• تیم نیومن
• ترجمة هامیک رادیان
در بزرگ‌ترین و ژرف‌کاوانه‌ترین مطالعة انجام شده در نوع خود، محققان دریافتند که ناخوشی صبحگاهی تأثیر محافظتی بر کودک زاده نشده دارد. برخلاف طبیعت ناخوشایند آن، به نظر می‌رسد که ناخوشی صبحگاهی بخشی از یک بارداری سالم باشد!
ناخوشی صبحگاهی به شکلی باورنکردنی در اوایل بارداری شایع است.
به این ناخوشی تحت عنوان ناخوشی "صبحگاهی" اشاره می‌شود زیرا به بروز در طول اوقات صبح گرایش دارد و با آهنگی پایدار در طول روز بهبود پیدا می‌کند.
در واقع این ناخوشی می‌تواند در هر زمانی از روز بروز کند و در کل احساس نامطبوعی است.
در حدود 50 درصد زنان باردار فقط احساس تهوع می‌کنند اما بیش از نیمی از آنان دچار استفراغ می‌شوند. تعداد انگشت‌شماری از زنان، شاید 1 از 100 آنها به شکلی دچار این بیماری می‌شوند که نیازمند مداوای بیمارستانی می‌گردند.
در کل ناخوشی مزبور پس از ماه چهارم بارداری از بین می‌رود اما برای برخی از مادران می‌تواند در سراسر دوران بارداری ادامه یابد.
دلایل پشت ناخوشی صبحگاهی سال‌های سال محل بحث و مناظره بوده است؛ تغییرات هورمونی در 12 هفتة اول بارداری گمان می‌رود که در این مورد قابل ملامت باشند. بی‌ثباتی استروژن، پروژسترون و گونادوتروپین جفتی انسانی همگی در این مورد دخالت دارند.
چرا ناخوشی صبحگاهی بروز می‌کند؟
علت بروز ناخوشی صبحگاهی نیز محل مناقشه است. یک نظریة رایج این است که ناخوشی صبحگاهی به عنوان مکانیسمی برای هدایت زنان باردار در دوری از غذاهایی که ممکن است حامل خطر باشند، تکامل یافته است. ناخوشی صبحگاهی متمایل به آن است که در حدود سه ماه اول بارداری به اوج خود برسد، یعنی زمانی که در آن جنین دارای بیشترین میزان حساسیت و تسلیم‌پذیری در برابر مواد سمی است.
در کل به ناخوشی صبحگاهی همچون جزیی از یک بارداری سالم نگاه می‌شود. در هر حال، تا امروز مطالعات تحقیقی در مورد این زنگ‌های واقعیت به میزان کافی حاوی جزئیات نبوده‌اند. همچنان که دکتر استفانی ان. هینکل / Stefanie N. Hinkle، دانشمند شاغل در بخش اندوکرینولوژی انستیتو ملی بهداشت کودک و رشد انسانی / NICHD انستیتوهای ملی بهداشت، و نویسندة اول مطالعة حاضر می‌گوید، "شواهد با کیفیت بالا برای حمایت از این باور وجود نداشت."
یک مطالعه که به گزارش این مورد پرداخته است اخیراً توسط NICHD کامل شد. مطالعة منتشر شده در «JAMA طب داخلی»، بر آن شد تا این نظریه را به شکل عمیق‌تر در بوتة آزمون بگذارد: آیا حضور ناخوشی صبحگاهی پیامی در مورد کاهش ریسک از دست دادن بارداری است؟
هینکل و تیمش داده‌های آزمون «تأثیرات آسپیرین در بارداری و تولید مثل (EAGeR)» را مورد استفاده قرار دادند. EAGer برای آزمایش اثرات دوز کم آسپیرین بر زنانی که سابقة از دست دادن یک یا دو بارداری را داشته‌اند، طراحی شده است.
به هریک از نمونه‌ها دفترچة یادداشتی داده شد که در آن گزارش احساس تهوع خود را در هفته‌های 2 تا 8 بارداری ثبت می‌کردند. زنان باردار همچنین به یک پرسشنامة ماهانه در مورد علایم بارداری تا پایان هفتة 36 آن جواب می‌دادند.
طبیعت محافظتی ناخوشی صبحگاهی
مطالعات پیشین اثرات محافظتی ناخوشی صبحگاهی را با اتکاء به خاطرات علایم ناخوشی در زمان دیرتری در بارداری یا پس از اینکه بارداری از دست رفته بود، مورد تحقیق قرار داده بودند. این برای اولین بار است که ناخوشی صبحگاهی در زمان واقعی پیگیری می‌شود.
آزمون EAGer شامل 797 زن باردار بود. در کل 188 مورد از بارداری‌ها ناکام خاتمه یافتند. تا هفتة هشتم 57.3 درصد از زنان خبر از تجربة تهوع می‌دادند و 26.6 درصد گزارش از وقوع تهوع و استفراغ داشتند.
آنالیز داده‌ها نشان داد زنانی که تجربة ناخوشی صبحگاهی داشتند 50 تا 75 درصد کمتر از زنانی که نه دچار تهوع و نه دچار استفراغ شده بودند در معرض خطر از دست دادن بارداری قرار داشتند.
دکتر استفانی هینکل می‌گوید: "مطالعة ما علایم را از اوایل بارداری مورد ارزیابی قرار می‌دهد، یعنی بلافاصله بعد از مشخص شدن آن، و تأیید می‌کند که یک ارتباط محافظتی میان تهوع و استفراغ و کاهش ریسک از دست دادن بارداری وجود دارد."
نتایج عنوان می‌کنند که به نظر می‌رسد ناخوشی صبحگاهی نشانه‌ای از سلامت بارداری است و شاید برخی کیفیت‌های محافظت کننده داشته باشد. اگرچه این مطالعه از نوع ناموازی در اندازه و کیفیت است، هنوز کار بیشتری برای انجام دادن وجود دارد."
نمونه‌های مورد استفاده در این مطالعه همگی تجربة حداقل یک مورد بارداری از دست رفته را داشتند، که آنها را به زیرگونه‌ای از جمعیت عمومی تبدیل می‌کند. همچنین جواب این سؤال که دقیقاً ناخوشی صبحگاهی ریسک را کاهش می‌دهد، در این مطالعه محقق نمی‌شود./
نظرات (0)