• مایو کلینیک
• ترجمه محمدقاسم رافعی
زگیل معمولی تودهای کوچک و دانه‌ای شکل است که اغلب اوقات روی انگشتان یا سطح دستها بروز میکنند. زگیلهای معمولی که در لمس زبر به نظر میرسند غالباً الگویی از نقطههای سیاه رنگ را دارند که رگهای خونی کوچک لخته شده هستند.
زگیل معمولی توسط یک ویروس ایجاد می‌شود و از طریق لمس قابل انتقال است. ممکن است از زمان قرار گرفتن پوست در معرض تماس با ویروس تا ابتلاء به زگیلهای معمولی به دو تا شش ماه زمان نیاز باشد. زگیلهای معمولی به طور معمول بی‌ضررند و در نهایت خود به خود از بین میروند. اما بسیاری از مردم گزینۀ برداشتن آنهارا انتخاب میکنند چون این زگیلها را آزار دهنده یا مایۀ شرمندگی میبینند.
[مطالب این مقاله:]
• علایم
• علل
• تشخیص
• درمان
علایم زگیل معمولی
زگیلهای معمولی به طور معمول روی انگشتان و سطح دست بروز میکنند و ممکن است:
• برآمدگیهای کوچک، گوشتی و دانه‌ای شکل باشند
• به رنگهای گوشتی، سفید، صورتی یا برنزی بروز کنند
• در لمس زبر احساس شوند
• ریزشی شامل نقاط سیاه رنگ داشته باشند
چه هنگامی به دکتر مراجعه کنیم
برای بررسی زگیلهای معمولی به پزشک مراجعه کنید اگر:
• زگیلها دردناک باشند یا تغییر رنگ دهند
• شما در مورد درمان زگیلها اقدام کردهاید اما آنها همچنان ادامه دارند، گسترش یافتهاند یا برگشتهاند
• تودهها آزار دهنده هستند یا در فعالیتهای روزمره زندگی اختلال ایجاد میکنند
• در مورد ماهیت تودهها و زگیل بودن آنها مطمئن نیستید
• شما در سنین بزرگسالی هستید و دچار تعداد زیادی زگیل شدهاید که این نشان دهندۀ سوء عملکرد سیستم ایمنی بدن است
علل زگیل معمولی
زگیلهای معمولی به علت پاپیلوماویروس انسانی (HPV) ایجاد می‌شوند. این ویروس بسیار شایع است و 150 نوع مختلف دارد، اما تعداد اندکی از آنها باعث ایجاد زگیل در دست می‌شوند. برخی گونههای HPV از طریق تماس جنسی منتقل می‌گردند. در هر حال اغلب اشکال این ویروس از طریق تماس پوستی یا استفادۀ مشترک از اشیاء مثل حوله و وسایل حمام منتقل می‌شوند. ویروس مزبور به طور معمول از طریق شکافها و پارگیها موجود در پوست یا ناخن یا خراش پوستی منتقل می‌گردند. گاز گرفتن ناخنها نیز می‌تواند باعث شود که زگیلها روی نوک انگشتان و اطراف ناخن گسترش پیدا کنند.
سیستم ایمنی هر فردی نسبت به HPV به شکل متفاوتی پاسخ میدهد بنابراین تمامی افرادی که در معرض تماس با این ویروس قرار میگیرند دچار زگیل نمیشوند.
ریسک فاکتورها
مردم در معرض ریسک بالای ابتلاء به زگیلهای معمولی شامل موارد زیرند:
• کودکان و بزرگسالان جوان، زیرا بدن آنان ممکن است هنوز ایمنی لازم را در برابر ویروس مزبور ایجاد نکرده باشد
• مردم دچار ضعف سیستم ایمنی، مثل افراد مبتلا به HIV/AIDS یا مردمی که سابقۀ پیوند اعضاء دارند
پیشگیری از زگیل معمولی
برای کاهش ریسک ابتلا به زگیلهای معمولی:
• از تماس مستقیم با زگیلها خودداری کنید. این موضوع شامل زگیلهای خود شما نیز می‌شود.
• زگیلها را نکنید. کندن آنها ممکن است به گسترش زگیل منجر شود.
• از همان ناخنگیر، سوهان یا سنگ پایی که برای بخش دچار زگیل استفاده میکنید برای پوست و ناخن سالم خویش استفاده نکنید.
• ناخنهای خود را نجوید. احتمال بروز زگیلها در پوست آسیب دیده بیشتر است. جویدن پوست اطراف ناخن انگشتان راه را به روی ویروس باز میکند.
• از ناخن با احتیاط مراقبت کنید و از سابیدن، گرفتن یا اصلاح کردن نواحی دچار زگیل خودداری نمایید. اگر ناچارید کار اصلاح کنید از ریش‌تراش برقی استفاده کنید.
تشخیص زگیل معمولی
در اغلب موارد پزشک می‌تواند با استفاده از یکی از تکنیکهای زیر یا تعداد بیشتری از آنها زگیلهای عادی را تشخیص دهد.
• معاینه زگیل
• خراشیدن لایۀ رویی زگیل برای بررسی نشانههای تیرگی، نقاط مشخص کنندۀ رگهای خونی لخته شده که معمولاً با زگیلها همراه هستند.
• برداشتن یک بخش کوچک زگیل و ارسال آن به آزمایشگاه برای آنالیز تا دیگر انواع تودههای پوستی از تشخیص خارج گردد.
درمان زگیل معمولی
اغلب موارد زگیلهای معمولی بدون درمان و خود به خود از بین میروند، اگرچه این موضوع ممکن است به 1 تا 2 سال زمان نیاز داشته باشد و در این فاصله زگیل دیگری در نزدیکی قبلی ظاهر شود. برخی از مردم ترجیح می‌دهند که برای درمان زگیل خود به پزشک مراجعه کنند زیرا درمانهای خانگی در این مورد کارآیی نداشتهاند، یا زگیلها آزار دهنده بودهاند و یا گسترش یافته و باعث ایجاد نگرانیهای زیبایی شناختی شدهاند.
هدف درمان زگیل از بین بردن آن، تحریک سیستم ایمنی برای مقابله با ویروس، یا هر دو مورد است. درمان ممکن است به هفتهها یا ماهها زمان نیاز داشته باشد. حتی در صورت درمان زگیلها گرایشی به گسترش یا بازگشت از خود نشان می‌دهند. پزشکان درمان را اغلب با اتکاء به کمدردترین روش‌ها آغاز میکنند به ویژه اگر موضوع درمان کودکان در میان باشد.
بر مبنای محل شکلگیری زگیل، علایم مبتلابۀ فرد و ترجیحات وی پزشک به یکی از رویکردهای ذکر شده در ادامه روی خواهد آورد. این روش‌ها گاهی از اوقات در ترکیب با درمانهای خانگی مثل استفاده از اسید سالیسیلیک به کار میروند.
• داروی لایهبردار قویتر (اسید سالیسیلیک). داروهای نسخه‌ای قوی دارای سالیسیلیک اسید از طریق برداشتن لایههای زگیل به صورت مرحله به مرحله عمل میکنند. مطالعات نشان دادهاند که میزان اثربخشی اسید سالیسیلیک در ترکیب با فریز کردن بیشتر است.
• فریز کردن (کرایوتراپی). درمان فریز کردن در مطب پزشک انجام شده و شامل تحویل نیتروژن مایع به زگیل است. فریز کردن از طریق ایجاد یک تاول در زیر و اطراف زگیل عمل میکند. سپس بافت مرده در طول یک هفته یا بیشتر از پوست جدا می‌شود. این روش در عین حال می‌تواند سیستم ایمنی را برای مقابله با ویروس تحریک کند. مردم احتمالاً در مورد این نوع درمان به تکرار آن نیاز خواهند داشت.
عوارض جانبی کرایوتراپی شامل درد، تاول زدن و تغییر رنگ پوست در نواحی مورد درمان است. از آنجا که این روش می‌تواند با درد توأم باشد، از آن به طور معمول برای درمان کودکان خردسال استفاده نمیشود.
• دیگر اسیدها. اگر سالیسیلیک اسید یا فریز کردن کارآیی نداشته باشد، دکتر ممکن است اسید تریکلورااستیک را در این مورد امتحان کند. در این روش، پزشک نخست ناحیۀ بروز زگیل را اصلاح کرده و سپس اسید را به روی ناحیه میمالد. این درمان به تکرار به صورت هفتگی یا بیشتر نیاز دارد. عوارض جانبی در این مورد شامل سوختگی و حالت سوزش است.
• جراحی کوچک. پزشک ممکن است بافت آزاردهنده را جراحی کند. احتمال بروز جای زخم در محل جراحی وجود دارد.
• درمان لیزر. درمان با لیزر عروق کوچک خونی را میسوزاند. بافت عفونی شده در نهایت از بن میرود و زگیل میافتد. شواهد مربوط به کارآیی این روش محدود است و روش مزبور می‌تواند سبب ایجاد درد و جالی زخم شود.
سبک زندگی و مداوای خانگی
مداوای خانگی اغلب در رفع زگیلهای معمولی مفید است. مگر در شرایط ابتلاء به اختلال سیستم ایمنی یا دیابت مردم می‌توانند روشهای زیر را در این مورد امتحان کنند:
• داروی لایهبردار (اسید سالیسیلیک). محصولات لایهبردار غیر نسخه‌ای مثل اسید سالیسیلیک به صورت پچ، پماد، پد و مایع در دسترس است. در مورد زگیلهای معمولی مردم باید در پی محلولهای اسید سالیسیلیک 17 درصد باشند. این محصولات به طور معمول به صورت روزانه به مدت یک هفته استفاده می‌شوند. برای دستیابی به بهترین نتیجه زگیل را در آب گرم به مدت چند دقیقه پیش از استفاده از دارو خیس دهید. پوستهای مرده را با موچین یا سنگ پا برداشته و دور بریزید.
اگر پوست بیش از حد تحریک شده باشد، میزان استفاده از این روش برای درمان زگیل را کاهش دهید. در صورتی که فرد دچار زگیل باردار باشد باید پیش از استفاده از محلول اسیدی با پزشک مشورت کند.
• فریز کردن. برخی محصولات نیتروژن مایع به صورت مایع یا اسپری غیر نسخه‌ای در دسترس هستند.
• نوار زگیل. زگیل را با نوار زگیل نقره به مدت 6 روز بپوشانید. سپس آن را در آب خیس دهید و به نرمی بافت مرده را با استفاده از موچین یا زگیلهای معمولی یک بار مصرف بردارید. به مدت 12 ساعت زگیل را به حال خود رها کنید و فرآیند بالا را تا زمان رفع کامل زگیل ادامه دهید.
نتایج مطالعات در مورد اثربخشی این روش چه به صورت استفادۀ منفرد چه در ترکیب با روشهای دیگر متناقض بودهاند./
نظرات (0)