چگونه از عفونت پیرسینگ یا سوراخ کردن گوش پیشگیری و آن را درمان کنیم

پیرسینگ، آنتی‎بیوتیک، سالین شستشو، آویز گوش، گوشواره، عفونت پیرسینگ، مته پیرسینگ، آویز سنگین، زیورآلات، عفونت، باکتری

بسیاری از متخصصان مراقبت‎های بهداشتی و پیرسینــگ علـیه استفاده از الکل، پمادهای آنتی‎بیوتیک یا پراکسید هیدروژن هشدار می‎دهند، زیرا آنهال می‎توانند به تحریک پوست منجر شده روند التیام را کُند کنند.

مقالات گوش، حلق و بینی

• کت گال، دکتر کارن جیل
• ترجمه هستی فراست‎فر

پیرسینگ یک زخم باز است که برای التیام نیاز به زمان و مراقبت دارد. پیرسینگ غضروف به طور معمول نیاز به زمان بیشتری برای التیام دارد و در مقایسه با پیرسینگ نرمه گوش بیشتر مستعد ایجاد عفونت است. حتی وقتی شخص دستورالعمل‎های مربوط به پس از انجام پیرسینگ را مراعات می‎کند کماکان امکان بروز عفونت وجود خواهد داشت.
عفونت گوش ناشی از پیرسینگ در عین حال ممکن است سال‎ها پس از انجام پیرسینگ روی دهد. به طور معمول، عفونت‎های ایجاد شده در این مورد خفیف هستند، و مردم می‎توانند آنها را در محیط خانه بدون مواجه شدن با عوارض درمان کنند.

[مطالب این مقاله:]
• علایم
• درمان
• پیشگیری
• عفونت‎ پیرسینگ قدیمی
• چه هنگامی پیرسینگ را برداریم
• خلاصه

لمس مداوم پیرسینگ با دست‎های کثیف یا عدم نظافت ناحیه پیرسینگ می‎تواند به عفونت منجر شود. همچنین استفاده از آویزهای بیش از حد سنگین ممکن است مانع از تنفس و التیام زخم گردد.

علایم
علایم عفونت گوش ناشی از پیرسینگ شامل موارد زیر است:
• ورم
• سرخی
• درد
• افتادگی یا حساسیت
• سوزش
• خارش
• ترشحات زرد رنگ

در این زمینه بیشتر بخوانیم:
عفونت گوش خارجی یا گوش شناگر در بزرگسالان و کودکان

درمان
مردم اغلب اوقات می‎توانند عفونت‌های خفیف را در محیط خانه مداوا کنند. مدیریت برخی عفونت‎ها دشوارتر از بقیه است و ممکن است در مورد آنها به استفاده از آنتی‎بیوتیک نیاز باشد.
موضوع بستری شدن فرد در بیمارستان به ندرت مطرح است اما اگر فرد در صورت پیرسینگ غضروف دچار عفونت شدید شود، امکان آن وجود دارد.
برای مراقبت از عفونت‎های خفیف مردم می‎توانند کارهای زیر را انجام دهند:
• دست‎ها را پیش از لمس، نظافت یا تعویض آویزها شستشو کنند
• محل انجام پیرسینگ را با محلول شستشوی استریل یا آب مقطر مخلوط با نمک سه بار در روز تمیز کنند
• بسیاری از متخصصان مراقبت‎های بهداشتی و پیرسینــگ علـیه استفاده از الکل، پمادهای آنتی‎بیوتیک یا پراکسید هیدروژن هشدار می‎دهند، زیرا آنهال می‎توانند به تحریک پوست منجر شده روند التیام را کُند کنند.
• مردم نباید در صورت ایجاد عفونت آویز گوش را خارج کنند زیرا این کار باعث بسته شدن سوراخ و به دام افتادن عفونت می‎شود.
• همیشه هر دو طرف نرمه گوش را تمیز کرده و به ملایمت با حوله خشک کنند.
این کارها باید منظماً تا زمان التیام کامل پیرسینگ ادامه پیدا کنند.
در صورت مواجهه با موارد زیر برای درمان به پزشک مراجعه کنید:
• در صورتی که عفونت در طول چند روز التیام نیابد
• اگر عفونت ایجاد شده با تب همراه باشد
• در صورتی که عفونت گسترش یافته باشد
• اگر آویز گوش را نتوان خارج کرد
• در صورتی که آویز گوش در حال یکپارچه شدن با پوست باشد

پیشگیری
نخستین قدم برای پیشگیری از عفونت، انجام پیرسینگ گوش نزد یک متخصص و نه انجام آن در محیط خانه است.
برای پیرسینگ در نواحی غیر از نرمه گوش سوزن‎های مخصوص این کار ایمن‎تر از دریل پیرسینگ است. در مورد هر دو روش مسأله رعایت نظافت مهم است و همین موضوع در مورد مراقبت‎های لازم برای بعد از پیرسینگ مصداق دارد.
انجام مراقبت‎های بعد از پیرسینگ به شکل دقیق موضوعی حیاتی است. گوش‎ها را باید دو بار در روز با استفاده از آب شستشوی استریل یا محلول شستشوی ارائه شده از سوخ متخصص پیرسینگ تمیز کرد.
از بازی بازی کردن با آویزها یا دست به دست کردن مدام آنها باید پرهیز شود. باید مراقب بود که آویزهای گوش در هنگام لباس پوشیدن به آنها گیر نکنند.
فرد ممکن است نیاز به خوابیدن به یک پهلو داشته باشد تا در زمان التیام گوش از آسیب دیدن آن پیشگیری شود.

عفونت‌ مربوط به پیرسینگ‎های قدیمی
علایم عفونت در پیرسینگ‎های قدیمی مشابه علایم مزبور در موارد تازه است.
برای درمان عفونت در یک پیرسینگ قدیمی، مردم باید آویزها را تمیز کرده و نیز همین کار را در مورد هر دو طرف گوش با استفاده از محلول سالین انجام دهند، و حتماً در هنگام انجام این امور دست‌های فرد باید تمیز باشد.
در صورت عدم بهبود عفونت، گسترش آن، یا در صورت بروز تب، فرد باید مورد مراقبت پزشکی قرار گیرد.
اگر نشانه‎ها یا علایم عفونت مکرراً بروز کنند، مردم باید نسبت به خرید یا استفاده از آویزهای هیپوآلرژنیک اقدام کنند زیرا ممکن است مشکل ایجاد شده از واکنش نسبت به آویزها ایجاد شده باشد.

چه هنگامی آویزها را خارج کنیم
اگر یک پیرسینگ جدید عفونی شده باشد بهترین کار این است که آویز مورد استفاده خارج نشود. خارج کردن آویز ممکن است باعث بسته شدن زخم و به دام افتادن عفونت درون پوست گردد. به همین دلیل، این موضوع قابل توصیه است که مردم آویزهای گوش را از گوش دچار عفونت خارج نکنند مگر اینکه این کار از سوی پزشک یا متخصص پیرسینگ توصیه شده باشد.
وقتی زخم التیام پیدا می‎کند، که این در طول 2 تا 3 ماه در موارد پیرسینگ نرمه گوش یا زمان طولانی‎تر در پیرسینگ غضروف اتفاق می‎افتد، آنگاه فرد می‎تواند در شرایط ایمن نسبت به خارج کردن آویز مورد استفاده اقدام کند.

خلاصه
در هنگام استفاده از زیورآلات جدید، این موضوع مهم است که کار توسط یک متخصص پیرسینگ کارآزموده و در شرایط رعایت حداکثر پرهیزهای بهداشتی انجام شود. همچنین، مردم باید همیشه مراقبت‎های پس از پیرسینگ را در کمال دقت انجام دهند تا اینکه زخم ایجاد شده به طور کامل بهبود یابد.
در اغلب موارد عفونت پیرسینگ گوش را می‎توان در محیط خانه درمان کرد و بهبود به طور معمول در طول چند روز رخ می‎دهد، اگرچه در برخی موارد نیاز به استفاده از آنتی‎بیوتیک مطرح است. اگر علایم بهبود نیابند، عفونت گسترش پیدا کند، یا علایم دیگری ایجاد گردد، فرد دچار این وضعیت باید به پزشک مراجعه کند./

Source:
How to treat and prevent an infected ear piercing
Last reviewed Tue 25 September 2018
By Kat Gal
Reviewed by Karen Gill, MD

بیماری‌های عفونی / باکتری / ویروس