پروریگو ندولاریس و چرخه معیوب خارش - خاراندن

• علایم پروریگو ندولاریس
• درمان پروریگو ندولاریس
• علل پروریگو ندولاریس
• درمان‌های جدیدتر برای پروریگو ندولاریس
• ایده‌های دیگری برای مدیریت پروریگو ندولاریس
• پیشگیری از پروریگو ندولاریس
• پیام همراه

پروریگو ندولاریس یک راش پوستی بسیار خارش‌آور است. برآمدگی‌های پروریگو ندولاریس روی پوست ممکن است در ابعاد بسیار کوچک تا برآمدگی‌هایی با قطر حدود 1.2 سانتی‌متر ظاهر شوند. تعداد ندول‌ها ممکن است بین 2 تا 200 عدد متغیر باشد.
باور عامه آن است که این راش بر اثر خاراندن پوست ایجاد می‌شود. خارش پوست می‌تواند بر اثر دلایل مختلفی مثل موارد زیر بروز کند:
• خشکی پوست
• اختلال عملکرد تیروئید
• بیماری مزمن کلیه
خارش پروریگو ندولاریس می‌تواند به علت شدت آن عاجز کننده باشد. باور بر آن است که این اختلال پوستی دارای بیشترین خارش در میان تمامی انواع اختلالات پوستی است.
خاراندن میزان خارش را افزایش می‌دهد و ممکن است به افزایش تعداد برآمدگی‌ها منجر شود و برآمدگی‌های موجود را بدتر کند.
درمان پروریگو ندولاریس چالش‌برانگیز است.

علایم پروریگو ندولاریس
پروریگو ندولاریس ممکن است به شکل یک برآمدگی کوچک قرمز رنگ شروع شود. این عارضه بر اثر خاراندن پوست ایجاد می‌شود. برآمدگی‌ها معمولاً بر روی بازوها یا پاها شکل می‌گیرند اما در عین حال امکان بروز آنها بر روی نقاط دیگر بدن، یا هر جایی که خارانده می‌شود، وجود دارد.
ندول‌ها ممکن است به شدت خارش‌آور شوند. آنها در عین حال ممکن است دارای خصوصیات زیر باشند:
• سفت
• لایه لایه و پوسته داده
• دامنه رنگی از ته‌رنگ گوشت تا قهوه‌ای، صورتی یا سیاه
• حالت جرب
• نمای زگیل مانند
پوست بین برآمدگی‌ها ممکن است خشک شود. بر مبنای یک مرور در سال 2019، برخی از مردم مبتلاء به پروریگو ندولاریس دچار سوزش، حالت نیش خوردن، و تغییرات حرارت در برآمدگی‌های مورد بحث می‌شوند.
برامدگی‌ها می‌توانند بر اثر خارش مکرر به عفونت‌های ثانوی منجر شوند. خارش شدید می‌تواند ناتوان کننده باشد و مانع از خواب با کیفیت و اختلال در زندگی روزمره شود. این وضعیت به نوبه خود مردم دچار پروریگو ندولاریس را به پریشان‌حالی و افسردگی مبتلاء می‌کند.
برآمدگی‌ها ممکن است در صورت توقف خارش دادن برطرف شوند. در برخی موارد امکان ایجاد جای زخم وجود دارد.

درمان پروریگو ندولاریس
هدف از درمان پروریگو ندولاریس درهم شکستن چرخه معیوب خارش-خاراندن از طریق تخفیف خارش است.
پزشک نیاز به آن دارد که هر نوع اختلال زیربنایی مسبب خارش و خاراندن را درمان کند.
درمان معمول برای پروریگو ندولاریس شامل استفاده از کرم‌های موضعی و داروهای سیستمیک برای تخفیف خارش است.
از آنجا که خارش بسیار شدید و هر موردی متفاوت است، شخص ممکن است ناچار باشد تا داروهای متفاوتی را امتحان کند تا داروی کارآمد در مورد وی مشخص گردد. پروریگو ندولاریس نوعی بیماری در دست تحقیق است.
در مورد برخی از مردم هیچ علت قابل شناسایی برای خارش وجود ندارد. در مورد دیگران هیچ درمان منفرد مؤثری در دست نیست.
در حال حاضر در سطح ایالات متحد آمریکا، FDA هیچ دارویی را برای درمان پروریگو ندولاریس تأیید نکرده است. به هر حال، داروهای در دست تحقیق بسیاری وجود دارد که احتمالاً می‌توان آنها را به صورت فاقد برچسب برای درمان این اختلال مورد استفاده قرار داد.
مردم باید در مورد عوارض جانبی داروها و استفاده از آنها به صورت بدون برچسب (آف-لیبل) با پزشک مشورت کنند.

داروهای موضعی
پزشک ممکن است برخی داروهای غیر نسخه‌ای یا نسخه‌ای موضعی را برای تخفیف خارش و کاهش دمای پوست تجویز کند.
مثال‌هایی در این مورد عبارتند از:
• کرم‌های استروئیدی موضعی مثل کلوبوتازول یا مهار کننده‌های کلسینورین مثل پیمکرولیموس. (این داروها باید برای کارآیی مؤثرتر پوشانده شوند.)
• قطران زغال موضعی
• پماد موضعی ویتامین D3 (کلسیپوتریول)
• کرم کپسیسین
• منتول

داروهای تزریقی
پزشک ممکن است داروهای کورتیکوستروئیدی (کنالوگ) را برای برخی ندول‌ها تجویز کند.

داروهای سیستمیک
پزشک ممکن استفاده از آنتی‌هیستامین‌های غیر نسخه‌ای را برای کمک به خواب شبانه تجویز یا پیشنهاد کند.
پزشک در عین حال ممکن است برای کمک به توقف خارش داروهایی را تجویز کند که به طور معمول به عنوان داروهای ضد افسردگی استفاده می‌شوند. پاروکستین و آمی‌تریپ‌تیلین موفقیت‌هایی در کمک به بهبود ندول‌های پروریگو ندولاریس داشته‌اند.

درمان‌های دیگر
درمان‌هایی که ممکن است به کوچک شدن ندول‌ها و تخفیف خارش کمک کنند عبارتند از:
• کرایوتراپی. کرایوتراپی استفاده از دمای بسیار پایین برای ضایعات است.
• نوردرمانی. نوردرمانی از پرتوهای ماوراء بنفش (UV) استفاده می‌کند.
• پسورالن در ترکیب با UV. استفاده از ترکیب پسورالن و UVA زیر عنوان PUVA شناخته می‌شود.
• رنگ لیزری جهنده. این یک روش درمانی برای کشتن سلول‌های بیمار است.
• درمان لیزری اکسایمر. لیزر پرتاپی دستکم 308 نانومتر با موفقیت مواردی از پروریگو ندولاریس را که به دیگر درمان‌ها جواب نداده‌اند مداوا کرده است.
پزشک ممکن است در عین حال درمان معکوس کردن عادت را برای کمک به توقف خارش پیشنهاد دهد.

درمان‌های جدیدتر برای پروریگو ندولاریس
برخی آزمون‌ها با استفاده داروها به صورت آف-لیبل در کاهش خارش امیدوار کننده نشان داده‌اند.
• نالوکسون داخل وریدی و آنتاگونیست‌های گیرنده مخدری مو خوراکی نالتروکسون که ممکن است در ابتدا عوارض جانبی ایجاد کنند
• داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی شامل سیکلوسپورین و متوتریکسات
• گاباپنتینوئیدها، که برای افرادی به کار می‌روند که به دیگر درمان‌ها جواب نداده‌اند یا برای کسانی که دچار نوروپاتی‌های دردناک هستند
• تالیدومید، که مؤثر بودن خود را نشان داده است اما به علت عوارض جانبی محتمل آن به عنوان خط آخر درمان لحاظ می‌شود
• نالبوفین و نمولیزومب، که اکنون در دست آزمایشند
• ایزوکرستین، که یکی از مشتقات گیاه کرستین است
• دوپیلومب، که یک داروی قابل تزریق محسوب می‌شود

ایده‌های دیگری برای مدیریت پروریگو ندولاریس
پوست هر کسی متفاوت است و ممکن است برای یافتن راهی که برای کمک به کاهش خارش مؤثر ظاهر شود به زمان نیاز باشد.
ترکیب روش‌های درمانی مختلف ممکن است بهترین کارآیی را ایجاد کند. این موضوع مهم است که برای پیشگیری از افزایش ندول‌ها و ایجاد امکان برای رفع موارد قدیمی چرخه خارش-خاراندن درهم شکسته شود. در کنار داروهای نسخه‌ای و کرم‌های غیر نسخه‌ای:
• از سرمادرمانی برای کاهش حرارت ناحیه دچار خارش استفاده کنید.
• از حمام با بلغور جوی کلوئیدی و دوش آب ولرم استفاهد کنید.
• پوست را مکرراً با وازلین یا یک کرم هیپوآلرژنیک مرطوب نگه دارید.
• از صابون فاقد عطر و دیگر محصولات مخصوص پوست حساس استفاده کنید.

علل پروریگو ندولاریس
علت دقیق پروریگو ندولاریس به طور کامل شناخته شده نیست، اما باور بر آن است که ضایعات به شکل مستقیم نتیجه خارش پوست هستند، که ممکن است به علل مختلف شامل موارد زیر ایجاد شود:
• اگزما (درماتیت اتوپیک)
• دیابت
• نارسایی مزمن کلیه
• هپاتیت C مزمن
• اختلالات مغز و اعصاب
• اختلالات روان‌شناختی
• نورالژی پساهرپتیک
• لنفوم
• لیکن پلان (لایکن پلانوس)
• نارسایی احتقانی قلب
• بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD)
• HIV
• برخی داروهای سرطان (پمبرولیزومب، پکلیتاکسل، و کاربوپلاتین)
گمان می‌رود که پروریگو ندولاریس زمانی بروز می‌کند که اختلالات دیگری باعث ایجاد خارش و خاراندن مداوم می‌شوند (چرخه خارش-خاراندن)، که به ایجاد ضایعات خصلت‌نمای پروریگو ندولاریس منجر می‌گردد. حتی وقتی اختلال زیربنایی نیز برطرف شده باشد گاهی اوقات پروریگو ندولاریس ادامه پیدا می‌کند.
همچنین یک مطالعه مربوط به سال 2019 می‌گوید که در حدود 3 درصد مردم دچار پروریگو ندولاریس مبتلاء به هیچ بیماری یا عامل مستعد کننده پروریگو ندولاریس نبوده‌اند.
محققان در حال بررسی مکانیسم‌های زیربنایی درگیر در پروریگو ندولاریس هستند که شامل موارد زیر است:
• تغییرات سلول‌های پوست
• الیاف عصبی
• تغییرات سیستم نوروپپتیدها و نوروایمیون
همچنان که علت ایجاد پروریگو ندولاریس روشن‌تر می‌شود محققان انتظار دارند که درمان‌های بهتری برای آن امکان‌پذیر گردد.

پیشگیری از پروریگو ندولاریس
تا زمانی که مکانیسم واقعی پروریگو ندولاریس ناشناخته باقی بماند پیشگیری از آن دشوار است. عدم خاراندن پوست شاید تنها راه باشد.
اگر کسی بر اثر ژنتیک یا یک بیماری زیربنایی مستعد ابتلاء به پروریگو ندولاریس باشد، باید پوست به دقت پایش شود. مردم باید برای درمان هر گونه خارش ادامه‌دار به پزشک مراجعه کنند. در عین ضروری است که برای متوقف کردن چرخه خارش-خاراندن تلاش شود. بسیاری درمان‌ها می‌توانند به تخفیف خارش پیش از دشوار شدن مدیریت آن کمک کنند.

پیام همراه
پروریگو ندولاریس نوعی اختلال پوستی با خارش شدید است که می‌تواند عجزآور باشد. علت دقیق آن به طور کامل مشص نیست، اما این موضوع را می‌دانیم که با چند اختلال دیگر مرتبط است.
درمان‌های بسیاری در دسترسند اما مدیریت موفق پروریگو ندولاریس ممکن است به زمان نیاز داشته باشد. احتمال دارد که ترکیب داروهای موضعی، خوراکی و دیگر موارد برای فرد کارآیی داشته باشد.
خبر خوب این است که چندین دارو و درمان جدید در دست ایجادند و در بوته آزمایش قرار دارند. هر قدر که محققان بیشتر در مورد مکانیسم پروریگو ندولاریس آگاه ‌شوند درمان‌های هدفمند مؤثرتری ایجاد خواهد شد./

• دکتر اُوِن کرامر، مارجوری هِکت
• ترجمه نادر اکبری سراوانی

Source:
Healthline
Prurigo Nodularis and Your Skin
Medically reviewed by Owen Kramer, MD
On January 29, 2020
New —
Written by Marjorie Hecht