عفونت گوش خارجی یا گوش شناگر در بزرگسالان و کودکان

• دکتر الین کی. لیو، جو بومن، آنا گاتر
• ترجمه هامیک رادیان

عفونت گوش خارجی عفونتی در دهانه بیرونی گوش و کانال یا مجرای آن است که قسمت خارجی گوش را به پرده گوش متصل می‌کند. این نوع عفونت در پزشکی زیر عنوان اتیت خارجی (اوتیت خارجی) شناخته می‌شود. یک شکل شایع اتیت خارجی به "گوش شناگر" شهرت دارد.
این عفونت گوش خارجی اغلب بر اثر قرار گرفتن در معرض رطوبت ایجاد می‌شود. گوش شناگر در کودکان، نوجوانان و بزرگسالانی که زمان زیادی را به شنا کردن یا درون آب می‌گذرانند شایع است. در سطح ایالات متحد آمریکا گوش شناگر سالانه به 2.4 میلیون مراجعه به پزشک منجر می‌شود.

[مطالب این مقاله:]
• علل عفونت گوش خارجی
• علایم عفونت گوش خارجی
• ریسک فاکتورهای عفونت گوش خارجی
• درمان عفونت گوش خارجی
• مداوای خانگی برای عفونت گوش خارجی
• عفونت گوش خارجی در کودکان
• عوارض و موارد اورژانس
• تشخیص عفونت گوش خارجی
• دورنما و پیشگیری

چه چیز سبب عفونت گوش خارجی می‎شود؟
شنا (یا احتمالاً غوطه‌ور شدن مکرر در آب یا دوش گرفتن مکرر) می‎تواند به عفونت گوش خارجی منجر شود. آب به جا مانده در کانال گوش به محیط مناسبی برای باکتری‎ها بدل می‎گردد.
عفونت در عین حال ممکن است در صورت مجروح شدن لایه پوستی جدار کانال گوش ایجاد شود. خارش دادن شدید، استفاده از هدفون یا استفاده از گوش‌پاک‎کن می‎تواند به این لایه پوست ظریف آسیب برساند.
وقتی این لایه پوستی صدمه دیده و ملتهب می‌شود، می‎تواند جای پایی برای باکتری‌ها ایجاد کند. سرومن (موم گوش) دفاع طبیعی گوش در برابر عفونت است اما تماس مداوم با رطوبت و خراشیدگی می‌تواند باعث از بین رفتن موم گوش شود که ابن وضعیت احتمال بروز عفونت را افزایش می‌دهد.

علایم اتیت خارجی کدامند؟
علایم اتیت خارجی شامل موارد زیر است:
• ورم
• سرخی
• گرما
• درد یا ناراحتی گوش
• ترشح چرک
• خارش
• تخلیه بیش از حد مایع
• کاهش یا اختلال در شنوایی
درد شدید در صورت، سر، یا گردن می‌تواند نشانه آن تلقی شود که یک عفونت به شکل قابل ملاحظه‌ای پیشرفت کرده است. علایم همراه با تب یا ورم غدد لنفاوی همچنین نشان دهندۀ پیشرفته بودن عفونت است. اگر کسی به همراه درد گوش دچار هر یک از علایم مزبور شده باشد باید بلافاصله به پزشک مراجعه کند.

چه کسی در معرض خطر عفونت گوش خارجی قرار دارد؟
شنا کردن بزرگ‎ترین ریسک فاکتور اتیت خارجی محسوب می‎شود به ویژه در مورد کسانی که در آب‎های پُرباکتری به شنا می‌پردازند. استخرهای شنایی که به شکل مناسب با کلر ضد عفونی شده باشند کمتر محتمل است که باکتری‌ها در آنها گسترش یابند.
دوش گرفتن مداوم یا پاک کردن مدام گوش نیز می‌تواند آن را به مسیری باز برای گسترش باکتری‌ها تبدیل کند. هر قدر مجرای گوش باریک‎تر شود احتمال احتباس آب در آن بیشتر خواهد بود. کانال گوش کودکان به طور معمول باریک‌تر از کانال گوش بزرگسالان است.
استفاده از هدفون یا دستگاه‌های کمک شنوایی و همچنین ابتلاء به آلرژی پوست، اگزما و آزردگی پوست بر اثر استفاده از محصولات مربوط به مو ریسک ایجاد عفونت گوش خارجی را افزایش می‌دهد.
خود گوش شناگر مُسری نیست و از کسی به دیگری منتقل نمی‌شود.

درمان عفونت گوش خارجی
عفونت‎های گوش خارجی ممکن است خود به خود و بدون درمان بهبود یابند. قطره‌های گوش حاوی آنتی‌بیوتیک رایج‌ترین دارو برای آن دسته از عفونت‌های گوش خارجی هستند که خود به خود بهبود پیدا نمی‌کنند. این داروها باید به تجویز دکتر مصرف شوند.
پزشکان در عین حال ممکن است برای کاهش ورم کانال گوش قطره‌های آنتی‎بیوتیک را توأم با داروهای استروئیدی تجویز کنند. قطره‌های گوش به طور معمول چند بار در روز برای یک دوره 7 تا 10 روزه مورد استفاده قرار می‌گیرند.
اگر علت بروز عفونت گوش خارجی یک قارچ باشد، پزشک برای رفع مشکل قطره‌های گوش ضد قارچ تجویز خواهد کرد. عفونت قارچی بیشتر در مردمی شایع است که دچار دیابت هستند یا در سیستم ایمنی خود با مشکلی مواجهند.
برای کاهش علایم، این موضوع اهمیت دارد که گوش در بازه زمانی التیام بیمار از آب دور بماند.
داروهای ضد درد غیر نسخه‌ای مثل ایبوپروفن یا استامینوفن را می‎توان برای کاهش درد به کار برد. در موارد شدید داروهای نسخه‌ای ضد درد از سوی پزشک تجویز می‌شود.

مداوای خانگی برای عفونت گوش خارجی
مهم‎ترین بخش مداوای خانگی برای عفونت گوش خارجی پیشگیری است. خشک نگه داشتن گوش تا حد امکان از ریسک بروز عفونت در آن کم می‎کند.
دیگر نکاتی که در این مورد می‎توان به خاطر سپرد عبارتند از:
• استفاده از گلوله نخی یا گوش‌گیر برای پیشگیری از ورود آب به داخل گوش در هنگام دوش گرفتن یا حمام کردن
• استفاده از کلاه مخصوص شنا
• اجتناب از خاراندن یا خراشیدن گوش داخلی حتی با استفاده از گوش‌پاک‌کن نخی
• اجتناب از خارج کردن موم گوش
• استفاده از قطره گوش مخلوط الکل مالیدنی و / یا سرکه پس از شنا برای کمک به خشک کردن آب اضافی (این مخلوط حاوی 50 درصد الکل مالیدنی، 25 درصد سرکه سفید و 25 درصد آب مقطر است)
• خشک کردن سر و گوش با حوله پس از شنا کردن

عفونت گوش خارجی در کودکان
کودکان، به ویژه آنانی که زمان زیادی را درون آب سپری می‌کنند به طور مشخص در معرض ابتلاء به عفونت‌های گوش خارجی قرار دارند. کانال گوش کودکان کوچک‎تر از کانال گوش بزرگسالان است که این موضوع باعث می‌شود تا تخلیه کامل مایعات از داخل گوش آنان با مشکل بیشتری مواجه باشد. این وضعیت به افزایش میزان عفونت منجر می‌شود.
درد گوش بارزترین علامت عفونت گوش خارجی است. کودکان خردسال یا کودکانی که هنوز قادر به صحبت نیستند ممکن است علایمی شامل موارد زیر را نشان دهند:
• پوشاندن گوش یا کشیدن گوش
• گریه کردن در هنگامی که گوش آنها لمس می‌شود
• ابتلاء به تب، در موارد نادر
• بدخلقی، گریه کردن به میزان بیش از حد نرمال، یا دچار شدن به مشکلات خواب
• تخلیه مایع از گوش

عوارض و علایم اورژانسی
اگر عفونت گوش خارجی بدون درمان به حال خود رها شود و خود به خود نیز بهبود نیابد، می‎تواند عوارض مختلفی در پی داشته باشد.
احتمال ایجاد آبسه در نواحی اطراف ناحیه آسیب دیده در گوش وجود دارد. این آبسه‌ها ممکن است خود به خود بهبود یابند، یا اینکه دکتر ناچار شود تا آنها را تخلیه کند.
عفونت‌های درازمدت گوش خارجی می‌توانند سبب باریک شدن کانال گوش شوند. باریک شدن کانال گوش می‌تواند به شنوایی آسیب بزند و در موارد شدید موجب ناشنوایی شود. این مورد برای درمان نیاز به مصرف آنتی‌بیوتیک دارد.
پارگی یا سوراخ شدن پرده گوش نیز می‌تواند یکی از عوارض عفونت‌های گوش خارجی بر اثر وارد کردن اشیاء به داخل گوش باشد. این وضعیت ممکن است بسیار دردناک شود. علایم شامل کاهش موقتی شنوایی، زنگ زدن یا صدای وز وز در گوش، ترشح و خونریزی گوش است.
در موارد نادر اتیت خارجی نکروز دهنده (بدخیم) بروز می‌کند. این اختلال عارضه‌ای بسیار جدی است که در آن عفونت به غضروف و استخوان اطراف کانال گوش گسترش پیدا می‌کند.
افراد بزرگسال دچار ضعف سیستم ایمنی در بالاترین ریسک قرار دارند. در صورت عدم درمان اختلال مزبور می‌تواند کشنده باشد. این اختلال یک وضعیت اورژانسی تلقی می‌شود و علایم آن شامل موارد زیر است:
• درد شدید گوش و سردرد شدید به ویژه در شب
• ترشح ادامه‎دار از گوش
• فلج عصب صورت (افتادگی صورت) در سمت گوش آسیب دیده
• بی‌حفاظ شدن استخوان کانال گوش (نمایان شدن استخوان)

تشخیص عفونت گوش خارجی
پزشک به طور معمول می‎تواند عفونت گوش خارجی را با ارزیابی علایم بیمار و بررسی داخل گوش با استفاده از اتوسکپ تشخیص دهد.

دورنما و پیشگیری
دورنما برای این انواع عفونت به طور معمول خوب است: عفونت‌های مورد بحث اغلب خود به خود بهبود می‎یابند و صرفاً با استفاده از قطره‌های گوش از بین می‌روند.
بهترین راه برای پیشگیری از گوش شناگر خشک نگه داشتن گوش در حد امکان است.
• استفاده از گوش‌گیر یا کلاه در هنگام شنا کردن به پیشگیری از عفونت کمک می‎کند.
• توصیه می‌شود که مردم پس از شنا یا دوش گرفتن گوش‌های خود را به طور کامل خشک کنند.
• تکان دادن سر در حالت خم شده به طرفین به شکلی که مایع داخل گوش بتواند از آن خارج شود به تخلیه آب اضافی جمع شده در گوش کمک می‎کند.
• اجتناب از فرو بردن اشیاء مختلف مثل گوش‌پاک‌کن، ناخن‌گیر، مداد یا خودکار درون گوش به پیشگیری از صدمات کمک کرده و ریسک بروز عفونت را کاهش می‌دهد./

Source:
Healthline
Outer Ear Infection (Swimmer’s Ear)
Medically reviewed by Elaine K. Luo, MD
on April 23, 2018 —
Written by Joe Bowman and Ana Gotter