غدد درون‌ریز / متابولیسم

بیماری هاشیموتو، شایع‎ترین علت کم‌کاری تیروئید

بیماری هاشیموتو، تیروئید، کم‌کاری تیروئید، هیپوتیروئیدیسم، زنان میانسال، تیروکسین، لووتیروکسین، تیروئیدیت لنفوسیتیک مزمن، T4، خستگی مفرط و حالت تنش، افزایش حساسیت به سرما، یبوست، رنگ پریدگی و خشکی پوست، پف کردن صورت، شکنندگی ناخن‌ها، ریزش مو، بزرگ شدن زبان، افزایش وزن غیر قابل توجیه، درد، روافتادگی یا خشکی عضلانی، درد و خشکی مفاصل، ضعف عضلانی، خونریزی بیش از حد یا طولانی در عادت ماهانه (منوراژی)، افسردگی، خطای حافظه

بیماری هاشیموتو بیشتر مبتلابه زنان میانسال می‎شود اما در عین حال امکان بروز آن در زنان و مردان در هر سنی و نیز در کودکان وجود دارد.

بیماری هاشیموتو اختلالی است که در آن سیستم ایمنی بدن به تیروئید حمله می‎کند، غده کوچکی که در پایه گلو زیر سیب آدم قرار دارد. غده تیروئید بخشی از سیستم غدد درون‌ریز است و هورمون‎هایی تولید می‎کند که در تنظیم و هماهنگی عملکردهای بدنی متعددی نقش دارند. التهاب ناشی از بیماری هاشیموتو که زیر عنوان تیروئیدیت لنفوسیتیک مزمن نیز شناخته می‎شود، اغلب به کم‌کاری غده تیروئید (هیپوتیروئیدیسم) منجر می‎شود. بیماری هاشیموتو شایع‌ترین علت بروز هیپوتیروئیدیسم در سطح ایالات متحد آمریکا است. بیماری هاشیموتو بیشتر مبتلابه زنان میانسال می‎شود اما در عین حال امکان بروز آن در زنان و مردان در هر سنی و نیز در کودکان وجود دارد.

دیافورز یا تعریق بیش از حد - علل، درمان، و پیشگیری

دیافورز، تعریق بیش از حد، هیپرتیروئیدیسمف بارداری، یائسگی، ایانوفورز، عوارض جانبی دارو، آنافیلاکسی، برخی انواع آنتی‎بیوتیک، داروهای ضد ویروسی، اکسی‎کودون، داروهای هورمونی، انسولین، هیپوگلیسمی، سرطان کبد، تومورهای کارسینوئید، لوسمی (لوکمی)، لنفوما (لنفوم)، سرطان استخوان، داروهای ضد افسردگی

در دیافورز، تعریق را نمی‎توان بر مبنای حضور و وجود گرمای محیط یا ورزش توضیح داد

دیافورز به تعریق بیش از حد بدون دلیل آشکار اشاره دارد. اغلب، یک اختلال زیربنایی پزشکی یا اتفاقی طبیعی در زندگی، مثل یائسگی، سبب این نوع تعریق می‎شوند. تعریق یک راه طبیعی مورد استفادۀ بدن برای کنترل حرارت خود است. مردم به طور معمول بر اثر فعالیت فیزیکی، بالا رفتن درجه حرارت محیط، یا قرار گرفتن در معرض منابع گرمازا دچار تعریق می‎شوند. عرق بدن نقش خنک کننده را بازی می‎کند، و میزان دمای درون بدن را کاهش می‎دهد. در موارد دیگر مردم ممکن است در برخی نواحی بدن مثل زیر بغل یا کف دست خود بر اثر استرس عاطفی یا روانی دچار تعریق شوند. دیافورز به طور معمول پس از رفع و حل علت زیربنایی از بین می‎رود.

هیپوتیروئیدیسم یا کم‎کاری تیروئید - علایم، درمان، علل

تیروکسین، تری‎یدوتیروزین، هیپوتیروئیدیسم، بیماری هاشیموتو، کمبود ید، بیماری مادرزادی، سلنیوم، سویا، اینترفرون -2، فقدان شهوت جنسی، عفونت‌های مکرر دستگاه ادراری، دستگاه تنفسی، آنمی، خشونت صدا، پف کردن صورت، تُنُک شدن ابروها، کند شدن ضربان قلب، کاهش شنوایی

هیپوتیروئیدیسم به کندی توسعه پیدا می‎کند. این احتمال وجود دارد که علایم تا مدت‎ها نامحسوس باشند و نیز احتمال مبهم و کلی بودن آنها وجود دارد.

هیپوتیروئیدیسم هنگامی مطرح است که غده تیروئید هورمون‎های تیروئیدی کافی برای رفع نیازهای بدن را تولید نمی‎کند. در این حالت تیروئید دچار کم‎کاری است. نقطۀ مقابل این وضعیت هیپرتیروئیدیسم است که در آن غده تیروئید به میزان بیش از حد نیاز بدن هورمون‎های تیروئیدی تولید می‎کند. به هر جهت، پیوند میان هیپوتیروئیدیسم و هیپوتیروئیدیسم پیچیده است و در برخی از مواقع یکی از آنها ممکن است به دیگری منجر شود. هورمون‎های تیروئید متابولیسم یا سوخت و ساز بدن یا راه کاربرد انرژی توسط بدن را تنظیم می‎کنند. اگر سطح تیروکسین پایین باشد، بسیاری از عملکردهای بدنی کند خواهد شد.

تعریق شبانه در زنان و مردان - علل، و درمان

تعریق شبانه، اختلالات زیربنایی، چاقی، سل، عفونت در بدن، گرمای بیش از حد اتاق خواب، عوارض جانبی دارو، عدم تعادل هورمونی، هیپرهیدروز، بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD)، اتورواستاتین،

تعریق شبانه مبتلابۀ تقریباً سه درصد کل مردم است و می‎تواند یکی از نشانه‎های وجود یک بیماری جدی یا زیربنایی باشد

تعریق شبانه که زیر عنوان هیپرهیدروزیس (هیپرهیدروز) خواب نیز شناخته می‎شود به تعریق در طول شب که باعث خیس شدن لباس خواب و بستر خواب می‌‏شود و ارتباطی به گرمای محیط خواب ندارد، اشاره دارد. تعریق شبانه مبتلابۀ تقریباً سه درصد کل مردم است و می‎تواند یکی از نشانه‎های وجود یک بیماری جدی یا زیربنایی باشد. اگرچه اکثر علل موجب تعریق شبانه تهدید کنندۀ زندگی نیستند، در تمامی مواردی که تعریق شبانه وجود دارد فرد باید برای تعیین علت زیربنایی (اصلی) بروز این تعریق با پزشک مشورت کند.

هیپرتیروئیدیسم یا پرکاری تیروئید - آنچه دانستنش نیاز است

هیپرتیروئیدیسم، پرکاری تیروئید، ید، بیماری گریوز، بیماری خودایمنی، گواتر، عصبانیت، تحریک‎پذیری، نوسانات خلقی، کاهش تمرکز، اسهال، دشواری تنفسی، خستگی مفرط، کسالت، دشواری خواب، ضعف عضلانی، بیش‌فعالی، حساسیت بیش از حد به گرما، تعریق بیش از حد، و پوست گرم و مرطوب، افزایش اشتها، هورون محرک تیروئید (TSH)، تیروکسین (T4)، افزایش میزان دفع مدفوع، ناباروری، فقدان علاقه نسبت به سکس

این بیماری در زنان بیش از مردان شایع است و بیشترین احتمال بروز آن مرتبط به مردم بالای 60 سال است.

هیپرتیروئیدیسم یا پرکاری تیروئید زمـانی اتفاق می‎افتد که غده تیروئید مقدار بیش از حدی از هورمون تیروئید تولید می‎کند. این وضعیت بر سراسر بدن تأثیر می‎گذارد. هورمون‎های تولید و ترشح شده توسط تیروئید وارد جریان خون می‎شوند و رشد و متابولیسم بدن را کنترل می‎کنند. هورمون بیش از حد می‎تواند بر بسیاری از عملکردهای بدن تأثیر منفی داشته باشد. این اختلال چند علت محتمل و طیفی گسترده از علایم بالقوه دارد. هیپرتیروئیدیسم معمولاً به کندی شکل می‎گیرد، اما در مردم جوان‌تر، آغاز بیماری مزبور می‎تواند به شکل ناگهانی باشد. این بیماری در زنان بیش از مردان شایع است و بیشترین احتمال بروز آن مرتبط به مردم بالای 60 سال است.

اندورفین‌ یا مُسکّن‎ طبیعی درد و استرس در بدن - اثرات و چگونگی افزایش میزان آن

اندورفین، فیبرومیالژی، افسردگی، اوردوز، داروهای مخدر، سردرد مزمن، هرویین، خنده، ورزش، شکلات تلخ، بخشش، توموگرافی انتشار پوزیترون، اکسی‌کودون، هیدروکودون، کدیین، مرفین، فنتانیل

یک علت محتمل برای سردردهای مداوم، غیر نرمال بودن میزان اندورفین است. برخی مطالعات عنوان کرده‎اند که همان میزان عدم توازن اندورفین که سبب تقویت افسردگی می‎شود در مردم دچار سردردهای مزمن نیز وجود دارد

اندورفین‎ ماده‎ای شیمیایی است که به طور طبیعی و برای مقابله با درد و استرس توسط سیستم عصبی در بدن تولید می‎شود. اندورفین‎ها مادۀ شیمیایی "حس خوب" نامیده می‎شوند زیرا به عنوان یک مُسکّن درد و تقویت کنندۀ احساس شادی عمل می‎کنند. اندورفین‌ها متقدماً در غده‎های هیپوتالاموس و هیپیوفیز ساخته می‎شود، اگرچه امکان ایجاد آنها در بخش‎های دیگری از بدن نیز وجود دارد. سطح اندورفین‎ها در بدن از فردی به فرد دیگر متفاوت است. مردمی که میزان اندورفین در آنها کمتر است احتمالاً بیشتر در معرض ابتلا به افسردگی یا فیبرومیالژی قرار دارند اما در این عرصه به تحقیقات بیشتری نیاز است.

آیا می‎توان بدون لوزالمعده زندگی کرد؟ آنچه دانستنش نیاز است

پانکراس، لوزالمعده، پانکراتیت حاد، دودنوم، کیسه صفرا، برداشتن لوزالمعده، سرطان پانکراس، سرطان لوزالمعده، ترشح انسولین، دیابت

در اغلب موارد درمان‎های پزشکی می‎توانند به جای لوزالمعده عمل کنند اما مردم فاقد لوزالمعده نیازمند پایش و مراقبت‎های دشوار پزشکی هستند

لوزالمعده غُده‎ای است که برخی هورمون‎ها مثل انسولین را که بدن برای ادامۀ زندگی به آنها نیاز دارد، ترشح می‎کند. دهه‌ها پیش، مشکلات جدی مرتبط به لوزالمعده تقریباً در تمامی موارد به مرگ بیمار منجر می‎شد. اکنون، امکان ادامۀ حیات بدون داشتن لوزالمعده برای بیماران وجود دارد. جراحی برداشتن لوزالمعده پانکراتکتومی نام دارد. این جراحی می‎تواند به صورت موضعی باشد که در آن فقط بخش آسیب دیدۀ لوزالمعده برداشته می‎شود یا ممکن است جراح کل لوزالمعده را از بدن خارج کند. پانکراتکتومی کامل که شامل برداشتن کل لوزالمعده است در عین حال با برداشتن بخشی از معده، بخشی از رودۀ کوچک به نام دودنوم و انتهای مجرای صفرا همراه است. در عین حال امکان برداشتن طحال و کیسۀ صفرا نیز وجود دارد.