ریزش موی ابرو - آنچه دانستنش نیاز است

• علل ریزش موی ابرو
• درمان و مداوا
• تشخیص ریزش موی ابرو
• چه زمانی به دکتر مراجعه کنیم
• خلاصه

عوامل متعدد شامل عدم تعادل هورمونی، رژیم غذایی و برخی اختلالات پوست می‌توانند باعث ریزش موی ابرو [ریزش ابرو] شوند. تعیین علت ریزش ابرو می‌تواند به یافتن درمان مناسب در این مورد کمک کند.
ریزش موی ابرو که نام پزشکی آن هیپوتریکوسیس ابرو، یا مداروسیس ابرو است، می‌تواند هم مردان و هم زنان را مبتلاء کند.
مردم ممکن است متوجه ریزش ابرو در یک طرف یا هر دو طرف شوند. دیگر علایم در این مورد می‌تواند شامل خارش، خشکی پوست، و ریزش مو یا تنک شدن مو در دیگر قسمت‌های بدن باشد.

علل ریزش موی ابرو
در ادامه این مقاله به علل محتمل ریزش موی ابرو پرداخته خواهد شد.

فرآیند نرمال پیری
وقتی مردم پا به سن می‌گذارند ممکن است متوجه تنک شدن یا ریزش مو در سر، ابروها، مژه‎ها و دیگر قسمت‌های بدن خود شوند.
به مرور زمان تولید برخی فولیکول‌های مو متوقف و تارهای مو نازک‌تر می‌شود. مو در عین حال شروع به از دست دادن رنگ خود کرده سفید یا خاکستری می‌گردد.
این نوع ریزش مو بخشی نرمال از سالخوردگی است.

عدم تعادل هورمونی
عدم تعادل هورمون‌های تیروئیدی می‌تواند سبب ریزش تار موی ابرو شود. این مورد به اختلالات زیر مرتبط می‌شود:
• هیپرتیروئیدیسم، اختلالی که در آن بدن به میزان بیش از حد هورمون تیروئید تولید می‌کند
• هیپوتیروئیدسم، که در آن بدن به اندازه کافی هورمون تیروئید تولید نمی‌کند
هر دو نوع عدم تعادل تیروئید با ریزش موی ابرو مرتبطند. به ویژه در هیپوتیروئیدیسم شخص ممکن است متوجه ریزش یک سوم قسمت بیرونی موی ابرو شود، که نازک‌‌ترین قسمت ابرو است که به سمت گوش امتداد می‌یابد.
دیگر علایم اختلالات تیروئید شامل موارد زیر است:
• خشکی پوست، رنگ‌پریدگی پوست، یا پوست مرطوب و مخملی
• ورم گردن (گواتر)
• موی خشک، جعد برداشته و شکننده
• خشکی و خارش جمجمه
• زمختی، خشکی و شکنندگی ناخن
ریزش موی مرتبط به تیروئید معمولاً موقتی است، و مو باید پس از برگشت سطح هورمون‌های تیروئیدی به میزان نرمال به پرپشتی معمول خود برگردد.
برای تجدید تعادل هورمون‌های تیروئیدی پزشکان ممکن است دارو تجویز کنند.

اختلالات خودایمنی
بیماری خودایمنی زمانی ایجاد می‌شوند که سیستم ایمنی به اشتباه سلول‌های خود بدن را هدف حمله قرار می‌دهد. سیستم ایمنی ممکن است به سلول‌های سالمی که باعث تقویت رشد مو می‌شوند حمله کند. این وضعیت می‌تواند به نازک شدن مو، ایجاد لکه‌های دچار ریزش مو یا کاهش مو منجر شود.
اختلالات خودایمنی منجر به ریزش مو عبارتند از:
• آلوپسی اریتا، اختلالی که سبب ایجاد لکه‌های دچار ریزش مو بر روی سر و دیگر نواحی بدن می‌شود، که این می‌تواند شامل ابرو هم باشد
• آلوپسی فیبروز شدن جلوی، شکلی از آلوپسی یا طاسی که عمدتاً پس از یائسگی در زنان ایجاد می‌شود. در میان حدود 39 درصد موارد ریزش موی ابرو پیش از ریزش مو در قسمت جمجمه اتفاق می‌افتد
• لوپوس اریتماتوس دیسکوئید، اختلال خودایمنی مزمنی که سبب زخم‌های پوستی، جراحت و ریزش موی صورت و ابرو می‌شود

اختلالات پوست
پوست سالم برای موی سالم اهمیت دارد. دلیلش آن است که مو به طور مستقیم از فولیکول‌های درون پوست رشد می‌کند.
برخی اختلالات پوست می‌توانند سبب ایجاد راش‌های خارش‌دار و ورآمده پوستی شوند. مردم ممکن است بر اثر التهاب پوست، خشکی پوست، و مالش یا خارش ناحیه اطراف ابرو دچار ریزش موی ابرو شوند.
اختلالات پوستی شایع که می‌توانند سبب ایجاد راش‌های خارش‌دار و ریزش موی ابرو شوند عبارتند از:
• درماتیت اتوپیک
• پسوریازیس
• درماتیت سبورئیک

کمبود تعذیه
غذایی که مردم می‌خورند تأثیری تعیین کننده بر سلامت پوست و موی آنان دارد. بدن برای رشد موی سالم نیاز به برخی مواد مغذی دارد.
کمبودهای غذایی تشریح شده در زیر می‌توانند سبب ریزش موی ابرو شوند:
کمبود اسید چرب. بر مبنای یک مطالعه مروری در سال 2017، کمبود اسیدهای چرب - موجود در ماهی، آجیل‌ها و دانه‌های خوراکی - در بدن می‌تواند سبب ریزش موی ابرو شود.
کمبود بیوتین. عدم دریافت بیوتین کافی می‌تواند سبب نازک شدن مو و ریزش موی بدن شود. اگرچه بیوتین یک مکمل رشد موی عامه‌پسند است شواهد اندکی در حمایت از اثربخشی آن وجود دارد.
کمبود زینک. فقدان زینک می‌تواند به ریزش مو منجر شود. نویسندگان یک مطالعه مروری می‌گویند که مکمل زینک می‌تواند به رشد مجدد مو در مردم دچار این کمبود کمک کند.

اثرات جانبی داروها
برخی داروها به عنوان یک عارضه جانبی باعث ریزش مو می‌شوند، که این می‌تواند دچار ابروها نیز بشود. بعضی از این داروها عبارتند از:
• اسیترتین، یک داروی رتینوئید که مردم برای برخی اختلالات پوستی مثل پسوریازیس استفاده می‌کنند
• داروهای شیمی درمانی برای سرطان
• اسید والپروئیک، یک داروی ضد تشنج که برای درمان تشنج و اختلال دوقطبی استفاده می‌شود

اختلالات ژنتیکی
اگرچه مورد کمتر شایعی است، برخی اختلالات ژنتیکی شامل موارد زیر می‎توانند به ریزش موی ابرو منجر شوند:
• دیسپلازی اکتودرمال. دیسپلازی اکتودرمال شامل گروهی از اختلالات پوست، مو، ناخن و دندان است. آنها در عین حال می‌توانند باعث کم‌پشت شدن یا ریزش مو در قسمت ابرو، مژه و دیگر قسمت‌های بدن شوند.
• سندرم نیتریتون. این بیماری به پوست، مو و سیستم ایمنی آسیب می‌زند. سندرم نیتریتون سبب شکنندگی و به آسانی شکسته شدن "بامبوی مو" می‌شود. این اختلال گرایشی به بروز به شکل مادرزادی از خود نشان می‌دهد.

علل دیگر
علل کمتر شایع ریزش موی ابرو شامل موارد زیر است:
• اشعه درمانی
• امیلوئیدوز
• سارکوئیدوز
• سوختگی شیمیایی
• تریکوتیلومانیا، نوعی اختلال کشیدن مو
• کارسینوم سلول بازال
• مایکوزیس فونگوئیدوز فولیکوتروپیک
• کارسینوم سلول سنگفرشی
• سیفلیس
• جذام (لپروسی)

درمان و مداوا
قدم اول برای مقابله با ریزش موی ابرو مشورت با دکتر برای شناسایی علت ریزش مو است. در ادامه به درمان‎های رایج برای ریزش موی ابرو پرداخته خواهد شد.

بیماتوپراست 0.03 درصد
این دارو که دارای تأییدیه FDA برای کمک به رشد مجدد مژه است، نوعی داروی موضعی است که مردم به طور مستقیم بر روی مژه‌ها می‌مالند. چندین مطالعه به این نتیجه رسیده‌اند که استفاده از بیماتوپراست به صورت روزانه می‌تواند نتایج نویدبخشی به همراه داشته باشد.
یک مطالعه موردی به تشریح مورد خانمی می‌پردازد که با استفاده از محلول 0.03 درصد بیماتوپراست به صورت روزانه به نتایج "عالی و رشد مداوم ابروها" رسید.
عوارض جانبی بیماتوپراست 0.03 درصد شامل موارد زیر است:
• درماتیت تماسی
• بیش‌رنگدانگی پوست
• خارش پوست

کورتیکوستروئیدها
استفاده از کرم‎ها یا پمادهای استروئیدی می‌تواند روند ریزش مو را کُند کند. بر مبنای اعلام "بنیاد ملی آلوپسی آریتا" (NAAF) مطالعات بهبود رشد مجدد مو را به میزان 25 درصد در هنگام استفاده از کورتیکوستروئیدهای موضعی قوی نشان داده‌اند.
مردم همچنین می‌توانند تزریق‌های کورتیکوستروئید را برای تحریک رشد مو استفاده کنند. دکترها اغلب این تزریق‌ها را برای کمک به درمان آلوپسی آریتا انجام می‌دهند. NAAF می‌گوید که مردم در طول 4 هفته درمان به این روش شاهد رشد مو خواهند بود.

مینوکسیدیل
مردم اغلب برای درمان آلوپسی آریتا از ترکیب مینوکسیدیل و کورتیکوستروئیدها استفاده می‌کنند.
وقتی کسی از محلول مینوکسیدیل 5 درصد به صورت موضعی دو بار در هر روز استفاده می‌کند، این محلول دارای حداقل اثربخشی است. ترکیب با کورتیکوستروئیدها برای رسیدن به نتایج بهتر می‌تواند کمک کننده باشد.

پیوند مو یا میکروبلیدینگ
گزینه دیگر پیوند مو یا میکروبلیدینگ است. این روش باعث رشد مجدد مو نمی‌شود اما می‎تواند به ابروها نمای پرپشت‌تری بدهد.

تشخیص ریزش موی ابرو
پزشکان می‌توانند طیفی از تست‌ها را برای تشخیص ابتلاء فرد به ریزش موی ابرو مورد استفاده قرار دهند.
پزشک ابتدا در مورد علایم، مدت آنها، و تاریخچه خانوادگی اختلالات ریزش مو سؤال می‌کند. پزشک همچنین در مورد رژیم غذایی و عوامل دیگر سؤال می‌نماید.
تریکوسکپی، که در طول آن پزشک از نزدیک موی ابرو را بررسی می‌کند، به تشخیص آلوپسی آریتا و آلوپسی فیبروز دهنده جلوی کمک می‌نماید. شکل دقیق موها می‌تواند به پزشک در تعیین ابتلاء شخص به آلوپسی کمک کند. در آلوپسی فیبروز دهنده جلوی، در عین حال ممکن است لکه‌های سفید وجود داشته باشد.
در عین حال ممکن است پزشک انجام تست‌های T3 و T4 هورمون‌های تیروئیدی را در دستور کار قرار دهد که عدم تعادل‌های هورمونی مسبب ریزش ابرو را نشان می‌دهند.

چه هنگامی به دکتر مراجعه کنیم
در صورت مواجه شدن با ریزش ناگهانی یا غیر منتظره مو در ناحیه ابرو یا نقاط دیگر بدن مردم می‌توانند به پزشک مراجعه کنند.
پزشک می‌تواند علت ریزش مو را تشخیص دهد، اختلالات سلامت احتمالی مثل عدم تعادل هورمونی را آزمایش کند، و توصیه‌های لازم در مورد بهترین درمان برای رشد مجدد مو را ارائه دهد.

خلاصه
برای ریزش موی ابرو علل متعددی می‌تواند دخالت داشته باشد. این اختلال ممکن است بر اثر عدم تعادل هورمونی، اختلالات پوست، کمبودهای غذایی یا مصرف برخی داروها رخ دهد.
در بسیاری موارد مشخص شدن علت به فرد امکان رشد مجدد مو را می‌دهد. داروهای موضعی و اقدامات زیبایی می‌توانند به تجدید توده مو منجر شوند./

• ادرین استینتون، دکتر سینتیا کاب
• ترجمه پریسا شعله‌دوست

Source:
Medical News Today
What to know about eyebrow hair loss
Last reviewed Fri 7 June 2019
By Adrienne Stinson
Reviewed by Cynthia Cobb, APRN