سندرم پیش از قاعدگی و اختلال کسالت پیش از قاعدگی - علایم، علل، و درمان - مهرین

• لوری اسمیت، ریچل نل
• ترجمه هستی فراست‎فر

سندرم پیش از قاعدگی (PMS) مشکلی است که بسیاری از زنان در تمامی سنین در طول سال‌های باروری خود دچار آن می‌شوند. برای برخی از زنان سندرم پیش از قاعدگی ممکن است آزاردهنده و نسبتاً خفیف باشد. به هر جهت، در موارد شدیدتر، این اختلال می‌تواند دگرگون کنندۀ زندگی بوده و به کیفیت زندگی روزمرۀ زنان آسیب برساند.
تقریباً 85 درصد زنان دارای عادت ماهانه حداقل یک علامت سندرم پیش از قاعدگی را در طول چرخۀ عادت ماهانه تجربه می‎کنند. علایم شایع در این مورد شامل نوسانات خلقی، بی‌خوابی، و خستگی مزمن است. علایم کمتر شایع افزایش وزن، درد عضلانی و آکنه را شامل می‌شود.
سندرم پیش از قاعدگی به طور معمول 1 تا 2 هفته پیش از پریود توسط زنان تجربه می‌شود، و با آغاز خونریزی رفع شده یا در طول 4 روز اول پس از آغاز خونریزی فروکش می‌کند.

مطالب این مقاله:
• علایم
• علل
• چه کسی دچار سندرم پیش از قاعدگی می‌شود؟
• درمان
• اختلال کسالت پیش از قاعدگی چیست؟

علایم سندرم پیش از قاعدگی کدامند؟
سندرم پیش از قاعدگی به عنوان مجموعه‎ای از علایم مرتبط به چرخۀ عادت ماهانه در زنان توصیف می‌شود.
علایم مرتبط به سندرم پیش از قاعدگی متفاوت است. زنان ممکن است صرفاً یک علامت بی‎نظم را در طول سندرم پیش از قاعدگی تجربه کنند یا به چند علامت آن به شکل مزمن دچار گردند. علایم در این مورد شامل موارد زیر است:
• تنش، اضطراب، یا افسردگی
• نوسانات خلقی، تحریک ‎پذیری، خشم، گریه کردن، انزواجویی اجتماعی
• هوس یا ولع غذا، تغییرات اشتها
• دشواری در تمرکز
• درد و رنجوری مفاصل و عضلات
• سردرد، خستگی مزمن، بی‌خوابی، نفخ شکم
• افزایش وزن
• ورم یا ایجاد حالت افتادگی پستان
• آکنه
• تغییرات گوارشی مثل یبوست یا اسهال

در همین زمینه بیشتر بخوانیم:
سندرم پس از قاعدگی - علل، علایم و درمان

علل سندرم پیش از قاعدگی
علل دقیق سندرم پیش از قاعدگی کاملاً شناخته شده نیست. به هر جهت، باور بر این است که تغییرات هورمونی و شیمیایی در بدن زنان عوامل تقویت کنندۀ ایجاد سندرم پیش از قاعدگی هستند.
اگرچه تغییرات هورمونی می‌تواند عامل آغازین باشد، دیگر اختلالات ممکن است سبب تشدید علایم شوند. برای مثال، افسردگی و دیگر مشکلات عاطفی می‌توان باعث تشدید علایم سندرم پیش از قاعدگی شوند.
دیگر عوامل تقویت کننده برای بروز این اختلال شامل کمبود میزان برخی ویتامین‌ها و مواد معدنی، مصرف غذاهای نمک‎دار، و نوشیدن کافئین و مشروب الکلی است.

چه کسی دچار سندرم پیش از قاعدگی می‌شود؟
تخمین زده می‌شود که تقریباً 85 درصد تمامی زنان دارای عادت ماهانه دستکم یکی از علایم سندرم پیش از قاعدگی را در طول چرخۀ عادت ماهانۀ خود تجربه می‎کنند. علایم ممکن است طیفی از خفیف تا شدید را شامل شوند، و ممکن است در طول چرخه‌های مختلف عادت ماهانه متفاوت باشند. برخی از زنان ممکن است منظماً دچار یکی از علایم شوند اما بعد ماه‌های متعددی را بدون تجربۀ مجدد آن پشت سر بگذارند.
در حدود 3 زن از هر 4 زن در طول سال‎های داشتن عادت ماهانه دچار علایم سندرم پیش از قاعدگی می‎شوند اما آن دسته از زنان که بیشترین آسیب‌پذیری را در این مورد دارند شامل موارد زیرند:
• در اواخر سال‌های دهۀ 20 زندگی تا اوایل سال‎های دهۀ 40
• زنانی که دستکم یک بچه دارند
• زنان دارای تاریخچۀ خانوادگی افسردگی
• زنان دارای تاریخچۀ افسردگی پس از زایمان یا دیگر اختلالات خلقی

درمان و پیشگیری سندرم پیش از قاعدگی
از آنجا که سندرم پیش از قاعدگی به خوبی شناخته شده نیست، درمان آن پیرامون تخفیف علایم متمرکز است تا اینکه بر علایم زیربنایی باعث ایجاد آن متمرکز باشد.
اگرچه هر درمانی برای تمامی زنان مؤثر نیست، برخی موارد وجود دارد که می‌تواند در تسکین علایم سندرم پیش از قاعدگی کمک کننده باشد، و شامل موارد زیر است:

تغییرات سبک زندگی
زنان دچار تجربۀ سندرم پیش از قاعدگی ممکن است تغییرات سبک زندگی مورد اشاره در زیر را کمک کننده بیابند:
• ورزش منظم.
• مصرف بیشتر میوه و سبزیجات و غلات کامل.
• خوردن غذا به میزان کمتر در هر وعدۀ غذایی و بالا بردن تعداد وعده‌های صرف غذا.
• مصرف غذاهای دارای کلسیم زیاد
• اجتناب از نمک، غذاهای قنددار، کافئین، و مشروب الکلی در طول دوره‎های سندرم پیش از قاعدگی.
• داشتن خواب شبانه حداقل به میزان 8 ساعت.
• اجتناب از سیگار کشیدن.
• مدیریت استرس با استفاده از یوگا، ماساژ، و هم‌صحبتی با دوستان.
• ثبت علایم سندرم پیش از قاعدگی .
این تغییرات نسبتاً ساده در سبک زندگی می‌تواند به تسکین علایم سندرم پیش از قاعدگی در زنان کمک کند.

داروها
گزینه‌های درمانی برای تسکین سندرم پیش از قاعدگی عبارتند از:
• داروهای غیر نسخه‌ای مثل ایبوپروفن، کتاپروفن، ناپروکسن، یا آسپیرین می‌توانند به تسکین علایم فیزیکی مرتبط به سندرم پیش از قاعدگی کمک کنند.
• قرص‌های پیشگیری از بارداری مانع تخمک‌گذاری می‎شوند.
داروها ممکن است حالت تسکین ایجاد کنند. به هر جهت این داروها باعث درمان علل زیربنایی ایجاد سندرم پیش از قاعدگی نمی‎شوند.

درمان‌های جایگزین
مصرف برخی ویتامین‌ها، مواد معدنی یا مکمل‎ها می‌تواند به تخفیف علایم سندرم پیش از قاعدگی کمک کند. به هر حال، مشورت با پزشک پیش از مصرف هر یک از موارد مندرج در زیر اهمیت دارد:
• اسید فولیک (فولیک اسید)
• منیزیم
• ویتامین B-6
• ویتامین E
• کلسیم به همراه ویتامین D
• کوهوش سیاه
• گیاه پنج انگشت
• روغن گل مغربی
• زگیل سنت جان
• جینکو
• زنجبیل
• طب سوزنی
• دیورتیک‎ها
زنان باید مطمئن شوند که این مکمل‎ها با هیچ‎یک از داروهایی که احتمال مصرف آنها از سوی آنان وجود دارد دارای فعل و انفعال منفی نیستند.

اختلال ناخوشی پیش از قاعدگی (PMDD) چیست؟
اختلال ناخوشی پیش از قاعدگی که زیر عنوان PMDD به آن ارجاع داده می‌شود، یک شکل از سندرم پیش از قاعدگی است که در آن علایم به صورت شدیدتر بروز می‎کنند. این اختلال مبتلابه 3 تا 8 درصد کل زنان است. باور بر آن است که یک مادۀ شیمایی در مغز به نام سروتونین در ایجاد PMDD نقش دارد.
علایم PMDD شامل موارد زیر است:
• تنش، اضطراب، نوسانات خلقی، گریه کردن مکرر، و حملات پانیک.
• اندوه، احساس یأس، و احتمالاً افکار خودکشی.
• تحریک‎پذیری، خشم.
• فقدان علاقه نسبت به فعالیت‎های روزانه و / یا روابط.
• دشواری در تمرکز یا توجه.
• خستگی مفرط، پایین بودن میزان انرژی، و بی‌خوابی
• ولع غذا و پرخوری
• احساس از دست دادن کنترل
• نفخ، افتادگی پستان، انواع سردرد، و درد مفصل و عضله.
تشخیص ابتلاء به PMDD وقتی صورت می‌گیرد که زنان به پنج مورد یا بیشتر از موارد ذکر شده دچار باشند.
درمان PMDD شامل تغییرات سبک زندگی ذکر شده در بالا است. در هر حال، استفاده از داروهای ضد افسردگی ممکن است در برخی از اوقات ضروری باشد.
داروهای تأیید شده برای PMDD شامل مهار کننده‎های بازجذب انتخابی سروتونین (SSRIs) مثل سرترالین، فلوکستین، و پاروکستین HCI است. به علاوه، داروی پیشگیری از بارداری یاز، ممکن است برای درمان PMDD تجویز شود. استفاده از درمان‎های مکمل نیز در این مورد می‌تواند مفید باشد.
زنان دچار نگرانی از بابت علایم سندرم پیش از قاعدگی یا آن دسته از زنان که ممکن است دچار علایم PMDD باشند، باید برای ارزیابی وضعیت خویش به پزشک مراجعه کنند./