• شانون براسک، دکتر دانیل میورل
• ترجمه هامیک رادیان
اتومایکوزیس یک عفونت قارچی در گوش خارجی است. عفونت مزبور سبب ایجاد التهاب، خشکی پوست، و ترشحات بویناک در مجرای گوش می‌شود. مردم در معرض بیشترین احتمال برای ابتلاء به اتومایکوزیس شامل آنانی می‌شود که در اقلیمهای گرمسیری زندگی می‌کنند و نیز افرادی که به ورزش‌‌های آبی میپردازند. اتومایکوزیس اغلب اوقات با استفاده از داروهای ضد قارچی موضعی به سادگی درمان می‌شوند.
[مطالب این مقاله:]
• علل اتومایکوزیس
• علایم اتومایکوزیس
• تشخیص اتومایکوزیس
• درمان اتومایکوزیس
• عوارض اتومایکوزیس
• پیشگیری از اتومایکوزیس
• دورنما
علل اتومایکوزیس
اتومایکوزیس عفونتی است که بر اثر یک قارچ ایجاد می‌شود. چند نوع مختلف قارچ وجود دارد که می‌توانند باعث ایجاد عفونت مورد بحث شوند اما بیشتر موارد عفونت مرتبط به گونۀ آسپرژیلوس و با شیوع کمتر گونۀ کاندیدا است.
مردم در زندگی روزمره خود مداوماً با این قارچ در تماس قرار دارند اما قارچ مورد بحث به طور معمول باعث ایجاد مشکلی نمی‌شود.
در هر حال افراد دچار ضعف سیستم ایمنی ممکن است در صورت تماس با قارچ نام برده آسان‌تر از دیگران به آن مبتلا شوند.
همچنین مردمی که در مناطق گرمسیری زندگی می‌کنند بیشتر محتمل است که به اتومایکوزیس مبتلا شوند زیرا قارچ مورد بحث در محیط‌‌های گرم و مرطوب زندگی می‌کند.
دیگر ریسک فاکتورها در این مورد عبارتند از:
• اصابت ضربه به گوش ناشی از وسایل کمک شنوایی یا گوشپاککنهای پنبه‌ای
• اختلالات مزمن پوست مثل اگزما
• ابتلاء به دیابت ملیتوس
• مبادرت به انجام ورزش‌‌های آبی مثل شنا یا موج سواری
• شنا کردن در آب آلوده
• فقدان سرومین یا موم گوش، که باعث سرکوب توده باکتریایی یا قارچی و نیز مانع از خشک شدن کانال یا مجرای گوش می‌شود.
در این زمینه بیشتر بخوانیم:
عفونت گوش خارجی یا گوش شناگر
در بزرگسالان و کودکان
علایم اتومایکوزیس
علایم معمول اتومایکوزیس عبارتند از:
• کاهش شنوایی که امکان اشتباه گرفتن آن با ناشنوایی وجود دارد
• احساس پر بودن گوش
• بروز حالت سرخی در گوش خارجی
• خارش، که بیشتر در عفونت‌های قارچی شایع است تا در عفونت‌های باکتریایی
• درد
• التهاب یا ورم
• لایه برداشتن پوست
• پیچیدن صدای زنگ در گوش
• ترشح از گوش که ممکن است به رنگ سفید، زرد، خاکستری یا سبز ظاهر شود
علایم به طور معمول در یک گوش بروز می‌کنند، اما احتمال ابتلاء همزمان هر دو گوش به عفونت مورد بحث وجود دارد.
تشخیص اتومایکوزیس
علایم همیشۀ اوقات باید از سوی پزشک مورد بررسی قرار گیرد تا تشخیص صحیح و درمان مناسب امکان پذیر باشد.
دکتر شرح حال پزشکی جامعی از بیمار می‌گیرد تا بتواند هر گونه ریسک فاکتور مطرح را برآورد کند. پزشک با استفاده از وسیلهای به نام اتوسکپ یک معاینه فیزیکی انجام می‌دهد تا داخل کانال گوش و پرده گوش را مورد بررسی قرار دهد.
پزشک در عین حال ممکن است نمونه‌ای از سلول‌ها و مایع داخل گوش را برای بررسی میکروسکپی از گوش خارج کند. این بررسی به ایجاد تمایز میان عفونت باکتریایی و عفونت قارچی کمک می‌کند.
در همین زمینه بیشتر بخوانیم:
عفونت گوش در کودکان -
علل، علایم، تشخیص، درمان، و ملاحظات
درمان اتومایکوزیس
در صورت تشخیص علت بروز اتومایکوزیس پزشک می‌تواند گزینۀ درمانی مناسب را به بیمار توصیه کند. درمان در این مورد شامل قطرههای گوش، کرم موضعی یا داروهای خوراکی است.
تمیز کردن
در مرحله نخست پزشک نیاز به آن دارد که گوش را پاکسازی کند. برای این کار ممکن است از آبکشی گوش یا ساکشن (مکش) گوش استفاده شود. تمیز کردن گوش به خلاص شدن گوش بیمار از مواد زائد یا تجمع باکتری‌ها کمک کرده و برای داروها امکان عملکرد بهتر را فراهم می‌کنند.
در مرحله بعد، گوش در حد امکان تمیز و خشک می‌شود تا رشد بیشتر توده یا قارچ مهار گردد.
این موضوع را به خاطر داشته باشید که مردم نباید به شخصه و با استفاده از سواب پنبه‌ای یا ابزار دیگر به تمیز کردن گوش خود اقدام کنند زیرا این رویکرد می‌تواند به وخامت وضعیت منجر شود.
قطرههای گوش یا عامل‌های موضعی
دکتر ممکن است استفاده از قطرههای گوش حاوی عامل ضد قارچ را تجویز کند.
تحقیقات نشان دادهاند که قطرۀ گوش کلوتریمازول 1 درصد در پیشگیری از بازگشت عفونت بسیار مؤثر ظاهر شده است.
قطرههای گوش در عین حال ممکن است در کنار دیگر مواد شیمیایی حاوی اکونازول، میکونازول، یا امفوتریسین B باشند.
داروهای ضد قارچ همچنین ممکن است به شکل کرم موضعی عرضه شوند که به طور مستقیم به گوش خارجی مالیده می‌شوند.
دیگر داروهای موضعی در این مورد عبارتند از:
• آلومینیم استات
• سالیسیلیک اسید
• هیدروژن پراکساید
این عاملها می‌توانند به درمان قارچ یا نرم کردن پوسته تشکیل شده برای نفوذ و کارآیی بهتر دیگر داروها کمک کنند.
داروهای خوراکی
داروهای خوراکی مثل ایتراکونازول یا واریکونازول معمولاً برای موارد عفونت‌های شدید گوش یا عفونت‌هایی که خلاص شدن از دست آنها با استفاده از عامل‌های موضعی دشوار است در نظر گرفته می‌شود. برخی گونه‌های قارچ در برابر قطرههای گوشی ضد قارچ مقاوم هستند.
داروهای ضد قارچ خوراکی می‌توانند برای مردم دچار بیماری‌های کبد مشکل ایجاد کنند.
داروهای ضد درد غیر نسخهای مثل استامینوفن یا ایبوپروفن را می‌توان برای رفع موارد خفیف درد به کار برد.
عوارض اتومایکوزیس
اگرچه مورد شایعی نیست، احتمال بروز عوارضی از ناحیۀ اتومایکوزیس وجود دارد.
اتومایکوزیس ممکن است در صورت عدم درمان صحیح یا در صورت عدم پاسخگویی عارضه به درمان انجام شده به یک اختلال مزمن تبدیل شود. این وضعیت در عین حال ممکن است برای کسانی که در معرض تماس با آب آلودۀ حاوی قارچ قرار دارند نیز اتفاق بیفتد.
اتومایکوزیس می‌تواند به ورای گوش خارجی نفوذ کند و با سوراخ کردن پرده گوش به مکانهای دیگری مثل گوش داخلی یا پایه جمجمه راه یابد.
این انواع عفونت به طور معمول نیاز به درمان با داروهای ضد قارچ و مدیریت از طریق جراحی دارند. عارضه‌ای از این دست بیشتر محتمل است در کسانی بروز نماید که دچار ضعف سیستم ایمنی یا دیابت ملیتوس هستند.
پیشگیری از اتومایکوزیس
چند عامل شامل موارد زیر می‌توانند در پیشگیری از اتومایکوزیس کمک کننده باشند:
• به جا گذاشتن مقداری از موم گوش به دلیل ترکیبات ضد قارچی آن
• خشک کردن کامل گوش پس از شنا و حمام کردن
• استفاده از گوش‌‌گیر در هنگام شنا برای دور نگه داشتن آب از ورود به گوش
• استفاده از سشوار با حرارت و سرعت کم برای خشک کردن گوش در عین مراقبت برای پیشگیری از سوختن پوست
• اجتناب از خراشیدن گوش زیرا این کار باعث لطمه دیدن پوست شده و شرایط را برای تهاجم قارچ فراهم می‌کند
• اجتناب از استفاده از گوش‌‌پاک‌کن
دورنما
در کل، اتومایکوزیس خطرناک نیست، و به آسانی با استفاده از داروهای ضد قارچ درمان می‌شود.
اتومایکوزیس می‌تواند مزمن شود اگر به درمان پاسخ ندهد یا اگر فرد مبتلاء به آن دچار ضعف سیستم ایمنی، دیابت ملیتوس، یا اختلالات مزمن پوستی مثل اگزما باشد.
اتومایکوزیس را به طور معمول می‌توان از طریق خشک نگه داشتن گوش و اجتناب از منابع آبهای آلوده پیشگیری کرد./
Source:
Medical News Today
What to know about otomycosis
Last reviewed Thu 24 May 2018
By Shannon Brosek
Reviewed by Daniel Murrell, MD
نظرات (0)