نارسایی همگرایی

• علایم نارسایی همگرایی 
• چه هنگامی به دکتر مراجعه کنیم
• علل نارسایی همگرایی 
• عوارض نارسایی همگرایی 
• درمان نارسایی همگرایی

نارسایی همگرایی اختلالی است که در آن چشم‌های شخص در هنگام نگاه کردن به اشیاء نزدیک قادر به کار با یکدیگر نیستند. این اختلال باعث می‌شود تا یک چشم به جای چرخش با چشم دیگر به سمت داخل به سمت خارج چرخش کند که این باعث دوبینی یا تاری دید می‌شود.
نارسایی همگرایی به طور معمول در سنین مدرسه و نوجوانی تشخیص داده می‌شود. نارسایی همگرایی می‌تواند عمل خواندن را با مشکل مواجه کند، که به همین دلیل والدین یا آموزگاران ممکن است بیشتر به جای ظن به مشکلی در چشم به این عقیده برسند که بچه ممکن است به مشکلات یادگیری دچار باشد.
درمان‌های موجود معمولاً برای نارسایی همگرایی مؤثر هستند.

علایم نارسایی همگرایی
تمامی افراد دچار نارسایی همگرایی دارای نشانه و علامت نیستند. نشانه‌ها و علایم هنگامی بروز می‌کنند که شخص در حال خواندن بوده یا مشغول به کار دیگری باشد که به دید از نزدیک نیاز دارد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
• خستگی، رنجوری یا ناراحتی چشم (فشار چشم)
• سردرد
• مشکلات خواندن - چنین به نظر می‌رسد که کلمات روی صفحه شناور می‌شوند، شخص محل خود را واگذاشته یا خواند وی کند می‌شود - که اینها ممکن است باعث شود تا شخص از خواندن پرهیز کرده یا قادر به پایان دادن به تکالیف تحصیلی خود نباشد.
• دوبینی (دیپلوپی)
• مشکلات تمرکز
• چپ چپ نگاه کردن، مالیدن چشم یا بستن یکی از چشم‌ها

چه هنگامی به دکتر مراجعه کنیم
اگر شخصی یا فرزند وی دچار علایم نارسایی همگرایی یا مشکلات خواندن باشد باید با یک متخصص مشورت کند (افتالمولوژیست یا اپتومتریست).

علل نارسایی همگرایی
علت نارسایی همگرایی مشخص نیست، اما این بیماری شامل عدم هماهنگی چشم‌ها در هنگام تمرکز بر اشیاء نزدیک است. این عدم هماهنگی عضلاتی را درگیر می‌کند که چشم‌ها را حرکت می‌دهند. به طور معمول یک چشم به سمت بیرون چرخش می‌کند در حالی که شخص در حال تمرکز بر روی لغتی یا شیئی است که در وضعیت نزدیک قرار دارد.

عوارض نارسایی همگرایی
مشکلات مربوط به خواندن و تمرکز می‌تواند بر یادگیری کودک تأثیر منفی بگذارد. نارسایی همگرایی سبب ناتوانی یادگیری شود اما باعث می‌شود کاربرد چشم‌ها یا دشواری و خستگی همراه گردد.
نارسایی همگرایی به طور معمول در طول معاینات روتین یا غربالگری روتین در مدارس کشف نمی‌شود. مشکلات خواندن در کودکان دچار نارسایی همگرایی ممکن است به ارزیابی ناتوانی یادگیری منجر شود، اما این موضوع مهم است که این اختلال از تشخیص خارج گردد.

تشخیص نارسایی همگرایی
مردم دچار نارسایی همگرایی ممکن است از لحاظ دیگر دارای بینایی نرمال باشند، بنابراین این موضوع مهم است که نگرانی‌های مربوط به خواندن و یادگیری به مسؤول بهداشت شخص اطلاع داده شود. برای تشخیص نارسایی همگرایی در شخص پزشک از موارد زیر استفاده می‌کند:
• گرفتن شرح حال پزشکی. این شامل طرح سؤال‌هایی در مورد مشکلات مربوط به تمرکز، تاری دید یا دوبینی، سردرد و علایم است.
• اندازه نقطه مجاور همگرایی (NPC). این تست فاصله‌ای را اندازه‌گیری می‎کند که در آن هر دو چشم بدون دوبینی تمرکز می‌کنند. معاینه کننده هدف کوچکی مثل یک ورق کاغذ یا چراغ قوه را در جلو چشم فرد می‌گیرد و به آرامی آن را نزدیک‌تر می‎برد تا زمانی که شخص دچار دوبینی شده یا معاینه کننده چرخش به خارج یک چشم را ببیند.
• ارزیابی وارونگی فوسیونال مثبت (PFV). در طول این تست، از شخص درخواست می‌شود تا حروفی را بر روی نمودار چشم در هنگام نگاه کردن به آنها از درون منشور لنزها بخواند. معاینه کننده زمانی را که دوبینی در شخص شروع می‌شود ثبت می‌کند.
• انجام معاینه روتین چشم. اگر شخص دچار هر مشکل دیگری در بینایی، مثل نزدیک‌بینی، باشد، چشم‌پزشک تست‌هایی را برای ارزیابی میزان این مشکل انجام می‌دهد.

درمان نارسایی همگرایی
اگر نارسایی همگرایی سبب ایجاد علایم نشود، شخص به طور معمول نیازی به درمان ندارد. اما در مورد مردم دچار علایم، درمان از طریق تمرینات تمرکز بینایی می‌تواند توانایی هماهنگی چشم‌ها را افزایش دهد.
درمان، که می‌توان آن را در مطب یک درمانگر کارآزموده یا در محیط خانه انجام داد شامل موارد زیر است:
• تمرکز با مداد. در این تمرین، شخص بر حرف کوچکی روی یک سمت مداد، در زمانی که مداد را به طرف قوز بینی پیش می‌برد تمرکز می‌کند، و حرکت را به محض شروع دوبینی متوقف می‌کند. ورزش مزبور اغلب به مدت 15 دقیقه در هر روز، و 5 بار یا بیشتر در طول هر هفته انجام می‌شود.
• درمان بینایی با کامپیوتر. تمرینات تمرکز چشم روی یک کامپیوتر با استفاده از نرم‌افزار طراحی شده برای بهبود هماهنگی انجام می‌شود. شخص می‎تواند نتایج را برای مشورت با پزشک پرینت کند.
• عینک مطالعه. عینک‎های دارای منشورهای داخلی عموماً تأثیرگذار ظاهر نشده‌اند. اگر شخص دچار مشکل تمرکز یا مشکل بینایی دیگری مثل دوربینی باشد، عینک‌های مطالعه می‌توانند کمک کننده باشند.
مطالعات اخیر نشان داده‌اند که درمان در مطب به همراه پیگیری در محیط خانگی مؤثرترین درمان برای نارسایی همگرایی است. درمان خانگی با تمرکز بر حرکت مداد یا برنامه‌های کامپیوتری به این اندازه مؤثر ظاهر نشده‌اند. اما درمان‎های خانگی هزینه کمتری دارند و راحت‌تر بوده و به سادگی قابل انجامند.
درمان نارسایی همگرایی ممکن است به سه ماه یا بیشتر زمان نیاز داشته باشد. درمان می‌تواند مشکل نارسایی همگرایی را برطرف کند، اما علایم این اختلال ممکن است پس از بیماری، فقدان خواب، یا در زمان مطالعه زیاد یا استفاده زیاد از چشم برای موارد نزدیک برگشت نماید. مردم باید در مورد گزینه‌های درمانی برای چشم خود با متخصص آن مشورت کنند./

• مایو کلینیک
• ترجمه هامیک رادیان

Source:
Mayo Clinic
Convergence insufficiency
July 15, 2017