بیماری قلبی کاردیومیوپاتی - مهرین

• علایم کاردیومیوپاتی
• چه هنگامی به دکتر مراجعه کنیم
• علل کاردیومیوپاتی
• ریسک فاکتورهای کاردیومیوپاتی
• عوارض کاردیومیوپاتی
• پیشگیری از کاردیومیوپاتی
• تشخیص کاردیومیوپاتی
• درمان کاردیومیوپاتی
• سبک زندگی و مداوای خانگی

کاردیومیوپاتی یک بیماری عضله قلب است که خونرسانی قلب به دیگر قسمت‌های بدن را دشوارتر می‌کند. کاردیومیوپاتی می‌تواند به نارسایی قلبی منجر شود.
انواع اصلی کاردیومیوپاتی شامل کاردیومیوپاتی اتساعی، کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک و کاردیومیوپاتی محدود کننده است. درمان که می‌تواند شامل استفاده از دارو، جاگذاری دستگاه‌های ایمپلنت یا در موارد شدید، پیوند قلب باشد به نوع کاردیومیوپاتی مبتلابه فرد و میزان شدت بیماری بستگی دارد.

علایم کاردیومیوپاتی
کاردیومیوپاتی ممکن است در مراحل اولیه خود هیچ نشانه یا علامتی نداشته باشد. اما وقتی بیماری پیشرفت می‌کند نشانه‌ها و علایم به طور معمول بروز می‌کنند و شامل موارد زیرند:
• بی‌نفسی در حالت تلاش یا حتی در حالت استراحت
• ورم ساق پا، ورم مچ پا یا ورم پا
• نفخ شکم به علت انباشت مایع
• سرفه در هنگام دراز کشیدن
• خستگی مفرط
• ضربان قلب که به شکل سریع، کوبشی یا لرزدار احساس می‌شود
• ناراحتی یا فشار قفسه سینه
• سرگیجه، سبکی سر و غش کردن
نشانه‌ها و علایم در صورت عدم درمان گرایش به تشدید دارند. در برخی از مردم این اختلال به سرعت رو به وخامت می‌رود، و در دیگران ممکن است برای زمانی دراز حالت وخامت به خود نگیرد.

چه هنگامی به دکتر مراجعه کنیم
در صورت بروز نشانه‌ها و علایم مرتبط به کاردیومیوپاتی مردم باید به دکتر مراجعه کنند. در صورت مواجهه با تنگی نفس شدید، غش کردن یا احساس درد قفسه سینه که بیش از چند دقیقه ادامه داشته باشند مردم باید به اورژانس منتقل شوند.
از آنجا که برخی انواع کاردیومیوپاتی می‌توانند ارثی باشند، در صورت ابتلاء به آن دکتر ممکن است بررسی وضعیت در دیگر اعضاء خانواده را در دستور کار قرار دهد.

علل کاردیومیوپاتی
در اغلب موارد علت کاردیومیوپاتی ناشناخته باقی می‌ماند. به هر حال در مورد برخی مردم کاردیومیوپاتی نتیجه اختلالی دیگر (اکتسابی) بوده یا از یکی از والدین به فرزند منتقل می‌شود (ارثی).
عوامل تقویت کننده کاردیومیوپاتی اکتسابی شامل موارد زیر است:
• بالا بودن درازمدت فشار خون
• صدمات بافت قلب در نتیجه حمله قلبی
• بالا بودن سرعت ضربان قلب به صورت مزمن
• مشکلات دریچه قلب
• اختلالات متابولیک مثل چاقی، بیماری تیروئید یا دیابت
• کمبودهای غذایی مرتبط به ویتامین‌ها یا مواد معدنی مثل تیامین (ویتامین B1)
• پیامدهای بارداری
• نوشیدن الکل زیاد در طول سال‌های متمادی
• مصرف کوکائین، آمفتامین یا استروئیدهای آنابولیک
• استفاده از برخی داروهای شیمی درمانی و اشعه درمانی برای درمان سرطان
• برخی عفونت‌ها به ویژه آنهایی که باعث التهاب قلب می‎شوند
• انباشت آهن در عضله قلب (هموکروماتوزیس، هموکروماتوز)
• سارکوئیدوزیس (سارکوئیدوز)
• امیلوئیدوزیس (امیلوئیدوز)
• اختلالات بافت همبند
انواع کاردیومیوپاتی شامل موارد زیر است:
• کاردیومیوپاتی اتساعی. در این نوع کاردیومیوپاتی، توانایی پمپاژ دهلیز اصلی یا بطن چپ بر اثر بزرگ شدن آن (اتساع) کاهش یافته و قلب دیگر نمی‌تواند خون را به شکل مؤثر از قلب خارج کند.
اگرچه این نوع کاردیومیوپاتی می‌تواند مردم را در تمامی سنین درگیر کند، بیش از همه در سنین میانسالی بروز می‌کند و احتمال ابتلاء مردان به آن بیشتر است. شایع‌ترین علت ایجاد آن بیماری کرونری قلب یا حمله قلبی است.
• کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک. این نوع شامل ضخیم شدن غیر نرمال عضله قلب است که به ویژه عضله دهلیز اصلی پمپاژ خون (بطن چپ) را درگیر می‌کند. ضخیم شدن عضله قلب می‌تواند کارکرد کامل قلب را با مشکل مواجه کند.
کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک می‌تواند در هر سنی ایجاد شود اما گرایشی به شدیدتر شدن در زمان بروز در دوران کودکی از خود نشان می‌دهد. اغلب مردم مبتلا به این نوع کاردیومیوپاتی دارای تاریخچه خانوادگی ابتلاء به آن هستند، و برخی جهش‌های ژنتیکی با کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک مرتبط شده است.
• کاردیومیوپاتی محدود کننده. در این نوع کاردیومیوپاتی، عضله قلب سفت شده و انعطاف‌پذیری آن کاهش می‌یابد، بنابراین قلب دیگر نمی‌تواند در فاصله بین ضربان‌های قلب متسع شده و با خون پر شود. این نوع دارای کمترین شیوع کاردیومیوپاتی می‌تواند در هر سنی گریبانگیر مردم شود اما اغلب مواقع در افراد پیر دیده می‌شود.
کاردیومیوپاتی محدود کننده ممکن است به علل ناشناخته (ایدیوپاتیک) بروز کند یا اینکه به علت یک بیماری دیگر در نقطه دیگری از بدن که به قلب آسیب می‌زند (مثل انباشته شدن آهن در عضله قلب یا هموکروماتوزیس) ایجاد شود.
• دیس‌پلازی اریتموژنیک بطن راست. در این نوع نادر کاردیومیوپاتی عضله دهلیز راست تحتانی (بطن راست) با بافت مجروح جایگزین می‌شود که این می‌تواند به مشکلات ریتم قلبی منجر گردد. این اختلال اغلب بر اثر جهش‌های ژنتیکی ایجاد می‌شود.
• کاردیومیوپاتی فاقد طبقه‌بندی. دیگر انواع کاردیومیوپاتی در این دسته قرار می‌گیرند.

ریسک فاکتورهای کاردیومیوپاتی
برخی عوامل شامل موارد زیر می‌توانند خطر بروز کاردیومیوپاتی را افزایش دهند:
• تاریخچه خانوادگی کاردیومیوپاتی، نارسایی قلبی و ایست قلبی ناگهانی
• بالا بودن فشار خون به شکل درازمدت
• اختلالات آسیب زننده به قلب شامل حمله قلبی قبلی، بیماری شریان کرونری یا عفونت قلب (کاردیومیوپاتی ایسکمیک)
• چاقی، که باعث می‌شود قلب بیشتر کار کند
• مصرف طولانی مدت الکل
• مصرف مواد مخدر مثل کوکائین، آمفتامین و استروئیدهای آنابولیک
• برخی داروهای شیمی درمانی و اشعه درمانی برای درمان سرطان
• بعضی بیماری‌ها مثل دیابت، هیپرتیروئیدیسم یا هیپوتیروئیدیسم، یا هموکروماتوز
• دیگر اختلالات آسیب زننده به قلب مثل اختلالی که باعث انباشت غیر نرمال پروتئین می‌شود (امیلوئیدوز)، یک بیماری که باعث التهاب می‌شود و می‌تواند با رشد توده‌ها یا سلول‌ها در قلب و دیگر ارگان‌های بدن گردد (سارکوئیدوز) یا اختلالات بافت متصل (همبند)

عوارض کاردیومیوپاتی
کاردیومیوپاتی می‌تواند به اختلالات دیگری شامل موارد زیر منجر گردد:
• نارسایی قلبی. قلب نمی‌تواند خون کافی و مطابق با نیازهای بدن پمپاژ کند. در صورت عدم درمان نارسایی قلبی می‌تواند مهلک باشد.
• لخته شدن خون. در صورتی که قلب قادر به پمپاژ مؤثر خون نباشد آنگاه احتمال شکل‌گیری لخته خون در قلب وجود خواهد داشت. اگر لخته‌ها وارد جریان خون شوند، می‌توانند جریان خون به دیگر دستگاه‌های بدن شامل قلب و مغز را محدود یا مسدود کنند.
• مشکلات دریچه‌ای. از آنجا که کاردیومیوپاتی سبب بزرگ شدن قلب می‌شود دریچه‌های قلب ممکن است به طور کامل بسته نشوند. این اختلال می‌تواند به برگشت به عقب جریان خون منجر شود.
• ایست قلبی و مرگ ناگهانی. کاردیومیوپاتی می‌تواند به بی‌نظمی ضربآهنگ قلبی ریتم قلبی) منجر شود. این ریتم‌های غیر نرمال قلب می‌توانند به غش کردن یا در برخی موارد اگر قلب قادر به تپش مؤثر نباشد به مرگ ناگهانی منجر گردد.

پیشگیری از کاردیومیوپاتی
در بسیاری موارد انسان قادر به پیشگیری از کاردیومیوپاتی نیست. در صورتی که کسی دارای تاریخچه خانوادگی ابتلاء به کاردیومیوپاتی باشد باید به دکتر مراجعه کند.
مردم می‌توانند از طریق در پیش گرفتن سبک زندگی سالم و مفید برای قلب شامل موارد زیر به کاهش شانس ابتلاء به کاردیومیوپاتی کمک کنند:
• اجتناب از مصرف الکل یا کوکائین
• کنترل فشار خون بالا، کلسترول بالا یا دیابت
• خوردن غذاهای سالم
• ورزش منظم
• داشتن خواب کافی
• کاهش میزان استرس

تشخیص کاردیومیوپاتی
پزشک معاینه بالینی انجام می‌دهد، تاریخچه پزشکی شخصی و خانوادگی می‌گیرد و در مورد علایم سؤال می‌کند، برای مثال آیا ورزش باعث ایجاد علایم می‌شود. اگر دکتر به کاردیومیوپاتی مشکوک باشد شخص نیاز خواهد داشت تا برای تأیید تشخیص چند تست شامل موارد زیر در مورد وی انجام شود:
• تست اشعه X
• اکوکاردیوگرام (اکو)
• الکتروکاردیوگرام (EKG)
• تست استرس تردمیل. ریتم قلب، فشار خون و تنفس در طول راه رفتن شخص روی یک تردمیل پایش می‌شود. پزشک می‌تواند این تست را برای ارزیابی علایم، تعیین قابلیت ورزشی و تصمیم‌گیری در مورد اینکه ورزش باعث تقویت ریتم غیر نرمال قلب می‌شود، توصیه کند.
• کاتتریزاسیون کاردیاک. یک لوله باریک (کاتتر) به داخل کشاله ران فرو برده شده و از طریق رگ‌های خونی به سمت قلب هدایت می‌شود. پزشکان ممکن است یک نمونه کوچک (بیوپسی) قلب را برای آنالیز در آزمایشگاه از بدن خارج کنند. فشار محدوده بطن‌های قلب را می‌توان اندازه‌گیری کرد تا میزان فشار پمپاژ خون از طریق قلب مشخص شود.
پزشکان ممکن است یک رنگ کنتراست به درون رگ‌های خونی تزریق کنند به شکلی که در تصاویر اشعه X دیده شود (انژیوگرام کرونری). این تست را می‌توان برای اطمینان از نبود انسداد در رگ‌های خونی مورد استفاده قرار داد.
• MRI قلب. این تست از میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویری از قلب استفاده می‌کند. MRI کاردیاک را می‌توان در کنار اکوکاردیوگرافی، مشخصاً اگر تصاویر برگرفته از اکوکاردیوگرام برای تشخیص کافی نباشند، مورد استفاده قرار داد.
• CT اسکن کاردیاک. شخص روی یک میز داخل یک ماشین دونات شکل دراز می‌کشد. یک لوله حامل اشعه X در داخل ماشین در اطراف بدن شخص به چرخش درمی‌آید و تصاویری از قلب و قفسه سینه را برای ارزیابی اندازه قلب و عملکرد دریچه‌های قلب تهیه می‌کند.
• تست خون. تست‌های متعدد خون شامل انواع مورد استفاده برای بررسی وضعیت عملکرد کلیه، تیروئید و کبد و اندازه‌گیری میزان آهن قابل استفاده هستند.
یک تست خون می‌تواند پپتید نوع B ناتریورتیک (BNP)، نوعی پروتئین تولید شده در قلب را اندازه‌گیری کند. سطح خونی BNP ممکن است در زمان نارسایی قلبی که یک عارضه شایع کاردیومیوپاتی است، افزایش یابد.
• تست یا غربالگری ژنتیک. کاردیومیوپاتی ممکن است ارثی باشد. در این مورد باید با پزشک مشورت شود. پزشک ممکن است غربالگری خانواده یا تست ژنتیک را برای خویشاوندان درجه 1 شخص توصیه کند.

درمان کاردیومیوپاتی
اهداف درمان کاردیومیوپاتی شامل مدیریت نشانه‌ها و علایم بیماری، پیشگیری از بدتر شدن اختلال مزبور و کاهش ریسک عوارض در مورد بیمار است. درمان بر مبنای نوع کاردیومیوپاتی مبتلابه شخص متفاوت است.

دارودرمانی
پزشک ممکن است داروهایی را برای بهبود توانایی پمپاژ قلب، بهبود جریان گردش خون، کاهش دادن فشار خون، کُند کردن ضربان قلب، خارج کردن مایع اضافی بدن یا ممانعت از ایجاد لخته خون توصیه کند.
مردم باید در مورد عوارض جانبی این داروها با پزشک مشورت کنند

دستگاه‌های ایمپلنت
برخی انواع دستگا‌ه‌ها شامل موارد زیر را می‌توان برای بهبود عملکرد قلب و کاهش علایم بیماری در قلب کارگذاری کرد:
• دفیبریلاتور کاردیوورتر قابل کاشت (ICD). این دستگاه ریتم قلبی شخص را پایش کرده و در صورت نیاز به کنترل ریتم غیر نرمال قلب شوک‌های الکتریکی بر آن وارد می‌کند. ICD کاردیومیوپاتی را درمان نمی‌کد بلکه ریتم غیر نرمال قلب را که یک عارضه جدی بیماری مزبور است کنترل می‌نماید.
• دستگاه کمک به بطن (VAD). این دستگاه به گردش خون در قلب کمک می‌کند. VAD معمولاً در صورت ناموفق بودن رویکردهای کم-تهاجمی در مد نظر قرار می‌گیرد. آن را می‌توان به عنوان یک گزینه درمانی درازمدت یا کوتاه مدت در مقطع انتظار برای پیوند قلب در نظر گرفت.
• پیس‌میکر. این دستگاه کوچک زیر پوست ققفسه سینه یا شکم جاگذاری می‌شود و از ایمپالس‌های الکتریکی برای کنترل آریتمی استفاده می‌کند.

اقدامات غیر جراحی
دیگر اقدامات مورد استفاده برای درمان کاردیومیوپاتی یا آریتمی عبارتند از:
• ابلیشن سپتال. قسمت کوچکی از عضله ضخیم شده قلب با استفاده از تزریق الکل با کاتتر درون شریان خونرسان ناحیه تخریب می‌شود. این کار اجازه می‌دهد تا خون درون ناحیه مزبور جریان پیدا کند.
• ابلیشن فرکانس رادیویی. برای درمان ریتم‌های قلبی غیر نرمال پزشکان کاتتری را به داخل رگ‌های خونی جریان یافته به قلب وارد می‌کنند. الکترودهای موجود در نوک کاتتر انرژی را به نقطه کوچک بافت قلبی غیر نرمال که مسبب ریتم غیر نرمال قلب است انتقال می‌دهند.

عمل جراحی
انواع عمل جراحی مورد استفاده برای کاردیومیوپاتی عبارت است از:
• مایکتومی سپتال. در این عمل جراحی قلب باز، جراح قسمتی از بافت قلبی ضخیم شده دیواره عضلانی قلب (سپتوم) را که دو دهلیز پایینی (بطن‌ها) را جدا می‌کند از بدن خارج می‌سازد. خارج کردن بخشی از عضله قلب باعث بهبود جریان خون در قلب شده و برگشت کردن دریچه‌های قلبی را کاهش می‌دهد.

سبک زندگی و مداوای خانگی
برخی تغییرات سبک زندگی می‌تواند به مدیریت کاردیومیوپاتی کمک کند:
• ترک سیگار
• کاهش وزن در صورت دچار بودن به اضافه وزن
• خوردن غذاهای سالم
• کاهش مقدار نمک در رژیم غذایی و هدف قرار دادن مصرف 1500 میلی‌گرم نمک (سدیم) در هر روز
• ورزش با شدت متوسط پس از مشورت با پزشک برای توصیه مناسب‌ترین برنامه فعالیت ورزشی
• قطع مصرف الکل یا کاهش آن به حداقل ممکن. توصیه‌های خاص در این مورد به نوع کاردیومیوپاتی بستگی دارد.
• تلاش برای مدیریت استرس
• داشتن خواب کافی
• مصرف تمامی داروها بر مبنای دستورالعمل پزشک
• حضور منظم در تمامی ویزیت‌های توصیه شده از سوی پزشک