یائسگی

پیش‌یائسگی و پیش از یائسگی گاهی از اوقات به جای یکدیگر استفاده می‌شوند اما از نظر فنی آنها معانی متفاوتی دارند

یائسگی رسماً پایان دوران برخورداری از توان بچه‌دار شدن در زنان است. اگرچه این مرحله زندگی به خوبی شناخته شده است در واقع مراحل مختلفی در یائسگی وجود دارد که شناسایی و درک آنها مهم است. خود یائسگی رسماً زمانی بروز می‌کند که عادت ماهانه در زن برای همیشه متوقف شده باشد. پیش‌یائسگی / Perimenopause از سوی دیگر به معنی "پیرامون یائسگی" است. پیش‌یائسگی همچنین به عنوان مرحله انتقالی یائسگی شناخته می‌شود و اینطور نامیده می‌شود زیرا پیش از یائسگی رخ می‌دهد.

ترشح واژن در سراسر زندگی زنان نرمال است، اما نوسان‌هایی در مقدار این ترشح ایجاد می‌شود

یائسگی بخشی طبیعی از زندگی زنان است. یائسگی مرزی میان پیش‌یائسگی [پیش از یائسگی] و پسایائسگی [پس از یائسگی] است. زن زمانی یائسه تلقی می‌شود که 12 ماه کامل را بدون پریود پشت سر گذاشته باشد. با وجود این تغییرات ممکن است بسیار پیش از این زمان شروع شوند. با شروع علایم به شکلی قابل توجه در زمانی که هنوز بدن زن استروژن و پروژسترون تولید می‌کند، زنان در دوره پیش‌یائسگی قرار دارند. این دوره انتقالی گرایشی به شروع در سنین 45 تا 55 دارد و ممکن است از 7 تا 14 سال ادامه یابد. به هر حال، احتمال شروع این دوره به شکل بسیار زودرس‌تر و ناگهانی‌تر، در صورتی که رحم یا تخمدان‌‌های زن با عمل جراحی برداشته شده باشد، مطرح است.

هر چیزی که باعث آسیب دیدن تخمدان‌ها شود یا تولید استروژن را متوقف کند می‌تواند باعث یائسگی زودرس گردد

یائسگی زودرس معمولاً به یائسه شدن پیش از سن 45 سالگی اشاره دارد. یائسگی پیش از موقع یا عدم کفایت زودرس تخمدان پیش از سن 40 سالگی بروز می‌کند. یائسگی زمانی ایجاد می‌گردد که تخمدان‌ها تولید تخمک را بر اثر کاهش میزان استروژن متوقف می‌کنند. استروژن هورمون کنترل کننده چرخه تولید مثل است. هر چیزی که باعث آسیب دیدن تخمدان‌ها شود یا تولید استروژن را متوقف کند می‌تواند باعث یائسگی زودرس گردد. این شامل شیمی درمانی برای سرطان یا اوفورکتومی (برداشتن تخمدان‌ها) می‌شود. در این مورد پزشک به زن کمک می‌کند تا برای یائسگی زودرس آماده گردد. اما زنان ممکن است حتی در شرایط سالم بودن تخمدان‌ها نیز دچار یائسگی زودرس شوند.

زنان تحصیل کرده در مقایسه با زنان فاقد تحصیلات دیرتر یائسه می‌شوند

در عرف پزشکی یائسگی به معنی قطع کامل پریود در طول 12 ماه متوالی است. با وجود این انتقال از قطع گاه و بیگاه عادت ماهانه تا قطع کامل آن ممکن است به زمانی بیش از یک سال نیاز داشته باشد. برای برخی زنان این دوره 8 سال یا بیشتر طول می‌کشد. بنابراین، چه عواملی پس از شروع روند انتقال به یائسگی بر آن تأثیر می‌گذارند؟ آیا زنان می‌توانند وقتی یائسگی برای آنان شروع می‌شود کاری را در راستای تغییر این فرآیند انجام دهند؟

آتروفی واژینال (واژینیت آتروفیک)، نازک و خشک شدن و التهاب دیواره‌های واژن است

آتروفی واژینال (واژینیت آتروفیک)، نازک و خشک شدن و التهاب دیواره‌های واژن است که ممکن است در زمانی که بدن زن با کمبود استروژن مواجه است بروز کند. آتروفی واژینال بیشترین شیوع را در دوران یائسگی دارد. برای بسیاری زنان آتروفی واژینال نه فقط باعث دردناک شدن مقاربت جنسی می‌شود بلکه به اختلال علایم ادراری نیز منجر می‌گردد. از آنجا که اختلال مزبور می‌تواند هم علایم واژنی و هم علایم ادراری ایجاد کند، پزشکان برای توصیف آتروفی واژینال و علایم همراه آن از اصطلاح "سندرم تناسلی-ادراری یائسگی" (GSM) استفاده می‌کنند. درمان‌های ساده و مؤثر برای سندرم تناسلی-ادراری یائسگی در دسترسند.

گرگرفتگی شایع‌ترین علامت انتقال به یائسگی است

گُرگرفتگی احساس ناگهانی گرما است که به طور معمول بیشترین شدت آن در نواحی صورت، گردن و قفسه سینه بروز می‌کند. گرگرفتگی همچنین می‌تواند سبب تعریق شود و اگر بدن گرمای زیادی از دست بدهد در پایان آن شخص ممکن است به لرز دچار شود. اگرچه اختلالات پزشکی دیگری نیز می‌توانند سبب گرگرفتگی شوند، بیشترین موارد آن مربوط به یائسگی است. در واقع، گرگرفتگی شایع‌ترین علامت انتقال به یائسگی است. میزان تکرار بروز گرگرفتگی در زنان متفاوت است و ممکن است شامل طیفی از چند بار در هفته تا چند بار در ساعت باشد. طیفی از درمان‌ها برای گرگرفتگی‌های مشخصاً آزار دهنده وجود دارد.