پیری / سالخوردگی

سلامت فرد می‎تـــواند تأثیری بزرگ بر زندگی جنسی و عملکرد جنسی وی داشته باشد. ضعف سلامت یا ابتلا به اختلالات و بیماری‎های مزمن مثل بیماری قلبی یا ارتریت، باعث می‎شود تا سکس و صمیمیت با چالش‌های بیشتری همراه شود.

چه می‎توانید بکنید تا در عین پیری زندگی جنسی سالم و لذت‎بخشی داشته باشید؟! وقتی پا به سن می‎گذاریم سکس دیگر همانی نیست که در بیست سالگی بود - اما هنوز که هنوز است می‎تواند رضایت‌بخش باشد. خلاف باور افسانه‎ای رایج، سکس چیزی نیست که فقط مال جوان‎ها باشد. بسیاری از پیران لذت بردن از زندگی جنسی را تا دهۀ نهم زندگی خود نیز حفظ می‎کنند. زندگی جنسی سالم نه فقط قابل تحقق است بلکه برای دیگر جنبه‎های زندگی مثل سلامت جسمانی و عزت نفس نیز خوب است. وقتی مردان پا به سن می‎گذارند، میزان هورمون تستوسترون در آنها کاهش پیدا می‎کند و بروز تغییراتی در عمکرد جنسی شایع است.

بر مبنای نظریۀ سالخوردگی رادیکال آزاد که برای اولین بار در 1956 تبیین شد، رادیکال‎های آزاد به مرور زمان باعث شکسته شدن سلول‎ها می‎شوند

رادیکال‎های آزاد اتم‏‌های ناپایداری هسـتند کـه می‎توانـند به سلول‎ها آسیب بزنند، و سبب بیماری و پیری شوند. رادیکال‎های آزاد با پیری و میزبانی بیماری‎ها مرتبط شده‎اند، اما دانش اندکی در مورد نقش آنها در سلامت انسان، یا چگونگی پیشگیری از بیمار کردن مردم توسط آنها وجود دارد. درک رادیکال‎های آزاد نیازمند داشتن دانش پایه‎ای از شیمی است. اتم‎ها توسط الکترون‎هایی احاطه شده‎اند که در لایه‎هایی موسوم به پوسته دور اتم‌ها در گردشند. هر پوسته نیاز دارد که توسط شماری از الکترون‎ها پر شود. وقتی یک پوسته پر می‎شود الکترون‎ها پر کردن پوستۀ بعدی را شروع می‎کنند. اگر یک اتم دارای پوستۀ بیرونی پُرنشده‎ای باشد، ممکن است به اتم دیگری بچسبد، و از الکترون‎ها برای کامل کردن پوستۀ بیرونی خود استفاده کند. این نوع اتم‌ها به عنوان رادیکال‌های آزاد شناخته می‎شوند.

سارکوپنی از دست دادن تودۀ عضلانی به علت فرآیند طبیعی پیری است. این کاهش عضلانی به کاهش توانایی فرد منجر می‎شود. در نتیجه، وی در حفظ تعادل و راه رفتن نیز دچار مشکل می‎گردد.

بر مبنای اعلام "بنیاد بین‎المللی استئوپوروز"، تودۀ عضلانی در اطراف سن 40 سالگی رو به کاهش می‎رود. کاهش بافت عضله ممکن است وقتی فرد به سنین 60 و 70 سالگی می‎رسد با سرعت بیشتری توسعه پیدا کند. اگرچه میزان دقیق نزول یا کاهش متفاوت است، فرد ممکن است در طول هر دهه از زندگی 3 تا 8 درصد تودۀ عضلانی خود را از دست بدهد. روند کاهش تودۀ عضلانی شامل هم کاهش شمار فیبرهای عضلانی و هم کاهش اندازۀ آنها است. ترکیب فیبرهای عضلانی کوچک‌تر و کمتر سبب آتروفی یا کوچک شدن عضلات می‎شود.

زروستومیا ممکن است نشانه‎ای از یک بیماری سیستمیک جدی مثل لوپوس اریتروماتوس سیستمیک، ارتریت روماتوئید، اسکلرودرمی، سارکوئیدوز، امیلوئیدوز، سندرم سیوگرن، بیماری پارکینسون، دیابت یا پرکاری تیروئید باشد

زروستومیا اصطلاحی پزشکی به معنی خشکی دهان به علت فقدان یا کمبود بزاق است. مردم دچار زروستومیا فاقد بزاق کافی برای مرطوب نگه داشتن دهان و دچار کاهش جریان بزاق یا فقدان آن هستند. زروستومیا می‎تواند به بروز مشکلاتی در حرف زدن و غذا خوردن، بوی بد نفس (هالیتوز)، افزایش میزان پوسیدگی و سوراخ دندان (بزاق از فساد دندان پیشگیری می‌کند) و عفونت‎های دهان مثل برفک منجر شود. فرد دچار زروستومیا به طور معمول از غذا خوردن کمتر لذت می‌برد. زروستومیا یک مشکل شایع است. این اختلال یکی از عوارض جانبی مکرر داروها است، که ممکن است با تغییر داروی تجویز شده یا تغییر دوز مصرف آنها بهبود یابد.