ریزش مو در زنان - روش‌های درمان و داروها

• مینوکسیدیل
• نور درمانی
• کتوکونازول
• کورتیکوستروئیدها
• پلاسمای غنی از پلاکت
• هورمون درمانی
• پیوند مو
• استفاده از شامپوهای ریزش مو
• برنامه غذایی غنی
• ماساژ جمجمه
• علل ریزش مو در زنان
• مقابله با ریزش مو
• خلاصه

ریزش مو در زنان به دلایل مختلف شامل ژنتیک، تغییرات سطح هورمون یا به عنوان بخشی از فرآیند طبیعی پیری رخ می‌دهد.
گزینه‌های درمانی مختلفی شامل داروهای موضعی مثل روگین برای ریزش مو در زنان در دسترس است. دیگر گزینه‌ها شامل نوردرمانی، هورمون درمانی یا در برخی موارد پیوند مو می‌شود.
خوردن غذاهای سالم و داشتن سبک سالم زندگی نیز می‌توانند به سالم نگه داشتن مو کمک کنند.

1. مینوکسیدیل
FDA مینوکسیدیل را برای درمان ریزش مو تأیید کرده است. این دارو زیر نام روگین و نیز دیگر برندهای ژنریک به فروش می‌رسد، و مردم می‌توانند مینوکسیدیل موضعی غیر نسخه‌ای را خریداری کنند. مینوکسیدیل برای استفاده در زنان و نیز مردان ایمن است و مردم خبر از رضایت بالای خود بر اثر استفاده از آن می‌دهند.
مینوکسیدیل رشد موها را تحریک می‌کند و می‌تواند چرخه رشد مو را افزایش دهد. این دارو می‌تواند به پرپشت شدن مو منجر شود و نمای ظاهر لکه‌های طاسی یا زیاد شدن فرق سر را کاهش دهد.
داروهای مینوکسیدیل در دو غلظت مختلف در دسترسند: محلول 2 درصد برای رسیدن به بهترین نتیجه نیاز به دو بار استفاده در روز دارد حال آنکه محلول یا فوم 5 درصد باید یک بار در روز مورد استفاده قرار گیرد.
اگرچه به شکل غریزی مردم ممکن است به استفاده از محلول قوی‌تر رو بیاورند، این مورد الزامی نیست. مطالعات منتشر شده در "ژورنال بین‌المللی درماتولوژی زنان" و "ژورنال آکادمی آمریکایی درماتولوژی" پی برده‌اند که مینوکسیدیل 2 درصد برای زنان دچار آلوپسی اندروژنتیک یا الگوی طاسی مؤثر بوده‌اند.
اگر استفاده از مینوکسیدیل با موفقیت همراه باشد شخص باید مصرف آن را به شکل نامحدود ادامه دهد. وقتی کسی استفاده از این دارو را متوقف می‌کند، موهایی که برای رشد به این دارو وابسته شده‌اند ممکن است در طول شش ماه ریزش کنند.
عوارض جانبی ناشی از مینوکسیدیل ناشایع و به طور معمول خفیفند. برخی زنان ممکن است دچار تحریک‌پذیری یا واکنش آلرژیک به ترکیبات موجود در داروی مزبور مثل الکل یا پروپیلین گلیکول شوند. تعویض فورمولاسیون یا تغییر برند مورد استفاده می‌تواند علایم را کاهش دهد.
برخی زنان نیز ممکن است در ابتدای استفاده از مینوکسیدیل دچار افزایش میزان ریزش مو شوند. این عارضه معمولاً پس از گذشت چند ماه از آغاز مصرف دارو و زمانی که مو تقویت می‌شود، برطرف می‌گردد.
به علاوه، کاربرد نادرست دارو یا مالیدن آن به پیشانی یا گردن می‌تواند سبب رشد مو در این نواحی از بدن شود. برای پیشگیری از این عوارض جانبی مردم باید مینوکسیدیل را صرفاً به جمجمه بمالند.

2. نور درمانی
نوردرمانی کم-توان ممکن است به خودی خود برای درمان ریزش مو کافی نباشد، اما می‌تواند به عنوان تقویت کننده اثرات دیگر درمان‌های ریزش مو مثل مینوکسیدیل عمل کند.
آزمون بالینی انتشار یافته در "ژورنال هندی درماتولوژی، بیماری‌های آمیزشی و لپرولوژی" پی برده است که در مقایسه با گروه کنترل، افزودن نوردرمانی به داروی 5 درصد مینوکسیدیل برای درمان آلوپسی اندروژنتیک به بهبود ریکاوری موها و خشنودی کلی نمونه‌ها از درمان خود کمک کرده است.
محققان برای کمک به تقویت این یافته‌ها نیاز به انجام تحقیق بیشتری دارند.

3. کتوکونازول
داروی کتوکونازول در برخی موارد مثل آلوپسی اندروژنتیک، که در آن التهاب فولیکول‌های مو عامل تقویت ریزش مو هستند، ممکن است برای درمان ریزش مو مفید باشد.
یک مرور ارسال شده برای "ژورنال بین‌المللی درماتولوژی زنان" می‌نویسد که کتوکونازول موضعی می‌تواند به کاهش التهاب و بهبود قوام و نمای ظاهر مو کمک کند.
کتوکونازول به صورت شامپو در دسترس است. نیزورال شناخته‌ترین برند آن محسوب می‌شود. نیزورال دارای غلظت کمی از کتوکونازول است اما غلظت‌های قوی‌تر دارو را باید با نسخه پزشک تهیه کرد.

4. کورتیکوستروئیدها
برخی زنان نیز ممکن است به تزریق کورتیکوستروئیدها جواب دهند. پزشکان از این دارو فقط در صورت لزوم، برای اختلالاتی مثل آلوپسی اریه‌تا، استفاده می‌کنند. آلوپسی اریه‌تا باعث ریزش تصادفی مو به صورت لکه‌های طاسی در قسمت‌های مختلف سر می‌شود.
بر مبنای اعلام "بنیاد ملی آلوپسی اریه‌تا" تزریق کورتیکوستروئیدها به شکل مستقیم در لکه‌های ایجاد شده بر اثر طاسی باعث تحریک رشد موهای تازه می‌شود. به هر حال، این کار نمی‌تواند مانع از ریزش دیگر موها شود. کورتیکوستروئیدهای موضعی، که به صورت کرم، لوسیون، و دیگر ترکیبات در دسترسند نیز می‌توانند ریزش مو را کاهش دهند.

5. پلاسمای غنی از پلاکت
شواهد اولیه حاکی از آنند که تزریق پلاسمای غنی از پلاکت نیز ممکن است برای کاهش ریزش مو مفید باشد. تزریق پلاسمای غنی شده شامل گرفتن خون از شخص، جدا کردن پلاسمای غنی از پلاکت از خون، و تزریق آن به جمجمه در نواحی آسیب دیده است. این کار به تسریع ترمیم کمک می‌کند.
یک مرور جدید در "جراحی پلاستیک زیبایی" می‌نویسد که بیشتر مطالعات عنوانگر آنند که این درمان ریزش مو را کاهش داده و تراکم مو را افزایش می‌دهد و قطر تار مو را اضافه می‌کند.
به هر حال از آنجا که اکثر مطالعات انجام شده تا به امروز دارای حجم بسیار کم نمونه بوده‌اند، مرور مورد اشاره برای کاربرد پلاسمای غنی از پلاکت برای آلوپسی اندروژنتیک درخواست تحقیق بیشتر را مطرح می‌کند.

6. هورمون درمانی
اگر عدم تعادل هورمونی، برای مثال بر اثر یائسگی، عامل ریزش مو باشد، پزشکان ممکن است برخی انواع هورمون درمانی را برای رفع مشکل توصیه کنند.
برخی داروهای محتمل در این مورد شامل قرص‌های کنترل بارداری و درمان جایگزینی هورمون برای استروژن یا پروژسترون است.
دیگر احتمالات شامل داروهای ضد اندروژن مثل اسپیرونولاکتون است. اندروژن‌ها و هورمون‌هایی که می‌توانند باعث سرعت گرفتن ریزش مو در برخی زنان شوند، مشخصاً زنان دچار سندرم تخمدان پلی‌کیستیک، که به طور معمول اندروژن بیشتری تولید می‌کنند.
ضد اندروژن‌ها می‌توانند تولید اندروژن را متوقف و از ریزش مو پیشگیری کنند. این داروها ممکن است باعث بروز عوارض جانبی شوند، بنابراین همیشه باید با پزشک در مورد آنچه در پیش است و نیز مناسب بودن ضد اندروژن‌ها مشورت شود.

7. پیوند مو
در برخی موارد که شخص به دیگر انواع درمان خوب جواب نمی‌دهد پزشکان ممکن است پیوند مو را توصیه کنند. پیوند مو شامل برداشتن تکه‌های کوچکی از جمجمه و افزودن آن به نواحی دچار طاسی برای افزایش میزان مو در این نواحی به شکل طبیعی است. درمان پیوند مو ممکن است پرهزینه‌تر از دیگر درمان‌ها بوده و برای تمامی افراد مناسب نباشد.

8. استفاده از شامپوهای ریزش مو
برخی موارد خفیف ریزش مو ممکن است بر اثر انسداد پرزها بر روی جمجمه باشد. استفاده از شامپوهای طبی طراحی شده برای تمیز کردن منافذ جمجمه از سلول‌های مرده ممکن است به تقویت موی سالم کمک کند. این روش ممکن است برای از بین رفتن نشانه‌های خفیف ریزش مو مفید باشد.

9. برنامه غذایی غنی
برخوردار بودن از رژیم غذایی غنی از مواد مغذی باعث تقویت رشد موی نرمال نیز می‌شود. به طور معمول یک برنامه غذایی شامل طیفی گسترده از غذاها شامل انواع مختلف میوه و سبزی است. این غذاها بسیاری مواد مغذی ضروری را برای بدن تأمین می‌کنند که باعث کمک به سلامت پوست و مو می‌شوند.
میزان آهن نیز ممکن است نقشی در سلامت مو داشته باشد. زنان دچار ریزش مو می‌توانند برای انجام تست خون در راستای بررسی احتمال دچار بودن به کمبود آهن به پزشک مراجعه کنند. احتمال آن هست که پزشک رژیم غذایی غنی از آهن یا مکمل آهن را توصیه کند.

10. ماساژ جمجمه
ماساژ دادن جمجمه می‌تواند باعث افزایش گردش خون در ناحیه جمجمه شود و به تمیز کردن جمجه از شوره کمک کند. این کار به سلامت فولیکول‌های مو کمک خواهد کرد.

علل ریزش مو در زنان
شایع‌ترین علت ریزش مو در زنان آلوپسی اندروژنیک است، که ارتباطی نیرومند با ویژگی‌های ژنتیکی دارد که در نسل‌های مختلف خانواده‌ها ادامه می‌یابند.
بر مبنای اعلام "ژورنال بین‌المللی درماتولوژی زنان"، ریزش مو بر اثر آلوپسی اندروژنتیک ممکن است در سنین جوانی شروع شود. برخی زنان ممکن است در اواخر دوره نوجوانی یا اوایل سال‌های بیست زندگی دچار ریزش مو شوند، اگرچه این روند در اغلب زنان تا پیش از سال‌های 40 زندگی یا بالاتر شروع نمی‌شود.
هم مردان و هم زنان ممکن است دچار آلوپسی اندروژنتیک شوند، اما نوع بروز این اختلال در آنان متفاوت است. در مردان گرایشی به کم‌پشت شدن موی فرق یا ایجاد لکه‌های طاسی در فرق سر دیده می‌شود حال آنکه علایم در زنان متفاوت است.
در زنان فرق در قسمت مرکز مو اغلب بیشتر مشخص یا عریض‌تر می‌گردد. زنان ممکن است در عین حال دچار کم‌پشت شدن موی سر شوند، و مو ممکن است در کل نازک‌تر شده یا وصله وصله به نظر برسد.
این علایم ناشی از نازک شدن هر تار مو است. موها در عین حال دچار کوتاهی چرخه مو می‌شوند و صرفاً در یک بازه زمانی کوتاه‌تر روی سر دوام می‌آورند.
الگوی ریزش مو در زنان یک اختلال پیشرونده است. زنان در ابتدا ممکن است صرفاً متوجه بروز افزایشی جزئی در فضای فرق سر خود شوند اما وقتی علایم پیشرفت می‌کنند، آنگاه حالت مشهودتری به خود خواهند گرفت.
دیگر اشکال آلوپسی، مثل آلوپسی اریه‌تا، ممکن است باعث ایجاد یک لکه طاسی یا بیشتر یا طاسی کامل شوند.
عوامل دیگری مثل اختلالات التهابی که به جمجمه و عدم تعادل هورمونی تأثیر می‌گذارند ممکن است در ریزش مو نقش داشته باشند. در صورت عدم پاسخ شخص به درمان‌های معمول پزشکان ممکن است این عوامل محتمل را مورد بررسی قرار دهند.

مقابله با ریزش مو
اگرچه ریزش مو در سنین پایین ممکن است نگران کننده باشد، این اختلال برای مردم در هر سنی یک واقعیت است. یک مطالعه در "ژورنال هندی درماتولوژی، ونرولوژی و لپرولوژی" می‌نویسد که تا 75 درصد زنان تا سن 65 سالگی بر اثر آلوپسی اندروژنتیک دچار ریزش مو می‌شوند.
در حالی که بسیاری از زنان در زمان جوانی به دنبال یافتن راهی برای درمان ریزش مو هستند، در مقطعی از زندگی، اغلب مردم به عنوان یک بخش طبیعی در زندگی انسان دچار ریزش مو می‌شوند.
برخی از مردم ممکن است از کلاه یا کلاه‌گیس به عنوان سرپوشی برای ریزش مو استفاده کنند. دیگران از روش‌های دیگری که باعث کاهش نمای ظاهی ریزش مو در آنان می‌شود استفاده می‌کنند.

خلاصه
ریزش مو هم مردان و هم زنان را درگیر می‌کند. ریزش مو در زنان ممکن است بر اثر طیفی از علل اتفاق بیفتد با وجودی که شایع‌ترین علت آن آلوپسی اندروژنتیک است.
انواع درمان برای ریزش مو در زنان در دسترس است که از جمله آنها می‌توان داروهای غیر نسخه‌ای را نام برد که عموماً مؤثرند. هر کسی که دچار ریزش مو باشد باید به پزشک مراجعه کند که قادر است تا علل زیربنایی ریزش مو را شناسایی کند.
اگر پزشک ظن به آن داشته باشد که علت زیربنایی دیگری در میان است یا شخص دچار ریزش مو به داروهای غیر نسخه‌ای جواب نمی‌دهد، گزینه‌های درمانی دیگری را در دستور کار قرار خواهد داد./

• دکتر سینتیا کاب، جون جانسون
• ترجمه هستی فراست‌فر

Source:
Medical News Today
How to treat female hair loss
Medically reviewed by Cynthia Cobb, APRN
On December 2, 2019
New —
Written by Jon Johnson