·خوشبین‌ها هم می‌توانند به بدترین فرجام فکر کنند

هانر وایتمن
 ترجمة نادر اکبری

روزی روزگاری اُسکار وایلد / Oscar Wilde، نمایشنامه‌نویس ایرلندی نوشت، "پایة خوشبینی، خوف محض است." بر مبنای یک مطالعة جدید، ممکن است وایلد به نحوی درست گفته باشد. محققان دریافته‌اند که در مواجهه با اخبار نامشخص، حتی افراد خوشبین‌ آمادة بدترین فرجام‌های محتمل هستند.
نویسندگان مطالعه کیت سوئینی / Kate Sweeny و انجلیکا فالکنشتین / Angelica Falkenstein از دانشگاه کالیفرنیا، ریورساید یافته‌های خود را در نشریة شخصیت / the Journal of Personality منتشر می‌کنند.
خوشبینی عموماً به تمایل به این باور تعریف می‌شود که هر موقعیت پیش آمده، خوب یا بد، فرجام مطلوبی در پی خواهد داشت. این مورد اغلب زیر عنوان "نیمة پر لیوان را دیدن" مصطلح شده است.
از سوی دیگر بدبینی به عنوان دیدن "نیمة خالی لیوان" تعریف می‌شود – که به معنی انتظار بدترین فرجام ممکن برای هر سناریویی است.
در پیوند با موضوع سلامت، تحقیقات نشان داده‌اند که خوشبین بودن بهترین گزینه است. برای مثال مطالعه‌ای که به تازگی منتشر شده دریافته است که زنان خوشبین 30 درصد کمتر از همتایان بدبین خود در معرض خطر مرگ به هر علت قرار دارند.
اما آیا در مواجهه با اخبار بالقوه بد نظیر احتمال یک تشخیص پزشکی، خوشبین‌ها همچنان جنبة مثبت شخصیت خود را حفظ می‌کنند؟ این همان سؤالی است که سوئینی و فالکنشتین به دنبال جواب آن هستند.
خوشبین‌ها در هنگام انتظار برای خبر "دچار خیزش بدبینی" می‌شوند
بر مبنای نظر نویسندگان، تحقیق پیشین نشان داده است که دانش‌آموزان دبیرستانی وقتی پای نمرات میان‌ترم به میان می‌آید خود را برای شنیدن بدترین خبرها آماده می‌کنند. مشابهاً، همچنان که زمان دریافت نتایج تست‌های پزشکی نزدیک می‌شود، بیماران به شکل فزاینده‌های به این باور می‌رسند که ممکن است شدیداً مریض باشند.
سوئینی می‌گوید: "اگرچه این گرایش افراد به شنیدن اخبار بالقوه بد رایج است، بصیرت چنین حکم می‌کند که برخی از مردم احتمالاً باید انتظار دیگری داشته باشند – مشخصاً خوشبین‌های لاقید باید نسبت به اضطراب و پیش‌بینی‌هایی که معمولاً در لحظات تعیین کننده مطرح می‌شوند ایمن به نظر بیایند."
برای بررسی موضوع، محققان داده‌های 9 مطالعه را آنالیز کردند که به نقش بدبینی و خوشبینی در پاسخ به موقعیت‌های مختلف پرداخته بودند.
برخی از مطالعات در چیدمان آزمایشگاهی کنترل شده انجام شده بودند، که موقعیت‌هایی نظیر انتظار برای نتایج آزمون، یا حتی نمرات مربوط به میزان جذابیت برای همسالان را شامل می‌شدند. دیگر مطالعات در تنظیمات دنیای واقعی انجام شده بودند، نظیر انتظار دانشجویان حقوق برای نتایج آزمون مصاحبة خود.
سوئینی و فالکنشتین به ارزیابی این موضوع پرداختند که آیا همة نمونه‌ها تمایلی عام به سمت بدبینی یا خوشبینی نشان می‌دهند و همچنین آیا خوشبین‌ها وقتی پای اخبار نامشخص در میان باشد خود را برای بدترین فرجام آماده می‌کنند.
در مقایسه با گروه افراد بدبین محققان چنین دریافتند که افراد خوشبین نیز در مواجهه با اخبار بالقوه بد در انتظار بدترین خبر بسر می‌برند.
کیت سوئینی می‌گوید: "در روبرویی با شهود، افراد خوشبین در برابر احساس خیزش بدبینی در لحظة مواجهه با واقعیت ایمن نیستند. در واقع حتی یک مطالعه هم تفاوتی را میان بدبین‌ها و خوشبین‌ها در تمایلشان برای پذیرش بدترین خبر را نشان نداده است."
در حالی که این مطالعه نشان می‌دهد که حتی افراد خوشبین می‌توانند در موقعیت‌های نامطمئن به بدترین پیامد فکر کنند، محققان می‌گویند که این شباهت لزوماً چیز بدی نیست؛ این طرز تلقی می‌تواند مانع رفتارهای احساسی در مواجهه با اخبار بد شود."/