نشت ادرار هنگام سرفه کردن و خندیدن - طبیعی است؟

• آرون کاندولا، دکتر دانیل میورل
• ترجمه هامیک رادیان

بی‎اختیاری ادراری یک مشکل پزشکی شایع است و به نشت ناخواسته و غیر ارادی ادرار اشاره دارد.
یک نوع از بی‎اختیاری ادراری بی‏‌اختیاری تحت فشار یا استرس است که در آن نشت ادرار زمانی رخ می‎دهد که فرد در حال سرفه کردن یا خندیدن است.
مطالب این مقاله:
• بی‎اختیاری استرس چیست؟
• علل بی‎اختیاری استرس
• تشخیص
• گزینه‎های درمانی
• دورنما

بی‎اختیاری استرس چیست؟
بی‎اختیاری استرس شایع‎ترین شکل بی‌اختیاری ادراری است که زمانی بروز می‎کند که عضلات پیشگیری کننده از ادرار کردن توسط عملی مثل سرفه کردن یا خندیدن تضعیف می‎شوند.
ادرار توسط کلیه‎ها تولید و در مثانه ذخیره می‎شود. عضلات اطراف مثانه با سفت کردن مجرای ادرار که در نهایت ادرار از طریق آن دفع می‎شود، به نگهداری یا حفظ ادرار کمک می‎کنند.
وقتی مثانه پر است، عضلات اطراف مثانه منقبض و مجرای ادرار برای دفع ادرار از بدن شل می‎شود.
اعمالی مثل سرفه کردن یا خندیدن می‎توانند سبب ایجاد یک فشار ناگهانی بر مثانه شوند. این فشار می‎تواند باعث شود که عضلات کف لگن به طور ناگهانی دچار حالت شل‎شدگی شوند.
عضلات کف لگن زیر مجرای ادرار قرار دارند. آنها به مثانه در بسته نگه داشتن مجرای ادرار برای متوقف کردن نشت محتوی آن کمک می‎کنند.
سرفه با ایجاد شلی لحظه‎ای در عضلات کف لگن می‎تواند باعث شود که ادرار از طریق مجرای ادرار به خارج بدن نشت کند.
تنها علامت بی‎اختیاری استرس عبور غیر ارادی ادرار به علت کنش ناگهانی مثل سرفه کردن یا خندیدن است که بر مثانه فشار می‎آورد.

علل بی‎اختیاری استرس
نشت ادرار ممکن است بر اثر تکان‎های ناگهانی بدن مثل مواردی که هنگام سرفه، عطسه یا خندیدن بروز می‎کند، اتفاق بیفتد. این وضعیت همچنین در هنگام تحرکات جسمانی مثل موارد زیر امکان بروز دارد:
• ورزش
• بلند کردن اشیاء سنگین
• پرش
• مقاربت جنسی
احتمال آسیب دیدگی یا تضعیف عضلات کف لگن یا عضلات اطراف مجرای ادرار بر اثر موارد زیر وجود دارد:
• بارداری
• زایمان
• چاقی
• مصرف برخی داروها

ریسک فاکتورها
بی‎اختیاری استرس در زنان بسیار بیشتر از مردان شایع است و از هر سه زن یک تن به آن مبتلا هستند.
در عین حال امکان ابتلا به این اختلال در سنین بالای چهل سال بیشتر است و زنان مسن در بالاترین ریسک برای ابتلا به این وضعیت قرار دارند.
دیگر ریسک فاکتورهای بی‎اختیاری استرس شامل موارد زیر است:
• سرفۀ طولانی مدت
• چاقی
• سیگار کشیدن
• بارداری
• یبوست
• مصرف زیاد مشروب الکلی یا کافئین
• سابقۀ انجام جراحی در ناحیۀ لگن
برخی از این ریسک فاکتورها قابل پیشگیری هستند، و با اجتناب از آنها ریسک فرد برای ابتلا به این عارضه کاهش پیدا می‎کند.

تشخیص
بی‎اختیاری ادراری می‎تواند باعث خجلت و شرمندگی فرد شود. بر این اساس برای مردم مهم است که جهت کمک گرفتن برای این اختلال شایع از کمک‎های تخصصی پزشکی استفاده کنند.
اگر ظن به وجود بی‎اختیاری ادراری در فرد وجود داشته باشد، دکتر ممکن است از فرد بخواهد تا دفترچۀ یادداشتی در مورد عادات ادرار کردن روزانه تهیه کند تا به کمک آن بتواند علل بروز مشکل را تعیین کند.
دکتر در عین حال ممکن است یک معاینۀ فیزیکی برای بررسی ناحیۀ شکم و تناسلی یا یک معاینۀ نورولوژیک با تمرکز بر مشکلات ناحیۀ لگن انجام دهد. احتمالاً برای انجام تست عفونت نیاز به نمونۀ ادرار خواهد بود.
در موارد نادر ممکن است ضروری باشد که چگونگی کارکرد مثانه آزمایش شود. این کار می‎تواند شامل انجام طیفی از اقدامات باشد که از جملۀ آنها می‎توان به فرو بردن اندوسکپ به درون سیستم ادراری اشاره کرد. اندوسکپ یک لولۀ منعطف مجهز به لامپ و دوربین است که پزشک از آن برای شناسایی مشکلات داخل بدن استفاده می‎کند.

گزینه‌های درمانی
چندین راه برای درمان بی‎اختیاری استرس وجود دارد اگر فرد در هنگام سرفه دچار آن شود.

ورزش
حرکات تقویت کنندۀ عضلات ناحیۀ لگن رایج‎ترین روش غیر جراحی درمان بی‎اختیاری استرس است.
یک متخصص طب ورزشی یا فیزیوتراپ می‎تواند برنامۀ ورزشی لازم که عضلات کف لگن را هدف قرار می‎دهد برای فرد تشریح کند.
ورزش‎ معمولاً شامل انقباض عضلات لگنی است. به طور معمول توصیه می‌شود که فرد روزانه سه دفعه هر دفعه 15 تا 20 بار انقباضات عضلۀ لگن را برای یک دورۀ چندین ماهه انجام دهد.

دیگر تکنیک‌های تقویت عضلات
اگر فردی قادر به منقبض کردن عضلات کف لگن خود نباشد، یا اگر حمایت اضافی در این مورد نیاز باشد، در این صورت رویکردهایی برای کمک به تقویت عضلات ممکن است به روند درمان اضافه گردد.
تکنیک‎های اضافی در این مورد شامل موارد زیر است:
• تحریک الکتریکی: تقویت عضلات لگن با منقبض کردن آن از طریق کاربرد تحریک الکتریکی
• مخروط واژن: وزنه‎های کوچک به مدت 10  تا 20 دقیقه داخل واژن قرار داده می‎شود. عضلات لگن به طور طبیعی وزنه را سر جایش نگه می‎دارند و همچنان که وزنه‎ها به شکل پیشرونده سنگین‎تر می‎شوند عضلات مزبور نیز قوی‎تر می‎گردند.
• زیست‎بازخورد (بیوفیدبک): یک کاوشگر یا الکترود را می‎توان برای پایش چگونگی کارکرد عضلات لگن در زمینۀ فشرده شدن مورد استفاده قرار داد. نتیجۀ بیوفیدبک می‏تواند به مردم در بهبود بخشیدن تکنیک‎های ورزش یا تکمیل ورزش‎ به شکل مؤثرتر کمک کند.

تغییرات سبک زندگی
درمان همچنین می‎تواند شامل برخی تغییرات در سبک زندگی برای کاهش ریسک فاکتورهای مرتبط به بی‎اختیاری استرس باشد. تغییرات کمک کننده در این مورد شامل موارد زیرند:
• کاهش وزن: اگر فرد دچار اضافه وزن باشد، کاهش وزن می‎تواند باعث کاهش فشار بر مثانه شود.
• تغییر عادات نوشیدن: پرنوشی یا کم‌نوشی هر دو می‎توانند مشکل را حادتر کنند. نوشیدن الکل یا کافئین نیز می‎توانند باعث تشدید علایم شود.
• سیگار کشیدن: ترک سیگار می‎تواند به کاهش اختلال از طریق کاهش سرفه کردن کمک کند.

جراحی
اگر عضلات کف لگن تقویت نشوند، جراحی می‎تواند یکی از گزینه‌های مطرح در این مورد باشد. جراحی به طور معمول با هدف محکم کردن یا تقویت عضلات زیر مثانه انجام می‎شود.

دارو
برخی داروها شامل داروی ضد افسردگی دولکستین، تحریک کننده‌ها یا سد کننده‌های ادرنرژیک، ضد افسردگی‎های سه حلقه‎ای، و هورمون‌ها می‎توانند در مداوای بی‌اختیاری استرس مورد استفاده قرار گیرند. این داروها در صورت عدم کارآیی روش‌های دیگر یا در شرایط امتناع فرد از انجام عمل جراحی کاربرد دارند.
دولوکستین می‎تواند به بهتر شدن انقباض عضلات مجرای ادرار کمک کند، که این به ادارۀ علایم یا تقویت دیگر درمان‎ها منجر می‎شود.
عوارض جانبی خاصی در صورت استفاده از دولوکستین مطرحند که شامل موارد زیرند:
• تهوع
• خستگی
• یبوست
• خشکی دهان

دورنما
درمان بی‎اختیاری استرس به شکل موفق ممکن است موضوع متغیری باشد و نتایج درمان به فرد مورد درمان بستگی دارد.
به طور معمول تقویت عضلات کف لگن راهکار مؤثری در درمان این وضعیت است، و این درمان برای توقف نشت ادرار در فرد در هنگام سرفه کردن کافی خواهد بود.
به هر جهت، در برخی موارد ممکن است به مداخلات پزشکی شدیدتر شامل جراحی و استفاده از دارو نیاز باشد.

در همین زمینه مطالعه لینک زیر در وبسایت مهرین - اخبار سلامت پیشنهاد می‎شود:

بی‌اختیاری ادراری یا نشت غیر ارادی ادرار

چرا ادرار بوی آمونیاک می‌دهد؟

Source:
Urine leakage while coughing: Is it normal?
Last reviewed Sun 10 September 2017
By Aaron Kandola
Reviewed by Daniel Murrell, MD