دیابت و عفونت‎های مخمری

• الیس وکسلر، ناتالی اُلسن
• ترجمه هستی فراست‎فر

مخمر به صورت طبیعی در بدن ما زندگی می‎کند. در هر حال، اگر مخمر بیش از حد رشد کند و به عفونت مخمری تبدیل شود، سبب بروز مشکلاتی خواهد شد.
مخمر را در پوست و نزدیک غشاءهای مخاطی می‎توان یافت و به تحت نظر داشتن باکتری‎های مجاور کمک می‎کند. ایجاد تودۀ مخمری، عفونت مخمری نامیده می‎شود و می‎تواند سبب بروز درد، خارش و ناراحتی شود.

مطالب این مقاله:
• مرور اجمالی
• دیابت و عفونت مخمری چطور به هم مرتبط می‎شوند
• علایم
• تشخیص
• درمان
• دورنما و پیشگیری

مرور اجمالی
مخمر در محیط گرم و مرطوب رشد می‎کند بنابراین عفونت‎های مخمری می‎توانند در چند جای مختلف ظاهر شوند:
• دهان
• ناحیۀ تناسلی
• زیر پستان‎ها
• در چین و شکن‎های پوست
گذشته از اینها، عفونت‎های مخمری واژن رایج است.
بر مبنای اعلام CDC تا 75 درصد زنان در مقطعی از زندگی خود دستکم دچار یک مورد عفونت مخمری می‌شوند.

دیابت و عفونت مخمری چطور به هم مرتبط می‎شوند
افراد دیابتی دارای کنترل ضعیف بر بیماری در بالاترین ریسک ابتلاء به عفونت‎های شدیدتر و مکرر مخمری قرار دارند.
محققان اکنون در تلاش هستند تا به طور کامل چگونگی ارتباط دیابت و عفونت مخمری را درک کنند. به هر جهت، شواهدی مبنی بر چند احتمال وجود دارد:

قند بیش از حد در نواحی مورد علاقۀ مخمر
وقتی سطح قند خون بالا می‌رود، احتمال ترشح زیاد قند در موارد زیر وجود دارد:
• مخاط
• عرق
• ادرار
از آنجا که مخمر از قند تغذیه می‎کند، این ترشحات آشکارترین مقصر این رشد بیش از حد است.
افزایش سطح گلیکوژن، پلی‎ساکاریدی که برای ذخیرۀ گلوکز استفاده می‎شـــود، نیز در دیابت بروز می‎کند. وجود گلیکوژن بیش از حد در ناحیۀ واژن می‎تواند به کاهش اسیدیته منجر شود، که این نیز به رشد مخمر کمک می‎کند.
مطالعه‎ای در نشریۀ زنان و زایمان آمریکا با استفاده از موش‎های صحرایی ماده شواهدی در این مورد ارائه می‎دهد.

سازشکاری سیستم ایمنی بدن
نشان داده شده است که کنترل ضعیف دیــابت باعث به تعویق افتادن پاسخ ایمنی می‎شود. این می‎تواند بخش از دلایل این موضوع باشد که چرا افراد دیابتی در مقابله با عفونت‎های مخمری دچار مشکل هستند.
ارتباط دقیق میان دیابت و سیستم ایمنی هنوز در دست مطالعه است. در هر حال، یک مطالعه در سال 2015 نشان داد که هیپرگلیسمی می‎تواند به سرکوب پروتئین‎های ایمنی منجر شود. این پروتئین‎ها بتا – دیفنسین نامیده می‎شوند، که به سیستم ایمنی کمک می‎کنند تا به سمت عفونت حرکت کرده و میکرب‎ها را نابود کند.
وقتی این عملکرد متوقف شود، یک عفونت مخمری که به راحتی در فرد سالم مهار می‎شود، ممکن است در فرد دچار دیابت کنترل نشده رشد کند.

در این زمینه بیشتر بخوانیم:
عفونت مخمری پس از آمیزش جنسی

عوامل دیگر
وقتی مخمر در ناحیه‎ای کلنیزه می‎شود، بازگشت عفونت آسان‎تر می‎شود. بر این اساس، کسی که مستعد ابتلا به عفونت مخمری است، به علت ضعف در کنترل دیابت، در ریسک بالاتری برای برگشت مشکلات قرار خواهد داشت.
دیابت همچنین می‎تواند چـــسبیدن به سلول‎های پوست و غدد مخاطی را برای مخمر و دیگر پاتوژن‎ها آسان‎تر کند. این موضوع ممکن است به علت وجود قند زیاد باشد، که به مخمر امکان می‎دهد تا در سطح ناسالم تجمع یابد.

علایم
عفونت‎های مخمری ممکن است به راه‎های مختلف در نقاط مختلف بدن ظاهر شوند.
عفونت پوستی ممکن است سبب تغییر رنگ جزئی یا بروز بثورات پوسته‎دار خارش‎آور شود. در مردان، عفونت مخمری ممکن است به بروز یک راش خارش‎آور روی آلت تناسلی منجر گردد.
اگرچه عفونت‎های مخمری ناحیۀ تناسلی مردان بسیار کمتر از عفونت‎های مخمری واژن شایع است، مردان دیابتی دارای کنترل ضعیف بر بیماری در ریسک بالاتری قرار دارند.
چند علامت رایج برای عفونت مخمری واژینال وجود دارد. زنان در صورت مواجهه با موارد زیر باید به دکتر مراجعه کنند:
• خارش، سوزش یا درد واژن
• ترشح مواد پنیر مانند
• سوزش یا درد در هنگام ادرار کردن
• بوی نامطبوع
حتی اگر علایم بروز یافته در فرد با علایم مربوط به عفونت مخمری همخوانی داشته باشد، مراجعه به پزشک مهم‎تر از خودتشخیصی است. این بدین دلیل است که عفونت‎های مخمری دارای علایم مشترکی با عفونت‎های دستگاه ادراری و برخی عفونت‎های واگیردار جنسی هستند. این موارد بسیار جدی‎تر از مورد عفونت مخمری هستند و به درمان‎های متفاوتی نیاز دارند.

تشخیص
برای تشخیص عفونت مخمری واژن به احتمال زیاد دکتر گرفتن نمونۀ ترشحات واژن را درخواست می‎کند.
نمونه زیر میکرسکپ بررسی می‎شود تا تعیین گردد که آیا دارای مقادیر غیر طبیعی قارچ کاندیدا هست یا خیر، نوعی مخمر که در اغلب عفونت‎ها دیده می‎شود.
همچنین ممکن است دکتر برای تست دیگر عفونت‎ها یک نمونۀ ادرار از فرد بگیرد.

درمان
اگر دکتر تعیین کند که نمونۀ گرفته شده از فرد نشان دهندۀ عفونت قارچی است، چند راه برای درمان فرد وجود دارد.

کرم‎ها و شیاف‎های ضد قارچ
دکتر معمولاً در قدم اول از کرم و شیاف ضد قارچ استفاده می‎کند زیرا این داروها اگر عفونت مخمری در مراحل اولیه باشد کارکرد خوبی دارند.
بر مبنای توصیۀ پزشک کرم‎های ضد قارچ را می‎توان تا هفت روز برای ناحیۀ آسیب دیده مورد استفاده قرار داد. کرم‎ها و شیاف‎های ضد قارچ به صورت غیر نسخه‎ای به فروش می‎رسند اما مشورت با دکتر پیش استفاده از آنها اهمیت دارد. این کار به دو دلیل مهم است.
اول اینکه فرد ممکن است با مشکلی غیر از عفونت مخمری مواجه باشد. دوم اینکه در صورت استفادۀ مکرر از این داروها، مخمر می‎تواند نسبت به آنها مقاوم شود.

داروهای ضد قارچ خوراکی
اگر کرم یا شیاف کارآیی نداشته باشد، یا اگر فرد در یک فاصلۀ زمانی کوتاه دچار چند نوع عفونت مخمری شود، دکتر احتمالاً یک داروی ضد قارچ خوراکی برای بیمار تجویز می‎کند.
یک داروی رایج در این مورد فلوکونازول یا دیفلوکان است. یک دوز فلوکونازول اغلب اوقات برای مداوای عفونت کافی است.

مداواهای طبیعی و خانگی
راه‎هایی برای درمان عفونت مخمری در محیط خانه وجود دارد. این راه‎ها شامل موارد زیرند:
• استفاده از کرم‌های غیر نسخه‎ای
• ماست
• بوریک اسید (اسید بوریک)
• روغن پونه کوهی
• روغن نارگیل
• روغن درخت چای
اگرچه برخی مردم این مداواها را مفید می‎یابند، اگر آنها سبب رفع عفونت نشوند این موضوع اهمیت دارد که دیگر گزینه‌های درمانی استفاده شود یا فرد به پزشک مراجعه کند.

دورنما و پیشگیری
عفونت‎های مخمری بسیار درمان‎پذیرند، حتی اگر فرد بیمار دچار دیابت باشد.
بر مبنای اعلام CDC، یک دورۀ درمان کوتاه مدت با داروی ضد قارچی خوراکی در 80 تا 90 درصد موارد کارآیی دارد. اگر عفونت به این طریق مداوا نشود، آن را معمولاً می‎توان با یک دورۀ درمانی طولانی‎تر رفع کرد.
در هر حال یافتن راهی برای درمان عفونت مخمری در اسرع وقت اهمیت دارد. در صورت عدم درمان، عفونت قارچی ادامه می‎یابد و ناراحت کننده‎تر می‎شود. در عین حال این امکان هست که یک عفونت مخمری تناسلی از فرد بیمار به شریک جنسی وی انتقال یابد.
در صورت درمان عفونت مخمری چند راه ساده برای پیشگیری از بروز دوبارۀ آن وجود دارد:
• از لباس زیر راحت و نخی و پارچه‎های دارای هواخور استفاده کنید و از لباس‎های تنگ و چسبان دوری کنید.
• از صابون‌های معطر، دوش واژن، و تامپون‌ها و پدهای معطر استفاده نکنید. این محصولات می‎توانند اسیدیتۀ واژن را تغییر دهند، که باعث به هم خوردن تعادل طبیعی مخمر و باکتری می‌شود.
• پس از حمام کردن خود را کاملاً خشک کنید و ناحیۀ تناسلی و چین و شکن‌های پوست را در سراسر روز تمیز و خشک نگه دارید.
• ماست بخورید و از مکمل‎های پروبیوتیک استفاده کنید.
اگرچه اثربخشی رویکرد اخیر (ماست و پروبیوتیک) نیاز به شواهد بیشتری دارد، اداره بهداشت زنان سازمان ملل متحد عنوان می‎کند که خوردن 8 اونس ماست در روز، حاوی کشت‏های پروبیوتیک زنده، یا گرفتن کپسول‌های پروبیوتیک لاکتوباسیل اسیدوفیل می‎تواند در پیشگیری از عفونت‎های مخمری کمک کننده باشد. پروبیوتیک ساکارومیسز بولاردی نیز در مقابله با عفونت‎های قارچی مؤثر نشان داده است.
در کنار اینها، مهم‎ترین عامل پیشگیری در مورد مردم دچار دیابت کنترل بهتر گلوکز خون است.
مردم به کمک دکتر می‎توانند برای تنظیم و کنترل قند خون برنامه‎ریزی کنند. این ممکن است شامل تغییر رژیم غذایی، انجام ورزش منظم، یا تنظیم انسولین یا رژیم دارویی بیمار باشد.
اجتناب از دچار شدن به هیپرگلیسمی فقط برای پیشگیری از عفونت مخمری نیست که اهمیت دارد. این کار همچنین می‎تواند برای موارد زیر مفید باشد:
• سلامت قلبی عروقی
• عملکرد سیستم عصبی
• بینایی
• سلامت اسکلتی عضلانی
• سلامت عمومی/