و ساز بدن یا راه کاربرد انرژی توسط بدن را تنظیم می‎کنند. اگر سطح تیروکسین پایین باشد، بسیاری از عملکردهای بدنی کند خواهد شد.

تعریق شبانه مبتلابۀ تقریباً سه درصد کل مردم است و می‎تواند یکی از نشانه‎های وجود یک بیماری جدی یا زیربنایی باشد

تعریق شبانه که زیر عنوان هیپرهیدروزیس (هیپرهیدروز) خواب نیز شناخته می‎شود به تعریق در طول شب که باعث خیس شدن لباس خواب و بستر خواب می‌‏شود و ارتباطی به گرمای محیط خواب ندارد، اشاره دارد. تعریق شبانه مبتلابۀ تقریباً سه درصد کل مردم است و می‎تواند یکی از نشانه‎های وجود یک بیماری جدی یا زیربنایی باشد. اگرچه اکثر علل موجب تعریق شبانه تهدید کنندۀ زندگی نیستند، در تمامی مواردی که تعریق شبانه وجود دارد فرد باید برای تعیین علت زیربنایی (اصلی) بروز این تعریق با پزشک مشورت کند. 

این بیماری در زنان بیش از مردان شایع است و بیشترین احتمال بروز آن مرتبط به مردم بالای 60 سال است.

هیپرتیروئیدیسم یا پرکاری تیروئید زمـانی اتفاق می‎افتد که غده تیروئید مقدار بیش از حدی از هورمون تیروئید تولید می‎کند. این وضعیت بر سراسر بدن تأثیر می‎گذارد. هورمون‎های تولید و ترشح شده توسط تیروئید وارد جریان خون می‎شوند و رشد و متابولیسم بدن را کنترل می‎کنند. هورمون بیش از حد می‎تواند بر بسیاری از عملکردهای بدن تأثیر منفی داشته باشد. این اختلال چند علت محتمل و طیفی گسترده از علایم بالقوه دارد. هیپرتیروئیدیسم معمولاً به کندی شکل می‎گیرد، اما در مردم جوان‌تر، آغاز بیماری مزبور می‎تواند به شکل ناگهانی باشد. این بیماری در زنان بیش از مردان شایع است و بیشترین احتمال بروز آن مرتبط به مردم بالای 60 سال است.

یک علت محتمل برای سردردهای مداوم، غیر نرمال بودن میزان اندورفین است. برخی مطالعات عنوان کرده‎اند که همان میزان عدم توازن اندورفین که سبب تقویت افسردگی می‎شود در مردم دچار سردردهای مزمن نیز وجود دارد

اندورفین‎ ماده‎ای شیمیایی است که به طور طبیعی و برای مقابله با درد و استرس توسط سیستم عصبی در بدن تولید می‎شود. اندورفین‎ها مادۀ شیمیایی "حس خوب" نامیده می‎شوند زیرا به عنوان یک مُسکّن درد و تقویت کنندۀ احساس شادی عمل می‎کنند. اندورفین‌ها متقدماً در غده‎های هیپوتالاموس و هیپیوفیز ساخته می‎شود، اگرچه امکان ایجاد آنها در بخش‎های دیگری از بدن نیز وجود دارد.  سطح اندورفین‎ها در بدن از فردی به فرد دیگر متفاوت است. مردمی که میزان اندورفین در آنها کمتر است احتمالاً بیشتر در معرض ابتلا به افسردگی یا فیبرومیالژی قرار دارند اما در این عرصه به تحقیقات بیشتری نیاز است.

در اغلب موارد درمان‎های پزشکی می‎توانند به جای لوزالمعده عمل کنند اما مردم فاقد لوزالمعده نیازمند پایش و مراقبت‎های دشوار پزشکی هستند

لوزالمعده غُده‎ای است که برخی هورمون‎ها مثل انسولین را که بدن برای ادامۀ زندگی به آنها نیاز دارد، ترشح می‎کند. دهه‌ها پیش، مشکلات جدی مرتبط به لوزالمعده تقریباً در تمامی موارد به مرگ بیمار منجر می‎شد. اکنون، امکان ادامۀ حیات بدون داشتن لوزالمعده برای بیماران وجود دارد. جراحی برداشتن لوزالمعده پانکراتکتومی نام دارد. این جراحی می‎تواند به صورت موضعی باشد که در آن فقط بخش آسیب دیدۀ لوزالمعده برداشته می‎شود یا ممکن است جراح کل لوزالمعده را از بدن خارج کند. پانکراتکتومی کامل که شامل برداشتن کل لوزالمعده است در عین حال با برداشتن بخشی از معده، بخشی از رودۀ کوچک به نام دودنوم و انتهای مجرای صفرا همراه است. در عین حال امکان برداشتن طحال و کیسۀ صفرا نیز وجود دارد.