• الیس وکسلر، ناتالی اُلسن
• ترجمه هستی فراستفر
مخمر به صورت طبیعی در بدن ما زندگی میکند. در هر حال، اگر مخمر بیش از حد رشد کند و به عفونت مخمری تبدیل شود، سبب بروز مشکلاتی خواهد شد.
مخمر را در پوست و نزدیک غشاءهای مخاطی میتوان یافت و به تحت نظر داشتن باکتریهای مجاور کمک میکند. ایجاد تودۀ مخمری، عفونت مخمری نامیده میشود و میتواند سبب بروز درد، خارش و ناراحتی شود.
مطالب این مقاله:
• مرور اجمالی
• دیابت و عفونت مخمری چطور به هم مرتبط میشوند
• علایم
• تشخیص
• درمان
• دورنما و پیشگیری
مرور اجمالی
مخمر در محیط گرم و مرطوب رشد میکند بنابراین عفونتهای مخمری میتوانند در چند جای مختلف ظاهر شوند:
• دهان
• ناحیۀ تناسلی
• زیر پستانها
• در چین و شکنهای پوست
گذشته از اینها، عفونتهای مخمری واژن رایج است.
بر مبنای اعلام CDC تا 75 درصد زنان در مقطعی از زندگی خود دستکم دچار یک مورد عفونت مخمری میشوند.
دیابت و عفونت مخمری چطور به هم مرتبط میشوند
افراد دیابتی دارای کنترل ضعیف بر بیماری در بالاترین ریسک ابتلاء به عفونتهای شدیدتر و مکرر مخمری قرار دارند.
محققان اکنون در تلاش هستند تا به طور کامل چگونگی ارتباط دیابت و عفونت مخمری را درک کنند. به هر جهت، شواهدی مبنی بر چند احتمال وجود دارد:
قند بیش از حد در نواحی مورد علاقۀ مخمر
وقتی سطح قند خون بالا میرود، احتمال ترشح زیاد قند در موارد زیر وجود دارد:
• مخاط
• عرق
• ادرار
از آنجا که مخمر از قند تغذیه میکند، این ترشحات آشکارترین مقصر این رشد بیش از حد است.
افزایش سطح گلیکوژن، پلیساکاریدی که برای ذخیرۀ گلوکز استفاده میشـــود، نیز در دیابت بروز میکند. وجود گلیکوژن بیش از حد در ناحیۀ واژن میتواند به کاهش اسیدیته منجر شود، که این نیز به رشد مخمر کمک میکند.
مطالعهای در نشریۀ زنان و زایمان آمریکا با استفاده از موشهای صحرایی ماده شواهدی در این مورد ارائه میدهد.
سازشکاری سیستم ایمنی بدن
نشان داده شده است که کنترل ضعیف دیــابت باعث به تعویق افتادن پاسخ ایمنی میشود. این میتواند بخش از دلایل این موضوع باشد که چرا افراد دیابتی در مقابله با عفونتهای مخمری دچار مشکل هستند.
ارتباط دقیق میان دیابت و سیستم ایمنی هنوز در دست مطالعه است. در هر حال، یک مطالعه در سال 2015 نشان داد که هیپرگلیسمی میتواند به سرکوب پروتئینهای ایمنی منجر شود. این پروتئینها بتا – دیفنسین نامیده میشوند، که به سیستم ایمنی کمک میکنند تا به سمت عفونت حرکت کرده و میکربها را نابود کند.
وقتی این عملکرد متوقف شود، یک عفونت مخمری که به راحتی در فرد سالم مهار میشود، ممکن است در فرد دچار دیابت کنترل نشده رشد کند.
در این زمینه بیشتر بخوانیم:
عفونت مخمری پس از آمیزش جنسی
عوامل دیگر
وقتی مخمر در ناحیهای کلنیزه میشود، بازگشت عفونت آسانتر میشود. بر این اساس، کسی که مستعد ابتلا به عفونت مخمری است، به علت ضعف در کنترل دیابت، در ریسک بالاتری برای برگشت مشکلات قرار خواهد داشت.
دیابت همچنین میتواند چـــسبیدن به سلولهای پوست و غدد مخاطی را برای مخمر و دیگر پاتوژنها آسانتر کند. این موضوع ممکن است به علت وجود قند زیاد باشد، که به مخمر امکان میدهد تا در سطح ناسالم تجمع یابد.
علایم
عفونتهای مخمری ممکن است به راههای مختلف در نقاط مختلف بدن ظاهر شوند.
عفونت پوستی ممکن است سبب تغییر رنگ جزئی یا بروز بثورات پوستهدار خارشآور شود. در مردان، عفونت مخمری ممکن است به بروز یک راش خارشآور روی آلت تناسلی منجر گردد.
اگرچه عفونتهای مخمری ناحیۀ تناسلی مردان بسیار کمتر از عفونتهای مخمری واژن شایع است، مردان دیابتی دارای کنترل ضعیف بر بیماری در ریسک بالاتری قرار دارند.
چند علامت رایج برای عفونت مخمری واژینال وجود دارد. زنان در صورت مواجهه با موارد زیر باید به دکتر مراجعه کنند:
• خارش، سوزش یا درد واژن
• ترشح مواد پنیر مانند
• سوزش یا درد در هنگام ادرار کردن
• بوی نامطبوع
حتی اگر علایم بروز یافته در فرد با علایم مربوط به عفونت مخمری همخوانی داشته باشد، مراجعه به پزشک مهمتر از خودتشخیصی است. این بدین دلیل است که عفونتهای مخمری دارای علایم مشترکی با عفونتهای دستگاه ادراری و برخی عفونتهای واگیردار جنسی هستند. این موارد بسیار جدیتر از مورد عفونت مخمری هستند و به درمانهای متفاوتی نیاز دارند.
تشخیص
برای تشخیص عفونت مخمری واژن به احتمال زیاد دکتر گرفتن نمونۀ ترشحات واژن را درخواست میکند.
نمونه زیر میکرسکپ بررسی میشود تا تعیین گردد که آیا دارای مقادیر غیر طبیعی قارچ کاندیدا هست یا خیر، نوعی مخمر که در اغلب عفونتها دیده میشود.
همچنین ممکن است دکتر برای تست دیگر عفونتها یک نمونۀ ادرار از فرد بگیرد.
درمان
اگر دکتر تعیین کند که نمونۀ گرفته شده از فرد نشان دهندۀ عفونت قارچی است، چند راه برای درمان فرد وجود دارد.
کرمها و شیافهای ضد قارچ
دکتر معمولاً در قدم اول از کرم و شیاف ضد قارچ استفاده میکند زیرا این داروها اگر عفونت مخمری در مراحل اولیه باشد کارکرد خوبی دارند.
بر مبنای توصیۀ پزشک کرمهای ضد قارچ را میتوان تا هفت روز برای ناحیۀ آسیب دیده مورد استفاده قرار داد. کرمها و شیافهای ضد قارچ به صورت غیر نسخهای به فروش میرسند اما مشورت با دکتر پیش استفاده از آنها اهمیت دارد. این کار به دو دلیل مهم است.
اول اینکه فرد ممکن است با مشکلی غیر از عفونت مخمری مواجه باشد. دوم اینکه در صورت استفادۀ مکرر از این داروها، مخمر میتواند نسبت به آنها مقاوم شود.
داروهای ضد قارچ خوراکی
اگر کرم یا شیاف کارآیی نداشته باشد، یا اگر فرد در یک فاصلۀ زمانی کوتاه دچار چند نوع عفونت مخمری شود، دکتر احتمالاً یک داروی ضد قارچ خوراکی برای بیمار تجویز میکند.
یک داروی رایج در این مورد فلوکونازول یا دیفلوکان است. یک دوز فلوکونازول اغلب اوقات برای مداوای عفونت کافی است.
مداواهای طبیعی و خانگی
راههایی برای درمان عفونت مخمری در محیط خانه وجود دارد. این راهها شامل موارد زیرند:
• استفاده از کرمهای غیر نسخهای
• ماست
• بوریک اسید (اسید بوریک)
• روغن پونه کوهی
• روغن نارگیل
• روغن درخت چای
اگرچه برخی مردم این مداواها را مفید مییابند، اگر آنها سبب رفع عفونت نشوند این موضوع اهمیت دارد که دیگر گزینههای درمانی استفاده شود یا فرد به پزشک مراجعه کند.
دورنما و پیشگیری
عفونتهای مخمری بسیار درمانپذیرند، حتی اگر فرد بیمار دچار دیابت باشد.
بر مبنای اعلام CDC، یک دورۀ درمان کوتاه مدت با داروی ضد قارچی خوراکی در 80 تا 90 درصد موارد کارآیی دارد. اگر عفونت به این طریق مداوا نشود، آن را معمولاً میتوان با یک دورۀ درمانی طولانیتر رفع کرد.
در هر حال یافتن راهی برای درمان عفونت مخمری در اسرع وقت اهمیت دارد. در صورت عدم درمان، عفونت قارچی ادامه مییابد و ناراحت کنندهتر میشود. در عین حال این امکان هست که یک عفونت مخمری تناسلی از فرد بیمار به شریک جنسی وی انتقال یابد.
در صورت درمان عفونت مخمری چند راه ساده برای پیشگیری از بروز دوبارۀ آن وجود دارد:
• از لباس زیر راحت و نخی و پارچههای دارای هواخور استفاده کنید و از لباسهای تنگ و چسبان دوری کنید.
• از صابونهای معطر، دوش واژن، و تامپونها و پدهای معطر استفاده نکنید. این محصولات میتوانند اسیدیتۀ واژن را تغییر دهند، که باعث به هم خوردن تعادل طبیعی مخمر و باکتری میشود.
• پس از حمام کردن خود را کاملاً خشک کنید و ناحیۀ تناسلی و چین و شکنهای پوست را در سراسر روز تمیز و خشک نگه دارید.
• ماست بخورید و از مکملهای پروبیوتیک استفاده کنید.
اگرچه اثربخشی رویکرد اخیر (ماست و پروبیوتیک) نیاز به شواهد بیشتری دارد، اداره بهداشت زنان سازمان ملل متحد عنوان میکند که خوردن 8 اونس ماست در روز، حاوی کشتهای پروبیوتیک زنده، یا گرفتن کپسولهای پروبیوتیک لاکتوباسیل اسیدوفیل میتواند در پیشگیری از عفونتهای مخمری کمک کننده باشد. پروبیوتیک ساکارومیسز بولاردی نیز در مقابله با عفونتهای قارچی مؤثر نشان داده است.
در کنار اینها، مهمترین عامل پیشگیری در مورد مردم دچار دیابت کنترل بهتر گلوکز خون است.
مردم به کمک دکتر میتوانند برای تنظیم و کنترل قند خون برنامهریزی کنند. این ممکن است شامل تغییر رژیم غذایی، انجام ورزش منظم، یا تنظیم انسولین یا رژیم دارویی بیمار باشد.
اجتناب از دچار شدن به هیپرگلیسمی فقط برای پیشگیری از عفونت مخمری نیست که اهمیت دارد. این کار همچنین میتواند برای موارد زیر مفید باشد:
• سلامت قلبی عروقی
• عملکرد سیستم عصبی
• بینایی
• سلامت اسکلتی عضلانی
• سلامت عمومی/
Source:
Medical News Today
Diabetes and yeast infections: What you need to know
Written by Alyse Wexler
Reviewed by Natalie Olsen, RD, LD, ACSM EP-C
Last reviewed: Thu 8 June 2017
نظرات (1)