ورزش چطور می‎تواند تصویر بدن را بهبود ‎بخشد؟

• آنا ساندویو
• ترجمه نادر اکبری

بسیاری زنان از نوع جلوۀ بدن خود ناخشنودند. اما تحقیق جدید می‌گوید که فقط یک جلسه ورزش می‎تواند ما را در مورد جلوۀ بدن خود به باوری شادتر، ملایم‎تر و قوی‎تر برساند.
یک مطالعه در مورد جنس و تصویر بدن در سال 2013 گزارش می‎دهد که فقط 11 درصد زنان بزرگسال آمریکایی در سنین بالای 45 سال از نوع نمای جسمانی خود رضایت دارند. ناخشنودی از تصویر بدن یک ریسک فاکتور اصلی در بروز اختلالات خوردن ودیگر انواع رفتارهای ناسالم است.
گمان می‎رود که ناخشنودی از تصویر بدن بیشتر زنان را رنج می‎دهد، اما مطالعات نشان داده‎اند که "ناخشنودی هنجار شده" – که این ایده است که مردم از نوع جلوۀ بدن خود تحت تأثیر هنجارهای زیبایی‌شناسی اجتماعی خشنود نیستند – در ابعادی قابل مقایسه هم مردان و هم زنان را رنج می‎دهد.
یک تحقیق جدید که توسط محققان دانشگاه بریتیش کلمبیا (UBC) در اکانگن کانادا انجام شد، به پتانسیل فعالیت جسمانی برای بهبود تصویر بدن دقیق می‎شود.
به طور مشخص، کاتلین مارتین گینیس / Kathleen Martin Ginis، استاد دانشکدۀ بهداشت و علوم ورزشی در UBC، همراه دانشجوی کارشناسی ارشد خود لورن سلسی / Lauren Salci، بر آن شدند تا در مورد اثرات یک جلسه ورزش 30 دقیقه‎ای بر خویش‌ادراکی جسمانی زنان تحقیق کنند.
یافته‎های مطالعه در نشریۀ "روان‌شناسی ورزش و فعالیت بدنی" منتشر شده است.
پروفسور گینیس می‎گوید: "زنان در کل گرایشی به سمت داشتن تصویر منفی از بدن خود نشان می‎دهند. این باعث نگرانی است زیرا تصویر بدن ضعیف می‎تواند پیامدهای مضری برای سلامت روانی و جسمانی زنان شامل افزایش خطر افت عزت نفس، افسردگی و اختلالات خوردن به همراه داشته باشد."

اثرات مثبت پساورزش می‎تواند فوری و درازمدت باشد
پروفسور گینیس و سلسی خودادراکی جسمانی و تصویر بدن زنانی را که به مدت 30 دقیقه ورزش با شدت متوسط انجام داده بودند با آنهایی که سر جایشان نشسته و چیزی خوانده بودند مقایسه کردند.
آنها 60 خانم جوان در سن دانشگاه (به طور متوسط 19 ساله) را که دچار نگرانی در مورد تصویر بدن بودند و به طور منظم فعالیت ورزشی انجام می‎دادند گرد آوردند.
این خانم‎ها به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند که افراد یک گروه به 30 دقیقه ورزش با شدت متوسط می‎پرداختند، در حالی که افراد گروه دوم در حالت نشسته به چیز خواندن مشغول می‎شدند.
محققان "وضعیت تصویر بدن" زنان را که به معنی چگونگی احساس فرد در یک مقطع زمانی مشخص در مورد بدن خود است، ارزیابی کردند.
محققان همچنین "خودکارآیی جسمانی" زنان را ارزیابی کردند که به این معنی است که آنان در مورد تناسب اندام کلی، عملکرد فیزیکی و توانایی انجام تکالیف خاص چه احساسی دارند. در نهایت، محققان خویش‎ادراکی و تغییر نمونه‌ها را ارزیابی کردند.
زنانی که ورزش کرده بودند در مقایسه با آنهایی که چنین نکرده بودند دارای بهبود قابل ملاحظه‎ای در تصویر بدن خود بودند. بروز این تأثیر تقریباً آنی بود و تا دستکم بیست دقیقه پس از پایان ورزش ادامه داشت.
تأثیر و خودکارآیی جسمانی تغییر قابل ملاحظه‎ای نداشت – در عوض، این خویش‌ادراکی از چربی و قدرت بدنی بود که پس از انجام ورزش به میزان قابل ملاحظه‎ای بهبود پیدا کرد.
به عبارت دیگر، به نظر نمی‎رسد که تأثیر مثبت به بروز تغییری در خُلق بستگی داشته باشد؛ و بیشتر به علت این است که زنان خود را "قوی‎تر و باریک‎تر" می‎بینند.
محققان می‎نویسند که مطالعۀ آنها پیامدهای عملی مهمی خواهد داشت، زیرا پروفسور گینیس بر این واقعیت تأکید دارد که مداخلات ورزشی راه مؤثری برای تقویت سلامت روانی هستند.
پروفسور کاتلین مارتین گینیس می‎گوید: "ما همه روزهایی را تجربه کرده‌ایم که در آنها حس خوبی در مورد جسم خود نداشته‌ایم. این مطالعه ... نشان می‎دهد که یک راه بهبود در این مورد رفتن و ورزش کردن است. تأثیرات می‎توانند آنی باشند."
خانم گینیس جمع‎بندی می‎کند: "ما فکر می‎کنیم که احساس قدرت و توانایی به دست آمده از ورزش، محرک بهبود گفت و شنید درونی می‎شود. این موضوع به نوبۀ خود می‎تواند باعث ایجاد افکار و احساسات خوب در مورد بدن شود که امکان دارد جایگزین تمامی افکار منفی بیش از حد موجود در این مورد گردد."