غده پشت گوش یا گره پشت گوش - آنچه دانستنش نیاز است

• مارکوس مک‎گیل، دکتر النا بیگرز
• ترجمه نادر اکبری سراوانی

بروز غده (گره، توده) در ناحیۀ پشت گوش می‎تواند علل متعددی شامل مشکلات پوست یا استخوان داشته باشد.
علل دیگر در این مورد می‎تواند شامل ورم گره‎های لنفی یا آن‎گونه که معمولاً نامیده می‎شوند "غدد لنفی"، باشد.
در اغلب موارد گره پشت گوش نگران کننده نبوده و رفع می‎شوند.

مطالب این مقاله:
• توده ("غده")در پوست پشت گوش
• گره‎های لنفی بزرگ شده در پشت گوش
• ماستوئیدیت
• چه هنگامی به پزشک مراجعه کنیم

توده ("غده") در پوست پشت گوش
تودۀ پشت گوش در ناحیۀ در سطح جمجمه ممکن است به پوست لطمه بزند. سه علت غیر سرطانی مسبب توده‎های پشت گوش عبارتند از:
• آکنه
• کیست‎های پوست
• لیپوما

تودۀ آکنه پشت گوش
اختلال پوستی شایع آکنه می‎تواند توضیح دهندۀ وجود توده در پشت گوش باشد.
در آکنه پرزهای پوست توسط سبوم مسدود می‌شود. سبوم یک مادۀ روغنی است که توسط بخش‌هایی در پایۀ موها ترشح می‎شود.
در ترکیب با سلول‎های مردۀ پوست، سبوم یک دانۀ چربی را تشکیل می‎دهد. این دانه (جوش، کورک) در ادامه و در صورت دخالت برخی باکتری‎ها ممکن است عفونی و ملتهب شود.
جوش‎های ملتهب می‎توانند بزرگ شوند. در شدیدترین شکل خود آنها توده‎هایی ایجاد می‎کنند که به نام کیست آکنه شناخته می‌شود.
اگر توده بر اثر آکنه ایجاد گردد ممکن است در صورت فشار دادن درد ایجاد کند. این احتمال وجود دارد که این توده با کیست‎ها و جوش‎های دیگر روی سر و به ویژه در ناحیۀ صورت همراه باشد.
آکنه کیستیک یک اختلال ناخوشایند است که می‎تواند به ایجاد جای زخم منجر شود. به هر جهت پزشکان می‎توانند درمان‎های مؤثری در این مورد ارائه دهند.

کیست پشت گوش
کیست ممکن است در هر جای بدن ظاهر شود. تودۀ ایجاد شده در ناحیۀ پشت گوش ممکن است کیست باشد.
کیست‎های پوست کیسه‎های کوچکی پر از مایع هستند. آنها نواحی برجستۀ گنبدی شکلی روی پوست ایجاد می‎کنند. گاهی از اوقات این کیست‎ها یک نقطۀ سیاه در رأس خود دارند که زیر عنوان "خال" شناخته می‎شود.
خال‎ها می‎توانند به آزادی در اطراف خود حرکت کنند و ثابت نیستند. هر توده‎ای که قادر به جابه‎جایی در طرفین خود نیست باید توسط دکتر معاینه شود.
کیست‎های روی جمجمه گرایشی به ظهور در اشکالی را دارند که به عنوان کیست‎های پوستی پیلار شناخته می‎شود.
دیگر کیست‎ها از سلول‎های سطح پوست تشکیل می‎شوند که به عنوان کیست‎های اپیدرموئید معروفند. در نهایت، کیست‎های سباکئوس نیز هستند که کمتر شایعند و حاوی مواد روغنی هستند.

لیپوما در ناحیۀ پشت گوش
لیپوما یکی دیگر از احتمالات مربوط به توده‌های ظاهر شده پشت گوش است. لیپوماها توده‎های چربی بی‎ضرر هستند. آنها سرطانی نیستند، بسیار به کندی رشد می‎کنند، و گسترش نمی‎یابند.
لیپوماها در دیگر قسمت‎های بدن شیوع بیشتری دارند اما امکان بروز آنها در هر نقطه‎ای در زیر پوست بدن وجود دارد.
لیپوماها در لمس نرم و کمی شبیه به خمیر نان به نظر می‎رسند. آنها به طور معمول حساس یا دردناک نیستند مگر اینکه در نواحی نزدیک به عصب فشار داده شوند.
لیپوماها شایعند اما معمولاً فقط در یک یا دو نقطه از بدن ظاهر می‎شوند. در موارد نادر این احتمال وجود دارد که مردم دچار تعداد زیادی لیپوما در نقاط مختلف بدن شوند.
توده‎های کوچک از نظر اندازه می‎توانند در حد یک نخود بوده یا در حد چند سانتی‎متر ظاهر شوند.
اگر یک توده پشت گوش سبب بروز هیچ‎گونه نگرانی بهداشتی نباشد بهتر آن است که بدون درمان به حال خود رها شود. در صورت نیاز می‎توان لیپوماها را از طریق جراحی از بدن خارج کرد.

در همین زمینه بیشتر بخوانیم:

غده یا توده پشت گردن - علل و انواع

تفاوت میان کیست و لیپوما
کیست‎ها و لیپوماها انواع مشابهی از توده‎ها هستند.
برای بیان تفاوت میان آنها می‎توان گفت که لیپوما توده‎ای است که در عمق بیشتری شکل می‌گیرد حال آنکه کیست به سطح پوست نزدیک‎تر است. لیپوماها در لمس نرم‎تر از کیست به نظر می‎رسند.

گره‎های لنفی بزرگ شده پشت گوش
گره‎های لنفی را در ناحیۀ پشت گوش می‎توان یافت. اینها بخشی از سیستم ایمنی بدن هستند که بافت‌ها را تخلیه و فیلتر می‎کنند.
اگر گره‎های لنفی در معرض مواد خارجی، برای مثال مواد ناشی از یک عفونت در نواحی مجاور، قرار گیرند، متورم می‎شوند. نام رسمی برای این فرآیند لنفادنوپاتی است.
گره‎های لنفی در عین حال به نام غدد لنفاوی نیز شناخته می‎شوند، به همان معنی که اصطلاح "تورم غدد" به شکل شایع در مورد آسیب‎های ناحیۀ گردن به کار می‎رود.
یک گره لنفی متورم می‎تواند به خودی خود فروکش کند. عفونت‎های پوست یا گوش دلایل شایع بروز تورم در این گره‎ها محسوب می‎شوند.
اگر تودۀ مزبور بیش از دو هفته دوام داشته یا با علایم گسترده‎تری همراه شود باید از سوی پزشک مورد بررسی قرار گیرد.

ماستوئیدیت
آن بخش از استخوان جمجمه که پشت گوش قرار دارد به عنوان ماستوئید شناخته می‎شود. اگر ماستوئید توسط باکتری‎ها دچار عفونت شود، این وضعیت زیر عنوان ماستوئیدیت شناخته می‎شود.
عفونت در هوافضای استخوان جایگیر می‎شود. ماستوئید دارای ساختاری شانه عسل مانند و سلول‎های هوایی است که ممکن است دچار عفونت شوند.
ماستوئیدیت در کودکان بیش از بزرگسالان شایع است.
ماستوئیدیت عفونتی جدی است که باید توسط پزشک مورد درمان قرار گیرد. ورم پشت گوش حساس و قرمز رنگ بوده و ممکن است است باعث حرکت گوش به سمت جلو شود.
دیگر علایمی که در این مورد امکان بروز دارند شامل موارد زیر است:
• ترشحات گوش و احتمالاً کاهش شنوایی
• بالا رفتن دمای بدن
• احساس ناخوشی و حالت تحریک‎پذیری
• سردرد
علت بروز ماستوئیدیت معمولاً وجود عفونتی در گوش میانی است که مورد درمان قرار نگرفته است.
ماستوئیدیت با استفاده از آنتی‎بیوتیک برای کشتن باکتری‎ها درمان می‎شود. این اختلال معمولاً پس از مراجعه به یک پزشک متخصص در بیماری‎های گوش مدیریت می‎شود.
متخصصان گوش، حلق و بینی یا اُتالارنگولوژیست‎ها می‏توانند برخی موارد را که برای تخلیۀ عفونت به جراحی نیاز دارد، درمان کنند.

چه هنگامی به پزشک مراجعه کنیم
همیشۀ اوقات در صورت بروز توده در پشت گوش مراجعه به پزشک تصمیم خوبی محسوب می‎شود. این کار بسیار ایمن‎تر از اقدام به تشخیص شخصی است.
حتی علی‎رغم برخورداری از اطلاعات مناسب خودتشخیصی شانسی برای اشتباه را در خود دارد. دکترها در عین حال در جایگاهی هستند که می‎توانند به درمان مورد تشخیص داده شده کمک کنند.
در صورت وجود موارد مندرج در زیر بررسی توده‌های پشت گوش از سوی پزشک اهمیت دارد:
• توده دردناک و قرمز رنگ بوده یا دچار ترشح است
• اگر توده در جای خود ثابت باشد یا در لمس حالت چسبندگی به خود بگیرد
• توده تغییر یا رشد می‎کند
• توده‎ای که به شکل ناگهانی بروز می‎کند
• توده‌ای که با علایم کلی‎تر ظاهر می‎شود
توده‎های زیر پوست کمتر ناشی از سرطان هستند، اما همیشه موضوع این ارزش را دارد که برای از تشخیص خارج شدن سرطان، تودۀ پشت گوش مورد بررسی پزشکی قرار گیرد.
اگر تودۀ پشت گوش تومور باشد، تشخیص کامل آن برای ایجاد بهترین شانس در درمان موفق مهم خواهد بود. اگر تودۀ زیر پوست سرطانی باشد احتمال آنکه سارکومای بافت نرم در بین باشد مطرح است.

تست و تشخیص
دکترها در مواجهه با تودۀ پشت گوش عمدتاً تشخیص را بر پایۀ بررسی و لمس توده استوار می‎کنند.
در این مورد سؤال‎هایی در بارۀ زمان بروز علایم و چگونگی بروز آنها مطرح می‎شود. پزشک در عین حال شرح حال پزشکی بیمار را نیز می‎گیرد.
اغلب توده‎های پشت گوش با معاینۀ پزشکی و گرفتن شرح حال تشخیص داده می‎شوند. به شکل کمتر شایع این احتمال وجود دارد که یک توده در پشت گوش نیاز به بررسی بیشتر داشته باشد. این بررسی بیشتر شامل گرفتن نمونه برای بررسی آزمایشگاهی یا تست‎های تصویربرداری است./

 Source:
Medical News Today
What are the lumps behind your ear?
Last reviewed Wed 9 November 2016
By Markus MacGill
Reviewed by Alana Biggers, MD, MPH