13 نشانه اولیه بیماری پارکینسون

• جیمی اسک، دکتر ساچین اس. کاپور
• ترجمه هامیک رادیان

علایم مشخصه بیماری پارکینسون رعشه و کُند و محدود شدن حرکات است. تغییرات کوچکی در حرکات و رفتار فرد می‎تواند پیامی از آغاز بیماری پارکینسون پیش از تشخیص آن در بیمار باشد.
بیماری پارکینسون یک اختلال سیستم عصبی است که مبتلابه 1 درصد افراد سنین 65 سال و بیشتر می‎شود. علایم این بیماری به طور معمول به آهستگی و در طول سالیان متمادی بروز می‌کنند. این علایم ممکن است در ابتدا خفیف باشند بنابراین احتمال نادیده گرفتن نشانه‌های اولیه به سهولت ممکن است.
اگر کسی متوجه وجود علایم بیماری پارکینسون شود، باید برای آگاهی بیشتر به پزشک مراجعه کند. درمان زودهنگام می‎تواند فرجام بیماری را در درازمدت بهبود ببخشد.

[در این مقاله:]
• رعشه
• دشواری راه رفتن
• محدود یا کوچک شدن حروف دستنویس
• کاهش حس بویایی
• مشکلات خواب
• ضعف تعادل
• بردایکینزیا
• نقاب صورت
• تغییرات آوایی
• حالت خمیدگی یا گوژپشتی پیدا کردن بدن
• یبوست
• علایم روان‌شناختی
• کاهش وزن

1. رعشه
بسیاری از متخصصان مراقبت‌های پزشکی رعشه‌ یا لرزش را یک وجه مشخصه کلیدی در بیماری پارکینسون تلقی می‎کنند. رعشه‌ها شامل جمع شدن ناگهانی یا تکان تکان خوردن دست‎ها، پاها، یا ناحیه چانه می‎شود.
رعشه همراه بیماری پارکینسون "رعشه‌ زمان استراحت" نامیده می‌شوند. این بدان معنی است که رعشه‌های مزبور وقتی شخص اندام دچار رعشه را به کار وامی‎دارد متوقف می‎شوند.
رعشه‌ها در هنگام نخستین موارد بروز خود بسیار نامحسوس هستند. در این مرحله فرد دچار رعشه به طور معمول تنها کسی است که متوجه وجود آنها می‎شود. با پیشرفت بیماری رعشه‌های مورد اشاره تشدید می‎گردند.
رعشه‌ها معمولاً در یک سمت بدن بروز می‌کنند و سپس با گذشت زمان به بخش‌های دیگر بدن گسترش می‌یابند.

2. دشواری راه رفتن
تغییرات ناچیزی در الگوی راه رفتن فرد می‎تواند یک نشانه بیماری پارکینسون باشد.
شخص دچار بیماری پارکینسون ممکن است به کندی راه برود یا در هنگام راه رفتن پاهایش را بکشد. بسیاری از مردم به این وضعیت زیر عنوان "لخ لخ کردن" اشاره می‎کنند.
شخص ممکن است به روالی نامنظم راه برود، به شکل ناگهانی پا تند یا کُند کند یا فاصله قدم‌های وی تغییر یابد.

3. محدود یا کوچک شدن حروف دستنویس
میکروگرافی اختلالی است که در آن حروف دستنویس فرد به شکل غیر نرمال کوچک یا محدود می‎شود.
پزشکان میکروگرافی را با اختلالات پزشکی آسیب زننده به سیستم عصبی یا اختلالات تباهی عصبی مثل بیماری پارکینسون مرتبط می‎دانند.

4. کاهش حس بویایی
هیپوسمی هنگامی بروز می‌کند که شخص قوه بویایی خود را از دست می‎دهد. این اختلال زیر عنوان اختلال عملکرد بویایی نیز شناخته می‌شود. کاهش حس بویایی یک علامت نسبتاً شایع است که بین 70 تا 90 درصد مردم دچار بیماری پارکینسون از آن رنج می‌برند.
کاهش حس بویایی محسوس‌ترین علامت بیماری پارکینسون است که به حرکت مرتبط نیست. این اختلال می‎تواند چندین سال پیش از ابتلاء فرد به اختلالات حرکتی بروز نماید.
مردمی که به عنوان یک علامت بیماری پارکینسون دچار هیپوسمی هستند ممکن است با موارد زیر مواجه شوند:
• کندی عملکرد حس بویایی
• دشواری در کشف بوها
• دشواری در شناسایی بوها
• دشواری در بیان تفاوت بین بوها
پزشکان برای تشخیص هیپوسمی از تست‎های شناسایی بو استفاده می‎کنند اما دقت این تست‎ها بسیار متفاوت است.
ابتلاء به هیپوسمی همیشه به این معنی نیست که شخص دچار بیماری پارکینسون است. حس بویایی مردم ممکن است به دلایل متعدد مثل سالخوردگی، مصرف دخانیات، یا قرار گرفتن در معرض تماس با مواد شیمیایی قوی تغییر کند. هیپوسمی همچنین یکی از علامت‎های اختلالات پزشکی دیگر شامل بیماری آلزایمر و بیماری هانتینگتون است.

5. مشکلات خواب
بیماری پارکینسون می‎تواند بر توانایی خوابیدن در مردم به شدت تأثیرات منفی داشته باشد. مردم دچار بیماری پارکینسون ممکن است با طیفی از علایم مرتبط به خواب شامل موارد زیر مواجه شوند:
• اینسومنیا
• خستگی مفرط بیش از حد در طول روز
• نارکولپسی
• آپنه خواب
• کابوس
• حرکات خارج از کنترل یا متناوب در طول خواب

6. ضعف تعادل
بیماری پارکینسون به صورت اختصاصی سلول‎های عصبی موسوم به بازال گانگلیا را که در نواحی عمقی مغز قرار دارند، هدف قرار می‎دهد. عصب‌های بازال گانگلیا تعادل و انعطاف‌پذیری را کنترل می‎کنند، بنابراین صدمه دیدن آنها می‎تواند به مختل شدن تعادل در فرد منجر شود.
پزشکان از تستی به نام تست کشیدن برای ارزیابی تعادل در فرد استفاده می‎کنند. این تست شامل به عقب کشیدن ملایم شانه فرد مورد تست تا زمانی است که وی تعادل خود را از دست بدهد و زمان مورد نیاز برای به دست آوردن تعادل مجدد ثبت می‎شود.
افراد سالم پس از طی یک تا دو گام به حالت تعادل برمی‎گردند، حال آنکه فرد دچار بیماری پارکینسون به گام‎های کوچک‎تر بیشتری برای تجدید حالت تعادل در خود نیاز دارد.

7. برادیکاینزیا (برادیکینزیا)
برادیکینزیا اصطلاحی برای بیان کندی یا فقدان حرکت است.
برادیکینزیا سبب بروز طیفی از علایم مثل گرفتگی اندام‎ها و کندی حرکات می‎شود. فرد دچار برادیکینزیا ممکن است کندتر از معمول راه برود یا در مورد آغاز حرکت دچار مشکل باشد.
برخی از مردم دچار این علامت ممکن است آن را به غلط ضعف عضلانی تفسیر کنند. به هر حال، علامت مورد بحث بر قدرت عضله تأثیر منفی نمی‌گذارد.

8. نقاب
حالات چهره شامل حرکات عضلانی نامحسوس پیچیده است. مردم مبتلاء به بیماری پارکینسون اغلب دچار کاهش توانایی بیان حالات چهره هستند. این وضعیت زیر عنوان نقاب [ماسک صورت] شناخته می‎شود.
نقاب به برادیکینزیا مرتبط است. عضلات صورت به کندی یا محدودیت بیشتری نسبت به موارد معمول حرکت می‎کنند. مردم دچار نقاب ممکن است بی‌اعتناء یا فاقد احساس به نظر برسند، اگرچه توانایی احساس عاطفی آنها مختل نشده است. نقاب در عین حال ممکن است عمل پلک زدن را در فرد کندتر کند.
فرد دچار نقاب ممکن است در برقراری ارتباط با دیگران دچار مشکل شود زیرا تغییرات در حالات چهره در این وضعیت کمتر از حالت معمول محسوس است.

9. تغییرات صوتی
تغییرات ایجاد شده در حجم و کیفیت صدای فرد یک نشانه زودرس دیگر در بیماری پارکینسون است.
تغییرات صوتی ممکن است شامل صحبت با لحنی پایین‎تر، یا شروع به صحبت با حجم صدای معمول و سپس نرم یا محو شدن صدای فرد باشد.
در موارد دیگر، شخص ممکن است تغییرات معمول در حجم صدا و لحن خود را از دست بدهد، به طوری که صدای وی لحنی یکنواخت به خود بگیرد.

10. حالت خمیده یا گوژپشتی
مردم مبتلاء به بیماری پارکینسون ممکن است دچار تغییراتی در حالت قرارگیری بدن خود به علت دیگر علایم بیماری، مثل محدودیت عضلانی، شوند.
مردم در حالت ایستادن طبیعی به شکلی عمل می‌کنند که وزن بدن آنان به شکل یکنواخت روی پاهای آنها توزیع می‎شود. به هر حال، مردم مبتلاء به بیماری پارکینسون ممکن است به جلو خم شوند، که این باعث می‎شود تا آنها حالت خمیده یا گوژپشتی به خود بگیرند.

11. یبوست
یبوست مشکلی شایع است که می‎تواند به علل مختلف بروز کند. یبوست یکی از شایع‎ترین علایم غیر حرکتی مرتبط به بیماری پارکینسون است. تقریباً 25 درصد مردم دچار این بیماری پیش از بروز علایم حرکتی به یبوست مبتلاء می‎شوند.

12. علایم روان‌شناختی
بیماری پارکینسون می‎تواند بر سلامت روان‌شناختی بیماران آسیب‌های جدی وارد کند. این بیماری میزان دوپامین طبیعی بدن را کاهش می‌دهد، که این کاهش باعث بروز تغییراتی در خلق و خو و رفتار می‎شود.
برخی علایم روان‌شناختی مرتبط به بیماری پارکینسون شامل موارد زیر است:
• افسردگی
• اضطراب
• سایکوز
• زوال عقل
• گیجی
• دشواری در برنامه‎ریزی یا حفظ حالت بسامانی
• کاهش توانایی حل مسائل

13. کاهش وزن
مردم مبتلاء به بیماری پارکینسون ممکن است به دلایل مختلف دچار سطوح متفاوتی از کاهش وزن شوند.
رعشه‌ها و دیگر علایم حرکتی همراه بیماری می‎توانند میزان نیاز طبیعی بدن به انرژی را افزایش دهند. علایم غیر حرکتی مثل کاهش حس بویایی، افسردگی، یا مشکلات گوارشی می‏توانند باعث شوند تا بیمار کمتر غذا بخورد که این به کاهش وزن منجر می‎شود.

خلاصه
تشخیص بیماری پارکینسون به ویژه در مراحل اولیه بیماری دشوار است. دلیلش آن است که علایم در این مراحل نامحسوس و پراکنده هستند. به هر جهت، دانستن اینکه فرد باید به دنبال چه علامت‎هایی باشد می‎تواند وی را پیش از پیشرفت بیماری به کمک گرفتن از متخصصان پزشکی تشویق کند.
علایم اولیه بیماری پارکینسون شامل موارد زیرند:
• رعشه
• دشواری راه رفتن
• محدود یا کوچک شدن حروف دستنویس
• کاهش حس بویایی
• مشکلات خواب
• ضعف تعادل
• برادیکینزیا
• نقاب صورت
• تغییرات آوایی
• حالت خمیدگی یا گوژپشتی پیدا کردن بدن
• یبوست
• علایم روان‌شناختی
• کاهش وزن
ابتلاء به علایم مورد اشاره همیشه به این معنی نیست که فرد دچار بیماری پارکینسون است. مردم سنین بالای 60 سال باید در صورت مواجهه با این علایم برای مشورت در مورد علت آنها به پزشک مراجعه کنند.
تشخیص زودهنگام به درمان زودرس منجر می‎شود که می‎تواند کیفیت کلی زندگی را در فرد افزایش دهد./