لنفانژیواسکلروسیس (لنفانژیواسکلروز) یا سفت شدن عروق لنفاوی در آلت تناسلی مردان

• علایم لنفانژیواسکلروز کدامند؟
• علت لنفانژیواسکلروز
• تشخیص لنفانژیواسکلروز
• درمان لنفانژیواسکلروز
• پیام همراه

لنفانژیواسکلروسیس (لنفانژیواسکلروز)، اختلالی است که در آن یکی از عروق لنفاوی متصل به ورید آلت تناسلی مردان سخت می‌شود. این اختلال اغلب به شکل یک رشته ضخیم پیچیده شده به دور انتهای سر آلت تناسلی مردان یا در امتداد کل استوانه آلت تناسلی بروز می‌کند.
اختلال مزبور همچنین زیر عنوان لنفانژیت اسکلروتیک شناخته می‌شود. لنفانژیواسکلروز اختلالی نادر و به طور معمول غیر جدی است. در بسیاری موارد این اختلال خود به خود برطرف می‌شود.

علایم لنفانژیواسکلروز کدامند؟
در نگاه اول لنفانژیواسکلروز ممکن است به شکل یک ورید برجسته شده یا متورم در آلت تناسلی مردان به نظر برسد. مردم باید این نکته را به خاطر بسپرند که وریدهای آلت مردان ممکن است پس از فعالیت جنسی شدید بزرگ‌تر از معمول جلوه کنند.
برای کمک به تمیز دادن لنفانژیواسکلروز از بزرگ شدن یا اتساع ورید، مردم باید این علایم تکمیلی را در اطراف ساختار شبه طنابی مورد بحث در مد نظر قرار دهند:
• فاقد درد بودن در لمس
• عرض حدود 2.5 سانتی‌متر یا کمتر
• سفت بودن در لمس، که بر اثر فشردن نرم نمی‎شود
• همرنگی با پوست اطراف خود
• عدم ناپدید شدن زیر پوست وقتی آلت حالت پژمرده به خود می‌گیرد
این اختلال معمولاً خوش‌خیم است. این بدان معنی است که لنفانژیواسکلروز باعث نمی‌شود شخص درد، ناراحتی یا ضرر زیادی متحمل شود یا اساساً دچار آنها نمی‌شود.
به هر حال، لنفانژیواسکلروز برخی از اوقات به یک عفونت واگیردار جنسی مرتبط است. در چنین موردی شخص ممکن است متوجه موارد زیر نیز بشود:
• درد در هنگام ادرار کردن، موقع نعوظ آلت، یا در طول انزال
• درد در ناحیه زیر شکم یا پشت
• ورم بیضه
• سرخی، خارش، یا آزردگی آلت، کیسه بیضه، بالای ران، یا مقعد
• ترشح شفاف یا ابری از آلت تناسلی مرد
• خستگی مفرط
• تب

علت لنفانژیواسکلروز
لنفانژیواسکلروز بر اثر ضخیم یا سخت شدن یک رگ لنفاوی که به ورید آلت تناسلی مردان متصل می‌شود ایجاد می‌گردد. عروق لنفاوی مایعی به نام لنف را که پر از سلول‌های سفید خون است برای کمک به مقابله با عفونت‌ها در سراسر بدن جابجا می‌کنند.
این سخت شدن به طور معمول پاسخی است به برخی انواع آسیب‌دیدگی‌هایی که آلت تناسلی را نیز درگیر می‌کنند. این وضعیت نمی‌تواند جریان مایع لنفاوی یا خون را در آلت محدود یا مسدود کند.
چند چیز مثل موارد فهرست شده در زیر عامل تقویت لنفانژیواسکلروز محسوب می‌شوند:
• فعالیت جنسی شدید
• ختنه نکردن یا دچار شدن به جراحت مرتبط به ختنه
• عفونت‌های واگیردار جنسی مثل سیفلیس، که باعث آسیب دیدن بافت آلت تناسلی مرد می‌شوند

تشخیص لنفانژیواسکلروز
لنفانژیواسکلروز اختلال نادری است که این باعث می‌شود تا شناسایی آن برای پزشکان با دشواری بیشتری همراه باشد. به هر حال رنگ ناحیه مورد بحث می‌تواند به دکتر در باریک کردن محدوده شناسایی علت زیربنایی کمک کند. نواحی برآمده مرتبط به لنفانژیواسکلروز معمولاً دارای همان رنگ مابقی پوست شخص است در حالی که وریدها به طور معمول آبی تیره به نظر می‌رسند.
برای تشخیص اختلال پزشک همچنین می‌تواند از موارد زیر استفاده کند:
• آزمایش کامل شمارش خون برای بررسی آنتی‌بادی‌ها یا بالا بودن تعداد سلول‎های سفید خون، که هر دو نشانه‌های وجود عفونت محسوب می‌شوند
• گرفتن یک نمونه کوچک از بافت (بیوپسی) پوست مجاور ناحیه برای از تشخیص خارج کردن اختلالات دیگر از جمله سرطان
• گرفتن نمونه ادرار یا منی برای بررسی نشانه‌های عفونت واگیردار جنسی

درمان لنفانژیواسکلروز
بیشتر موارد لنفانژیواسکلروز بدون هر درمانی در طول چند هفته خود به خود از بین می‌روند.
به هر حال اگر لنفانژیواسکلروز نتیجه یک مورد عفونت واگیردار جنسی باشد، آنگاه شخص نیاز به درمان با آنتی‌بیوتیک خواهد داشت. به علاوه، شخص باید تا زمان برطرف شدن کامل عفونت از مقاربت جنسی خودداری کند و نیز باید دوره درمان با آنتی‌بیوتیک کامل شود. در عین حال شخص باید با همخوابه‌های اخیر خود موضوع را در میان بگذارد تا در صورت لزوم درمان با آنتی‌بیوتیک برای آنها نیز صورت گیرد.
فارغ از علت، لنفانژیواسکلروز می‌تواند باعث ناراحت کننده شدن نعوظ یا سکس شود. این مشکل باید با برطرف شدن اختلال مزبور متوقف شود. در این اثناء، شخص می‌تواند از یک لوبریکانت یا لیز کننده بر پایه آب برای سکس یا خودارضایی استفاده کند تا فشار و اصطکاک کاهش یابند.
برای درمان لنفانژیواسکلروز به طور معمول نیازی به جراحی نیست، اما در صورت سخت شدن عروق لنفاوی پزشک ممکن است برداشتن آن با عمل جراحی را توصیه کند.

پیام همراه
لنفانژیواسکلروز یک اختلال نادر و به طور معمول بی‌ضرر است. اگر لنفانژیواسکلروز با یک مورد بیماری واگیردار جنسی مرتبط نباشد باید در طول چند هفته به شکل خود به خود برطرف گردد. اگر علایم بهبود اختلال مشاهده نشود، شخص دچار آن باید به پزشک مراجعه کند. پزشک می‌تواند علت زیربنایی را تشخیص داده و درمان مورد نیاز را انجام دهد./

• دکتر سینتیا کاب، تیموتی جیول
• ترجمه نادر اکبری سراوانی

Source:
Healthline
Lymphangiosclerosis
Medically reviewed by Cynthia Cobb, APRN
on June 19, 2018 —
Written by Tim Jewell