الکترومیوگرافی چیست و چه کاربردی دارد؟

در این مقاله:
• الکترومیوگرافی چرا انجام می‌شود؟
• انجام الکترومیوگرافی چه مقدماتی دارد؟
• در طول الکترومیوگرافی چه کاری انجام می‌شود؟
• ریسک‌های الکترومیوگرافی کدامند؟
• نتایج الکترومیوگرافی به چه معنی هستند؟

الکترومیوگرافی (EMG) یک اقدام تشخیصی است که وضعیت سلامت عضلات و سلول‌های عصبی کنترل کننده آنها را ارزیابی می‌کند. این سلول‌های عصبی به نام نورون‌های حرکتی شناخته می‌شوند. آنها پیام‌های الکتریکی را که باعث انقباض و انبساط عضله می‌شود ارسال می‌کنند. الکترومیوگرافی این پیام‌ها را به صورت خطوط یا اعداد تفسیر کرده به پزشک در رسیدن به تشخیص کمک می‌کند.
پزشک معمولاً زمانی الکترومیوگرافی را در دستور کار قرار می‌دهد که شخص علایمی از سوء کارکرد عصب یا عضله داشته باشد. این علایم ممکن است مور مور، بی‌حسی یا ضعف غیر قابل توضیح در اندام‌ها را شامل شود. نتایج الکترومیوگرافی به پزشک در تشخیص اختلالات عضله، عصب، و اختلالات آسیب زننده به اتصال بین عضله و عصب کمک می‌کند.
برخی پزشکان به الکترومیوگرافی زیر عنوان آزمون الکترودیاگنوستیک اشاره می‌کنند.

الکترومیوگرافی چرا انجام می‌شود؟
پزشک ممکن است در صورتی که علایم نشان دهنده اختلال عضله یا عصب باشد الکترومیوگرافی انجام دهد. برخی علایم که ممکن است نیاز به الکترومیوگرافی داشته باشند عبارتند از:
• مور مور
• بی‌حسی
• ضعف عضله
• درد عضله و کرامپ عضله
• فلج
• پیچش و پرش غیر ارادی عضله (یا تیک)
نتایج الکترومیوگرافی می‌تواند به دکتر در تعیین علت زمینه‌ای این علایم کمک کند. علل محتمل شامل موارد زیرند:
• بیماری‌های عضله مثل دیستروفی عضلانی
• اختلالاتی مثل میاستنی گراویس که بر توانایی نورون حرکتی برای ارسال پیام‌های الکتریکی تأثیر می‌گذارند
• اختلالات عصب محیطی که بر عصب‌های خارج طناب نخاعی مثل سندرم تونل کارپال تأثیر می‌گذارند
• اختلالات عصب مثل اسکلروزیس جانبی امیوتروفیک (ALS)

انجام الکترومیوگرافی چه مقدماتی دارد؟
در مورد داروهای غیر نسخه‌ای یا نسخه‌ای که مصرف می‌کنید پزشک خود را مطلع سازید. در عین حال مهم است که پزشک در صورت ابتلاء شما به اختلالات خونریزی دهنده یا اگر دارای پیس‌میکر یا دفیبلاتور ایمپلنت شده هستید از موضوع باخبر شود. شما ممکن است در صورت ابتلاء به هر یک از اختلالات پزشکی مزبور یا داشتن دستگاهی در بدن نتوانید الکترومیوگرافی انجام دهید.
اگر امکان استفاده از الکترومیوگرافی در مورد شما ممکن باشد باید متقدماً موارد زیر را رعایت کنید:
• دستکم از سه ساعت پیش از انجام الکترومیوگرافی از مصرف دخانیات خودداری کنید
• برای زدودن هر گونه چربی و روغن از روی پوست دوش بگیرید. پس از شستشو از لوسیون یا کرم استفاده نکنید.
• لباس راحتی که مخل ناحیه مورد ارزیابی دکتر نباشد بپوشید. شما می‌توانید پیش از انجام الکترومیوگرافی به جای لباس معمول گان بیمارستانی به تن کنید.

در طول الکترومیوگرافی چه کاری انجام می‌شود؟
از شما درخواست خواهد شد تا روی تخت معاینه دراز بکشید یا روی یک صندلی خوابیده بنشینید. ممکن است پزشک از شما بخواهد در طول الکترومیوگرافی در حالات مختلف قرار بگیرد.
تست الکترومیوگرافی دو دارای دو جزء است: مطالعه رسانایی عصب و سوزن الکترومیوگرافی. بررسی رسانایی عصب قسمت اول تست مزبور محسوب می‌شود. این قسمت شامل قرار دادن حسگرهای کوچک به نام الکترودهای سطحی روی پوست برای ارزیابی توانایی نورون‌های حرکتی در ارسال پیام‌های الکتریکی است. در قسمت دوم تست به نام الکترومیوگرافی سوزن، نیز از حسگرهایی برای ارزیابی پیام‌های الکتریکی استفاده می‌شود. این حسگرها الکترودهای سوزن نامیده می‌شوند و برای ارزیابی فعالیت عضله در زمان استراحت و انقباض مستقیماً به داخل عضله فرو برده می‌شوند.
مطالعه رسانایی عصب ابتدا انجام می‌شود. در این قسمت از تست، پزشک چندین الکترود به سطح پوست متصل می‌کند، که معمولاً این کار برای ناحیه دچار علایم صورت می‌گیرد. این الکترودها میزان ارتباط نورون‌ها را با عضلات ارزیابی می‌کنند. وقتی تست به طور کامل انجام می‌شود، الکترودها از پوست جدا می‌شوند.
پس از بررسی رسانایی عصب، پزشک الکترومیوگرافی سوزن انجام می‌دهد. پزشک ابتدا ناحیه مورد بررسی را با یک ماده ضد عفونی کننده تمیز می‌کند. سپس، از یک سوزن برای فرو بردن الکترودها به داخل بافت عضله استفاده می‌کند. در زمان انجام این اقدام شما ممکن است مختصری درد یا ناراحتی احساس کنید.
الکترودهای سوزنی فعالیت الکتریکی عضلات را در زمان انقباض عضلانی و استراحت ارزیابی می‌کنند. این الکترودها پس از انجام تست برداشته می‌شوند.
در طول هر دو قسمت الکترومیوگرافی، الکترودها پیام‌های الکتریکی مختصری را به عصب‌ها انتقال می‌دهند. یک کامپیوتر این پیام‌ها را به صورت خطوط یا اعدادی که پزشک می‌تواند آنها را تفسیر کند، درمی‌آورد. کل تست به حدود 30 تا 60 دقیقه زمان نیاز دارد.

ریسک‌های الکترومیوگرافی کدامند؟
الکترومیوگرافی آزمونی با حداقل ریسک است. به هر حال، شخص مورد تست ممکن است در ناحیه انجام تست دچار درد شود. درد مزبور ممکن است تا چند روز ادامه یابد و آن را می‌توان با استفاده از داروهای ضد درد مثل ایبوپروفن مهار کرد.
در موارد نادر شخص ممکن است دچار مور مور، کبودی، و ورم در نقاط مورد استفاده برای فرو بردن سوزن شود. در صورت بدتر شدن درد یا ورم مزبور شخص باید با پزشک مشورت کند.

نتایج الکترومیوگرافی به چه معنی هستند؟
پزشک می‌تواند نتایج حاصل از تست را بلافاصله پس از الکترومیوگرافی با شخص مرور کند. به هر حال، اگر پزشک دیگری درخواست انجام الکترومیوگرافی را داده باشد در این صورت نتایج پس از ویزیت پزشک مزبور به اطلاع شخص خواهد رسید.
اگر الکترومیوگرافی نشان دهنده هر گونه فعالیت الکتریکی در عضله در حال استراحت باشد، آنگاه شخص ممکن است دچار موارد زیر تلقی شود:
• یک اختلال عضلانی
• یک اختلال تأثیرگذار بر عصب‌های متصل به عضله
• التهاب ناشی از آسیب‌دیدگی
اگر الکترومیوگرافی نشان دهنده وجود فعالیت الکتریکی غیر نرمال در زمان انقباض عضله را نشان دهد، آنگاه شخص ممکن است دچار فتق دیسک یا یک اختلال عصبی مثل ALS یا سندرم تونل کارپال باشد.
بسته به نتایج به دست آمده پزشک در مورد تست‌های تکمیلی یا درمان‌های مورد نیاز با بیمار صحبت خواهد کرد./

الکترومیوگرافی چیست و چه کاربردی دارد؟
دکتر النا بیگرز، الیزابت کونور
ترجمه محمدقاسم رافعی

Source:
Healthline
Electromyography (EMG)
Medically reviewed by Alana Biggers, M.D., MPH —
Written by Elizabeth Connor —
Updated on September 17, 2018