• تیم نیومن
• ترجمه هامیک رادیان
نشان داده شده است که مردم از غذا خوردن در کنار دیگران بیشتر لذت میبرند و به طعم و مزه آن نمرۀ بهتری میدهند. یک تحقیق تازه به این نتیجه رسیده است که این تأثیر کماکان واقعیت دارد حتی اگر "دیگران" تصویر منعکس شدۀ خود فرد در آینه باشد.
انسانها موجوداتی اجتماعیاند و بر این مبنا، ما از حضور دیگران تأثیر میپذیریم. برخی از این برهمکنشها بیش از بقیه در جزئیات مورد تحقیق قرار گرفتهاند.
مطالعۀ منتشر شده در نشریۀ "روانشناسی و رفتار" نوعی از تأثیر اجتماعی را مورد بررسی قرار میدهد که مشخصاً هنوز به شکل دقیق درک نشده است.
در هنگام غذا خوردن در جمع خانواده و دوستان، ما گرایشی به لذت بیشتر بردن از غذا نشان میدهیم و مقدار بیشتری غذا میخوریم. به این وضعیت تحت عنوان "تسهیل اجتماعی غذا خوردن" اشاره میشود.
تیمی از محققان دانشگاه ناگویا در ژاپن بر آن شدند تا این تعامل را از هم جدا کنند و ببینند که آیا میتوان در آن دستکاری کرد.
اگرچه این تأثیر ممکن است در گسترۀ برنامۀ جهانی علم کماهمیت جلوه کند، نتایج حاصل از آن میتواند پیامدهای مثبتی برای تنهاترین مردمان جامعۀ ما در بر داشته باشد.
بسیاری از مردم، مشخصاً سالمندان در تنهایی غذا میخورند. همچنان که نویسندۀ مسؤول مطالعه نوبویوکی کاوائی / Nobuyuki Kawai توضیح میدهد، "مطالعات نشان دادهاند که برای سالمندان، لذت از غذا خوردن با کیفیت زندگی مرتبط است، و غذا خوردن مکرر در تنهایی با افسردگی و از دست دادن اشتها مرتبط است.
بنابراین، مداخلات سادهای که باعث افزایش لذت بردن مردم از غذا خوردن میشوند، میتوانند بر کیفیت زندگی آنها تأثیر قابل ملاحظهای داشته باشند.
چرا طعم غذا در کنار دوستان بهتر است؟
یک نظریه که سعی در توضیح تسهیل اجتماعی غذا خوردن دارد، درگیر موضوع خُلق است. این تئوری میگوید، وقتی ما در جمع دوستان و اعضاء خانواده غذا میخوریم، خلق ما اعتلا پیدا میکند، و خود این موضوع به تنهایی برای توضیح این پدیده کافی است.
برخی از مطالعات نشان دادهاند که وقتی مردم غذا را در کنار افراد نزدیک به خود صرف میکنند، از غذا خوردن بیشتر لذت میبرند و بیشتر غذا میخورند.
اما اخیراً این نظریه زیر سؤال رفته است. برای مثال، یک مطالعه عنوان کرده است که دو فرد بیگانه از یک شکلات بیشتر لذت میبرند و آن را مطبوعتر مییابند وقتی که آن را در کنار هم میخورند (بدون اینکه هر گونه ارتباطی میان آنان باشد). همچنین به نظر نمیرسد که تغییرات خلق به این تأثیر چیزی اضافه کند.
بنابراین هیأت منصفه بیرون است. نویسندگان مطالعۀ اخیر بر آن بودند که از "حداقل نیاز برای بروز این اثر پرده بردارند." آنها بر آن بودند تا ببینند که آیا میتوانند این افزایش لذت و مصرف را بدون حضور هر فرد ثانوی تکرار کنند.
در آغاز محققان تمرکز مطالعه را بر گروهی از افراد سالمند قرار دادند، زیرا این گروه معمولاً تحت تأثیر غذا خوردن در تنهایی قرار دارد. آنها از نمونهها خواستند تا در یکی از دو حالت زیر پاپ کورن بخورند: یا در جلو آینهای که تصویر آنها را منعکس میکرد، و یا در برابر مونیتوری که تصویر یک دیوار را نشان میداد.
محققان دریافتند که صرف غذا خوردن در برابر آینه سبب میشود تا نمونهها غذای بیشتری بخورند و لذت بیشتری از غذای خود ببرند.
در مرحلۀ بعد محققان همین آزمایش را با گروهی از نمونههای جوانتر انجام دادند، و نتایج مطالعه به قوت خود باقی بود: فقط یک آینه برای فراخوانی "تسهیل اجتماعی" غذا خوردن کافی بود.
پرتره به جای آینه
در ادامۀ این آزمونها، تیم تحقیق آینهها را با تصاویری از غذا خوردن نمونهها عوض کرد. بار دیگر، نتایج همان نتایج قبلی بود: افراد مقدار بیشتری غذا خوردند و از غذای خود لذت بیشتری بردند. این معلوم میکند که تسهیل "اجتماعی" غذا خوردن ممکن است اسم بیمسمی باشد.
نوبویوکی کاوائی میگوید:
"بنابراین یافتههای ما یک رویکرد محتمل را برای بهبود اشتها به غذا و کیفیت زندگی برای افراد مسنی نشان میدهد که در هنگام غذا خوردن همراهی ندارند."
نویسندگان مطالعه امیدوارند که تحقیقات بعدی برای گسترش دانش ما در این مورد انجام شود. برای مثال، آنها مایلند بدانند که آیا تصویر افراد دیگر نیز همان تأثیری را بر نمونهها خواهد داشت که تصویر خود آنها دارد.
مشابهاً آنها مایلند بفهمند که آیا تصاویر نیازمند آنند که مردم را در حال غذا خوردن نشان بدهند، و یا اینکه تصویر مردم در حالات دیگر نیز کارآیی دارد.
اگرچه دقیقاً اینکه چرا این اثر بروز میکند اکنون در پوششی از چندین لایه از گیجی قرار دارد، به نظر میرسد که تأثیر قابل اعتمادی است. بنابراین، هر کسی که یکی از عزیزانش حالا بیشتر اوقات در تنهایی غذا میخورد، باید با نصب یک آینه روی میز غذاخوری به آنها محبت کند.
Source:
How to enjoy eating alone: Look in a mirror
By Tim Newman
Published Saturday 10 June 2017
نظرات (0)