• آرون کاندولا، دکتر دانیل میورل
• ترجمه هامیک رادیان
بی‌اختیاری ادراری یک مشکل پزشکی شایع است و به نشت ناخواسته و غیر ارادی ادرار اشاره دارد.
یک نوع از بی‌اختیاری ادراری بی‌اختیاری تحت فشار یا استرس است که در آن نشت ادرار زمانی رخ می‌دهد که فرد در حال سرفه کردن یا خندیدن است.
مطالب این مقاله:
• بی‌اختیاری استرس چیست؟
• علل بی‌اختیاری استرس
• تشخیص
• گزینه‌های درمانی
• دورنما
بی‌اختیاری استرس چیست؟
بی‌اختیاری استرس شایع‌ترین شکل بی‌اختیاری ادراری است که زمانی بروز میکند که عضلات پیشگیری کننده از ادرار کردن توسط عملی مثل سرفه کردن یا خندیدن تضعیف می‌شوند.
ادرار توسط کلیهها تولید و در مثانه ذخیره می‌شود. عضلات اطراف مثانه با سفت کردن مجرای ادرار که در نهایت ادرار از طریق آن دفع می‌شود، به نگهداری یا حفظ ادرار کمک میکنند.
وقتی مثانه پر است، عضلات اطراف مثانه منقبض و مجرای ادرار برای دفع ادرار از بدن شل می‌شود.
اعمالی مثل سرفه کردن یا خندیدن میتوانند سبب ایجاد یک فشار ناگهانی بر مثانه شوند. این فشار می‌تواند باعث شود که عضلات کف لگن به طور ناگهانی دچار حالت شلشدگی شوند.
عضلات کف لگن زیر مجرای ادرار قرار دارند. آنها به مثانه در بسته نگه داشتن مجرای ادرار برای متوقف کردن نشت محتوی آن کمک میکنند.
سرفه با ایجاد شلی لحظهای در عضلات کف لگن می‌تواند باعث شود که ادرار از طریق مجرای ادرار به خارج بدن نشت کند.
تنها علامت بی‌اختیاری استرس عبور غیر ارادی ادرار به علت کنش ناگهانی مثل سرفه کردن یا خندیدن است که بر مثانه فشار میآورد.
علل بی‌اختیاری استرس
نشت ادرار ممکن است بر اثر تکانهای ناگهانی بدن مثل مواردی که هنگام سرفه، عطسه یا خندیدن بروز میکند، اتفاق بیفتد. این وضعیت همچنین در هنگام تحرکات جسمانی مثل موارد زیر امکان بروز دارد:
• ورزش
• بلند کردن اشیاء سنگین
• پرش
• مقاربت جنسی
احتمال آسیب دیدگی یا تضعیف عضلات کف لگن یا عضلات اطراف مجرای ادرار بر اثر موارد زیر وجود دارد:
• بارداری
• زایمان
• چاقی
• مصرف برخی داروها
ریسک فاکتورها
بی‌اختیاری استرس در زنان بسیار بیشتر از مردان شایع است و از هر سه زن یک تن به آن مبتلا هستند.
در عین حال امکان ابتلا به این اختلال در سنین بالای چهل سال بیشتر است و زنان مسن در بالاترین ریسک برای ابتلا به این وضعیت قرار دارند.
دیگر ریسک فاکتورهای بی‌اختیاری استرس شامل موارد زیر است:
• سرفۀ طولانی مدت
• چاقی
• سیگار کشیدن
• بارداری
• یبوست
• مصرف زیاد مشروب الکلی یا کافئین
• سابقۀ انجام جراحی در ناحیۀ لگن
برخی از این ریسک فاکتورها قابل پیشگیری هستند، و با اجتناب از آنها ریسک فرد برای ابتلا به این عارضه کاهش پیدا میکند.
تشخیص
بی‌اختیاری ادراری می‌تواند باعث خجلت و شرمندگی فرد شود. بر این اساس برای مردم مهم است که جهت کمک گرفتن برای این اختلال شایع از کمکهای تخصصی پزشکی استفاده کنند.
اگر ظن به وجود بی‌اختیاری ادراری در فرد وجود داشته باشد، دکتر ممکن است از فرد بخواهد تا دفترچۀ یادداشتی در مورد عادات ادرار کردن روزانه تهیه کند تا به کمک آن بتواند علل بروز مشکل را تعیین کند.
دکتر در عین حال ممکن است یک معاینۀ فیزیکی برای بررسی ناحیۀ شکم و تناسلی یا یک معاینۀ نورولوژیک با تمرکز بر مشکلات ناحیۀ لگن انجام دهد. احتمالاً برای انجام تست عفونت نیاز به نمونۀ ادرار خواهد بود.
در موارد نادر ممکن است ضروری باشد که چگونگی کارکرد مثانه آزمایش شود. این کار می‌تواند شامل انجام طیفی از اقدامات باشد که از جملۀ آنها میتوان به فرو بردن اندوسکپ به درون سیستم ادراری اشاره کرد. اندوسکپ یک لولۀ منعطف مجهز به لامپ و دوربین است که پزشک از آن برای شناسایی مشکلات داخل بدن استفاده میکند.
گزینه‌های درمانی
چندین راه برای درمان بی‌اختیاری استرس وجود دارد اگر فرد در هنگام سرفه دچار آن شود.
ورزش
حرکات تقویت کنندۀ عضلات ناحیۀ لگن رایجترین روش غیر جراحی درمان بی‌اختیاری استرس است.
یک متخصص طب ورزشی یا فیزیوتراپ می‌تواند برنامۀ ورزشی لازم که عضلات کف لگن را هدف قرار می‌دهد برای فرد تشریح کند.
ورزش معمولاً شامل انقباض عضلات لگنی است. به طور معمول توصیه می‌شود که فرد روزانه سه دفعه هر دفعه 15 تا 20 بار انقباضات عضلۀ لگن را برای یک دورۀ چندین ماهه انجام دهد.
دیگر تکنیک‌های تقویت عضلات
اگر فردی قادر به منقبض کردن عضلات کف لگن خود نباشد، یا اگر حمایت اضافی در این مورد نیاز باشد، در این صورت رویکردهایی برای کمک به تقویت عضلات ممکن است به روند درمان اضافه گردد.
تکنیک‌های اضافی در این مورد شامل موارد زیر است:
• تحریک الکتریکی: تقویت عضلات لگن با منقبض کردن آن از طریق کاربرد تحریک الکتریکی
• مخروط واژن: وزنههای کوچک به مدت 10 تا 20 دقیقه داخل واژن قرار داده می‌شود. عضلات لگن به طور طبیعی وزنه را سر جایش نگه میدارند و همچنان که وزنهها به شکل پیشرونده سنگینتر می‌شوند عضلات مزبور نیز قویتر میگردند.
• زیستبازخورد (بیوفیدبک): یک کاوشگر یا الکترود را میتوان برای پایش چگونگی کارکرد عضلات لگن در زمینۀ فشرده شدن مورد استفاده قرار داد. نتیجۀ بیوفیدبک می‌تواند به مردم در بهبود بخشیدن تکنیک‌های ورزش یا تکمیل ورزش به شکل مؤثرتر کمک کند.
تغییرات سبک زندگی
درمان همچنین می‌تواند شامل برخی تغییرات در سبک زندگی برای کاهش ریسک فاکتورهای مرتبط به بی‌اختیاری استرس باشد. تغییرات کمک کننده در این مورد شامل موارد زیرند:
• کاهش وزن: اگر فرد دچار اضافه وزن باشد، کاهش وزن می‌تواند باعث کاهش فشار بر مثانه شود.
• تغییر عادات نوشیدن: پرنوشی یا کم‌نوشی هر دو میتوانند مشکل را حادتر کنند. نوشیدن الکل یا کافئین نیز میتوانند باعث تشدید علایم شود.
• سیگار کشیدن: ترک سیگار می‌تواند به کاهش اختلال از طریق کاهش سرفه کردن کمک کند.
جراحی
اگر عضلات کف لگن تقویت نشوند، جراحی می‌تواند یکی از گزینه‌های مطرح در این مورد باشد. جراحی به طور معمول با هدف محکم کردن یا تقویت عضلات زیر مثانه انجام می‌شود.
دارو
برخی داروها شامل داروی ضد افسردگی دولکستین، تحریک کننده‌ها یا سد کننده‌های ادرنرژیک، ضد افسردگیهای سه حلقهای، و هورمون‌ها میتوانند در مداوای بی‌اختیاری استرس مورد استفاده قرار گیرند. این داروها در صورت عدم کارآیی روش‌های دیگر یا در شرایط امتناع فرد از انجام عمل جراحی کاربرد دارند.
دولوکستین می‌تواند به بهتر شدن انقباض عضلات مجرای ادرار کمک کند، که این به ادارۀ علایم یا تقویت دیگر درمانها منجر می‌شود.
عوارض جانبی خاصی در صورت استفاده از دولوکستین مطرحند که شامل موارد زیرند:
• تهوع
• خستگی
• یبوست
• خشکی دهان
دورنما
درمان بی‌اختیاری استرس به شکل موفق ممکن است موضوع متغیری باشد و نتایج درمان به فرد مورد درمان بستگی دارد.
به طور معمول تقویت عضلات کف لگن راهکار مؤثری در درمان این وضعیت است، و این درمان برای توقف نشت ادرار در فرد در هنگام سرفه کردن کافی خواهد بود.
به هر جهت، در برخی موارد ممکن است به مداخلات پزشکی شدیدتر شامل جراحی و استفاده از دارو نیاز باشد.
در همین زمینه مطالعه لینک زیر در وبسایت مهرین - اخبار سلامت پیشنهاد می‌شود:
بی‌اختیاری ادراری یا نشت غیر ارادی ادرار
چرا ادرار بوی آمونیاک می‌دهد؟
Source:
Urine leakage while coughing: Is it normal?
Last reviewed Sun 10 September 2017
By Aaron Kandola
Reviewed by Daniel Murrell, MD
نظرات (0)